محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828734779
واژگان عاشوراييان
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
واژگان عاشوراييان نویسنده : اکبر رضی زاده منبع : سایت راسخون تاکنون واقعه ي جان سوز کربلا و سلسله رويدادهاي دل خراش آن را بارها به روايت تاريخ از نظر گذرانده، يا تصاوير داستاني آن را در سينما و تلويزيون، از نزديک مشاهده کرده ايد؛ ولي شاید تاکنون فاجعه ي جان خراش عاشورا را، از جنبه ي فرهنگ واژگان نام پديدآورندگان اين تراژدي غم انگيز، نخوانده و نديده ايد. و شايد اين نخستين باري است که اين رخداد اسفناک آييني را از طريق نام شخصيت هاي پديدآورنده ي آن تجربه مي نماييد و همراه با آدم هاي شکل دهنده ي حوادث به صحنه هاي دهم محرم سال 61 هجري قمري کربلا وارد مي شويد. بديهي است براي تهيه اين فرهنگ مکتوب از مآخذ گوناگون استفاده شده است. مآخذي که هر يک از علائم اختصاري مخصوص به خود استفاده کرده و داراي رسم الخط هاي متفاوت بوده است. اساس کار هر واژه نامه اي حروف الفبا مي باشد. يعني بر مبناي حرف اول نام شناسه ها تنظيم شده است. مثلاً براي يافتن زندگي نامه ي حضرت امام زين العابدين (ع) بايد حروف «الف» تا «ر» را پشت سر بگذاريم تا به حرف «ز» که حرف اول نام امام زين العابدين است، برسيم. نکته ي ديگر خلاصه بودن شرح حال شخصيت هاست. که به اقتضاي حجم محدود مقاله، مجبور به خلاصه نويسي و ايجاز بوده ايم و حتي گاهي در حد يک اشاره مي باشد. اميد که اوضاع چاپ و نشر کتاب ، سروسامان يافته و « واژگان عاشوراييان » را به طور مفصل و مبسوط در کتاب بياوريم. اما آخرين نکته در باب اين فهرست : همان گونه که مشاهده خواهيد کرد، نحوه ي ارائه ي اين فرهنگ موجز- با توجه به اشاره ي قبلي- بر اساس الفباي نام شخصيت هاي حاضر در صحنه ي کربلا در روز عاشورا ( اعم از شخصيت هاي مثبت يا منفي ) تنظيم شده است. بديهي است شخصيت هاي مثبت تا قيام قيامت در قلب و جان انسان هاي مؤمن و متعهد جاي دارند. هم چنين شخصيت هاي منفي تا ابدالدهر مورد لعن و نفرين همگان- در سراسر طول تاريخ- قرارگرفته و خواهد گرفت. ابوالفضل : حضرت عباس ابن علي(ع) چهارمين فرزند حضرت علي(ع) و بزرگترين فرزند ام البنين، که به «قمر بني هاشم» معروف بود. وي در روز عاشوراي حسيني (61 ق) در واقعه ي کربلا به شهادت رسيد. بقعه او در کربلاست. [گويند آن سردار رشيد اسلام آن قدر شجاع و فداکار بود، که هنگام شهادتش در واقعه ي کربلا، برادر بزرگوارش حضرت امام حسين(ع) چنان متأثر شد که فرمود: حالا ديگر کمرم شکست!...] حارث : قاتل طفلان مسلم. گويند آن ملعون پس از دستگيري محمد و ابراهيم (طفلان صغير مسلم) سرآنها را بريد و به منظور گرفتن پاداش به نزد عبيدالله بن زياد (حاکم وقت کوفه) برد. اما عبيدالله با همه ي خباثتي که داشت، با ديدن سرهاي بريده ي طفلان مسلم تحت تاثير قرار گرفت و بجاي پرداخت پاداش به حارث، دستور قتل او را صادر کرد. حسين ابن علي ابن ابي طالب علیهم السلام : حضرت امام حسين (ع) سومين امام شيعيان (ولادت 4ه.ق/265م.- شهيد کربلا 61ه.ق/680م.) وي در برابر حکومت فاسد يزيدبن معاويه قد مردانگي علم نمود و در راه دفاع از اسلام و حقيقت، خون خود و گروهي از خاندان خويش را نثار کرد. فاجعه ي کربلا از لحاظ ابراز شجاعت و شهامت و ستيز با ظلم و جور و هم چنين فداکاري در راه ايمان و اخلاق در تاريخ بشر کم نظير مي باشد. بقعه ي آن حضرت در کربلا زيارتگاه تمام شيعيان جهان است. امام به همره 72 تن از اصحابش در دهم محرم به دست سپاهياني که ابن زياد به امر يزيد بسيج کرده بود، به شهادت رسيد. زين العابدين : لقب حضرت علي بن حسين علیهما السلام ، امام چهارم شيعه، فرزند حضرت امام حسين و شهربانو (دختر يزدگرد سوم- آخرين پادشاه ساساني- بود. (ولادت 38 ه.ق/ 658م. شهادت 94ق./712م) ولادت و وفات آن حضرت در مدينه اتفاق افتاد. وي در بردباري و تقوي مورد مثل بود و در ارائه ي صدقه ي پنهاني گوي سبقت را از همگان ربوده است. او بواسطه ي کثرت عبادت ملقب به زين العابدين، سجاد و سيدالساجدين گرديد. کتاب «صحيفه سجاديه» از مجموعه ادعيه ي آن امام همام است. زينب : دختر اميرالمؤمنين علي(ع) و فاطمه زهرا(س) که در فصاحت و بلاغت شهرت داشت و با دو طفل خود، همراه برادر بزرگوارش حضرت امام حسين(ع) به کربلا رفت و شهادت عزيزان خود را به چشم ديد. سپس همراه ساير اسيران به شام رفت. وي هنگامي که با اسراء به مجلس يزيد وارد شد با بياني فصيح و بليغ او را از رفتار ناشايستي که با خاندان پيغمبر(ص) کرده بود، نکوهش و ملامت نمود. به طوري که همين سخنراني حضرت زينب (س) باعث شد که مردم کوردل به حقانيت اهداف امام حسين و خباثت يزيد ملعون پي ببرند. ولي افسوس که ديگر کار از کار گذشته بود!... همسر زينب «عبدالله جعفر» نام داشت. سکينه : دختر حضرت امام حسين بن علي(ع). وي در ماجراي دلخراش عاشورا طفلي بيش نبود. و به همين دليل شقاوت و سفاکي عوامل يزيد را بيش از پيش نمودار ساخت. حضرت سکينه(س) که در مدينه زندگي مي کرد در سنيه ي 117 هجري قمري (735 ميلادي) وفات يافت. شمر : ذي الجوشن ضبابي کلابي (قتل. 66ه.ق/686م) در واقعه ي کربلا شرکت جست و در شمار قاتلان حضرت امام حسين(ع) درآمد. عبيدالله - حاکم کوفه- او را با سر بريده ي امام حسين(ع) به شام نزد يزيد فرستاد. سپس به کوفه برگشت. هنگامي که مختار ثقفي به خونخواهي شهداي کربلا قيام کرد، شمر از کوفه گريخت. مختار، غلام خود- يا گروهي- را به طلب او فرستاد. شمر غلام مختار را بکشت و به«کلتانيه» فرار کرد، و خشم مختار را بيشتر نمود. سرانجام جمعي از سپاهيان مختار به سرکردگي ابوعمره به جنگ او رفتند. شمر در اين نبرد به درک واصل شد و تن منفور او را نزد سگان انداختند. عبيدالله : ابن زياد، از رجال دوره ي يزيدبن معايه (و28ه.ق/648م) (مرگ: 67ه.ق/686م) وي از جانب يزيد حکومت کوفه و عراق عجم را داشت. واقعه ي کربلا و شهادت امام حسين(ع) و همراهانش (به سال 61 ه.ق) بتوطئه ي وي انجام گرفت. عبيدالله عاقبت به دست ابراهيم بن اشتر کشته شد. پس از آنکه بدنش را سوزاندند سرش را بکوفه فرستادند و در دارالاماره ي خود وي، نزد مختار گذاشتند. باري ابن زياد که روزي در بارگاه خود دستور قتل و نابودي مسلم و ساير ياران امام حسين(ع) را صادر کرد، روزي ديگر همان دربار و همان عوامل، شاهد سربريده و چشمان از حدقه درآمده ي خود او بودند. به قول شاعر: «بهرام که گور مي گرفتي همه عمر- ديدي که چگونه گور بهرام گرفت؟!) عمر بن سعد : ابن ابي وقاص زهري مدني (فوت 66ه.ق/686م). از فرماندهان لشکر يزيد بود. عبيداله بن زياد وي را با چهار هزار تن براي جنگ ديلم روانه ساخت و امارت ري را نيز در برابر اين خدمت براي وي منظور داشت، ولي هنگامي که ابن زياد خبر حرکت امام حسين(ع) را از مکه به سوي کوفه دانست، به عمربن سعدنوشت که خود و يارانش هر چه سريعترازديلم به کوفه بازگردند و او را براي جنگ با امام حسين برانگيخت. عمر نخست از قبول اين امر امتناع ورزيد ولي پس از تهديد ابن زياد آن را پذيرفت و به جنگ با امام حسين کمر بست که اين جنگ به شهيد شدن امام حسين(ع) و 72 تن از يارانش منجرگرديد. عمربن سعد پس از اين واقعه چندي بزيست، تا اينکه مختار ثقفي به خونخواهي امام حسين(ع) قيام نمود و کسي را براي کشتن عمر به کوفه فرستاد. کيان : سردار رشيد ايراني و يار و ياور مختار که غالباً همراه و همگام او بود. وي از مخالفين «بني اميه» و طرفداران سرسخت «بني هاشم» بود. مختار : ابن ابي عبيده بن مسعودبن عمروثقفي، ملقب به «ابواسحاق»- ولادت: سال اول هجري قمري. وفات: سال 67 ه.ق(مطابق با 686 ميلادي). مختار از شيعيان رشيد و دلسوختگان حضرت حسين(ع) بود که در زمان قيام حضرت، در زندان ابن زياد به سر مي برد بعد از واقعه ي کربلا و شهادت امام حسين و يارانش، مختار با کمک جمعي از شيعيان ايراين که از خلافت بني اميه ناراضي بودند، با حمايت «کيان» سردار ايراني، به خونخواهي شهداي کربلا قيام کرد و سپاهي از ايراني و عرب جمع آوري کرده و ابتدا شهر کوفه را به تصرف خود درآورد و آن گاه قاتلين شهداي کربلا را دستگير کرد و با قصاص آنها انتقام خون عزيزترين مردان خدا را گرفت. اما ديري نپاييد که به دست ملعوني به نام «مصعب بن زبير» به قتل رسيد. مسلم : ابن عقيل بن ابي طالب بن عبدالملک بن هاشم (شهادت 60 هجري قمري، مصادف با 680 م) وي پسرعموي امام حسين (ع) و مردي شجاع و صاحب رأي بود. در مکه ي مکرمه اقامت داشت. قبل از عزيمت حضرت امام به عراق (کوفه) مسلم از سوي ايشان عازم کوفه شد تا کوفيان را محک بزند. و از اهالي کوفه 18000 رأي براي بيعت با امام اخذ نمود. هنگامي که ابن زياد- حاکم کوفه- از آراء اکثريت مردم مطلع شد، توسط «بن هريس» رئيس نظميه، براي ترساندن و رعب مردم، خدعه ها کرد و آنان را متفرق نموده، از هاني- ميزبان مسلم- خواست که ميهمان را به دارالاماره تحويل دهد. ولي زماني که با امتناع هاني مواجه شد، طي يک سلسله عمليات، هر دو را به شهادت رساند. مشکور : زندانبان کوفه که در ابتداء مخالف دوطفلان مسلم بود ولي تحت تأثير رفتار طفلان و گفتار همسر با وجدان خود «صديقه» قرار گرفت و هنگام فراري دادن طفلان مسلم «محمد و ابراهيم» مورد شناسايي عوامل محمدبن اشعث (فرماندار کوفه بعد از واقعه ي کربلا) قرار گرفت و نه تنها موفق به خروج طفلان از کوفه نشد، بلکه خود نيز به شهادت رسيد. هاني بن عروه : رئيس گروه مزحجيان و از شيعيان صالح و مقتدر و با نفوذ کوفه بود. زماني که مسلم بن عقيل به عراق (کوفه) وارد شد تا از کوفيان براي امام حسين(ع) بيعت بگيرد، ابتدا مدتي مهمان مختار بود تا اينکه ابن زياد- حاکم کوفه - از مأواي مسلم مطلع شد و آهنگ دستگيري او را نمود. بناچار مسلم به خانه ي هاني عروه رفت و مورد لطف و عنايت وي قرار گرفت. ديري نپاييد که ابن زياد از اين مسأله وقوف يافت و مسلم را از هاني طلب کرد. اما هاني دست رد بر سينه ي ابن زياد وارد کرد و مورد خشم وي قرار گرفت. سرانجام عوامل حکومت، هاني و مسلم را به شهادت رساندند. هنده : دختر ربيعه و زوجه ي ابوسفيان و مادر معاويه مي باشد. در جنگ «احد» با پانزده زن ديگر دف مي نواخت و مشرکين را تحريک به جنگ مي کرد. و هنگامي که حضرت حمزه (عموي گرامي پيامبر اکرم(ص)) در اين جنگ به شهادت رسيد، هند جگر او را از کالبدش بيرون آورده و خورد، و با اين عمل پليد خود به «هند جگرخوار» در تاريخ معروف شد. پس تعجب ندارد که «يزيد» نوه ي ملعون هنده، دستور قتل حضرت امام حسين(ع) را صادر کرده است!.. . یزید بن معاویه ( یزید اول ) : فرزند معاویة بن ابی سفیان ( و . 26 ه.ق . فوت 62 ه.ق ) پس از پدر به مسند خلافت نشست. وی جوانی بود عاری از علم و فضیلت و شهره به فسق و فجور. مردم عراق که از او ناراضی بودند به حسین بن علی علیه السلام نامه نوشتند و او را برای بیعت به عراق خواندند. وی مسلم بن عقیل را که پسر عم اش بود برای گرفتن بیعت به کوفه فرستاد و کوفیان نخست با مسلم بیعت کردند و امام حسین علیه السلام روانه ی عراق شد ولی چون فرستاده یزید - عبیدالله بن زیاد - به کوفه آمد ، کوفیان از حمایت حسین علیه السلام سرباز زدند و در دهم محرم سال 61 ه.ق عمر بن سعد - عامل عبیدالله بن زیاد - امام حسین و یارانش را در کربلا به امر یزید ، شهید نمود و زنان و اطفال شهدا را نزد یزید به شام فرستادند. این کار نفرت عموم مسلمانان را برانگیخت. سرانجام به سال 63 ه.ق جمعی از مردم مدینه به شام رفتند و از نزدیک اعمال یزید پلید را دیدند و چون به مدینه برگشتند از او بیزاری جستند ، بالاخره یزید مدینه را قتل عام کرد. سلطنت یزید سه سال و نیم طول کشید. در سال اول حضرت حسین بن علی علیهماالسلام را به شهادت رساند و در سال دوم شهر مدینه را تاراج کرد و هرچه بود به یغما برد و در سال سوم به مکه حمله کرد.
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 299]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها