محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842217697
یادداشت/ابوالفضل چمندی ملتی که با دنیا همراه نشود عقب می‌ماند!؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/ابوالفضل چمندی
ملتی که با دنیا همراه نشود عقب می‌ماند!؟
نطق‌هایی که ناظر بر موقعیت کنونی کشور در مذاکرات و سیاست خارجه نظیر "توسعه در انزوا رخ نمی دهد" ، "ملتی که با دنیا همراه نشود عقب می ماند" است و هزار پژواک هم آوای این جملات نشان از امکان تکرار یک اشتباه استراتژیک دارد.
ابوالفضل چمندی «یکی از مهمترین دغدغه های مسئولین در 36 سال گذشته ترمیم اقتصاد کشور بوده است که در اواخر قاجار و پهلوی بکلی تحت تاثیر سیاست های وابسته سازی غرب و انفکاک از مردم و ندیدن آنها به یک فروپاشی محض نزدیک شد. پس از انقلاب نیز نظریاتی برای پیشبرد اهداف اقتصادی کشور همواره مورد تاکید دولتها و نظام اسلامی بوده است. نظریه ای مبنی بر همراهی با جهان (سیستم باز) دیگری نظریه قطع ارتباط با جهان ( سیستم بسته) و نظریه سومی که در انتها به آن اشاره خواهم کرد. با وجود اینکه این نظریات در سایر کشورهای جهان اعمال شده اما اسلوب واقعی‌تر و نزدیکترش در دولتهای پس از انقلاب و قبل از انقلاب نیز به سهولت دیده می شود. بررسی این موضوع در این مقطع تاریخی از این جهت بسیار حائز اهمیت است که عده ای در داخل سعی می‌کنند معیشت مردم و اقتصاد کشور را به نتیجه مذاکرات گره بزنند تا با تحریک افکار عمومی کشور و آدرس غلط دادن به آنها، خط مشی غرب گرایانه خود مبنی بر همراهی با جامعه جهانی(1) را در ایران پیاده کنند(خواسته یا ناخواسته)! بمباران تبلیغاتی طرفداران این نظریات اقتصادی در ایران توانسته اند این پارامترها را در اذهان برخی از مسئولین کشور رسوخ دهند و انها را دچار اشتباه محاسباتی جدی نمایند. نطق‌هایی که ناظر بر موقعیت کنونی کشور در مذاکرات و سیاست خارجه نظیر "توسعه در انزوا رخ نمی دهد" ، "ملتی که با دنیا همراه نشود عقب می ماند" است و هزار پژواک هم آوای این جملات نشان از امکان تکرار یک اشتباه استراتژیک دارد. به عقیده کارشناسان روابط بین الملل فرض در "انزوا بودن جمهوری اسلامی" هم کاملا غلط است و ایران بعنوان یکی از دو مبدع گفتمانی جهان بشمار می رود که "مقاومت" را در مقابل "تغییر" امریکا خلق نموده است. اینکه برخی از این موضوع سخن می رانند که توسعه در انزوا اتفاق نمی افتد به مکتب اقتصاد تعدیلی یا باز عقیده دارند . این موج که در دوره کنونی بسیار پررنگ شده است پس از پذیرش قطعنامه 598 در سال 68(دولت سازندگی) ! بر روی خط مشی های اقتصادی ایران هر چند مخالف نظریه های امام راحل( شکست مارکسیسم، پیروزی سرمایه داری نیست) تاثیر گذاشت و متاسفانه مورد قبول واقع شد. این موج چیزی جز باز کردن دربهای کشور بر روی شرکت های اقتصادی تجاری، سرمایه گذاران و سیاست ورزان خارجی، گره زدن اقتصاد کشور به اقتصاد سرمایه داری غرب، دادن اولویت اصیل به "رشد" در مقابل "توزیع عادلانه" ،" له شدن عده ای از مردم زیر چرخ‌های توسعه کشور(2)" و چند مفهوم تخصصی دیگر....نیست. برزیل در حدود سال‌های 1980 میلادی همین خط مشی را به امید ایجاد یک انقلاب در اقتصاد کشورش اجرایی کرد بگونه‌ای که با سیاست تنش زدایی، دربهای این کشور بروی سرمایه گذاری ها و سیاست‌های خارجی کاملا گشوده شد. امکانات رفاهی و شهرنشینی در این کشور توسعه یافت و در ابتدا نیز شاخص‌های اقتصادی اش تا حدودی رشد یافت در مقابل نه تنها به هیچکدام از اهداف از قبل تعیین شده نرسید بلکه سیستم اجتماعی و بافت فرهنگی سنتی اش از بین رفت. روستاهای این کشور بتدریج خالی از سکنه شد و بنیان خانواده متزلزل گشت و با بدهی های فراوان بین المللی عملا به کشوری ورشکسته تبدیل شد. اکنون واقعا این سوال مطرح است که چرا عده ای با چشم بستن بر واقعیت های موجود نظام سرمایه داری و تجربه های عینی آن در کشورهایی نظیر برزیل، همچنان بر این خط مشی ها اصرار می کنند و بدتر اینکه عده ای را نیز متهم به افراطی گرایی و انزوا طلبی می کنند؟ البته ما خواستار ایجاد یک سیستم بسته در اقتصاد نیستیم چرا که چین پس از انقلاب دهقانی(3)، با پذیرش اینکه در چارچوب‌های جامعه جهانی حرکت و اقدام کند با یک سیستم بسته تصمیم به ایجاد یک امپراطوری بزرگ اقتصادی گرفت که به عقیده کارشناسان، هر چند در ابتدا با موفقیت روبرو بود اما همچون سیاست های باز با شکست روبرو شد و به اهداف خود نرسید و دقیقا همان مشکلات گریبان جمهوری خلق چین را در ساختار اجتماعی و روستایی و ... گرفت. شاید مخاطب، کشورهایی نظیر امارات متحده عربی و سنگاپور و امثال اینها را در ذهن خود تصور کند که بایستی گفت به این مرزهای جغرافیایی بی هویت کشور نمی گویند بلکه از نظر اقتصاددانان و سیاستمداران جهان، امارات و سنگاپور و ... یک "شرکت بزرگ" تجاری هستند نه یک کشور! جمهوری اسلامی در حوزه اداره کشور بر خلاف تمام نظامات موجود در جهان، نظریه مردم‌سالاری دینی را برگزید و برای تمام شعوب اداره کشور راه حل‌ها و نظریات اسلامی را مبنا قرار داد. اقتصاد هم از چارچوب‌های علمی اسلام نباید خالی باشد. اقتصاد اسلامی تضادهایی جدی با اقتصاد کمونیستی یا لیبرالیستی دارد. بایستی اساس توسعه را سرمایه داخل، عدم وابستگی به خارج و داشتن نهادهای سنتی بدانیم. عدم وابستگی به خارج به مفهوم و تعبیر قطع ارتباط با دنیا نیست بلکه مفهوم یک اقتصاد درون زاست که می تواند ظرفیت های موجود در کشور را فعال سازد. سیاست های تعدیلی یا همان باز، سبب شده است که جمعیت و بافت روستایی کشور که در قدیم 49 به51 بوده است اکنون 30 درصد روستایی و 70 درصد شهری شود و تا حدودی سنت های جامعه مورد هجمه سنگین غرب قرار بگیرد و این نتیجه اجرای سیاست های باز یا تعدیلی در دهه های شصت و هفتاد در ایران اسلامی است. نکته حائز اهمیت این است که اکنون ایران در یک مقطع تاریخی بسیار حساس و بی بدیلی قرار گرفته است و نمی توان با تحلیل های ماضی و با بازگشت به خط مشی های دهه 60 و 70 اشتباهات گذشته را تکرار کرد. رخدادها و مواضع برخی افراد و گروه‌ها در چند ماهه اخیر این نگرانی را افزایش داده است که عده ای بخواهند کشور را با سیاست های منقضی و شکست خورده دهه 60 و 70 اداره کنند. ضمیر این ادعا، جملات اخیر یکی از شخصیت های موثر در دولت یازدهم است که عنوان کرده : " ملتی که با دنیا همراه نشود عقب می ماند". مسئله بسیار مهم اینست که در ساختار دورانِ گذار بین الملل، به زعم اکثریت همین کشورهای جامعه جهانی، جمهوری اسلامی و ایالات متحده دو گفتمان غالب سال‌های کنونی و آینده هستند که هر کدام بدنبال اقناع و کشاندن سایر کشورها به سوی اهداف و گفتمان خود هستند. ایران در میانه کوه به سمت قله است و امریکا از قله پایین آمده و به سمت دامنه حرکت می کند. گره زدن معیشت و اقتصاد مردم به مذاکرات با 1+5 نشئت گرفته از همین رویکرد اقتصاد باز می باشد. این عده برای به کرسی نشاندن باورهای غلطشان در نظر دارند با پروپاگاندای رسانه ای به جامعه ایران القا و سپس تحریک کنند که بهبود وضعیت اقتصادی کشور در گرو توافق در مذاکرات هسته ای و پیوستن به جامعه جهانی و حرکت و همزیستی مسالمت آمیز در چارچوب‌های آن است. در ادامه همین سیاست مخالفان و منتقدان این رویکرد با برچسب افراطی گری و صهیونیستی گرایی و بی سواد و .... تحت فشار قرار می گیرند. آنچه که مسلم است سیاست های باز و تعدیلی پیش از انقلاب در دوران محمدرضا پهلوی از سوی امریکا در ایران با کمک های فراوان غرب آغاز شد و هر چند در دهه 30 و 40 تورم پنج درصدی و رشد 5 تا 9 درصدی را تجربه کردیم اما استراتژی یا پالیسی اقتصادی کشور ناهمخوان و منفک از مردم برنامه ریزی شد و یک شکاف بزرگ در جامعه ایجاد کرد و بعلاوه اینکه همین سیاست در دهه 50 با شکست روبرو شد. ................................................................................. 1. امریکا برای انهدام مرزهای جغرافیایی و دیکته کردن دستورات خود در دنیا، نام کشورهایی نظیر فرانسه، آلمان، انگلیس و اایالات متحده به رهبری خودش را جامعه جهانی گذاشته و سایر کشورها بایستی از آنها تبعیت کنند است و تمامی کشورها بایستی از اوامر آنها تبعیت نمایند.درمقابل این جامعه جهانی، کشورهای بسیار زیادی به رهبری ایران قرار دارند. 2. بیانات و توجیهات دولت سازندگی در قبال ایجاد اختلاف طبقاتی منتج از سیاست های اقتصاد باز و تعدیلی دهه شصت و هفتاد. 3. انقلاب چین پس از پیروزی در مذاکرات با امریکا توافق کرد از صدور فرهنگ انقلابی اش به دنیا منصرف شود و در داخل جامعه جهانی حرکت و اقدام نماید و بجای آن اجازه توسعه اقتصادی را از امریکا دریافت کرد.» بیرکل اسبق اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان سراسر کشور انتهای پیام/
93/12/17 - 07:26
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 70]
-
سیاسی
پربازدیدترینها