واضح آرشیو وب فارسی:فارس: رئیس انجمن شنواییشناسان ایران:
شنواییشناسان تا ۲ سال پس از تجویز سمعک بدون هیچ هزینهای بیمار را ویزیت میکنند
رئیس انجمن شنواییشناسان ایران با اشاره به تخصص شنواییشناسان در تجویز سمعک گفت: شنواییشناسان پس از تجویز سمعک تا دو سال بدون دریافت هیچ هزینهای فرد را از نظر کاربرد سمعک پشتیبانی میکنند.
به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری فارس، خسرو گورابی رئیس انجمن شنواییشناسان ایران در نشست خبری جامعه شنواییشناسان ایران اظهار کرد: هر شنواییشناس که سمعکی را به فرد دارای اختلال شنوایی تجویز میکند دو سال تعهد دارد بدون اخذ هیچ هزینهای خدمات مورد نیاز فرد را در هر زمان در اختیار وی قرار دهد. وی تصریح کرد: متأسفانه بیماران به این حقوق خود واقف نیستند بنابراین از آنجا که آموزش ندیدهاند سمعک را دریافت میکنند و پس از مدتی آن را کنار میگذارند و این سیکل معیوبی ایجاد میکند و فرد نمیتواند شنوایی خوبی داشته باشد. گورابی افزود: پس از تشخیص اختلال شنوایی اولین قدم جبران این کمبود است و تنها راه جبران این کمبود استفاده از باقیمانده شنوایی است بنابراین باید این شنوایی را حفظ کرد و از آن به عنوان سرمایهای برای باقیمانده عمر استفاده کرد. رئیس انجمن شنواییشناسان ایران تصریح کرد: سمعک وسیلهای تقویتکننده است که ساختاری بسیار پیچیده دارد چرا که علاوه بر تقویت صدا باید صدا را به شکلی تغییر دهد که پس از رسیدن صدا به مراکز بالاتر در مغز قابلیت پردازش داشته باشد. وی افزود: سمعک در درجه اول باید متناسب با میزان کم شنوایی تنظیم شود و سپس به طور مرتب و دورهای کنترل شود که این کنترل گاهی تا چند سال طول میکشد و از آنجا که سمعکها پروتزهای گرانقیمت هستند باید درست تجویز و استفاده شود. گورابی خاطرنشان کرد: وقتی سمعک به فردی تجویز میشود آن فرد باید 15 روز بعد، 2 ماه بعد، 4 ماه بعد، 6 ماه بعد، یک سال بعد، 18 ماه بعد و 2 سال بعد به شنواییشناسی که سمعک را تجویز کرده است مراجعه کند و معاینه شود چرا که شنواییشناس هنگام ارائه سمعک گارانتی آن را بر عهده گرفته و چنانچه در این مدت اتفاقی بیفتد شنواییشناس موظف به رفع آن است. رئیس انجمن شنواییشناسان ایران خاطرنشان کرد: شنواییشناسان شعاری دارند مبنی بر آنکه هر کسی که از سمعک استفاده میکند و به نتیجه موردنظر در رسیدن به شنوایی مناسب دست پیدا نمیکند تقصیر کار نیست بلکه مقصر شنواییشناس است که یا سمعک مناسب را تجویز نکرده است و یا آن را درست تنظیم نکرده و آموزش کافی به فرد نداده است. وی گفت: آموزش سمعک دقیقاً مانند دوز دارویی است یعنی برای مثال فرد باید روزی خاص تنها نیم ساعت استفاده کند و دو ساعت استفاده نکند یا اینکه هفته اول فقط در منزل استفاده کند یا در مدتی معین در برخی فضاها از سمعک استفاده نکند. گورابی افزود: فقط آموزش استفاده از سمعک مهم نیست بلکه این سمعک باید تنظیم شود چرا که علاوه بر افزایش صدا باید تربیت شنوایی و زبانآموزی فرد نیز مورد نظر قرار گیرد. رئیس انجمن شنواییشناسان ایران گفت: ما از نظر شمار شنواییشناس در قیاس با کشورهای همسایه وضعیت مناسبی داریم ولی در قیاس با استرالیا که در نظر دارد در 10 سال آینده برای هر 20 هزار نفر یک شنواییشناس داشته باشد وضع مناسبی نداریم. وی تصریح کرد: حوزه شنواییشناسی را نمیتوانیم فقط به حوزه تشخیص محدود کنیم چرا که 3 کار دیگر شامل تجویز سمعک، کاشت حلزون و توانبخشی نیز در زمره خدمات شنواییشناسی مطرح میشود. گورابی یکی از مشکلات حوزه شنواییشناسی را توزیع نامناسب نیروهای متخصص در کشور دانست و گفت: شنواییشناسان کشور در شهرهای بزرگ متمرکزند بنابراین مراکزی در کشور شنواییشناس ندارد. رئیس انجمن شنواییشناسان ایران تأکید کرد: دو نوع غربالگری در کشور وجود دارد که یکی غربالگری بدو تولد و دیگری غربالگری بدو ورود به آموزش است که در سطح دوم توسط سازمان آموزش و پرورش استثنایی صورت میگیرد و از آنجا که بیشتر اختلالات شنوایی در دوره اول تشخیص داده میشود بنابراین پروتکل غربالگری ورود به مدرسه باید تغییر کند. انتهای پیام/
93/12/09 - 14:55
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 91]