محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803667925
صلح با طالبان - به روايت روزنامه آمريكايي نيويورك تايمز
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش گروه آسيا و اقيانوسيه ايرنا، روزنامه آمريكايي نيويورك تايمز نوشت: در اساس، استراتژي نظامي آمريكا نسخه اي از استراتژي اتحاد جماهير شوروي در نيمه دوم دهه 1980 است، به اين معني كه ارتش افغانستان تا جايي كه بتواند بدون كمك نيروهاي زميني يك ارتش خارجي در برابر شورشيان مقاومت كرده و فرماندهان شورشي و حاميان آنان را به خود جذب مي كند. اين راهبرد مي تواند نيروهايي را در افغانستان تربيت كند كه از شهرهاي مهم اين كشور در برابر نيروهاي طالبان دفاع كنند. اما ممكن نيست كه نيروهاي امنيتي افغانستان قادر باشند خود در برابر شبه نظاميان طالبان مقاومت كنند. از سوي ديگر، اين امكان وجود ندارد كه نيروهاي امنيتي افغانستان براي كنترل مناطق پشتون و پايان شورش ها در اين كشور بتوانند طالبان را حذف يا بر آنها چيره شوند. چنين نيروي امنيتي بزرگ و توانمندي نمي تواند در كشوري فقير و بر اساس منابع موجود آن كشور تشكيل شود. بيشتر شبه نظاميان طالبان در مواجه با بزرگي و قدرت ارتش آمريكا حاضر به جنگ نشدند تا در اين راه كشته يا دستگير شوند، بلكه فقط به خانه هاي خود در روستاها بازگشته و منتظر رخدادهاي آينده نشسته اند. اين وضعيت درست مشابه همان چيزي است كه پس از غلبه آمريكا بر طالبان در سال 2001 ميلادي به وجود آمد. نيويورك تايمز مي نويسد: جلوگيري از ادامه و افزايش نفوذ طالبان در سراسر افغانستان نيازمند اقتدار غيرنظامي موثر، صادقانه، گويا و محلي افغان است. آيا با توجه به تجريه 10 سال گذشته اين امر امكانپذير است؟ اين روزنامه آمريكايي در ادامه مي نويسد: اين امكان بيش از همه محتمل است كه استراتژي موجود آمريكا منجر به وضعيتي شود كه در آن وضعيت، با خروج نيروهاي آمريكايي از افغانستان شبه نظاميان طالبان بار ديگر در مناطق روستايي كنترل خود را افزايش دهند و شهرهاي جنوبي و شرقي افغانستان را به محاصره خود درآورند. به نوشته روزنامه نيويورك تايمز ، با همكاري ارتش ملي افغانستان در بخش زميني و قدرت نظامي آمريكا از هوا مي توان در برابر طالبان مقاومت كرد، زيرا نيروهاي افغان در اين جنگ به كمك نظاميان آمريكا نيازمند خواهند بود، شبه نظاميان طالبان ناچار خواهند شد ارتباطات خود با گروه القاعده را حفظ كرده و بر شيوه تامين درآمد مورد نيار خود از طريق تجارت هروئين ادامه دهند. اين خطر همواره وجود خواهد داشت كه ضعف دولت افغانستان و شكاف ها و اختلافات عميق قومي در ارتش اين كشور بر شدت ستيزجويي ها و نزاع هاي داخلي در اين كشور بيفزايد و دو گزينه را پيش روي واشنگتن قرار دهد؛ نخست اين كه با استفاده از نيروي زميني خود به اشغال مجدد افغانستان ادامه دهد يا آن كه نيروهاي خود را به طور كامل از افغانستان خارج كرده و سرنوشت اين كشور را به صاحبان آن واگذار كند. نيويورك تايمز در ادامه مي نويسد: رويارويي با اين واقعيت موجب افزايش اين اجماع در ميان اعضاي جامعه بين الملل و كارشناسان آمريكايي بر سر انجام گفت و گوهاي صلح با طالبان شده است؛ اما نه به اين منظور كه موجب انشعاب و جدايي در ميان فرماندهان شبه نظاميان طالبان شوند، بلكه كل اعضاي اين جبنش را مجاب كند كه به برقرار صلح تن دهند. هيلاري كلينتون، وزير خارجه آمريكا ماه فوريه در سخنراني مهم خود در انجمن آسيا گفت، پاكستان مجبور است نقش مهمي در برقراري هرگونه صلح در افغانستان ايفا كند. بدين ترتيب، پاكستان مي تواند براي واشنگتن از يك مشكل به يك سرمايه تبديل شود. وزير خارجه آمريكا با اعلام آمادگي اين كشور براي آشتي با دشمن تصريح كرد، سه خط قرمز براي آشتي با طالبان وجود دارد: آنها بايد از خشونت دست بكشند... به اتحاد خود با القاعده پايان دهند و به قانون اساسي افغانستان احترام بگذارند. اما با اين حال، يك تغيير اساسي شگرف و مهمي در موضع آمريكا به وجود آمد. سه خط قرمزي كه واشنگتن براي طالبان تعيين كرده بود نتوانست مدت زيادي به عنوان پيش شرط گفت و گوها مطرح باشد و با اهداف مذاكرات صلح با شبه نظاميان طالبان به عنوان پيامدهاي لازم هر نوع مذاكره تبديل شد. همچنين آگاهي بيشتري ميان مقام هاي آمريكايي ايجاد شده است كه قانون اساسي افغانستان، قانوني سفت و سختي نيست و مي تواند بار ديگر توسط افغان ها از جمله طالبان مورد بحث و مذاكره قرار گيرد. روزنامه آمريكايي نيويورك تايمز در ادامه مي نويسد: سخنان هيلاري كلينتون بيانگر اختلاف در رويكرد آمريكا و پاكستان است. اسلام آباد همواره تاكيد مي كند كه جنگ افغانستان تنها مي تواند از طريق ابزارهاي سياسي و نه نظامي به پايان برسد و گفت و گوها با طالبان بايد بدون هيچ پيش شرطي آغاز شود. همچنين اين امر از اختلاف عقيده ميان هم پيمانان اروپايي آمريكا در ناتو كاسته است چرا كه هر يك به طور شخصي خواستار انجام گفت و گوها با طالبان براي تضمين يك راه حل سياسي با هدف پايان دادن به بحران افغانستان هستند. ژنرال اشرف پرويز كياني، فرمانده ارتش پاكستان، در گفت و گو با مقام هاي آمريكايي موضوع اقدام هاي لازم براي برقراري صلح موقت در افغانستان را پيشنهاد كرد تا از اين طريق هم پايه ها و زمينه هاي لازم براي گفت وگوهاي بعدي بر سر صلح نهايي در افغانستان ايجاد شود و هم براي آمريكا اين فرصت را فراهم كند كه دريابد كدام يك از رهبران و عناصر شبه نظاميان طالبان حاضر به همكاري هستند. وي تصريح كرد، پاكستان براي كمك به چنين فرايندي اعلام آمادگي مي كند. پيشنهاد او دربرگيرنده كاهش متقابل خشونت با هدف گشايش راهي به منظور انجام مذاكرات و ارائه مشوق به شبه نظاميان طالبان است تا القاعده را نفي و همكاري خود با اين گروه را قطع كنند. اقدام هاي لازم براي ايجاد صلح مي تواند شامل آتش بست داخلي با هدف اعتماد سازي براي آغاز گفت و گوهاي جدي باشد كه البته اين مذاكرات بايد توسط خود افغان ها در مسير صحيح و سازنده هدايت شود. نيويورك تايمز مي نويسد: در اين ميان گام هاي ديگري نيز مي تواند براي فراهم كردن زمينه مذاكرات سياسي برداشته شود. يك گام مهم مي تواند امكان ايجاد دفتر طالبان در يكي از كشورهاي خليج فارس باشد تا آن ها از اين طريق تشويق شوند از نيرويي جنگنده به بازيگري سياسي تغيير نقش دهند. اين گام بايد هر چه سريع تر و بدون هيچ تعللي برداشته شود، زيرا بدون اين اقدام چشم انداز نزاع بي پايان در افغانستان از دور نمايان خواهد شد و پيامدهاي آن به طور حتم مطلوب هيچ كس نخواهد بود. با اين حال، ژنرال پترئوس، فرمانده نيروهاي آمريكايي و نيروهاي ناتو در افغانستان و وزرات دفاع آمريكا طرح گفت و گو با رهبران طالبان را پذيرفته اند. آن ها تا كنون سياست همگرايي مجدد را پذيرفته اند كه در واقع، هدف از اين سياست ايجاد شكاف و ضعف در ميان طالبان است،اما آن ها با آشتي به عنوان ابزاري براي مذاكره با طالبان مخالف هستند. يك ديپلمات اروپايي اين موضع مقام هاي نظامي آمريكا را چنين ترسيم مي كند: ارتش آمريكا تنها مي خواهد با گذاشتن پاي خود بر گلوي طالبان با آن ها گفت و گو كند. اين رويكرد نمي تواند بيش از اين اطمينان و اعتماد جامعه جهاني و بيشتر آمريكايي ها را با خود همراه كند. در صدر همه اين مسائل، مردم افغانستان خواستار پايان جنگ و فرصتي براي صلح هستند. آساق.**9154**310**
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 356]
-
گوناگون
پربازدیدترینها