واضح آرشیو وب فارسی:تراز: تراز: «دندان که در دهان نبود خنده بدنماست / دکان بیمتاع چرا وا کند کسی؟!» دندان در بیشتر ضربالمثلها و اشعار فارسی معمولا بهانهای است برای اندرزی یا طرح یک مشکلی فرهنگی و اجتماعی.
به گزارش تراز ،«دندان که در دهان نبود خنده بدنماست / دکان بیمتاع چرا وا کند کسی؟!» دندان در بیشتر ضربالمثلها و اشعار فارسی معمولا بهانهای است برای اندرزی یا طرح یک مشکلی فرهنگی و اجتماعی. ضربالمثلهای ما میگویند دندانی که درد میکند را باید کند، اما دندانپزشکها تلاششان درمان کردن دندانی است که درد میکند یا حتی خراب شده است.
آنها همچنین علیالدوام به ایرانیها توصیه میکنند که بیشتر از اینها مراقب دندانهایشان باشند. نگاه مقایسهای به آمار این موضوع را تأیید میکند که اوضاع دندان ایرانیها نسبت به بقیه مردم دنیا چندان تعریفی ندارد. DMF شاخص متوسط تعداد دندانهای پوسیده است و آنطور که رئیس دفتر سلامت دهان و دندان وزارت بهداشت میگوید، این شاخص در کودکان ایرانی به 5.1 رسیده است. به این ترتیب هر کودک 6ساله ایرانی بهطور متوسط 5دندان پوسیده، کشیده شده و یا ترمیم شده در دهان دارد.
حمید صمدزاده به استناد پژوهشهای وزارت بهداشت توضیح میدهد: «بهطور متوسط هر کودک 6ساله که در شرف ورود به مدرسه است، دستکم 5بار پوسیدگی دندان را تجربه کرده است. شاخص DMFT در کودکان 12ساله هم نزدیک به 2.09 است؛ یعنی کودکان 12ساله دستکم 2بار پوسیدگی دندان را تجربه کردهاند.» البته این آمار دوم صمدزاده را باید جدیتر گرفت، چرا که دندانپزشکان 12سالگی را مهمترین دوران برای سلامت دندان میدانند و براساس آن، برنامهریزی برای سلامت دهان و دندان انجام میشود. اما همه اینها به معنای کماهمیت بودن دندانهای شیری نیست. مراقبت ناکافی در سنین یک تا 7سالگی باعث وجود تعداد زیادی از دندانهای پوسیده در این سن میشود و این افراد معمولا در سنین بعدی هم با مشکلات جدی دندان و دهان مواجه هستند. گزارشهای رسمی میگویند که شایعترین انواع پوسیدگی دندان کودکان، پوسیدگی بعد از سرماخوردگی است. 90درصد کودکان 6 تا 9ساله کشور به همین دلیل دچار پوسیدگی دندان میشوند و البته که پوسیدگی دندانهای شیری آنها موجب بیماری دندانهای دائمیشان در سالهای بعد نیز خواهد شد.
بیمهای که نیست
ناسالم بودن دندانها همیشه نتیجه بیتوجهی صاحب آنها نیست. گاهی عوامل وراثتی، محیطی و تغذیهای هم تأثیر مستقیم و جدی بر این موضوع دارند. از همه اینها اما مهمتر پوشش بیمهای مربوط به دندان است. درحالیکه آسیبها و پوسیدگیهای کوچک در دندانها اگر بهموقع درمان نشوند، منجر به پیچیدگی بیشتر درمان و پرداخت هزینههای بیشتر خواهد شد، بسیاری از مردم از بیمههایی استفاده میکنند که یا دندانها را پوشش نمیدهند یا پوشش آنها آنقدر کم است که خیلیها عطایش را به لقایش میبخشند.
رئیس دفتر سلامت دهان و دندان وزارت بهداشت تأیید میکند که براساس آخرین اطلاعات وزارت بهداشت 45درصد هزینههای درمانی که از جیب مردم هزینه میشود، مربوط به دندانپزشکی است و فشار مالی روی جامعه بالاست. صمدزاده میگوید:«وزیر بهداشت سال آینده را سال دندان و دهان معرفی کرده است و در این راستا فعالیتهای مشترکی را آغاز کردهایم که یکی از آنها تفاهمنامه بین وزارت آموزش و پرورش و وزارت بهداشت است که از 20 اسفند کلید خواهد خورد. بر این اساس در هر منطقه مرکزی وجود خواهد داشت که تمام مدارس به آنجا به چشم یک هماهنگکننده نگاه میکنند ضمن اینکه یک یونیت سیار نیز آماده ارائه خدمات اولیه در مدارس است. خدمات پیشگیری مانند ترمیم، فیشورسیلنت و کشیدگی در درمان اولیه بدون هزینه انجام میشود و برای دانشآموزان در قالب بیمههای پایه خدماتی وارد شده و در مرحله اول رایگان خواهد بود. یعنی 70درصد هزینه را بیمه و 30درصد دیگر را وزارت بهداشت تلاش میکند تأمین کند.» در بیشتر کلینیکهای پزشکی با مراجعانی مواجه هستید که دفترچه درمانی در دست ندارند چون همراه داشتنش فایدهای ندارد. پیش از این نیز وزیر بهداشت تأیید کرده بود که پوشش بیمهای در بخش دندان ضعیف است و برای حل مشکلات مردم در این زمینه باید فکر اساسی کرد. آیا سال بعد برای دندانهای ما سال بهتری خواهد بود؟
سه شنبه 12 اسفند 1393 ساعت 15:51
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تراز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]