محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831638009
چرا به تجهيزات ارگونوميک نياز داريم؟
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
چرا به تجهيزات ارگونوميک نياز داريم؟ فناوري پيشرفته ی زيان آور از عبارت هاي «کامپيوتر» و RSI(Repetitive - Strain Injury) در يک جمله استفاده کنيد تا اکثر مردم بلافاصله به فکر سندرم تونل مچ دست بيفتند که البته دليل خوبي براي اين کار دارند. بسياري از ما افرادي را مي شناسيم که به اين عارضه مبتلا هستند و عده اي از آن ها براي برطرف نمودن مشکل خود حتي به عمل جراحي نياز دارند. اما سندرم تونل مچ دست تنها صدمه ی مرتبط با استفاده از کامپيوتر به حساب نمي آيد. خود من در اوايل دهه ی 30 زندگي ام با درد زيادي در قسمت کمر مواجه بودم، زيرا روزانه 10 تا 12 ساعت از وقتم را در پشت ميز کارم مي گذراندم. يکي از همکاران ديگر ما نيز از مشکلات مشابهي در ناحيه ی پشت و گردن رنج مي برد. اگر شما حداقل يک فرد پشت ميز نشين را با اختلالات مربوط به فشار کار با کامپيوتر نشناسيد، واقعاً ما را شگفت زده کرده ايد. البته اين مشکلات تنها در ميان نويسندگان، ويراستارها و يا تايپيست ها ديده نمي شود. در گزارشي که اداره ی کار و صنايع ايالت واشنگتن در سال 2005 تهيه کرده بود، آمده است: «ميزان، هزينه و پي آمدهاي اختلالات عضلاني/ اسکلتي مرتبط با کار (WMSD ها) بطور غير قابل تصوري بزرگ است. در فاصله ی سال هاي 1992 تا 2000، 380485 گزارش اختلال عضلاني/ اسکلتي بافت نرم «غير جراحتي» در ناحيه ی پشت، گردن و سر توسط صندوق هاي ايالتي بيمه ی جبراني کارگران در ايالت واشنگتن دريافت شده است. اين مطالبات به معناي 2/9 ميليارد دلار در هزينه هاي مستقيم و 26/9 درصد از کل مطالبات جبراني کارگران صندوق هاي ايالتي مي باشد. در ميان مطالبات WMSD در اين دوره ی زماني، 32/4 درصد بطور متوسط با 123 روز زمان تلف شده براي هر مطالبه، قابل جبران بوده اند». اين نوع مطالعات عمومي دولتي مسلماً تمام صنايع را در بر مي گيرند، از کمک هاي موقتي در دفاتر گرفته تا کارگران ساختماني و قصابان. ايالت واشنگتن نيز مشخص نکرده است که چه صدماتي به کامپيوتر مربوط مي شوند. با اين حال، RSI ها نزديک به 62 درصد از تمام مطالبات جبراني کارگران در آمريکاي شمالي را به خود اختصاص داده اند و حدس ما اين است که تعداد ساعت هاي صرف شده در مقابل کامپيوتر بسيار سريعتر از نرخ پذيرش تجهيزات ارگونوميکي که براي مقابله با RSI ها طراحي شده اند، افزايش مي يابد. به نظر مي رسد مشکل در حال بدتر شدن است نه بهتر شدن. چه چيزي در پشت آسيب هاي بافت نرمي که کاربران کامپيوتري را به ستوه آورده، قرار دارد؟ تعداد بسيار زيادي از موارد بسيار کوچک. رشته هاي عصبي که تحت فشار قرار دارند. جريان خون که در بعضي از نواحي متراکم مي شود. گروه هايي از عضلات کوچک که به خاطر فشار طولاني مدت و آزاد نشدن دچار گرفتگي شده اند. هر يک از اين موارد و يا تمام آن ها و همچنين ساير مشکلات مشابه مي توانند به آسيب هاي کوچک موضعي منجر شوند. اينگونه «ريز آسيب ها» بطور منفرد مشکل چندان جدي به حساب نمي آيند. ما هميشه با چنين مواردي مواجه هستيم و بدنمان به سادگي آن ها را درمان مي کند. اما اگر سرعت آسيب هاي تکراري از قابليت هاي درماني بدن پيشي بگيرد، اين آسيب ها انباشته شده و از يک وضعيت ناخوشايند به يک شرايط آزار دهنده، سپس يک مشکل دردناک و نهايتاً يک آسيب غيرقابل تحمل و دائمي تبديل مي گردند. جوان و مستعد دانش آموزان بطور طبيعي از مزاياي بدن هاي جوان تر و انعطاف پذيرتر خود بهره مي گيرند و معمولاً زمان کمتري را در پشت يک صفحه کليد صرف مي کنند، اما آن ها يقيناً در برابر خطرات فشار مکرر (Repetitive Stress) ايمن نخواهند بود. گذشته از ساعت هاي طولاني که اين گروه براي انجام مطالعات معمولي خود صرف مي کنند، خطرات مربوط به اجراي بازي هاي ويديويي و کامپيوتري را نيز نبايد فراموش کرد. بسياري از ما هنوز گرفتگي اجتناب ناپذير عضلات دست که از ساعت ها بازي بر روي کنسول هاي قديمي Atari2600 سرچشمه مي گرفت را به ياد داريم. بعنوان يک موضوع تازه تر، مفاصل انگشتان دست چپ يکي از دوستان ما پس از استفاده از کنترلر گيتار بي سيم Logitech براي کنسول هاي Xbox 360 براي مدت دو هفته از درد قابل توجهي رنج مي بردند. شايد اين اولين برخورد او با دنياي فوق العاده اعتياد آور بازي هاي ويديوئي بود و خودش اعتراف مي کرد که براي ساعت هاي طولاني در روزهاي متمادي مشغول استفاده از اين ابزار براي اجراي بازي مورد علاقه اش بوده است، تا جائيکه پس از يک هفته چاره اي غير از متوقف نمودن روند اجراي بازي نداشته. در حال حاضر او کاملاً با اين کنترلر انطباق پيدا کرده، روش تعديل نيروي فشار انگشتان خود را فرا گرفته و زمان بازي خود را به کمتر از يک ساعت کاهش داده است تا بتواند از بازگشت درد به انگشتان خود جلوگيري نمايد. اين مشکل بطور فزاينده اي همه گير شده است. کافي است يک جستجو را براي عبارت هاي «Wiiitis» يا « Wiitis» انجام دهيد تا نکات زيادي را درباره ی گسترش چشمگير التهاب تاندون ها بخاطر اجراي افراطي بازي هاي Wii بياموزيد. «PlayStation palmar hidradenitis» (التهاب غدد عرقي کف دست) يک وضعيت دردناک پوستي است که به خاطر در دست گرفتن طولاني مدت و بسيار محکم دستگيره هاي يک Gamepad ايجاد مي شود. به اين ترتيب شما به راحتي مي توانيد حدس بزنيد که عارضه ی «Texter’s Thumb» (شصت دست نويسندگان) اساساً به چه چيزي مربوط مي شود. متأسفانه اين ليست همچنان ادامه دارد.
.jpg)
اولين مطالعه درباره ی MSD (musculoskeletal dysfunction) مرتبط با کامپيوتر در ميان کودکان و نوجوانان در سال 2007 توسط Leone Smith از دانشگاه Stellenbosch آفريقاي جنوبي منتشر شد. اين مطالعه، يک نگاه عالي و جامع به موضوع بود و در عين حال گستره ی متنوعي از مطالعات مرتبط قبلي را تشريح مي نمايد. جدول (1)، ايده اي از تأثير MSD بر کل بدن را در اختيار شما قرار مي دهد که ساير مؤلفين به آن ها دست يافته اند. بطور خلاصه، Smith بر اساس مطالعه اي که بر روي بيش از 1000 دانش آموز در رده ی سني 14 تا 18 سال انجام شده است نتيجه گيري مي کند که استفاده از کامپيوتر مي تواند با يک تأثير فيزيکي منفي بر دانش آموزان همراه باشد (و البته بوده است). او در مقاله ی خود مي آورد: « بيش از 7 ساعت استفاده ی هفتگي از کامپيوتر مي تواند با پيش بيني درد گردن و مچ دست چپ در ميان دختران و همچنين درد شانه هاي چپ و راست در ميان پسران همراه باشد. به ترتيب 31 درصد و 29 درصد از دانش آموزان دختر و پسر اشاره کرده اند که ورزش و کار با کامپيوتر را بخاطر مشکلات عضلاني/ اسکلتي متوقف کرده اند. درد عضلاني/ اسکلتي که در طول دوران نوجواني تجربه مي شود، مهمترين عامل پيش بيني دردهاي مزمن عضلاني/ اسکلتي در دوران بزرگسالي به حساب مي آيد. يک پديده ی بسيار نگران کننده تر اين است که 23 تا 48 درصد از دانش آموزان گزارش داده اند که بخاطر مشکلات و شکايت هاي عضلاني/ اسکلتي خود از مدرسه غايب بوده اند». با وجود آنکه RSI (آسيب هاي فشار مداوم) فناوري پيشرفته براي مدتي بيش از دو دهه با ما بوده و تمام گروه هاي سني را تحت تأثير خود قرار داده است، عموم مردم تا حدود زيادي از دلايل، خطرات و شيوه هاي پيشگيري از آن آگاهي ندارند. RSI مي توانند بازدهي شما را از بين ببرند، اما نکته ی مهم تر اين است که آن ها مي توانند توانايي شما براي لذت بردن از زندگي را نابود سازند. همانند بسياري از موارد ديگر، تا زمانيکه خود شما به يک RSI مبتلا نشويد، به نظر نمي رسد که «اين مشکل تنها براي ديگران اتفاق مي افتد». اما آمارها به شدت اين تفکر را رد مي کنند. اکثر ما داراي محيط هاي کامپيوتري هستيم که خصوصيات ارگونوميکي ضعيفي دارند و اکثر ما به سمت افزايش ميزان استفاده از کامپيوتر در طول زمان گرايش پيدا کرده ايم. بدون اصلاح نحوه ی کار، به نظر مي رسد که احتمال مواجه شدن با يک آينده ی پر از درد بسيار بالا خواهد بود، خصوصاً اگر شما به سنين ميانسالي و يا بالاتر از آن رسيده باشيد. خوشبختانه ما پيشنهادهاي زيادي درباره ی اينکه چگونه مي توانيد همين حالا اينگونه مشکلات را درمان کرده و يا از گسترش آن ها پيشگيري نمائيد را در اين مقاله ارائه خواهيم کرد. ملاقات با دکتر پيش از آنکه به تشريح جزئيات سخت افزارهاي ارگونوميک بپردازيم (که البته آن را در مقاله ی بعدي مطالعه خواهيد کرد) بايد کار را با توضيح يک متخصص از نرم افزار آغاز نمائيم، خصوصاً بافت هاي نرم بدن شما. بسياري از ما امروزه در ادارات و شرکت هاي مجهز به تجهيزات پيشرفته ی کامپيوتري با تعداد زيادي از کارکنان پشت ميز نشين کار مي کنيم که همگي مستعد RSI هاي مرتبط با کامپيوتر هستند. يک متخصص ماساژ ستون فقرات و يا متخصص درمان عضلاني/ اسکلتي احتمالاً در چنين دنيايي بسيار پر مشغله خواهد بود. دکتر Brian Rueben از مرکز «Back to Basics Chiropractic Center» يکي از اين افراد است. وقتي ما براي ملاقات دکتر Rueben رفتيم، او آماده مي شد تا يک تنظيم ناحيه ی بالايي ستون فقرات را بر روي يکي از مشتريان انجام دهد. ابزار لرزاننده اي که به يک اسلحه شباهت داشت و دکتر Rueben آن را بر روي قسمت پشت گردن بيمار خود قرار داده بود، براي ما هرگز به يک متخصص ماساژ مراجعه نکرده بوديم بسيار جالب توجه به نظر مي رسيد. شما در ادامه مي توانيد سؤالات ما و توضيحات دکتر Rueben را به هر يک از آن ها مطالعه کنيد: سؤال: اين ابزار چه کاري انجام مي دهد؟ پاسخ: مفاصل ما در يک وضعيت غيرطبيعي حرکت کششي خود را از دست داده و دچار وضعيتي تحت عنوان تثبيت شده (Fixated) و يا در رفتگي ناقص (subluxated) مي گردند. در واقع مفصل واقعاً دچار در رفتگي نيست و از محل خود خارج نشده است، بلکه صرفاً نمي تواند بطور صحيح حرکت کند. روش تنظيمي، نيرويي است که بر روي اين فقدان حرکت اعمال مي گردد. نيرو حاصلضرب جرم در شتاب است، بنابراين افزايش شتاب باعث کاهش نياز به جرم خواهد گرديد. ما فشار را در امتدادي وارد مي کنيم که عملکرد طبيعي مفاصل را برمي گرداند. اين فرآيند در واقع يک نوع کشش مفاصل است. تنها روش براي باز کردن بافت بد در يک رباط يا عضله، نيرويي با سرعت بالا است. شما مفصل را به وراي مرز طبيعي آن مي رانيد. اساساً اين حرکت سريع بر بافت خوب فشار وارد مي کند، اما بافت بد در يک مفصل تجزيه و باز مي شود. سپس، بدن شما آن را با يک بافت قوي تر و انعطاف پذيرتر جايگزين مي نمايد. سؤال: بافت هاي بد از کجا مي آيند؟ پاسخ: اينگونه بافت هاي اضافي بخاطر آسيب هاي مکرر در طول زمان ايجاد مي شوند. شما اين وضعيت بد و تمام اين بافت هاي بد را در مفاصل خود توسعه مي دهيد. در نهايت، شما با آسيب هاي عصبي مواجه مي شويد و اين همان نيروي تکراري و غيرطبيعي است که به بدنتان تحميل مي گردد. بنابراين شما بايد بدن خود را وادار نماييد تا با روشي که مي داند چگونه انجام دهد، انطباق پيدا کند. شما بايد مجدداً بدن خود را در آموزش دهيد. شما بايد بر بدن خود فشار وارد کرده و آن را وادار به انجام اين کار نمائيد، در غير اينصورت با وضعيتي که خودش بخواهد انطباق پيدا خواهد کرد. شايد انجام بعضي از حرکت هاي کششي يا نشستن با رعايت اصول ارگونوميکي مناسب تا حدودي دشوار به نظر برسد. شما مي توانيد يک ايستگاه کاري بدون نقص را طراحي کنيد اما وقتي افراد مشغول به کار مي شوند، وضعيت قرار گيري صحيح خود را از دست مي دهند. شما بايد در طول روز کارهايي را براي خارج شدن از اين تأثير منفي انجام دهيد. شما بايد اين مفاصل را وارد کنيد تا در تمام دامنه ی حرکتي خود جابه جا شوند. در غير اينصورت، آن ها در يک وضعيت بد قرار گرفته، منقبض تر و محکم تر گرديده و هرگز راحت نخواهند شد. بنابراين آن ها خسته نمي شوند، بلکه خشک تر و منقبض تر مي شوند، درست مانند وضعيتي که بسياري از مردم در گردن و قسمت بالايي ستون فقرات خود احساس مي کنند. سؤال: اين وضعيت بسيار شبيه به چيزي است که ما غالباً در مفصل ران خود احساس مي کنيم. حتي در هنگام بالا رفتن از پله ها نيز به نظر مي رسد که آن ها بسيار خشک و منقبض هستند. پاسخ: همان اختلاف، شما در حالت نشسته انحناي ستون فقرات خود را شل مي کنيد. ثابت مي کنند که وضعيت هاي کاري نشسته و غيرمتحرک براي ستون فقرات دشواتر از انواع مشاغل فيزيکي هستند، زيرا در کارهاي فيزيکي شما در حال حرکت هستيد، از بافت هاي خود استفاده مي کنيد و باعث مي شويد که مايع داخل مفاصل شما تغيير نمايد. وقتي شما تمام روز در يک محل نشسته ايد، بدن شما بايد با اين فشار منفي انطباق پيدا کند. وضعيت بدن سؤال: بنابراين اگر مجبور باشيم تمام اين ساعت ها را در يک صندلي بگذرانيم، بايد چه کاري را انجام دهيم تا از اين نوع فشارهاي منفي اجتناب کنيم؟ پاسخ: شما مي خواهيد ستون فقراتتان در يک وضعيت متعادل يا خنثي قرار داشته باشد. بطور ايده ال، احتمالاً مي خواهيد که زانوهايتان اندکي پايين تر از ران هاي شما قرار بگيرند زيرا اين وضعيت به وادار نمودن شما به ايجاد انحنا در کمرتان بجاي صاف کردن آن به سمت بيرون (همانند کاري که معمولاً انجام مي دهيم) کمک خواهد کرد. بنابراين اگر بتوانيد با يک انحناي بهتر در کمر خود بنشينيد، حتي با اندکي تکيه دادن به سمت پشت به جاي راست نشستن با زاويه 90 درجه، احتمالاً فشار بيشتري را از روي ديسک هاي خود برطرف مي نمائيد. من چند سال پيش با مطالعه اي مواجه شدم که بر اساس آن 5 درجه افزايش زاويه ی کمر (نشستن با زاويه ی 95 درجه) کمترين فشار را بر روي ديسک هاي ناحيه ی کمر ايجاد خواهد کرد. قرار گرفتن در زاويه ی 90 درجه، بهترين وضعيت بعدي خواهد بود. به اين ترتيب، خم شدن و قوز کردن نيز بدترين وضعيت ممکن به حساب مي آيد. سؤال: پس صندلي داراي نقش نسبتاً مهمي است؟ پاسخ: من شخصاً فکر مي کنم که صندلي کليد قرار گيري بدن شما در وضعيت صحيح است، البته به همراه ارتفاع نمايشگر و صفحه کليد کامپيوترتان. اگر صندلي شما را در يک وضعيت خميده بنشاند، از قبل نيمي از راه را براي قرار گرفتن در يک وضعيت بد طي کرده ايد. به همين دليل است که پشتي صندلي بايد در وضعيت صحيحي تنظيم شده باشد، در غير اينصورت شما را به سمت جلو و يک موقعيت نادرست هل خواهد داد. شما مي توانيد بالشتک هاي اضافي اختصاصي کمر را براي صندلي خود تهيه کنيد، اما مطمئن شويد که آن ها بطور صحيح در محل خود قرار گرفته اند و عملاً بطور صحيح با صندلي و بدن شما انطباق پيدا مي کنند. سؤال: خود شما از چه صندلي هايي استفاده مي کنيد؟ بعضي از صندلي ها قيمت هاي واقعاً بالايي دارند. پاسخ: شما الزاماً مجبور نيستيد از صندلي هاي گرانقيمت استفاده کنيد. صندلي هاي مورد استفاده ی ما از رده ی قيمتي متوسطي هستند. آنها تکيه گاه سر ندارند اما بخوبي بدن کاربر را در خود جاي مي دهند. شما مي خواهيد صندليتان نسبتاً متعادل باشد. بهتر است کفه ی صندلي اندکي به سمت جلو خم باشد زيرا اين وضعيت شما را در حالت بهتري قرار مي دهد. کف پاي شما بايد بطور صاف بر روي زمين قرار بگيرد (نه اينکه تنها نوک انگشتانتان به زمين برسد)، در حاليکه ناحيه ی پشت زانوي شما بين دو تا سه انگشت با کفه صندلي فاصله داشته باشد. با اينحال ،توليد کننده ی صندلي اهميتي ندارد. در واقع، من فکر می کنم بعضی از مدل ها واقعاً گران قیمت هستند زیرا کیفیت ساخت بهتری داشته و از مواد بهتری در آن ها استفاده شده است. با اینحال، این موضوع الزاماً به معنای خصوصیات ارگونومیکی بهتر آن ها نخواهد بود. شما صرفاً به چیزی نیاز دارید که بتوانید آن را با بدنتان تنظیم کرده و خودتان را در یک وضعیت خنثی و متعادل قرار دهید. سایر جنبه های حالت قرارگیری بدن در طول سال ها، مطالعات فراوانی بر روی جنبه های ارگونومیکی کارکنان دفتری صورت گرفته است، هر چند که به طور حیرت آوری تعداد اندکی از آن ها پس از انفجار دات کام سال 2000 به مطبوعات عمومی راه پیدا کرده اند. یک مجموعه از رهنمود ها که بطور عمومی مورد پذیرش قرار گرفته، بطور خلاصه در شکل [1] ارائه شده است.
.JPG)
تقریباً تمام متخصصین در این زمینه توافق دارند که چشمان شما باید تقریباً در سطح حاشیه ی بالایی نمایشگرتان قرار داشته باشند، اما این توصیه ها که 10 سال از عمر آن ها می گذرد مواردی نظیر نمایشگر های بزرگ LCD امروزی را در نظر نگرفته اند، خصوصاً مدل هایی که با یک چرخش 90 درجه در حالت Portrait تنظیم می شوند. در نهایت، شما باید این راهنمایی ها را بعنوان یک سناریوی «بهترین حالت» در نظر گرفته و از دریافت عمومی خود براي انطباق آن ها با شرايط خودتان استفاده نمائيد. ممکن است شما از ميزي استفاده کنيد که فاقد يک کشوي زيرين مخصوص صفحه کليد باشد و به همين دليل شما را مجبور مي کند تا کفه ی صندلي خود را جهت دستيابي به خميدگي مناسب آرنج تا حد 90 درجه بالاتر بياوريد. بطور جالب توجهي، شکل [1] تنظيم دسته ی صندلي با ارتفاع آرنج را از قلم انداخته است. اگر دسته هاي صندلي به طور صحيح تنظيم شده باشند، بخش عمده اي از وزن بازوي شما را تحمل نموده و شانه هاي شما را از اين وظيفه معاف مي کنند. به اين ترتيب، فشار وارده به شانه ها و ناحيه ی بالاي ستون فقرات شما نيز کاهش خواهد يافت.
.JPG)
همانطور که در شکل [2] مشاهده مي کنيد، دسته هاي صندلي در ارتفاع صحيح براي کاربر تنظيم شده اند. نکته ی جالب توجه اين است که براي قرار گرفتن بازوهاي اين کاربر در ارتفاع مناسب براي کشوي صفحه کليد ميزش، او مجبور بوده صندلي خود را تا حدودي بالاتر بياورد. با اينحال، براي آنکه زانوهاي کاربر پايين تر از سطح ران هاي او قرار بگيرند، بايد از يک زيرپايي ارگونوميک استفاده کرده و يا کفش هاي مناسب تري بپوشد. يکي ديگر از حوزه هاي توافقنامه ی ارگونوميک، اين است که مچ دست ها بايد در يک وضعيت خنثي و بدون فشار قرار گيرند، در حاليکه ترجيحاً هيچگونه خميدگي نداشته باشند. با اين حال، دستيابي به اين وضعيت بر روي صفحه کليدهاي استاندارد بسيار دشوار مي باشد و به سختي مي توان وضعيت مناسب يا نامناسب مچ دست را بر روي آن ها تشخيص داد. اين يکي از دلايل اصلي افزايش محبوبيت صفحه کليدهاي ارگونوميک در طول 15 سال گذشته به حساب مي آيد.
.JPG)
در شکل [4] خود دکتر Rueben يکي از اشتباهات ارگونوميک متداول که در بسياري از دفاتر کاري شاهد آن هستيم را نشان مي دهد. ميزهاي کاري که فاقد عمق کافي هستند، غالباً باعث مي شوند که نمايشگر کامپيوتر بطور مستقيم در مقابل کاربر قرار نگرفته و با نمايشگر و صفحه کليد زاويه اي را ايجاد نمايد. اين وضعيت، کاربر را مجبور مي کند که سر خود را براي مدت طولاني در هنگام نگاه کرده به صفحه نمايش بچرخاند و به اين ترتيب فشار بيشتري را بر روي گردن او ايجاد مي نمايد. در وضعيت صحيح، سر کاربر بايد مستقيم به سمت جلو قرار گرفته، گوش ها در امتداد شانه ها بوده و سر کاملاً عمود باشد. دکتر Rueben مي گويد: «من نمي توانم نشستن در مقابل يک کامپيوتر براي مدت 10 ساعت در روز را تصور کنم. به نظر من اين يک مصيبت واقعي است. فناوري چيز واقعاً فوق العاده اي است، اما مديريت وضعيت هاي قرار گيري و حالت ها بسيار دشوار خواهد بود. از سوي ديگر، اين وضعيت با افزايش سن ما نيز بدتر مي شود. هر چه ما پيرتر مي شويم، انعطاف پذيري بدنمان کاهش مي يابد، مايع کمتري در مفاصل خود داريم و بافت هايمان نيز حالت ارتجاعي خود را از دست مي دهند. اين شرايط در طول زمان بدتر و بدتر خواهد شد، مگر آن که واقعاً مراقب آن باشيم».
.JPG)
همه چيز در اعتدال چه مقداري «زيادي» به حساب مي آيد؟ اگر هنوز در حال مطالعه ی اين مقاله هستيد، مي توان حدس زد که شما ساعت هاي زيادي را در مقابل يک کامپيوتر مي گذرانيد و نگران سلامتي خود هستيد. ما در خانه، محل کار و حتي در مسافرت ها از کامپيوتر استفاده مي کنيم. بر حسب اينکه چطور بخواهيد «کامپيوتر» را تعريف کنيد، ممکن است اين بحث را مطرح کنيد که امروزه ما آن ها را حتي در جيب هاي لباس خود نيز داريم. در هر صورت، تمام اين کامپيوترها مستلزم خيره شدن به يک صفحه نمايش و نگهداشتن دست ها و قسمت هاي مختلف بدنمان در يک امتداد نسبتاً ثابت هستند، صرف نظر از اينکه آيا امتداد مربوطه راحت و «سالم» خواهد بود يا خير. در نشست هاي کوتاه، استفاده از کامپيوتر بطور آشکارا بي ضرر خواهد بود، اما دقيقاً از چه زماني به بعد وارد محدوده ی ريسک مي شويم؟ چه زماني مدت زمان استفاده ی ما از کامپيوتر «بيش از حد» به حساب مي آيد؟ Sylvain Sauvage متخصص ارگونوميک و قابليت استفاده (Usability) محصولات در شرکت Logitech مي گويد: «من فکر نمي کنم که يک قاعده ی کلي براي اين موضوع وجود داشته باشد، زيرا پذيرش درد براي هر شخصي متفاوت خواهد بود. آنچه که متخصصين توصيه مي کنند اين است که يک يا دو بار در ساعت و يا به محض آنکه يک فشار، بي حسي و يا ضعفي را در بدن (بازو، مچ دست، گردن و پشت) خود احساس کرديد از کار دست کشيده، کمي استراحت کرده، از جاي خود برخاسته و کمي قدم بزنيد. مطالعات اخير نشان داده اند که اينگونه وقفه ها مي توانند فشار را بطور چشمگيري کاهش داده و به اين ترتيب بازدهي شما را افزايش دهند. زمان «زيادي» درست لحظه اي است که اين فشار را بر روي بدن خود احساس مي کنيد». دکتر Dan Odell ارگونوميست داخلي مايکروسافت مي گويد: «اين سؤال نسبتاً پيچيده اي است، زيرا تا حدود زيادي به خصوصيات کاربر، ايستگاه کاري او و نحوه ی اندازه گيري زماني که در مقابل کامپيوتر صرف مي کند بستگي خواهد داشت. اما با در نظر گرفتن تمام اين موارد، يک مطالعه ی بزرگ جمعيتي در دانمارک، توصيه مي کند که استفاده از صفحه کليد و ماوس را کمتر از 20 تا 25 ساعت در هفته نگهداريد. آن ها متوجه شده اند که ريسک درد جديد بازو به خاطر استفاده از يک صفحه کليد براي مدت بيش از 15 ساعت در هفته و يک ماوس براي مدتي بيش از 30 ساعت در هفته، بطور چشمگيري افزايش مي يابد. آن ها در عين حال تاکيد کرده اند که استفاده از ماوس در توسعه ی درد بسيار مهم تر از صفحه کليد است. اين يکي از دلايلي است که ما بر طراحي ماوس Natural خود براي تکميل نمودن خط صفحه کليد هاي Natural مايکروسافت تأکيد کرديم». خوب حالا شما اطلاعات کافي را براي انتخاب يک صندلي و ميز مناسب در اختيار داريد. شما نشانه هاي هشدار دهنده را براي مراقبت از مدت استفاده ی خود از کامپيوترتان مي شناسيد. حال اجازه بدهيد کمي در مورد تجهيزات جانبي PC صحبت کنيم. يک QWERTY راحت ما نمي خواهيم داستان گيج کننده و (بطور شگفت انگيزي) اندوهناک تکامل چيدمان QWERTY صفحه کليدهاي امروزي را تکرار کنيم. شما مي توانيد اين ماجرا را به آساني در جستجوهاي آنلاين خود بيابيد. اجازه بدهيد به همين مقدار کفايت کنيم که در عصري که ماشين هاي تحرير متولد شدند، تايپيست ها خيلي زود به خاطر تمايل ابزارهاي خود به گير کردن در هنگام فشرده شدن بيش از حد سريع کليدها، واقعاً نااميد شده بودند. چيدمان QWERTY دقيقاً به اين دليل توسعه يافت که کارآمدترين طراحي ممکن به حساب مي آمد و براي کاهش سرعت تايپ به منظور اجتناب از گير کردن ماشين تحرير و در نتيجه افزايش بازدهي تايپيست در نظر گرفته شده بود. در نتيجه، همه به اين چيدمان عادت کردند و هنگاميکه کامپيوترها وارد ميدان شدند، هيچکس تمايلي به تغيير دادن اين ابزار ورودي نداشت. در واقع سوراخ کردن کارت هاي پانچ به اندازه ی کافي دشوار بود. همانطور که David Rempel در شماره ی ژوئن 2008 «Human Factors» توضيح مي دهد، حق امتياز طراحي QWERTY در سال 1878 ثبت گرديد. حق امتياز (ثبت اختراع) مفهوم صفحه کليد دو بخشي نيز در سال 1915 توسط F.Heidner ثبت گرديد. به هر دليل، ايده ی صفحه کليد دو بخشي که از نظر ارگونوميکي بهتر بود براي مدت پنج دهه تقريباً در سراسر جهان ناديده گرفته شد، تا زمانيکه توسط يک محقق آلماني به نام دکتر Karl Kroemer مورد بازنگري قرار گرفت. Kroemer در سال 1972 نتايج مطالعات متعدد خود را در نشريه ی آمريکائي «Human Factors» به چاپ رساند که نشان مي دادند ايده ی صفحه کليد دو بخشي بر يک طراحي استاندارد ارجحيت داشته و باعث کاهش خطاهاي تايپي و فشارهاي وارده بر بدن مي شود. در عين حال، افزايش بيش از حد زاويه ی دو بخش اين صفحه کليد مي توانست دردهاي ناحيه ی شانه را به همراه داشته باشد. مطالعات بیشتری که در دهه ی 1980 میلادی انجام شدند، مزایای صفحه کلیدی که از یک شکاف تقریباً 25 درجه ای مابین دو بخش و همچنین 8 درجه شيب جانبي استفاده مي کند را نشان دادند. تا سال 1991، تحقيقات انجام شده نشان دادند که زاويه ی درون گرداني ( Pronation) بازو، تأثير مستقيمي بر مقدار فشار مايع در تونل مچي (Carpal Tunnel) دارد.
.JPG)
.JPG)
تمام اين موارد باعث شدند که شرکت Apple صفحه کليد قابل تنظيم خود را در سال 1992 ارائه کند. سپس، مايکروسافت در همان سال صفحه کليد Natural را عرضه نمود که مفهوم شيب جانبي را نيز به آن اضافه کرده بود. رقباي کوچکتري نظير Kinesis نيز در همين محدوده ی زماني وارد اين بازار شدند. بسياري از ما هنوز بحث هاي گوناگوني که درباره ی صفحه کليد Microsoft Natural در بين مصرف کنندگان انجام مي شد را به ياد داريم. اين محصول کاملاً قطبي شده بود: شما يا عاشق Microsoft Natural مي شديد يا از آن متنفر بوديد. در عين حال، Microsoft Natural Ergonomic Keyboard 4000 بعنوان پرفروش ترين صفحه کليد سيمي در سال 2006 شناخته شد.
.JPG)
بازآموزي انگشتان عليرغم آنکه اين محصولات يک حوزه ی بسيار حاشيه اي را تشکيل مي دهند، اما انواع بسيار مختلفي از صفحه کليد هاي ارگونوميک وجود دارند. پيشتازان اين عرصه عبارتند از مدل هاي با زاويه ی تقسيم ثابت (که در طراحي Microsoft Natural پياده سازي شده است)، صفحه کليدهايي دو بخشي فاصله دار Dvorak، Kinesis Countored (در يک طراحي تخت و مستقيم سنتي) و صفحه کليد Chord. صفحه کليد ساده سازي شده Dvorak يک چيدمان جايگزين براي صفحه کليدهاي استاندارد به حساب مي آيد. اين صفحه کليد که حق امتياز آن در سال 1936 ثبت شد، با هدف ارائه ی يک استقرار بهينه ی کليدها براي زبان انگليسي آمريکايي طراحي شده بود. استفاده از صفحه کليدهاي Chord براي توليد کاراکترها، مستلزم فشار دادن کليدهاي متعددي بطور همزمان بود. تايپ با اين نوع صفحه کليدها مي تواند بسيار کارآمد باشد و از اواخر دهه ی 1800 ميلادي به بعد مورد استفاده قرار مي گرفته اند، خصوصاً در تندنويسي گفتگوهاي دادگاه ها. صرفنظر از تمام گزينه ها، کارآيي مطلق و يا مزيت ارگونوميک به ندرت با موفقيت بازاري همراه بوده است. به هر حال، مطالعات هزينه سنجي صفحه کليد در قرن اخير هميشه در مقابل جايگزين هاي احتمالي به تعصب برخورد کرده اند، زيرا دور شدن از يک طراحي QWERTY استاندارد مستلزم باز آموزي کاربران خواهد بود. نتيجه ی نهايي اين است که توليد کنندگان چاره اي غير از ايجاد تعادل مابين مزاياي ارگونوميکي و منحني هاي يادگيري ندارند. يک مطالعه با عنوان «آناليز صفحه کليدهاي جايگزين با استفاده از منحني هاي يادگيري»، به بررسي روش اندازه گيري اين منحني پرداخت.
.JPG)
در اين مطالعه به طور خلاصه آمده است: «محاسبات درصد يادگيري آشکار کردند که درصد مربوطه براي صفحه کليدهاي دو بخشي با زاويه ی ثابت (90/4 درصد) بطور چشمگيري با درصد يادگيري براي سه نوع صفحه کليد ديگر (77/3 درصد براي Chord، 76/9 درصد براي Countored و 79/1 درصد براي Dvorak) تفاوت دارد. متوسط زمان تکميل کار براي صفحه کليد QWERTY متعارف معادل 40 ثانيه و براي پنجمين آزمايش بر روي صفحه کليد هاي Dvorak، Countored، Chord و دو بخشي با زاويه ی ثابت به ترتيب 346، 69، 181 و 42 ثانيه بودند. بنابراين مي توان نتيجه گرفت که کاهش بازدهي بر روي صفحه کليدهاي دو بخشي با زاويه ی ثابت و Countored به سرعت قابل بازيابي است، اما براي صفحه کليدهاي Chord و Dvorak به مدت زمان بسيار بيشتري نياز دارد». به زبان ساده تر، کاربران تايپ بر روي طراحي دو بخشي با زاويه ی ثابت را بهتر از ساير چيدمان هاي جايگزين آموخته بودند.
.JPG)
مشکل اکثر اين مطالعات (اگر نگوييم تمام آن ها) اين است که بر روي افراد بزرگسالي انجام مي شوند که از قبل با صفحه کليد QWERTY آشنا بوده و به آن عادت کرده اند (گاهي اوقات تا اندازه اي که تحت عنوان «تايپيست هاي ماهر» شناخته مي شوند). البته يک طراحي Dvorak يا Chord در اينگونه موارد قطعاً منحني يادگيري ضعيف تري خواهد داشت. يک مطالعه براي دستيابي به آناليز واقعاً با معني و بلند مدت بايد کار خود را با نوجواناني شروع نمايد که هرگز تايپ کردن را نياموخته اند، سپس آن ها را بر روي اين مدل هاي طراحي پيشتاز آموزش داده و نهايتاً هر دو عامل عملکرد و ارگونومي را پس از يک دوره ی 6 تا 12 ماهه ارزيابي نمايد. تا جاييکه ما مي دانيم، چنين مطالعه اي هرگز انجام نشده است. در مقابل، ما تجزيه و تحليل هايي را در اختيار داريم که براي برآورده نمودن نيازهاي کوتاه مدت صنعت امروزي در نظر گرفته شده اند. با اينحال شما مي توانيد به فرزند خود بياموزيد که 150 کلمه در دقيقه را بر روي يک صفحه کليد « بدون درد» split-contour Dvorak تايپ نمايد، در حاليکه تمام دوستان او تنها 50 کلمه در دقيقه را بر روي يک صفحه کليد QWERTY متعارف تايپ مي کنند. اما آيا شما اينکار را انجام خواهيد داد؟ واقعيت اين است که خود ما هنوز نمي توانيم يک پاسخ قطعي براي اين پرسش پيدا کنيم. منبع: ماهنامه ی کامپیوتری بزرگراه رایانه، شماره ی 126 /ج
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1004]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها