واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: از خانه تکانی سالی که می گذرد تا نگه داشتن حرمت آبی که زندگی می بخشد سنندج - ایرنا - هر سال که به روزهای پایانی اش نزدیک می شود، از فرش و گلیم زیر پا تا سایر لوازم خانه طبق سنت دیرین خانواده های ایرانی، به آب زده می شوند تا گرد و خاک یکسال رخوت از رخسارشان زدوده شود.
به گزارش ایرنا، رسم دیرین خانه تکانی اگرچه با خاطرات و شیرینی های خاص خود همراه است و تمام خانواده را از کوچک و بزرگ به پای کار می کشاند اما با اسراف آب آن هم در این سرزمین نیمه خشک کشورمان همراه است.
شاید در نیم نگاهی کوتاه در استان کردستان و شهری مانند مریوان موضوع کم آبی و خشکسالی نسبت به وضعیت حاد و خشکسالی های ادامه دار سایر نقاط کشور و استان های مرکزی و جنوبی ، زیاد به چشم نیاید و ملموس نباشد ولی با گذری کوتاه به بحران کم ابی در منطقه، زنگ خطر کمبود اب را می توان احساس کرد.
با این حال از زدودن غبار و سیاهی دود وسایل گرما زا و تار عنکبوت در گوشه دیوارها تا شست و شوی خانه و زندگی، سنتی زیبا و کاری ارزشمند و صد البته آمیخته با رسم و سنن، آداب دینی و توصیه های بهداشتی است که در فرهنگ اسلامی و اسطوره های ایرانی همواره جایگاه خاصی داشته و دارد.
اما فراموش نکنیم، عمو نوروز در پس خشکسالی ها ، دیگر سیمای شاداب گذشته را ندارد و نفس های گرم مادران با دست های پینه بسته پدران کشاورز و زحمتکش، چندین سال است آن طراوت و شادابی سیزده بدر رفتن هایمان را به نوعی کم رنگ و سرد کرده است.
اگر چه سبزینه ها بر سیمای زمین رویش می کند اما سفره درونی آن تهی از آب است، در این وضعیت بحرانی، غرق شدن در فضای شست و شو، به اسراف می کشد تا جایی که کوچه ها،خیابان ها و جداول پر از آب می شود و یادمان می رود که سفره های زیر زمینی و سطحی دیارمان بیش از حد انتظار از آب تهی شده اند.
کم تکرار نمی شود این عبارت که ثروت های خدادادی را باید برای نسل های آینده حفظ کرد اما در این اوضاع و احوال که خشکسالی به سراغ اکثر استان های کشورمان آمده، باید دستان شکر را به آسمان برد و به خاطر سفره های پر آب شهر "مریوان" ، خدای سبحان را سپاس گفت، ولی باز فراموش می کنیم نه آینده ها بلکه خود نیز در بحران بسر می بریم.
شاید سال های پرآب، وجود مناطق کوهستانی و دریاچه ای خدادادی به مانند "زریوار" آنچنان چشم و دلمان را سیراب کرده که عادت نادرست اسراف را هم در زمان بحران کنار نگذاریم.
امروز سرزمین نیمه خشک ایران مانند گذشته ها شاهد ریزش برف و باران مناسب نیست، خشکسالی بدجوری بساط خود را برسرمان گشوده است، رودخانه ها چون گذشته نمی خروشند، قندیل های یخ زمستانی کمیابند و چشمه ها قطره چکان یا خشک و بی رمق هستند.
فرود خاک و ذرات معلق یا همان میهمان ناخوانده از غرب تا هسته مرکزی کشور، چند سالی است جای باران و برف را گرفته و حکایت از حادثه تلخ وحشتناکی دارد، پیش بینی های علمی هم آن را تایید می کنند، حتی خبرها از استمرار پدیده ناگوار کم آبی تا 50 سال آینده حکایت دارد.
ریزدگرد بر خلاف انتظار در فصل بارندگی نیز آسمان غرب و جنوب کشور و حتی در این زمستان مهمان مریوان شد و این بار مواد چرب با خود آورد، تاجایی که با آمدنشان در این روزهای زمستانی که باید سرما و سوز سردی هوا استخوان هایمان را تلنگر می زد گرما و غبار گرد و یاس را به ارمغان آوردند.
اینجاست که چشم ها را باید شست، جور دگر باید دید؛ خانه تکانی و گرد گیری نیز از اهم واجبات برای وارد شدن به سال تازه و پر از امید و کامیابی برای شهروندان و کسانی است که از خستگی 12ماه می خواهند نفسی تازه کنند اما نه به قیمت گرفتن نفس های آب این مایه حیات، که زندگی می بخشد.ک/4
1904/7451
26/12/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]