تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837066811
فاجعه بشري در سايه اسرائيل؛ تكه تكه شدن سرزمين مان را با ياد مي آوريم
واضح آرشیو وب فارسی:آفتاب: فاجعه بشري در سايه اسرائيل؛ تكه تكه شدن سرزمين مان را با ياد مي آوريم
خبرگزاري انتخاب : غانم خوششانس بود، زيرا مادربزرگ وي در آساموا ، روستايي در نزديكي حبرون، زندگي مي‌كرد . غانم شروع نكبت ، يعني شروع فاجعه براي فلسطينيان در 60 سال پيش را به ياد دارد و مي‌گويد : "ما خيلي فقير بوديم . من حتي كفش نيز نداشتم ."
عبدالفتاح غانم ، زماني كه سربازان يهودي به بيت گوورين ، روستاي مجاور محل سابق سكونت وي كه امروز در اسرائيل واقع است ، حمله كردند ، تنها هشت سال داشت . ساكنان روستاي وي (دير نخس) كه تعدادشان به 700 نفر مي‌رسيد ، با عجله وسايل خود را جمع نموده و با پاي پياده به سمت شرق و شهر حبرون حركت كردند . اكثر آنها بعداً وارد اردوگاه‌هاي پناهندگاني شدند كه تا امروز نيز همچنان در آنجا زندگي مي‌كنند . غانم خوششانس بود، زيرا مادربزرگ وي در آساموا ، روستايي در نزديكي حبرون، زندگي مي‌كرد . غانم شروع نكبت ، يعني شروع فاجعه براي فلسطينيان در 60 سال پيش را به ياد دارد و مي‌گويد : "ما خيلي فقير بوديم . من حتي كفش نيز نداشتم ."
به گزارش خبرنگار سرويس بين الملل خبرگزاري انتخاب از وين، بسياري از پناهندگان اميد خود را براي بازگشت به وطن قديمي خود از دست نداده‌اند . غانم نيز ايده تقسيم سرزمين مورد مشاجره به دو كشور و درنتيجه رها كردن مناطق از دست رفته در سال 1948 را احمقانه مي‌داند و در اينباره مي‌گويد :"روند صلح تا كنون خيلي طول كشيده است و كاملاً مشخص است كه هيچ نتيجه‌اي از آن حاصل نشده است ."
سازمان آزاديبخش فلسطين پس از گذشت بيش از 20 سال ، رسماً از رؤياي بازپس گرفتن "سرزمين مادري خود فلسطين" خداحافظي كرد .
ابراهيم برغوثي ، از اعضاي شوراي اجرايي در زمان انتخاب ياسرعرفات به رياست OLP در سال 1969 مي‌گويد :"ما قانع شده بوديم كه راه ديگري غير از اقدامات وسيع نظامي براي آزادسازي فلسطين وجود ندارد ."
برغوثي در سال 1948 نيز به منظور مقاومت مسلحانه عليه صهيونيست‌ها تلاش نمود تا اينكه ارتش‌هاي عربي آمدند و مبارزه را بجاي فلسطيني‌ها به عهده گرفتند . وي در اين رابطه با استهزاء مي‌گويد : "آنها قول دادند كه فلسطيني‌ها را روي سيني نقره‌اي به سرزمينشان بازگردانند."
در سال 1967 نيز ارتش‌هاي عربي جنگيدند ، نه فلسطيني‌ها . شكست در جنگ دوم و اشغال كرانه غربي و نوار غزه توسط اسرائيل ، چشمان ما را باز كرد . پس از آن مي‌خواستيم خود بجنگيم و از اينرو ياسر عرفات ، رئيس جديد و در تبعيد سازمان نيروهاي نظامي را سازماندهي كرد . در جريان كنفرانس سال 1988 الجزاير ، OLP اسرائيل را به رسميت شناخت و همزمان استقلال فلسطين را اعلام كرد .
برغوثي اما پس از گذشت 20 سال با نگاهي ديگر به اين اقدام مي‌گويد : "وجود دو كشور تنها مي‌تواند يك ايستگاه و راه حل مياني باشد . فلسطين يك كشور و يك بدن است . بريدن يك بدن درست نيست ."
يك سال قبل از بيانيه الجزاير، در اردوگاه پناهندگان جبليه در شمال شهر غزه ، يك كاميون اسرائيلي و يك تاكسي پر از مسافر با يكديگر برخورد كردند و تمامي سرنشينان آن كشته شدند . ناگهان دانشجويان و دانش‌آموزان به خيابان ريختند و بسوي يك جيپ اسرائيلي سنگ پرتاب كردند . با شليك سربازان اسرائيلي و كشته شدن حاتم ابو سيسي 17 ساله ، وي اولين قرباني انتفاضه ( قيام مردم فلسطين) شد .
سامي ابوسليم كه در آن روزها در كنار دوست خود قرار داشت در اينباره مي‌گويد :"ما مي‌خواستيم روز بعد حاتم را به خاك بسپاريم ، ولي سربازان به ما حمله كردند . اين ميزان شليك گلوله و مجروح هرگز در گذشته روي نداده بود."
تظاهرات‌ها همواره بيشتر مي‌شدند و تا كرانه غربي گسترش يافتند . رفتار سربازان دائماً بدتر مي‌شد و آنها حتي افراد پير را نيز در خيابان مورد تحقير قرار مي‌دادند . مردم به دنبال اين اعمال و همچنين از بابت اينكه از سوي دنيا و بويژه كشورهاي مجاور‌عربي تنها گذاشته شده بودند ، عصباني و رنجيده شده بودند .
سامي در اينباره مي‌گويد :"ما به هيچ چيزي دست نيافتيم . تنها 60 سال نكبت و ديگر هيچ . ما استقلال نداريم و بجاي آن در گذرگاه‌هاي مرزي منتظر كمك‌هاي غذايي سازمان ملل هستيم ."
منبع : دي پرسه چاپ اتريش
مورخ : 26/02/1387
چهارشنبه 1 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آفتاب]
[مشاهده در: www.aftabnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 349]
-
گوناگون
پربازدیدترینها