تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804251228
آتش ریاض به جان یمن
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: آتش ریاض به جان یمن تهران-ایرنا-سرانجام آتش جنگ به یمن رسید. در حالی که بسیاری از کارشناسان منطقه یی از احتمال وقوع جنگ داخلی و تجزیه یمن سخن می راندند عربستان پنجم فروردین ماه با آغاز مداخله نظامی، میان دار آتش بازی در منطقه یی شد که روزگاری حکم حیاط خلوت آن را داشت و چندی است به دست گروه های برخاسته از مردم اداره می شود.
دور تازه تلاش های عربستان برای کنترل اوضاع یمن به سال 1389 برمی گردد؛ زمانی که همراه با خیزش مردمی در برخی کشورهای عربی، خیابان های «صنعا» پایتخت یمن سرشار از انسان هایی شده بود که از فساد نظام و ناتوانی آن برای برقراری امنیت به تنگ آمده بودند.
پس از ماه ها رویارویی خونبار نیروهای امنیتی و مردم، سرانجام «علی عبدالله صالح» با 32 سال پیشینه ریاست جمهوری، به پذیرش طرح «30+60» شورای همکاری خلیج فارس در سال 1390 وادار شد تا در ازای گرفتن مصونیت قضایی خود، خانواده و معاونانش طی 30 روز قدرت را به «عبدربه منصورهادی» معاون خود، تحویل دهد و پس از 60 روز حکومتی با نام «وحدت ملی» تشکیل و در این فرصت، انتخابات ریاست جمهوری با حضور فقط یک نامزد (هادی) برگزار شود.
گرچه صالح که سالها پشتیبانی کامل ریاض را داشت و حتی سیزدهم خردادماه 1390 در پی زخمی شدن به دست شماری از اعضای گارد ریاست جمهوری، به دامان عربستان پناه برده بود، تا ماه ها از اجرای طرح سر باز زد اما سرانجام زیر فشارها برای کناره گیری قد خم کرد.
از خرداد همان سال که هادی بر پایه قانون اساسی کفالت ریاست جمهوری را بر عهده گرفته بود با مقام های آمریکایی پیوند دوستی را استوارتر کرد؛ به گونه ای طی 48 ساعت پس از خروج صالح از کشور با «جان برینن» مشاور بلندپایه اوباما در زمینه مبارزه با تروریسم، گفت وگوی تلفنی داشت و با «جرالد فایرستاین» سفیر آمریکا در صنعا، دیدار کرد. حتی 2 ماه بعد (نوزدهم مردادماه) فایراستاین با اشاره به 12 تا 13 بار دیدار با هادی تاکید کرد «واشنگتن به او اعتماد کامل دارد و این اعتماد فقط به انتقال قدرت به او منحصر نمی شود بلکه ما در مرحله انتقالی نیز به او اعتماد داریم.»
حضور هادی در قدرت گرچه با وعده به آمریکا برای همراهی در مبارزه با القاعده آغاز شد اما ناتوانی ارتش در رویارویی با گروه های تندرو، ادامه فساد، حذف یارانه کالاهای اساسی، ضعف در اداره کشور به ویژه کاستی های پیش نویس قانون اساسی که یمن را به 6 ایالت تقسیم می کرد و راه های دسترسی شماری از استان ها به آب های آزاد را می بست، سرانجام به ساماندهی مخالفان مردمی در قالب «انصارالله» منجر شد؛ گروهی که شهریورماه 1393 از شهرهای گوناگون راهی پایتخت شد و دولت را به تمکین و امضای توافق «صلح و مشارکت» با 9 گروه سیاسی مهم یمن وادار کرد.
هادی ناگهان دوم بهمن ماه به فاصله چند ساعت پس از استعفای نخست وزیر، کناره گیری خود را اعلام کرد اما دوم اسفند پس از گریختن به «عدن» در نامه ای به مجلس منحل شده، استعفا را پس گرفت.
هادی در عدن پس از برکناری برخی فرماندهان نظامی و کشاندن دوباره پای عربستان به مسائل داخلی کشور، با هدف سلطه بر مناطق نظامی و حساس آشوبی بر پا کرد که انصارالله برای مدیریت آن چاره ای جز ورود به میدان ندید.
با نزدیک شدن خطر دستگیری بیخ گوش هادی و تصرف پایگاه هوایی «العند» در شمال عدن، عربستان که آشکارا از طرح دوپاره شدن یمن سخن می گفت، آتش جنگ را به راه انداخت تا بیش از این کنترل اوضاع را از دست ندهد.
در این زمینه، اشاره به چند نکته ضروری است:
1- مداخله خارجی در امور یمن پیشینه ای بلند دارد. 20 سلطاننشین یمن در سال 1316 شناسایی حق حاکمیت بریتانیا را خواستار شده بودند که در پی بی اعتنایی دولت وقت، نیروهای انگلیسی حمله هوایی و دریایی خود را علیه یمن آغاز کردند و در عدن پایگاهی ساختند.
پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی، یمن طی قراردادی با انگلستان در سال 1323 استقلال یافت. همان سال سعودی ها در جنگ 45 روزه بخش های «تهامه تا حدیده» را اشغال کردند.
همچنین ایتالیا در آغاز جنگ جهانی دوم قصد استفاده از یمن را بهعنوان سرپل دسترسی به آبهای خلیج فارس داشت، اما در رویارویی با ناوگان دریایی بریتانیا شکست خورد.
در جنگ پنج روزه سال 1335 اعراب و رژیم صهیونیستی نیز تنگه «باب المندب» از سوی نیروهای ارتش مصر محاصره شد.
گرچه در سال 1369 یمن شمالی و جنوبی به هم پیوستند اما مداخله عربستان و پشتیبانی از جدایی طلبان جنوب از سال 1373 جنگی 6 ساله را برای صالح پدید آورد.
پس از حوادث یازدهم سپتامبر 1380، یمن به عنوان یکی از کانون های مبارزه آمریکا با تروریسم معرفی شد و این سرزمین آماج حمله هواپیماها و پهپادهای آمریکایی به پشتیبانی دولت مرکزی قرار گرفت.
در جنگ ششم «صعده» یا عملیات «زمین سوخته» در مردادماه 1388 نیز حکومت مرکزی یمن به رهبری صالح با کمک نیروهای سعودی با مبارزان الحوثی در شمال کشور درگیر شد.
همانگونه که گفته شد دخالت های عربستان در امور یمن پس از خیزش های مردمی نیز ادامه داشت. بنابراین به نظر می رسد منافع بسیاری از دولت های منطقه ای و فرامنطقه ای با تحولات یمن گره خورده است که بخشی از آن، به موقعیت ژئواستراتژیک این کشور و تاثیر آن بر اداره شاهراه های آبی منطقه به ویژه نگرانی صهیونیست ها درباره عبور از تنگه باب المندب بازمی گردد.
2- با وجود فعالیت چهار ساله «جمال بن عمر» نماینده سازمان ملل متحد در امور یمن، هنوز اوضاع این کشور به سامان نرسیده است. وی با اتخاذ مواضع متناقض، گاه هادی را به گفت و گو با انصارالله فرا می خواند، زمانی به ریاض یا عدن نزد هادی می رفت و حتی به کشورهای منطقه ای و بین المللی هشدار می داد نباید روی هادی شرط ببندند.
شاید همین رویکرد چندگانه، زمینه ورود نظامی عربستان به ماجرای یمن را فراهم آورد و به ریاض اطمینان داد فرصتی هرچند اندک برای به دست گرفتن کنترل اوضاع خواهد داشت.
3- به نظر می رسد انصارالله می خواست پیش از برگزاری نشست شنبه سران اتحادیه عرب در مصر، به اقدام های آشوبگرانه هادی پایان دهد و دستکم او را به صنعا- پای میز گفت و گو- بکشاند. رویکرد انصارالله طی ماه های گذشته نشان داد این گروه برای همسوسازی جریان های گوناگون سیاسی و مردمی توانایی زیادی دارد؛ به گونه ای که بسیاری از رهبران یمنی از حزب «اصلاح» و «کنگره ملی» گرفته تا جدایی طلبان جنوب و سوسیالیست ها را با خود همراه کرده است.
گرچه انصارالله با این قدرت یکپارچه سازی دست برتر را داشته اما همواره بر ادامه گفت و گو با هادی تاکید کرده است.
در شرایطی که رهبران برخی قبایل در استان های کلیدی لحج، ذمار، إب، ضالع و بیضا با پشت پا زدن به کمک های مالی نهاد سعودی «کمیته ویژه» همراهی خود را با صنعا اعلام کردند و انصارالله تا دروازه های عدن پیش رفت، «سلمان بن عبدالعزیز» پادشاه تازه عربستان، نیز فرصت را مناسب دید تا در نقش منجی- البته در برابر خودنمایی ریاض برای دیگر کشورهای عربی، نجات هادی در درجه دوم اهمیت قرار دارد- ظاهر شود تا در نشست سران اتحادیه عرب محکم تر گام بردارد.
4- بر پایه بیانیه پنجم فروردین کاخ سفید، «هرچند آمریکا به طور مستقیم نیروهایی خود را در این اقدام نظامی و پشتیبانی از این تلاش شرکت نداد اما در حال تشکیل یک هسته برنامه ریزی مشترک با عربستان برای هماهنگی پشتیبانی نظامی و اطلاعاتی است».
در بیانیه آمده است آمریکا تهدیدهای القاعده یمن را از نزدیک زیر نظر داشته و همچنان «به اقدام لازم برای قطع تهدیدهای مداوم و فوری این گروه علیه آمریکا و شهروندان خود» دست خواهد زد.
این، در حالی است که ارتش و نیروهای مردمی عضو انصارالله که شانه به شانه یکدیگر علیه القاعده می جنگند و به پیروزی هایی دست یافته اند، به تازگی با گروه برآمده از کمک های غربی- عربی- عبری «داعش» نیز روبرو شده اند که طی سه سال گذشته به فعالیت های تروریستی در سوریه و عراق دست زده است. چنانچه هدف واقعی حضور آمریکا در یمن، مبارزه با تروریسم باشد باید بهتر از هر طرف دیگر بداند ترکیب کنونی (ارتش و نیروی مردمی)، بهترین اسلوب (فرمول) برای چنین رویارویی است.
از سوی دیگر، هیات حاکم بر یمن با دربرگیری همه گروه های سیاسی و مردمی الگویی از مردمسالاری مورد ادعای آمریکا را به نمایش گذاشته است اما گویا کاخ سفید قصد ندارد به این ترکیب تازه، اجازه عرض اندام دهد و این وظیفه را با توجه به راهبرد خود برای دوری از عرصه درگیری ها و تمرکز بر آسیای جنوب شرقی به جای خاورمیانه، به طور نیابتی بر عهده ریاض گذاشته است.
5- بر پایه قوانین بین المللی اقدام هر کشور به جنگ افروزی در سرزمین دیگر، تجاوز به حق حاکمیت آن کشور است؛ هر چند با هماهنگی طرف های دیگری مانند آمریکا باشد. حتی اگر قرار باشد با بهانه ای مانند پشتیبانی از دولت مرکزی مداخله ای نظامی در یک کشور صورت گیرد باید با مجوز شورای امنیت سازمان ملل متحد باشد. بنابراین اقدام عربستان در تجاوز به خاک یمن برخلاف تمام قوانین بین المللی است.
این، در حالی است که شورای ریاست جمهوری پنج نفره و مجلس ملی قانون اساسی 551 نفره به نمایندگی از همه گروه های سیاسی و مردمی در صنعا اداره کشور را بر عهده دارند.
در چنین شرایطی، مردم یمن که خاطره اشغال کشور خود به دست سعودی ها و کشمکش های دوران صالح با ریاض را فراموش نکرده و طی سه سال گذشته از طرح پیشنهادی عربستان برای سپردن اداره کشور خود به دستان کم توان هادی زخم خورده اند، اینک با تجاوز نظامی دیگری به خاک خود روبرو شده اند.
عربستان با این اقدام جز افزایش بیزاری عمومی از خود در یمن و آسیب زدن به چهره به ظاهر میانجیگرانه و صلح طلبانه خود خوشه ای درو نخواهد کرد. فرجام این حرکت، دامن زدن به ناآرامی های خاورمیانه و بر هم زدن توازن امنیتی منطقه است؛ امری که سرانجام به گفته اعراب، جادو را به جان جادوگر خواهد انداخت.
*از: مریم مسعود (گروه پژوهش و تحلیل خبری)
پژوهشم**1961**2054
06/01/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
سیاسی
پربازدیدترینها