محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842482754
دست‌اندازهای جاده صلح در افغانستان؛ ناکامی‌های دیروز امیدهای امروز
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
دست‌اندازهای جاده صلح در افغانستان؛ ناکامی‌های دیروز امیدهای امروز
12 سال ناکامی روند صلح و مذاکره با طالبان در افغانستان، صلح را به یک امر آرمانی تبدیل کرده و کمتر کسی باور دارد که این کشور روزی به این آرزوی دیرینه دست یابد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، چه چالشهایی فراروی صلح در افغانستان وجود دارد که از رسیدن به این هدف مقدس و انسانی جلوگیری میکند و چه راهکارهایی را باید برای رسیدن به این امر آرمانی در افغانستان باید انجام داد؟ 12 سال ناکامی روند صلح و مذاکره با طالبان در افغانستان، صلح را یک امر آرمانی و در عین حال دست نیافتی تبدیل کرده و کمتر کسی باور دارد که افغانستان روزی به این آرزوی دیرینه دست یابد. «حامدکرزی» رئیس جمهور سابق افغانستان، آمریکا و پاکستان را مانع اصلی در روند مذاکره و مصالحه با طالبان عنوان میکرد و اذعان داشت، تا زمانی که آمریکا و پاکستان نخواهد، صلح در افغانستان امری دست نیافتی است. وی عدم امضای پیمان بدون قید شرط امنیتی با آمریکا را یکی از شرایط صلح در افغانستان از جانب آمریکا میدانست که دولت وی آنرا امضا نکرد. همچنین، کرزی در آخرین بیانیه خداحافظی با کارمندان دولت گفت: شرط اصلی پاکستان در مذاکره با طالبان به رسمیت شناختن خط دیورند و اتخاذ سیاست خارجی همسو با این کشور است. اکنون که دولت وحدت ملی پیمان امنیتی را به دلخواه آمریکا امضا کرده است، آیا باز هم آمریکا به عنوان سدی در برابر صلح و مذاکره با طالبان قرار دارد؟ آیا پاکستان به اهدافی که کرزی به آن اشاره کرده بود، رسیده است؟ و چه چالش های فراروی صلح در این کشور وجود دارد. چالشهای داخلی فراروی صلح در افغانستان در حال حاضر، میتوان چالش‌ها را به دو دسته داخلی و خارجی تقسیم بندی کرد، یکی از چالشهایی که دولت وحدت ملی در داخل افغانستان با آن مواجه است و دیگری چالشهای خارجی است که طالبان و کشورهای ذی نفوذ فراروی صلح ایجاد کرده‌اند. در افغانستان دیدگاه واحدی نسبت به صلح، چه در میان دولت وحدت ملی و چه در میان اپوزیسیون، جامعه مدنی و احزاب جهادی وجود ندارد. به عنوان نمونه «عبدرب الرسول سیاف» یکی از رهبران جهادی در گردهمایی سالگرد خروج ارتش سرخ از افغانستان، تغییر استراتژیک در روابط با همسایهها و کشورها را بدون مشورت با ملت حرام و دیکتاتورانه خواند. از این رو، درست فردای سفر چند روز پیش ژنرال «راحیل شریف»، رئیس ارتش و ژنرال «رضوان اختر»، رئیس سازمان اطلاعات ارتش پاکستان به کابل، اشرف غنی به صورت فوری دست به کار شده تا رهبران افغانستان را بر سر مذاکرات صلح با طالبان به اجماع برساند. وی، حامد کرزی، معاونان ریاست جمهوری، برخی از رهبران جهادی از جمله «کریم خلیلی» و «سید احمد گیلانی» از فعالان جامعه مدنی و زنان را در جریان جزئیات قول و قرارهای ژنرال‌های ارتش پاکستان قرار داد. اجماع بر سر چگونگی مذاکرات با طالبان و جایگاه آنان در دولت وحدت ملی بعید به نظر میرسد و فراتر از آن، تاکنون روشن نیست که طالبان موضع خود را در مورد قانون اساسی تغییر خواهد داد یا خیر و یا بر تعدیل آن همچنان تأکید خواهند کرد. از طرف دیگر، مجاهدین و رهبران جهادی که سالها با طالبان جنگیده‌اند، مانند ژنرال «عبدالرشید دوستم»، معاون اول ریاست جمهوری معتقد است که از راه نظامی میتوان طالبان را مقهور ساخت. چالشهای خارجی فراروی صلح در افغانستان نزدیکی افغانستان به هند و رقابت پاکستان با این کشور و همچنین دیدگاه پاکستان به افغانستان به عنوان «ضربه گیر» باعث شده است که روند صلح و مذاکره را حداقل تحت تأثیر خود قرار دهد و به عنوان چالشهای برون مرزی مطرح سازد. طالبان از آنجایی که برای تأمین نیازهای اقتصادی و تامین نیروهای رزمی خود، نیاز به کمک کننده دارد، باعث شده است تا ابزار دست کشورهایی قرار گیرد که در مسائل افغانستان در جستجوی منافع خود هستند. از این جهت است که نمی‌توانند مستقلانه در مورد صلح تصمیم‌گیری کنند. همچنین، تاکنون روشن نیست که پاکستان به خواستههای خود که کرزی به آن اشاره کرده بود رسیده است یا خیر و اگر نرسیده است چگونه میتوان اطمینان کرد که پاکستان صادقانه در این وادی گام بر میدارد. همچنین، مهمترین چالشی که فراروی صلح در افغانستان قرار دارد، عدم یک دستی طالبان و دیدگاه واحد آنان نسبت به صلح است، از این رو این پرسش همواره مطرح است که چه ضمانتی وجود دارد که طالبان در این بخش یک دست عمل کنند. زیرا اگر یک دست عمل نکنند، گروهک‌های دیگر، طالبان همچنان به جنگ در این کشور ادامه خواهند داد و سرانجام «گوساله گاو خواهد شد». «جاوید کوهستانی» کارشناس مسائل نظامی در افغانستان نیز مسئله جابجای گروهای تندرو و بنیادگرایی مانند داعش در افغانستان پس از طالبان را نگرانی اصلی در آینده صلح این کشور میداند. آمریکا و صلح افغانستان یکی از شرایطی که طالبان از گذشتههای دور تاکنون به عنوان پیش شرط صلح در افغانستان مطرح کرده، خروج کامل نظامیان خارجی از افغانستان است. طالبان مسئله خروج کامل نظامیان خارجی و پذیرش قانون اساسی از سوی طالبان عمده‌ترین پیش شرط صلح است. اما «اشتون کارتر» وزیر دفاع جدید آمریکا در اولین سفرش به افغانستان گفت: این کشور در مورد خروج کامل نظامیانش از افغانستان بازنگری خواهد کرد. وی دلیل بازنگری در خروج کامل نظامیان آمریکا از افغانستان را افزایش ناامنی و حضور گروهک‌های تروریستی مانند داعش خواند. به نظر میرسد که این خود پیامی است برای تلاشهای صلح در افغانستان و ظهور گروه داعش بهانهای است برای ادامه این حضور. از طرف دیگر، تنها حضور نظامی آمریکا در افغانستان برای این کشور مطلوبیت ندارد بلکه نیاز است تا زمینه برای ادامه حضور و فعالیت‌های بیرون مرزی داشته باشند که در این راستا هم طالبان و هم داعش میتوانند به عنوان پیش مرگ خوب عمل کنند. کدام مسیر به صلح منتهی خواهد شد؟ طی 13 سال گذشته دولت افغانستان تلاش کرده است تا به صورت مستقیم، با طالبان به عنوان مخالفان مسلح و ناراضی وارد گفت‌و‌گو شود، اما تاکنون به این مهم دست نیافته است و با چالشهای فراوانی مواجه شده است. ایجاد دفتر طالبان در قطر، به نظر میرسید که بر مبنای استقلال خواهی طالبان راه‌اندازی شده بود. بنابراین ادامه راه گذشته به صلح منتهی نخواهد شد؛ زیرا ادامه این راه به معنای تکرار تجربه ناکام گذشته است. اکنون تنها راه حل منطقی و عملی، بهبود روابط و صفر ساختن چالش‌ها در روابط میان پاکستان و افغانستان است که باید در رأس اهداف دولت قرار گیرد. در صورت بهبود روابط افغانستان و پاکستان و رفع نگرانی‌های پاکستان از ناحیه افغانستان، باعث خواهد شد تا پاکستان خود به این بازی دوگانه پایان دهد زیرا اتخاذ سیاست خارجی کشورها معطوف به اهداف است و در صورت دستیابی به اهداف، سیاست اتخاذ شده نیز مهار خواهد شد. به نظر میرسد راهی که اکنون دولت وحدت ملی در پیش گرفته است، مبتنی بر همین منطق است. از این روست که پاکستان رابطه میان این کشور و افغانستان را در حال حاضر در بهترین سطح خوانده و گفته است: همکاری میان کابل و اسلام‌آباد در مبارزه با تروریسم معجزه خواهد کرد. همچنین، گزارشها حاکی از آن است که مقامهای بلندپایه پاکستان به طالبان گفته‌اند که اگر به روند صلح برنگردند، پناهگاه‌های آنها را خواهند بست. حتی گزارشهایی وجود دارد که رئیس ارتش پاکستان در آخرین سفر خود به کابل به اشرف غنی گفته است که شورای کویته طالبان و شبکه حقانی «صد در صد» برای گفت‌وگوهای رو در رو با دولت افغانستان آماده شده‌اند. زیرا یکی از نگرانی‌های پاکستان در افغانستان، نوع تقسیم قدرت و به زعم پاکستان در حاشیه قرار گرفتن اقوام پشتون بود که اکنون در دولت وحدت ملی این مسئله از نظر پاکستان حل شده است. از طرف دیگر، چندی قبل «ژنرال پرویز مشرف» به رسانه‌ها گفته بود که با حضور اشرف غنی در صحنه، نگرانی این کشور از سهمی که پشتون‌ها در دولت افغانستان دارد، رفع شده است و دیگر نیاز به بازی دوگانه در منطقه نیست. همه این مسائل حاکی از آن است که حل مشکلات، بهبود روابط و رفع نگرانی پاکستان یکی از مسائل کلیدی در راه رسیدن به صلح در افغانستان است. براین اساس، به جای اینکه با طالبان وارد مذاکره شویم، بهتر است اول روابط با پاکستان بهبود یابد و به پاکستان باید به عنوان یک کشور دوست و همسایه که امنیت و صلح و ثبات آن با امنیت، صلح و ثبات در افغانستان گره خورده باشد، نگریسته شود. این خود زمینه همگرایی منطقه‌ای در مقابله با طالبان و بنیادگرایی را فراهم خواهد کرد. از این رو که خوشبینی پاکستان نسبت به صلح بیشتر شده است و دولت افغانستان نیز با اطمینان بیشتر از صلح صحبت میکند. از طرف دیگر، اعزام افسران ارتش افغانستان به پاکستان برای آموزش نظامی، نشان دهنده اعتماد میان دو کشور است و به نظر میرسد که پاکستان این بار می‌خواهد مشکلات ناامنی در منطقه را به طور واقعی حل کند. انتهای پیام/
93/12/06 - 16:11
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها