پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1849673114
-همدستی روزانه نان و آدم‌ها
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
عرض کنم... همدستی روزانه نان و آدم‌ها رفتم نانوایی. مشتری و نانوا بحث می‌کردند. سر 200تومان گران‌تر فروختن نان؛ خودسرانه. دعوا بالا گرفت. به مشتری گفتم چرا دعوا می‌کنید؟ شماره تلفنی هست که می‌توانید زنگ بزنید و شکایت کنید. نانوا سیخ نان دربیاری از تنور را به سویم گرفت که: چرا نان ما را آجر می‌کنی؟
رفتم مترو. پله های ورودی مترو در اشغال دستفروشان. راه پله تنگ و آمد و شد دشوار بود. پسرک را صدا زدم: پسرجان راه این همه جمعیت را بسته ای. صدای خش دار پسرک به سنش نمی خورد: یک لقمه نان در می آوریم، نمی بینی؟ از مترو بیرون آمدم. رانندگان تاکسی خطی و مسافرکش ها ورودی مترو را اشغال کرده و تو صورت مسافران مترو فریاد می کشیدند: جردن، آفریقا، ونک، شریعتی.... صداها همه خش دار و گوش آزار و نزدیک؛ بوی حلق سیگار زده شان هم صاف تو صورت مسافرانی که از پله بالا می آیند. تن ها شان بالای پله ها مانع تردد. یکی را با لبخند و اشاره دست کنار زدم: لطفا اجازه بدهید از در ایستگاه بیرون بروم. صدا بلندتر شد: بفرما. یک لقمه نان می خوریم باید از همه اجازه بگیریم. رفتم تو پیاده رو. نمایشگاه دار اتومبیل ها را پارک کرده. سوپری قفسه های اجناس را سر راه مردم چیده و میوه فروش جعبه های میوه را. اعتراض نکن. نانشان را آجر نکن. تو خیابان، تاکسی وسط راه ترمز می کند؛ سوار و پیاده کردن مسافر. ماشین عقبی غافلگیر می شود. ماشین سومی می کوبد به دومی. دعوا و یقه گیری با راننده تاکسی. راننده تاکسی مقصر نیست: نان زن و بچه ام را همینجوری درمی آورم؛ ترمز نکنم چه کنم؟ تو کوچه پس کوچه. دعوای ساکنان ساختمان با جوانی که برچسب تبلیغاتی می چسباند: دیوار ما را کثیف کردی. هزینه نظافت می دهیم. جوان استدلال می کند: از کجا نان بخورم. مانع نان من نشوید. رفتم دنبال کار اداری. گیر و گره. گره در گره. کار پیش نمی رود. معطل دو سه امضا. برو بیا. باز هم برو بیا. هر روز برو بیا. کار پیش نمی رود. آبدارچی دلش می سوزد. نصیحت می کند: اینها از برو بیای شما نان می خورند. نان زن و بچه شان تو جیب شماست.... اوهوم. نان، سنگر است. صد نقطه دیگر هم بروم همین رسم دایر است. هرکار دوست داری بکن. نانت را دست بگیر و همه را خبر کن. نانت را دست بگیر و انسان بودنت را به رخ بکش. نان را پرچم کن و نیازهای اولیه ات را به اطلاع همه برسان. نشد. نانت را علم کن که خطاهایت را توجیه کنی. نانت را تریلی هجده چرخ کن و از روی منافع بقیه رد شو. جامعه کیلویی چند؟ بقیه چند؟ دیگران چند؟ قانون کیلویی چند؟ نظم دیگر چیست؟ این حرف ها سوسول بازی است. من. مرکز ثقل زمین من. فقط خودم. منافع من 20، منافع بقیه صفر. فرامرز سیدآقایی - جام جم 279
دوشنبه 24 فروردین 1394 ساعت 09:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-