محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803094952
-همدستی روزانه نان و آدم‌ها
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
عرض کنم... همدستی روزانه نان و آدم‌ها رفتم نانوایی. مشتری و نانوا بحث می‌کردند. سر 200تومان گران‌تر فروختن نان؛ خودسرانه. دعوا بالا گرفت. به مشتری گفتم چرا دعوا می‌کنید؟ شماره تلفنی هست که می‌توانید زنگ بزنید و شکایت کنید. نانوا سیخ نان دربیاری از تنور را به سویم گرفت که: چرا نان ما را آجر می‌کنی؟
رفتم مترو. پله های ورودی مترو در اشغال دستفروشان. راه پله تنگ و آمد و شد دشوار بود. پسرک را صدا زدم: پسرجان راه این همه جمعیت را بسته ای. صدای خش دار پسرک به سنش نمی خورد: یک لقمه نان در می آوریم، نمی بینی؟ از مترو بیرون آمدم. رانندگان تاکسی خطی و مسافرکش ها ورودی مترو را اشغال کرده و تو صورت مسافران مترو فریاد می کشیدند: جردن، آفریقا، ونک، شریعتی.... صداها همه خش دار و گوش آزار و نزدیک؛ بوی حلق سیگار زده شان هم صاف تو صورت مسافرانی که از پله بالا می آیند. تن ها شان بالای پله ها مانع تردد. یکی را با لبخند و اشاره دست کنار زدم: لطفا اجازه بدهید از در ایستگاه بیرون بروم. صدا بلندتر شد: بفرما. یک لقمه نان می خوریم باید از همه اجازه بگیریم. رفتم تو پیاده رو. نمایشگاه دار اتومبیل ها را پارک کرده. سوپری قفسه های اجناس را سر راه مردم چیده و میوه فروش جعبه های میوه را. اعتراض نکن. نانشان را آجر نکن. تو خیابان، تاکسی وسط راه ترمز می کند؛ سوار و پیاده کردن مسافر. ماشین عقبی غافلگیر می شود. ماشین سومی می کوبد به دومی. دعوا و یقه گیری با راننده تاکسی. راننده تاکسی مقصر نیست: نان زن و بچه ام را همینجوری درمی آورم؛ ترمز نکنم چه کنم؟ تو کوچه پس کوچه. دعوای ساکنان ساختمان با جوانی که برچسب تبلیغاتی می چسباند: دیوار ما را کثیف کردی. هزینه نظافت می دهیم. جوان استدلال می کند: از کجا نان بخورم. مانع نان من نشوید. رفتم دنبال کار اداری. گیر و گره. گره در گره. کار پیش نمی رود. معطل دو سه امضا. برو بیا. باز هم برو بیا. هر روز برو بیا. کار پیش نمی رود. آبدارچی دلش می سوزد. نصیحت می کند: اینها از برو بیای شما نان می خورند. نان زن و بچه شان تو جیب شماست.... اوهوم. نان، سنگر است. صد نقطه دیگر هم بروم همین رسم دایر است. هرکار دوست داری بکن. نانت را دست بگیر و همه را خبر کن. نانت را دست بگیر و انسان بودنت را به رخ بکش. نان را پرچم کن و نیازهای اولیه ات را به اطلاع همه برسان. نشد. نانت را علم کن که خطاهایت را توجیه کنی. نانت را تریلی هجده چرخ کن و از روی منافع بقیه رد شو. جامعه کیلویی چند؟ بقیه چند؟ دیگران چند؟ قانون کیلویی چند؟ نظم دیگر چیست؟ این حرف ها سوسول بازی است. من. مرکز ثقل زمین من. فقط خودم. منافع من 20، منافع بقیه صفر. فرامرز سیدآقایی - جام جم 279
دوشنبه 24 فروردین 1394 ساعت 09:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها