محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846184209
یکسال بی عمو خسرو
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: يکسال بي عمو خسرو
«بازيگر بدون تماشاگر يعني هيچ» براي يك سال بدون خسرو شكيبايي هامون سينماي ايران «خسرو شكيبايي، زاده خاك پاك تهرون، بزرگ شده بازارچه قنات‌آباد، مخلص تمام عاشقاي ايرون و همين حالاي ايرون. متولد هفتم فروردين 1323. » به گزارش تبيان 28 تير ماه ـ يك سالي مي‌شود كه هامون سينماي ايران، يكي از پر فروغ ترين ستار‌گان سينماي ايران ديگر نمي‌درخشد. در دقايق ابتدايي صبح روز جمعه 28 تيرماه در حالي خبرها مخابره مي‌شد كه خبر رسيد خسرو شكيبايي، بازيگر «هامون»، «يك بار براي هميشه»، «خانه‌ي سبز» و «روزي روزگاري» براي هميشه از مقابل دوربين‌ها رفت و در قاب خاطره‌ها ثبت شد. خسرو شكيبايي فارغ‌التحصيل بازيگري از دانشكده‌ي هنرهاي زيباي دانشگاه تهران، با بازي در نقش كوتاهي در فيلم «خط قرمز» (مسعود كيميايي، 1361) اولين حضورش را در سينما رقم زد و با «هامون» داريوش مهرجويي در خاطره‌ها ماندگار شد. شكيبايي در حدود 40 فيلم سينمايي حضور داشته است؛ كه از ميان آنها مي توان به «دادشاه»، «صاعقه»، «دزد و نويسنده»، «رابطه»، «ترن»، «شكار»، «عبور از غبار»، «ابليس»، «جست‌وجو در جزيره»، «بانو»، «پرواز را به خاطر بسپار»، «سارا»، «يك بار براي هميشه»، «بلوف»، «پري»، «درد مشترك»، لژيون»،«عاشقانه»، «خواهران غريب»، «سايه به سايه»، «سرزمين خورشيد»، «رواني»، «زندگي»، «ميكس»، «كاغذ بي‌خط»، «دختري به نام تندر»، «مزاحم»، «صبحانه‌اي براي دو نفر» ، «نسكافه داغ داغ» ،«دلشكسته» و «حيران» اشاره كرد. اين بازيگر كه دريافت سه سيمرغ بلورين و يك ديپلم افتخار را از اين جشنواره در كلكسيون افتخاراتش دارد، در هشتمين دوره‌ي جشنواره فجر به خاطر فيلم«هامون» سيمرغ بلورين بهترين بازيگر مرد را گرفت، سالها بعد به خاطره فيلم «كيميا» دوباره اين سيمرغ را به خانه برد و سومين سيمرغ خود را هم را براي بازي در فيلم «سالاد فصل» گرفت. از آخرين افتخارات شكيبايي هم دريافت ديپلم افتخار براي فيلم «اتوبوس شب» بود.
خسرو شكيبايي مي‌گفت: «مردم بدون من، هميشه مردم‌اند؛ من اما بدون مردم، مُرده‌ام.» اين بازيگر سينما و تئاتر ايران در گفت‌وگويي سالها قبل درباره‌ي تماشاگران فيلم‌هايش اين جملات را مطرح كرد و گفته بود: «ما ماحصل نيروي ذهني و خاطرات عزيز مردم هستيم. هنر بدون مردم مثل درخت بدون ريشه است بازيگر بدون تماشاگر يعني هيچ.» از روزهاي آغاز به كار براي تئاتر و سينما و كم‌كاري اين روزها مگر حالا كم كارم؟ اگر شما در پي پاسخي كتابي و قراردادي باشيد خب البته اولين بار در تاريخ فلان و در كجا برروي صحنه يا جلوي دوربين سينما رفتم. اما راستش را بخواهيد بازيگري گوشه‌ايي هميشگي از زندگي من است، نوعي نوستالژي با غم غربتي آسماني به طور حتم اگر دوران خاطرات گريز پاي كودكي نبود، هرگز هيچ خاطره‌ايي باقي نمي‌ماند و انسان بدون خاطره نمي‌تواند عشق و سپس عرفان را دريابد. هنر بازيگري، هنر زيبا زندگي كردن است تا آنجا كه انگار در زندگي روزمره بازي مي‌كنم و در فيلمها و نمايشها خود زندگي. از چگونگي فعاليت پس از انقلاب هر انقلابي يك شروع و يك آغاز است، انگار انقلاب آمده بود تا پلي ميان گذشته و آينده بزند در اين ميان تمام هستي و بودن و شدن ما متعلق به آينده شد حالا هم همان آينده زودرس است و من از اين زود رسيدن خوشحالم، به هر حال بعد از انقلاب رنگين كماني عميق در زندگي بازيگريم رخ داد و در اين منحني اسامي زيادي از كارهايم برجسته شد. آدمهايي كه در زندگي هنري سهم داشتند من مخلص اولين آموزگاري هستم كه مرا خواندن و نوشتن آموخت. ناگفته پيداست كه سرنوشت هر آدمي از همان اولين حرف از حروف الفبا برمي‌گردد، من هرگز مغرور و مسرور به قدرت فردي خود نبوده و نيستم. من خلاصه و چكيده انرژي حس و هواي خالصانه و صادقانه اطرافيان و دوستان خود هستم حرفهاي من، هواي مهرباني و عطر درست آنها را دارد و هميشه من معناي ناله لحظه‌هاي آنها هستم همين هميشه به ياد آموزگاران عمر طي شده و معلمهاي باقي عمرم هستم.
درباره اولين كار با داريوش مهرجويي بارها و بارها از او گفته و مي‌گويم كه هر بار به پرده‌هاي بكر از اعماق وجود او مي‌رسم دوست من! برروي زمين به اين بزرگي چيزي نيست مگر مملويي از انسان و در انسان چيزي بزرگ نيست. من جزيره كوچكي بودم مهرجويي از كرانه‌ايي مرا ديد كه چشم هر كاشفي به آن سو بينا نبود شايد هم كه لولويي نداشت و ما پنداشتيم كه نوراعلي نور بود به هر حال اگر مهرجويي نبود با آنسوي اين روزگار روز مرگي، همچنان گم و ناپيدا مانده بودم. درباره «سارا» بحث در مورد نكات فني و حرفهاي و هنري فيلم «سارا» از ما ساخته نيست، از آن همه فن حريفان بازار نقد و بحث و گفتگوهاي فني و حرفهاي بايد پرسيد. اما در مورد بازيگري من در فيلم «سارا» بايد عرض كنم كه اصل براي من بازيگريست. اصل پيداكردن دورني‌ترين لايه‌هاي انسان در اين مرداب انساني حالا چرا به نظر شما گشتاسب نقشي منفي داشته يك سوال مطرح مي‌شود. « جدا از تلقي من از بازيگري و نقش» گشتاسب در پي نفي و انفعال چه انديشه و كاري بوده است؟ منكر چه بود؟ در پي چه؟ محصولي از دسترنج دروغ و بدي بود كه به زعم شما منفي شد يا هست اگر خوب به او كارها و حرفهايش نگاهي ديگر بيندازيم، مي‌بينم كه او هم آدم است آدمي كه تقدير او را تنها گذاشته است او نماد يك انسان درگير با خود و پيرامون خودش است. ما بارها شاهد لبريختگي انسان وآشفتگي دروني او هستيم در ضمن از كجا معلوم كه ما «خسروشكيبايي» همچون به خلوت مي‌رود، آن روي سكه خودش را آشكار نكند مگر «خسروشكيبايي» هميشه خوب است و هميشه عاشق، صادق و دوست داشتني است. شايد گشتاسب بي‌نقاب ترين شكل از خود، خود من باشد درگير، حساس، شايسته دوست داشتن و اندكي تلخ، تلخ چون لحظات بي امان درد و تنهايي و سرشار از سوءتفاهم. اولين كار در سينما يا تئاتر هرگز در ميان «تنها» تنها نبوده‌ام، حتي در خلوت، خوبي آب و گل آدمي به همين است كه ميل گرويدن به هم فكر، به دوست، به همسايه و رفيق و عزيز دارد.
«پري» و يك ديد تازه در سينما به مذهب و هنر و عارف روشنفكر عارف روشنفكر؟ عارف كجا و روشنفكر كجا؟اگرچه وقتي كه به روشني برسي فكر عرفان محض مي‌شود اگرچه وقتي گرويده به نور خالص خيره شود، روان همان صافي درون مي‌شود پس معنا در وقت و موسوم و داشتن آن است و لاغير چه صاحب آن ديده و دل مي‌تواند هم عارف باشد، هم عامي... هم دارا باشد هم ندار... هم تو باشي و هم او... هم داداشي، هم پري... اگرچه نمي‌توانم من باشم چرا كه من رها از دايره تكرارم... من هم اويم... پس من نه منم. *** رابطه هنر با مردم ما حصل نيروي ذهني و خاطرات عزيز مردم هستيم. هنر بدون مردم مثل درخت بدون ريشه است بازيگر بدون تماشاگر يعني هيچ. آنچه به آن عاشقي و دوست داري ماه، ماه نقره‌ايي... فروغ نجيب و انسان پر از اعتماد، سهراب گم شده در درون زمان و فردا و گاه قدم زدن در كوچه‌اي كه به خانه پدري مي‌رسد به مادر آي مادر! *** ترجيح بين سينما، تئاتر، تلويزيون تئاتر يك راه، تلويزيون يك خانه، سينما يك نشانه است . سه راه... سه خواهر... سه برادر... سه دولت... سه پرستار هر پرستار تيمارگر روح جمعي مردمان.
درباره‌ي مردم و تماشاگران آثارت مردم بدون من، هميشه مردمند؛ من اما بدون مردم، مرده‌ام. هامون كامل نوشته‌ام و كاملتر گفته‌ام . فكر مي‌كنم هيچ نقطه تاريكي با سايه روشني از شخص و شخصيت هامون براي اهل نظر باقي نگذاشته‌ام، اما در يك كلام خيلي ساده عرض مي‌كنم كه هامون فلسفي‌ترين كتابي است كه هنوز از بوئيدن آن صاحب كليدهاي تازه و تازه‌تري از گلستان و دريا و نور مي‌شوم... چ پي‌نوشت: اين مصاحبه‌ي در هفته‌نامه‌ي سينما ويدئو در تير ماه سال 74 چاپ شده است. تهيه و تنظيم : مسعود عجمي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 198]
-
گوناگون
پربازدیدترینها