محبوبترینها
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
بگ خرید تبلیغاتی راهی نوین برای معرفی برند شما
10 اشتباهی که ممکن است هنگام خرید هدایای تبلیغاتی انجام دهید
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1801490630
ربط افزايش حقوق كارگران و گوش من!
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: ربط افزايش حقوق كارگران و گوش من!
نویسنده : اولاد آدم
اولاد آدم حالا كه مي‌خواهند خيلي سريع تحريم‌ها را از ما بربايند و از سوي ديگر 103 هزار تومان بعد از نشست و برخاست‌هاي طولاني به حقوق و دستمزد سال آينده (مربوط به كارگران است، روزنامه‌نگاران محترم دلشان را صابون نزنند و در تحريريه بشكن نزنند كه اولاد آدم پس كو شيريني؟!) افزوده گرديده، راهكارهايي را براي بالا نگه داشتن تورم و گران نگه داشتن دلار و ادامه سياست‌هاي انقباضي پيشنهاد مي‌كند، شايد اينها را شفاهي هم بشود توافق كرد...
لابد مي‌پرسيد، اي اولاد آدم! حالا كه همه چيز دارد خوب پيش مي‌رود، باز چرا تورم؟ باز چرا دلار گران؟ باز چرا؟.... آخ! (گوش مرا پيچاندند، شما آخ را نخوانيد.) بله همانطور كه داشتم مي‌گفتم؛ بهار هست و تو هستي و عشق هست و اميد. اين اميد ربطي به آن اميد كه شعار تبليغاتي است ندارد. چون اگر بهار برود، تو هم مي‌روي. عشق و اميد هم مي‌روند... آخ! (باز هم گوش مرا پيچاندند. من كه مي‌نويسم آخ! اما شما نخوانيد آخ!)
بله داشتم مي‌گفتم كه خوشحاليم از اينكه رشد اقتصادي كشور در 9 ماهه امسال به 6/3 درصد رسيده و اين نشان از آن دارد كه توليد ناخالص ملي ما دارد خالص مي‌شود و تازه زمستان را حساب نكرده‌اند و اگر همينطور كه آن سه فصل را حساب كرده‌اند، زمستان را هم حساب كنند، هر ايراني مي‌تواند براي شب عيد خود 100 گرم پسته بخرد. حالا پسته نه! با اين اخبار مربوط به محاكمات قوه قضاييه، همه فكر مي‌كنند كه اولاد آدم مي‌خواهد چي را به چي ربط بدهد. شما پسته را نخوانيد و به جايش مثلاً تخمه خربزه بخوانيد. اينجوري زير پاي اولاد آدم هم پوست خربزه نمي‌رود و ليز نمي‌خورد و... آخ! (از قديم گفته‌اند تا سه نشود، نشده است! اين سردبير هم به جز گوش اولاد آدم چيزي براي كشيدن ندارد!)
اولاد آدم نمي‌داند در اين روزهاي آخر اسفند، چرا مانند بنفشه‌ها، جز و ولز مي‌زند و هر چه مي‌نويسد، يكي دردش مي‌آيد؟ اولاد آدم نمي‌داند و با تمام ندانسته‌هاي خود مي‌نويسد. امروز هم بناست خوش‌خبر باشد. مثلاً فراواني و ثبات قيمت كالاهاي اساسي الان خيلي اساسي شده است. مطمئن باشيد تا آخر امسال اصلاً افزايش قيمت نخواهيم داشت. اما از اول سال ديگر شايد! اصلاً مگر چند روز تا آخر سال مانده است كه اين افزايش را نخواهيم ديد. الان هم كه پس از افزايش قيمت شير بطري، گوش يك كارخانه را پيچاندند و او هم كشيد قيمت را پايين. يعني مثلاً اگر صد تا كارخانه داريم، يكي را زده‌اند توي گوشش كه آن 99 تاي ديگر ببينند و همان 50 درصدي را كه از اول سال گران كرده‌اند، دست نگه دارند و گران‌تر نكنند تا آبها از آسياب بيفتد. حالا آب نه، شيرها از آسياب بيفتند. آسياب شيري نوبر است. آسياب به آسياب فرج است. شير كه سر بالا برود، رفته است. حتي اگر شير خشك بشود. شير، شير است و ما خوشحاليم كه سردبير گفته براي اينكه پوكي استخوان نگيريد، شير بخوريد. اما سردبير در مورد اولاد آدم استثنا قائل شده و گفته اين بابا، كله‌اش پوك است. كاري نمي‌شود برايش كرد. كار از كار گذشته. براي روزنامه بايد آگهي تسليتي بفرستيم و پولش را از حقوق پرسنل كم كنيم تا كمپين مشاركت اجتماعي ما بالا برود و نمونه گفتمان قالب جامعه مدني به شكل صحيح و اصولي خود باز‌گردد و اينها همه از همان افزايش 17 درصدي حقوق كارگران شروع شد و معلوم نيست به كجا ختم مي‌شود؟
آخ!... خوانندگان گرامي اين سردبير معزز مي‌گويد برو جوجه. برو بشين فيلم ببين. اولاد آدم هم از آنجايي كه خسته است مي‌رود فيلم ببيند. شما هم خواستيد با او ببينيد. فيلم «گزارشي درباره مينا» به كارگرداني كاوه مظاهري كه در هشتمين جشنواره بين‌المللي «سينما حقيقت» در تهران به نمايش در‌آمده رسيده به دستم. اين فيلم 13 روز از زندگي زني خيابان‌خواب را به تصوير مي‌كشد. در نماي اول، دوربين مينا را دنبال مي‌كند كه براي خريد وسايل سفره هفت‌سين به بازار رفته است و با حداقل دارايي كه دارد تنگ ماهي و شمع مي‌خرد. انتخاب 13 روز شروع سال نو يا همان نوروز به‌عنوان روزهايي از زندگي مينا كه قرار است به مخاطب نشان داده شود، هوشمندانه است. اينكه در روزهايي كه شادترين روزهاي زندگي ما ايرانيان نام گرفته است، هستند كساني كه زير آسمان شهر حتي از همين دل‌خوشي‌هاي ساده نيز محرومند. سال كه تحويل مي‌شود زندگي براي مينا همان است كه بود. همان دربه‌دري‌ها و بي‌پناهي‌ها. تا روز ششم ما از زندگي مينا چيز زيادي نمي‌دانيم. در روز ششم مينا از سرگذشت تلخش مي‌گويد. اينكه با شوهرش در خانه‌اي اجاره‌اي با حداقل وسايل، زندگي مي‌كرده است اما دست روزگار همين سرپناه كوچك را هم بر‌نمي‌تابد و شوهر مينا در تصادفي به طرز دلخراشي كشته مي‌شود و از همان روز دربه‌دري‌هاي مينا نيز شروع مي‌شود كه جايي براي زندگي كردن به‌جز خيابان‌هاي شهر برايش نمانده است.
آخ!...گوشم!...مامان....
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۳۹۳ - ۱۶:۲۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 117]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها