تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865446566
نگاهي به فيلم «تترو»
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
نگاهي به فيلم «تترو» نويسنده: کرک هانيکات (رئاليسم جادويي از نگاه کاپولا) تترو Tetroفيلمنامه نويس و کارگردان: فرانسيس فورد کاپولا، موسيقي: اوسوالدو گوليوف، مدير فيلم برداري: ميهاي مالايمار جونير، بازيگران: وينسنت گالو، ماريبل وردو، آلدن ارنريش، کلاوس ماريا براندائر، کارمن مائورا، محصول 2009 آمريکا، ايتاليا، اسپانيا و آرژانتين، 127دقيقه، ژانر: درامخلاصه داستان: بني نوجوان 17 ساله بي تجربه براي پيدا کردن برادر بزرگش که بيش از يک دهه است ناپديد شده به بوئنوس آيرس مي آيد. خانواده او سال ها پيش از ايتاليا به آرژانتين مهاجرت کرده اند، اما به خاطر موفقيت بسيار زياد پدرشان کارلو که يک رهبر ارکستر است، از آرژانتين به نيويورک رفته اند. بني برادرش تترو را پيدا مي کند که شاعري دمدمي مزاج و افسرده است، اما او اصلاً کسي نيست که انتظارش را داشت. بني پيش تترو و دوستش ميراندا مي ماند و دو برادر خاطرات فراموش نشدني سال هاي دور را مرور مي کنند.تترو شبيه کار يک دانش آموخته رشته سينماست که فکرش مملو از فيلم هاي اروپايي سياه و سفيد دهه 1950 و 1960 است و در همين حال نمي تواند دست و پنجه نرم کردن با خانواده اش را ناديده بگيرد. با اين حال، سازنده اين فيلم فرانسيس فورد کاپولاست که موفق ترين فيلم سال هاي اخير خود را ساخته و با تترو به روزهاي اول فيلم سازي خود بازگشته است به عنوان يک منتقد نوشتن يک نقد مثبت درباره يکي از کارگردانان گم شده سينماي آمريکا لذت بخش است.کاپولا زماني آن قدر مبهوت بلند پروازي و جسارت خود شد که به دليل مشکلات مالي مدت ها ناچار بود فيلم آدم هاي ديگر را بسازد و وقتي سال 2007 با جواني بي جواني به حوزه فيلم سازي مستقل بازگشت، حاصل کارش به قدري گيج کننده و متظاهرانه بود که کمتر کسي آن را پسنديد. تترو آن خاطره را پاک مي کند. اين فيلم سبک دارد، همين طور نقش آفريني هاي چشم گير گروهي از بازيگران در سطح بين المللي و داستاني با موضوعاتي چون خانواده از هم گسيخته، برادران درگير و رقابت پدر و پسري که از بسياري آثار ادبي کلاسيک ريشه گرفته است. تترو چيزي بيش از يک فيلم خودآگاه است. کاپولا تأييد و حتي افتخار مي کند که در اين فيلم از در بارانداز اليا کازان و آنتونيوني گرفته تا تنسي ويليامز و يوجين اونيل الهام گرفته است. با اين حال کار او بديع به نظر مي رسد. زندگي و کار در آرژانتين به کاپولا به اندازه کافي نور داده تا داستاني تازه واصيل از خلاقيتي که با مانع مواجه شده، به تصوير درآورد و اين موضوعي است که او قطعاً با آن آشناست. کاپولا در تترو داستان نوجواني 17 ساله به نام بني(آلدن ارنريش) از خانواده اي ايتاليايي را به تصوير مي کشد که براي پيدا کردن برادر بزرگش به بوئنوس آيرس مي رود. خانواده بني ابتدا در آرژانتين بودند و پس از آن که کارلو پدر خانواده (کلاوس ماريا براندائر) به عنوان رهبر ارکستر بسيار معروف شد همگي به نيويورک مهاجرت کردند. در همين حال الفي برادر بزرگ کارلو که او هم يک رهبر ارکستر است از نظرها دور شده است در اين خانواده تنها براي يک نابغه جا هست و کارلو اين جايگاه را از آن خود کرده است، برادر بزرگ بني سال ها پيش به بوئنوس آيرس گريخته و اسم خود را به تترو تغيير داده است. ميراندا(ماريبل وردو) دوست و هم خانه تترو او را يک «نابغه» مي داند؛ هرچند نابغه اي بدون دستاورد. وينسنت گالو با تکيه بر تصوير بد خود به عنوان يک بازيگر و فيلم ساز بسيار احساسي، نقش نويسنده اي هميشه در فکر را بازي مي کند که از ديدن برادر کوچکش خوشحال نمي شود، اما احتمالاً به خواست ميراندا او را بيرون هم نمي اندازد. بني که بلندپروازي هاي هنري خاص خود را دارد، يک روز عصر تمام آپارتمان اين زوج را به هم مي ريزد و نمايشنامه اي ناتمام نوشته تترو پيدا مي کند که درباره پدرشان است. او در چند روز نمايشنامه اي را به پايان مي رساند که يک منتقد ادبي (کارمن مائورا) از آن به عنوان شاهکار ياد مي کند. کل فيلم در دنيايي روي مي دهد که مملو از نسخه آمريکايي رئاليسم جادويي است. تترو محل برخورد ژانرهاي مختلف است؛ داستاني درباره رسيدن به بلوغ( بني) و تقابل اوديپي پسري که دوست دارد پدرش را بکشد(تترو). در نهايت تترو، فيلمي درباره خانواده، رقابت ،تقابل و التيام است. اين فيلم همچنين درباره اين مسئله است که کاپولا براي کشف دوباره هنر و عشق خود به سينما، آمريکا را ترک کرد و به منطقه اي کولي نشين و متأثر از فرهنگ ايتاليايي در بوئنوس آيرس رفت.از زبان فرانسيس فورد کاپولا، فيلمنامه نويس و کارگردانتترو جديدترين ساخته فرانسيس فورد کاپولا از ژوئن پيش در سينماهاي دنيا به نمايش درآمد. اين اولين فيلمي است که او پس از فيلم تحسين شده مکالمه در 1974 فيلمنامه اصلي آن را خودش نوشته است. تترو در عين حال فيلمي است که کاپولا تأييد مي کند آن را بر مبناي خاطرات خانواده خودش ساخته و از اين رو بيش از فيلم هاي ديگرش امضاي شخصي او را دارد.تترو اولين بار در دنيا ماه مه پيش به عنوان فيلم افتتاحيه بخش دو هفته کارگردانان جشنواره کن به نمايش درآمد. پس از اولين نمايش فيلم خيلي ها از اين موضوع صحبت کردند که تترو نوعي «بازگشت به فرم» براي کارگردان فيلم هايي چون سه گانه، پدرخوانده، مکالمه و اينک آخرالزمان است.خود کاپولا اين برداشت را يک جور تعبير غلط از منظور خود مي داند. کاپولا مي گويد: «اول از همه بگويم من سعي نمي کنم به فرم باز گردم. سعي مي کنم از دلم پيروي کنم و همچنان همان فيلم هاي شخصي که دوست دارم بسازم. قطعاً اگر قرار باشد داستان ها و فيلمنامه هايي بنويسي که در درجه اول ماهيت تجاري ندارند، بايد کاري کني که هزينه کمتري لازم داشته باشند. بنابراين قوانين نيمه دوم موقعيت کاري من اين است که: الف) هر فيلمنامه اي به ذهنم مي رسد، بنويسم؛ ب) هر داستاني به ذهنم مي رسد،بنويسم؛ پ) به فکر موفقيت نباشم.»البته موفقيت به کاپولا اجازه مي دهد همچنان از اين فيلم هاي کوچک تر و شخصي تر بسازد. او تأييد مي کند: «من شخصاً مي توانم هزينه ساخت فيلم هايم را تأمين کنم و حتي تا 15 ميليون دلار هم جا دارم خرج کنم» از آنجا که آمريکن زوتروپ، شرکت فيلم سازي شخصي کاپولا يک شرکت شخصي است، او دقيقاً اشاره نمي کند که تترو با چه مبلغي ساخته شده اما قطعاً چيزي بين پنج تا 15 ميليون دلار بوده است. اين رقم با توجه به ميليون ها دلاري که اين روزها در هاليوود صرف ساخت فيلم هاي پرفروش تابستاني مي شود، واقعاً ناچيز است. با اين حال کاپولا تأييد مي کند سرمايه گذاري روي فيلمي مانند تترو همچنان کار دشواري است. او مي گويد: «صنعت فيلم سازي اين روزها ديگر حتي حاضر نيست روي فيلم هاي درام سرمايه گذاري کند. آنها مي خواهند درباره ابرقهرمانان فيلم بسازند. فقط کافي است به فيلم هايي که امسال تابستان اکران شده نگاه کنيد؛ متوجه خواهيد شد امکان ساخت چه جور فيلم هايي وجود دارد. بايد چيزي مثل کوکاکولا باشد، چيزي که همه آن را بشناسند، آنها مزه اش را چشيده اند، آن را دوست دارند و همان مزه را هم مي خواهند. براي همين است که تمام فيلم هاي بزرگ آشنا به نظر مي رسند، مي رويد يک فيلم را مي بينيد، شبيه فيلمي است که قبلاً ديده ايد.» کاپولا صادقانه ادامه مي دهد: «با اين شرايط نمي دانم چه جايي براي من مي ماند؟» يکي از بهترين نکات تترو حضور آلدن ارنريش بازيگر تازه کار به نقش بني برادر کوچک تترو(با بازي وينسنت گالو) است. خيلي ها او را با لئوناردو دي کاپريو و مت ديمن مقايسه مي کنند. نقش آفريني او در اين فيلم فوق العاده است و شايد ارنريش پا جاي پاي ديگر بازيگران جوان بگذارد که پيش از رسيدن به موفقيت در فيلمي از کاپولا بازي کردند. او تأييد مي کند: «من در موقعيتي نيستم- و هيچ وقت هم نبودم- که ستاره هاي جوان روز را استخدام کنم. همه کساني که در فيلم هايي مانند پدرخوانده، و حاشيه نشينان بازي کردند، بعدها ستاره شدند، اما آن موقع تنها بچه هايي بودند که دوست داشتند بازيگر باشند. اين هم براي خود مشکلي است که وقتي نمي توانيم يک بازيگر واقعاً معروف داشته باشيم، بايد يک فرد جوان و هيجان انگيز را انتخاب کنيم و اين کاري است که در تمام دوران کاري ام انجام داده ام.» کاپولا در 70 سالگي احساس مي کند بالاخره شروع به ساخت فيلم هايي کرده که هميشه دوست داشته بسازد. او مي گويد: «براي من موفقيت به اين معني است که يک روز صبح از خواب بلند شوي و ايده اي بسيار خوب براي نوشتن داشته باشي و اطمينان داشته باشي مي تواني از روي آن فيلم بسازي. نه اين که فيلمنامه ات را بنويسي، بعد دستت را دراز کني و با خواهش از ديگران بخواهي به تو اجازه ساخت آن را بدهند.منبع:نشريه فيلم نگار- ش 83
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 210]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها