واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: قسمت سوم و پاياني رژيم اشغالگرقدس وتوسعه طلبي دراستراتژي
سياسي. فلسطين. اشغال. ۶۰
دومين مرحله احداث شهركهاي يهودينشين پس از امضاي قرارداد كمپ ديويد و همزمان با حكومت حزب ليكود آغاز شد. در اين مرحله سه شهرك تل اور، غاني لحال و ميراف در نوار غزه ايجاد شد.
فعاليتهاي شهركسازي با عقب نشيني اسرائيل از صحراي سينا، بدنبال توافق كمپ ديويد، در خلال سالهاي ۱۹۷۹-۸۱زير نظر جنبش گوش امونيوم و آژانس يهود با سرعت بيشتري ادامه يافت و از اينزمان تا سال ۱۹۸۴مجموعا ۲۳شهرك يهودينشين در نوار غزه احداث شده منابع آمريكايي تعداد ساكنان شهركهاي يهودينشين در نوار غزه تا سال ۱۹۸۸را ۲۷هزار نفر برآورد كرده اند.
بر اساس ارزيابي انجام شده در سال ،۱۹۹۱تعداد كل واحدهاي مسكوني مستقر در ساحل غربي رود اردن و نوار غزه ۱۳هزار و ۶۵۰واحد برآورده شده كه تعداد ۱۹۸۰دستگاه از آنها دائمي و ۳۶۷۰واحد ديگري متحرك بوده است.
توافق ساف و اسرائيل در سپتامبر سال ۱۹۹۳نيز نتوانستهاند مانع از اجراي اين اقدامات گردد بطوريكه براساس آمار موسسه فلسطيني جامعه شهري، ۶۷ هزار هكتار از اراضي فلسطينيها پس از سپتامبر سال ۱۹۳۳مصادره شده است كه در ۴۰۰۰هكتار از اين زمينهاي مصادره شده، شهركهاي صهيونيستنشين احداث شده است. بگونهاي كه تعداد شهركها در كرانه باختري رود اردن از ۱۴۰شهرك به ۲۰۰شهرك افزايش يافته است. البته در مقابل احداث اين واحدهاي صهيونيستنشين ۲۹۷واحد مسكوني فلسطيني نيز تخريب شده است. جنبش صلح اكنون نيز كه يكي از جنبشهاي اسرائيلي چپ گراست از پروژه احداث ۴۰ هزار واحد مسكوني صهيونيستنشين در كرانه باختري رود اردن، آنهم طي شش مرحله خبر داده است. در راستاي چنين اقداماتي، رژيم صهيونيستي توانسته است تاكنون حدود ۱۴۰هزار صهيونيست را در كرانه غربي رود اردن اسكان دهد.
(در اين منطقه نزديك به يك ميليون فلسطيني زندگي ميكنند). علاوه بر اينها، بنيامين نتانياهو اخيرا يك بودجه ۲.۲ميليون دلاري از بودجه سال ۱۹۹۸را براي احداث ۵۵واحد مسكوني در شهرك صهيونيستنشين معال افراهيم در شمال كرانه باختري تخصيص داده است. كه نشان ميدهد دولت دست راستي در سياستهاي شهركسازي خود قاطع است و روند ايجاد شهركها برغم مخالفتهاي و اعتراضات شديد ادامه خواهد داشت.
در كل بر اساس گزارشي كه بيت الشرق، نمايندگي رسمي ساف در بيتالمقدس شرقي انتشار داده است، در سال ۱۹۹۷اسرائيل ۱۲شهرك يا محله يهودي تازه احداث كرده است و اين مغاير وعدههايي است كه نتانياهو داده است.
نتانياهو وعده داده بود كه تنها شهركهاي يهودينشين موجود را گسترش خواهد داد. در همان حال جنبش معروف به صلح اكنون اعلام كرده است كه در پيش نويس بودجه اسرائيل براي سال ۱۹۹۸افزايش ۲۰درصد هزينه براي شهركهاي يهودي نشين كرانه باختري، غزه و بيتالمقدس شرقي پيش بيني شده است. دولت نتانياهو بطور كلي ۲۸۵ميليون دلار در سال ۱۹۹۸براي شهركسازي اختصاصي داده است كه در مقايسه با آنچه كه در سال قبل بود ۲۰درصد افزايش دارد.
نتانياهو در پاسخ به كسانيكه با سياستهاي شهركسازي دولت او مخالفت مي كنند اظهار ميدارد كه طبق قرارداد اوسلو، اسرائيل در امر شهركسازي در بيتالمقدس آزادي كامل دارد. حكومت خودگردان فلسطين نيز در مقابل، حكم مرگ فلسطينياني را كه به يهوديان زمين بفروشند امضاء كرده است.
جنوب لبنان :
در انگيزهها و علل تهاجم اسرائيل به لبنان در سال ۱۹۸۲موارد زيادي آمده است. برخيها تهاجم رژيم اسرائيل را درهم كوبي سازمان آزادي بخش فلسطين مي دانند و بعضيها مثل را فائل ايتان، رئيس ستاد ارتش اسرائيل، در آن زمان (وزير كشاورزي فعلي اسرائيل) در مورد اين تهاجم چنين اظهار نظر مي كند:
از آنجا كه با صرف ميلياردها دلار ماشين نظامي بزرگي ساخته ام، ناچارم از آن استفاده كنم ... بسا كه فردا در بيروت باشيم.
انگيزه ديگر كه قويتر است اين بود كه رژيم اسرائيل بتواند با هجوم به مناطقي از كشور لبنان، هر نوع استقرار سياسي را در لبنان ديكته كند و اسرائيل بتواند در سرزمينهاي همجواري كه از لحاظ تاريخي و جغرافيايي جزء جدايي ناپذير ارض موعود هستند، پيشترفتهاي فني و اقتصادي- اجتماعي لازم را پديد آورد و احتمالا اين امكان كه، موافقتي كلي در لبنان حاصل شود و اسرائيل بتواند باريكه جنوب رود ليتاني را با ساكنان دوست و مسالمت جوي آن به خود بپيوندد و در محدوده برنامههاي عمراني خويش قرار دهد.
رژيم اسرائيل دو هدف عمده را از تهاجم به لبنان دنبال ميكرد. يكي اين بود كه هر نوع هويت و موجوديت فلسطيني را نابود سازد و بنابراين رژيم اسرائيل بطور مستقيم كمك كرد فاجعه اردوگاههاي صبرا و شتيلا پيش آيد و دوم اينكه نظمي جديد را در پيرامون اسرائيل برقرار سازد و لازم بود كه در جنوب لبنان قدرت يكسره و كامل بدست فالانژها بيفتد. صهيونيستها به مسيحيان ماروني چونان متحد طبيعي خود مينگريستند و در اسرائيل براي مدتهاي دراز آرزو ميشد كه مرزهاي اسرائيل در نهايت به رود ليتاني در جنوب لبنان گسترش يابد. اين ايده به زمان تاسيس دولت اسرائيل در مه ۱۹۴۸بر ميگشت يعني زمانيكه بن گوريون سران ستاد ارتش خود را با برنامهاي آشنا كرد كه مطابق آن بايد دولتي مسيحي در شمال رود ليتاني به وجود ميآمد و اسرائيل با آن اتحاديهاي تشكيل ميداد. در نيمههاي دهه ۱۹۵۰برنامههايي در بالاترين سطوح مورد مذاكره قرار گرفت تا لبنان تجزيه شود، كشوري مسيحي در آنجا شكل گيرد و نواحي جنوبي رود ليتاني به اسرائيل ملحق گردد. همين برنامهها در دهه ۱۹۷۰يعني زماني كه سرگرد سعد حداد، دولتي مستقل در لبنان جنوبي تشكيل داد، تا حدودي جامه عمل پوشيد، حداد دولت خود را از ،۱۹۷۹بعد از كنارهگيري از ارتش لبنان و به دنبال تجاوز اسرائيل به كشور لبنان، در سرزمينهايي تشكيل داد كه ارتش اسرائيل، در مخالفت آشكار با سازمان ملل متحد، به او تسليم كرده بود.
اينك پس از گذشت چندين سال از تهاجم اسرائيل به جنوب لبنان، اظهار نظرهاي گوناگوني در مورد خروج از آن و يا باقي ماندن ارتش اسرائيل به وجود آمده است. نظاميان رژيم صهيونيستي ترجيح ميدهند كه جنوب هم چنان در تصرف و اشغال رژيم صهيونيستي باقي بماند و همچون منطقهاي امنيتي مانع از ورود و نفوذ مبارزان فلسطيني و حزب الله لبنان به مناطق شمالي اسرائيل گردد. و برخي از سياستمداران عقيده دارند كه خروج از لبنان اين اجازه را به رژيم اسرائيل ميدهد كه از فشار افكار عمومي بكاهد و هم چنين رژيم سوريه را در مورد بلنديهاي جولان كه هنوز در كنترل اسرائيل است در تنگنا قرار دهد.
حزب الله لبنان و ديگر جنبشهاي اسلامي موجود در لبنان از گروههايي هستند كه موجوديت اسرائيل را در اين منطقه بخطر انداختهاند و از طرف اين جنبش ها ضربات كاري بر اسرائيل وارد شده است .
منابع مورد استفاده:
------------------ -۱چامسكي، نوام- مثلث سرنوشت (آمريكا، اسرائيل و فلسطينيها)- هرمز همايون پور- تهران آگاه- ۱۳۶۹
-۲معروف، عبد- دولت فلسطين و شهركهاي يهودينشين - فرزاد ممدوحي- تهران- اطلاعات، ۱۳۷۴
-۳كالوا كورسي، پيتر- تاريخ معاصر سياست جهان بعد از جنگ بزرگ- دكتر هاشم رجب زاده- تهران- توس- ۱۳۵۹
-۴خبرگزاري ها
جمعه 27 ارديبهشت 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 188]