واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: روابط ایران و فیلیپین: موانع و ظرفیت ها کوالالامپور – ایرنا – روابط ایران و فیلیپین طی 50 سال برقراری مناسبات دو جانبه و دیپلماتیک با فراز و فرودهایی روبرو بوده است و اکنون کارشناسان فیلیپینی پیش بینی می کنند با توجه به مذاکرات هسته ای این روابط در پیچ افزایش قرار گرفته است.
به گزارش ایرنا، روابط ایران فیلیپین در دوران معاصر از سال 1964 آغاز شد. این روابط در عرصه سیاسی و تجاری از ثبات کافی برخوردار بوده، اما برخی از عوامل خارجی از جمله تلاش غرب برای منزوی کردن ایران تا حدودی آن را تحت تاثیر قرار داده است.
ردموند آلیجاندرو، از کارشناسان روابط خارجی فیلیپین در مرکز مطالعات استراتژیک و روابط بین الملل فیلیپین در تازه ترین مقاله خود با پرداختن به روابط دو کشور، نوشت: افزایش روابط دوجانبه فیلیپین – ایران در سال های اخیر به واسطه برخی عواملی تقویت شده است. دو نفر از گروگان های اشغال سفارت آمریکا در تهران در سال 1979 فیلیپینی بودند و پس از اشغال سفارت به سرعت آزاد شدند و این موضوع مسیر روابط گرم دوجانبه را هموار کرد.
وی معتقد است که روزنامه نگاران بحث اشغال سفارت آمریکا در تهران را تحریف و بیش از حد در ان اغراق کرده اند.
این کارشناس روابط خارجی فیلیپین با مرور تاریخی به روابط این کشور با ایران، یادآور شد: پیش از ورود استعمار اسپانیا و در قرن های گذشته، امپراطوری پارس به واسطه تجارت دریایی دارای روابط مستحکمی با فیلیپین بود و در دهه 1960 و 1970 نیز نخستین کارگران فیلیپینی برای کار عازم ایران به عنوان نخستین کشور در منطقه خاورمیانه شدند.
در این مقاله که در تارنمای راپلر منتشر شده، آمده است: ایران پیش از این از اجرای توافق تریپولی و ایجاد منطقه مسلمان نشین خودمختار میندانائو حمایت کرد و امروز نیز بر روش مسالمت آمیز به منظور حل منازعات میندانائو تاکید می کند.
روابط فیلیپین و ایران دارای ثبات بوده است. روسای جمهور دو کشور در سال 1995 در زمان ریاست جمهوری فیدل راموس و علی اکبر هاشمی رفسنجانی با یکدیگر دیدار کردند. در سال 2008 نیز فیلیپین از حق مسلم ایران برای دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای حمایت کرد.
در ادامه این روابط، به نوشته تارنمای راپلر، در سال 2012 مقام معظم رهبری تنها هشت ساعت پس از درخواست بنیگنو آکینو رییس جمهوری فیلیپین دستور عفو یک فیلیپینی محکوم را صادر کرد. ایران همچنین در سال 2013 به آسیب دیدگان طوفان های نان کمک کرد.
روابط تجاری دو جانبه نیز تا سال 2006 که غرب مواضعی علیه ایران اعمال کرد ادامه داشت. به عنوان مثال، در سال 2008 ایران در طرح 125 میلیونی دلاری پتروشیمی سرمایه گذاری کرد. در سال 2011 نیز فیلیپین حدود شش میلیون بشکه نفت خام که معادل 8.4 درصد از کل واردات این کشور بود را از ایران وارد کرد.
سال های پس از آن، افزایش بهای جهانی نفت کشورهای واردکننده این محصول از جمله فیلیپین را تحت تاثیر قرار داد. تحریم های غرب به رهبری آمریکا، روابط ایران و فیلیپین را محدود کرد، به طوری که سهم 30 درصدی صادرات موز از فیلیپین با ایران از بین رفت.
ردموند آلیجاندرو معتقد است: اگرچه غرب همواره تلاش کرده است ایران را از نظر سیاسی منزوی کند و در این راه از کوچکترین تلاشی فروگذار نکرده است، اکنون توافق احتمالی جامع بین ایران با گروه 1+5 می تواند سرآغازی برای ورود ایران به تجارت جهانی باشد. توافقی که مذاکرت اولیه آن در مورد مسائل پایه ای تاکنون مورد توافق طرفین قرار گرفته است.
وی تصریح کرد: اگر چه فیلیپین نقش مستقیمی در مذاکرات هسته ای ایران و گروه 1+5 ندارد، اما شکست در این مذاکرات به نفع فیلیپین نیست. پس لرزه های روابط نامناسب ایران و غرب می تواند به طور قابل توجهی خاورمیانه و فراتر از آن عرصه جهانی را تحت تاثیر قرار دهد.
این تاثیرات احتمالی در خاورمیانه برای فیلیپین که شمار زیادی از شهروندان آن در خاورمیانه مشغول به کار هستند نگران کننده است. علاوه بر این، ثبات اقتصادی جهان شامل فیلیپین نیز می شود و گرنه تحت تاثیر ناآرامی های خاورمیانه قرار خواهد گرفت. ایران با کنترل تنگه هرمز که یک پنجم نفت جهان از آن می گذرد، نقش مهمی در تجارت نفت جهان دارد. این مساله می تواند برای حوزه انرژی فیلیپین که به واردات نفت خارجی از خاورمیانه وابسته است را با مشکلات جدی مواجه کند.
به اعتقاد این کارشناس سیاسی فیلیپینی، به طور قطع افت وخیزهایی در روابط سیاسی و تجاری ایران و فیلیپین وجود دارد و این ناشی از متحد بودن فیلیپین با آمریکا است. با وجود این که همچنان فرصت های احتمالی تقویت روابط بین مانیل و تهران وجود دارد، آسان ترین روش تقویت روابط، توجه به امور فرهنگی است. اگرچه، ایران در سال 1990 علاوه بر سفارت خود در مانیل، رایزنی و بخش فرهنگی را نیز دایر کرد، اما بسیاری از مردم فیلیپین، تاکنون فهم و درک درستی از مردم ایران نداشته اند که این امر ضرورت افزایش فعالیت های فرهنگی ایران در فیلیپین را نشان می دهد.
در حال حاضر سه هزار و 460 فیلیپینی در ایران حضور دارند که بیشتر نیروهای کار محسوب می شوند و حدود هفت هزار ایرانی نیز بیشتر با هدف تحصیل در فیلییپن زندگی می کنند. این دو گروه ظرفیت مناسبی برای افزایش تعاملات فرهنگی ایجاد می کنند.
با وجود نیاز برای افزایش تعاملات فرهنگی، فرصت های همکاری زیادی بین ایران و فیلیپین به ویژه در بخش های تجارت، انرژی، کشاورزی و گردشگری وجود دارد.
آنگونه که در تارنمای داپلر آمده است: ایران و فیلیپین از تقویت روابط دوجانبه می توانند بسیار منتفع شوند، اما همانطور که سفیر ایران در فیلیپین نیز معتقد است، خصومت ایران و آمریکا، دست دیپلمات های فیلیپینی را بسته است. در واقع فیلیپین باید با نگاهی به آینده، تلاش کند با بکارگیری سیاست خارجی مستقل، منافع ملی خود را در مرکز توجه قرار دهد. بنابراین شناسایی حوزه های همکاری که بر اثر تحریمات تاکنون فرصت پرداختن به آنها وجود نداشته است باید در دستور کار قرار گیرند.
این کارشناس مسائل سیاسی فیلیپین معتقد است که این کشور باید از نتیجه مثبت مذاکرت هسته ای حمایت کند، نه فقط به دلیل منابع و درآمد اقتصادی، بلکه به دلیل صلح که هرگونه تلاشی برای کسب آن ارزشمند است.
آساق**241**1611
04/01/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 67]