محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831000799
-کینه 40 ساله رقبای منطقهای از برنامه هسته‌ای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
دستاوردهای مذاکرات کینه 40 ساله رقبای منطقهای از برنامه هسته‌ای ایران در آخرین روز از مذاکرات هسته‌ای وین در پاییز 93، آنگاه که آخرین گمانه‌زنی‌ها حاکی از نزدیک شدن مواضع ایران و 1+5 بود و خبر از دستیابی دو طرف به یک «چارچوب سیاسی» برای توافق جامع می‌رسید، ناگهان خبری منتشر شد که سعود الفیصل، وزیر خارجه عربستان به فرودگاه وین رفته و در هواپیما با جان کری، همتای آمریکایی خود دیدار کرده است.
هرچند باید برای اطلاع از جزئیات این دیدار غیرمترقبه دست کم 30 سال صبر کرد تا متن این مذاکره خصوصی از رده اسناد فوق محرمانه واشنگتن خارج شود، اما نتیجه پرواز آن روز وزیر خارجه عربستان از ریاض به وین مشخص بود: به نتیجه نرسیدن گفت وگوهای وین و موکول شدن تفاهم سیاسی دو طرف تا 13 فروردین 94. سنگ اندازی عربستان در مسیر گفت وگوهای هسته ای البته سابقه ای طولانی داشته و تنها متوقف به برهم زدن مذاکرات وین و در آستانه ضرب الاجل یک ساله توافق ژنو نیست. ریاض از دهه 50 شمسی و آنگاه که رژیم پهلوی تحت حمایت واشنگتن و برخی دیگر از متحدان اروپایی تلاش می کرد تا برنامه هسته ای خود را آغاز کند، از پیشرفت فناوری ایران ناخرسند بوده و گمان می کند به نتیجه رسیدن این برنامه، موقعیت عربستان نه فقط در جهان اسلام، بلکه در خاورمیانه را تضعیف می کند. هرچند ریاض در دوره پهلوی نه قدرت کافی برای مخالفت با برنامه هسته ای کشورمان را داشت و نه احساس می کرد نفوذ فرهنگی و سیاسی تهران در خاورمیانه به اندازه ای است که شیوخ سعودی را نگران سازد، ولی با پیروزی انقلاب اسلامی و اثرپذیری جهان اسلام از مدل انقلاب اسلامی، ریاض را چنان ترسی از موقعیت کشورمان فراگرفت که در مسائل مختلف منطقه ای و جهانی رو در روی کشورمان به ایفای نقشی منفی پرداخت و در دهه 60 خورشیدی آنگاه که حرف از تاسیسات مخفی هسته ای رژیم صدام ـ که متحد ریاض در جنگ با ایران بود – به میان آمد، فرصت را غنیمت شمرد تا به کمک تندروهای اپوزیسیون ایرانی که تحت حمایت اعراب ضدایرانی بودند، حرف از برنامه هسته ای نامتعارف کشورمان به میان آورد. ریاض همراه برخی دیگر از کشورهای عرب منطقه از جمله امارات، بحرین، گاهی قطر و در دوره ای مصر و البته در کنار همه آنها، تل آویو که همگی ترسی تاریخی از قدرت ایران در منطقه داشته و دارند، برنامه هسته ای کشورمان را با سناریوی «ایران هراسی» گره زد تا نشان دهد تهران از هر برنامه علمی، اقتصادی، نظامی و یا سیاسی خود، برای سیطره بر خاورمیانه و احیای آنچه آنها «امپراتوری پارس» می خواندند، استفاده می کند. در دهه 80 و آنگاه که شکست خوردگان در جنگ ایران و عراق دریافتند که واشنگتن به دنبال حضور نظامی در خاورمیانه است و شکار یک به یک کشورهای موسوم به «محور شرارت» را در دستورکار دارد، تلاش کردند تا با بزرگنمایی برخی اطلاعات منتشر شده از برنامه هسته ای کشورمان، کاخ سفید را قانع کنند که ایران را هدف حمله نظامی قرار داده و به این ترتیب خیال رقبای منطقه ای را از قدرت روبه رشد ایران راحت کنند. با این حال بازی دیپلماتیک بی نظیر تهران در آن مقطع زمانی و پذیرش داوطلبانه برخی محدودیت های هسته ای، در کنار قدرت بالای نظامی تهران که منتهی به هراس تندروهای خاورمیانه شده بود، نه فقط باعث شد تا واشنگتن خیال حمله به ایران را از سر بیرون کند، بلکه به جای کشورمان، این رژیم بعث در بغداد بود که به عنوان یک دشمن سیاسی از سپهر سیاسی منطقه حذف شد و راه را برای افزایش قدرت اثرگذاری تهران بر ملت های منطقه گشود. با این همه، تندروهای عربی با کمک لابی اسرائیل که در ابتدای قرن بیست و یکم قدرت بالایی در تاثیرگذاری بر ایالات متحده داشت، همچنان با کوبیدن بر طبل ایران هراسی، تلاش می کردند تا پس از بغداد، این ایران باشد که هدف حمله نظامی آمریکا و متحدانش قرار گیرد. شکست خوردگان پروژه فراگیر کردن حوزه کنش تروریست ها در خاورمیانه که می دیدند چطور ایران به عنوان جزیره ثبات، نه فقط از حضور نظامی آمریکا در کابل و بغداد تضعیف نشده، بلکه به فعالیت های خود توسعه داده است، راهبرد مقاومت تهران در برابر زیاده خواهی های هسته ای را بهانه کرده و با بزرگنمایی شکاف شیعه و سنی در منطقه تلاش کردند تا در کنار تحریم ایران، غرب را به روی آوردن به سیاست انزوای ایران وادارند. رویکردی که در کنار سیاست تل آویو برای ترور دانشمندان هسته ای کشورمان و نیز به راه انداختن جنگ سایبری علیه تاسیسات هسته ای ایران، پازل فشار بر ایران را کامل می کرد. با این همه، سنگ اندازی ها در برابر توسعه ایران نه فقط از قدرت ایران نکاست، بلکه باعث شد تا نفوذ فرهنگی ایران بر منطقه و تبدیل شدن ایستادگی ایران در برابر غرب به یک الگوی موفق در جهان اسلام، موجی از بیداری اسلامی را به ثمر برساند. انقلاب هایی که برای غربی ها یک پیام را روشن کرد: دوره تکیه بر دیکتاتوری های عرب برای حفظ موازنه قدرت در خاورمیانه به سر رسیده است. پس از جریان بیداری اسلامی بود که واشنگتن و متحدانش دریافتند باید به دنبال یک عامل ثبات آفرین دیگر در منطقه باشند. آمریکا و اروپایی ها که می دیدند چطور قدرت و نفوذ ایران مانع از انحراف بهار عربی شده و شیوخ عرب توان مقابله با دولت سوریه را ندارند، ترجیح دادند به جای بازی در زمین تندروها، رویکرد خود در قبال ایران را تغییر دهند. چنین بود که رئیس جمهور آمریکا همزمان با تصویب آنچه تحریم های فلج کننده علیه ایران می خواند، دست دوستی به سوی ایران دراز کرد و البته با پاسخ قاطع تهران روبه رو شد: گفت وگو، فقط بر سر پرونده هسته ای، نه چیز دیگر! در آغاز دهه 90 شمسی، تندروهای عبری و عربی بخوبی شاهد پیروزی راهبرد مقاومت ایران در برابر فشار غرب بودند و کابوس آنها، نرمش واشنگتن در برابر ایران شده بود. این نرمش که در مهر 1392 با مکالمه تلفنی روسای جمهور ایران و آمریکا شکلی عینی به خود گرفت، چنان شتابی به پیشرفت مصالحه هسته ای داد که تندروهای شکست خورده در سوریه، عراق و لبنان را واداشت با به راه انداختن موجی تازه از حملات تروریستی، خاورمیانه را چنان دچار آشفتگی کنند تا دست کم مصالحه هسته ای برای مدتی به تعویق بیفتد. ریاض که پیش از این تجربه مدیریت رفتار آمریکا با توسل به گروه هایی چون القاعده و طالبان را داشت، در آستانه توافق ژنو، موضوع جنگ سوریه را به موضوع اصلی منطقه تبدیل کرد و موجی از نگرانی درباره احتمال افتادن دمشق در دست تروریست ها را راه انداخت. این سناریو البته با نقش آفرینی بموقع تهران و نیفتادن اوباما در تله تندروها به نتیجه نرسید. شش ماه بعد از توافق ژنو، وقتی که ایران و 1+5 می خواستند گام نهایی برای توافق هسته ای را بردارند، عربستان و متحدانش این بار داعش را علم کردند و با به آتش کشیدن عراق، تلاش کردند بر تحولات سیاسی منطقه سایه بیفکنند. با این حال این راهبرد نه فقط مذاکرات را متوقف نکرد، بلکه انگیزه ای تازه برای همکاری ایران و غرب ایجاد کرد. سه ماه بعد در آستانه گفت وگوهای نیویورک و احتمال به نتیجه رسیدن مذاکرات در وین، این بار نوبت رژیم صهیونیستی بود که با حمله به غزه، تلاش کند منطقه را دچار آشوب کند و مذاکرات را در حاشیه ببرد، اما نتیجه این جنگ، فقط شکست سیاسی و تبلیغاتی این رژیم بود و بس! در فروردین 94، و زمانی که دوباره ایران و آمریکا به یک توافق نزدیک شدند، ریاض بار دیگر جنگی در منطقه به راه انداخت و این بار ناامید از موفقیت تروریست ها، با ارتش خود سراغ یمن رفت تا شاید این جنگ به توافق احتمالی دو طرف ضربه بزند. تاکتیکی که با پایان موفقیت آمیز مذاکرات لوزان نشان داد تا چه اندازه ساده لوحانه بوده است. به این ترتیب الگوی رفتار رقبای منطقه ای ایران نشان می دهد که آنها در آستانه هر دور تعیین کننده ای از مذاکرات تهران و شش قدرت جهانی، جنگی منطقه ای به راه انداخته و چه به طور مستقیم – همچون مورد جنگ غزه یا جنگ یمن – و چه غیر مستقیم – مانند جنگ نیابی در سوریه یا در عراق – به راه انداخته و تلاش کردند مانع از فروپاشی تز نخ نمای ایران هراسی شوند. هرچند این جنگ ها، نقش مهمی در ویرانی کشورهای منطقه داشته، اما بی تردید نتوانسته تاثیری بر قدرت ایران و در اختیار داشتن دست برتر در مذاکرات را داشته باشد. چنین است که دقایقی پس از قرائت بیانیه مشترک لوزان، باراک اوباما با دفاع از راهبرد دیپلماتیک در قبال تهران، به متحدان منطقه ای خود گفت که به کمپ دیوید بیایند تا برایشان از اهمیت توافق با ایران سخن بگوید. اوباما احتمالا در کمپ دیوید به ائتلاف شکست خوردگان منطقه ای یادآوری خواهد کرد که هیچ یک از جنگ هایی که در سوریه، عراق، فلسطین و یمن به راه انداخته، نتوانسته ایرانی ها را در ادامه راه مقاومت حتی اندکی به تردید بیندازد و برای همین، دولت آمریکا چاره ای جز مصالحه با ایران نداشته و ترجیح می دهد برای بیرون آمدن از باتلاق حوادث خاورمیانه، به نیرویی مقتدر در این منطقه تکیه کند نه آن که دست خود را به دست دولت هایی چون عربستان سعودی دهد که خود در حال فرورفتن در این باتلاق است. یوسف آبشاریان / جام جم
یکشنبه 16 فروردین 1394 ساعت 04:10
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]
-
گوناگون
پربازدیدترینها