محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842243239
آشنایی با مسجد جامع عتیق و خدایخانه
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲ اسفند ۱۳۹۳ - ۰۹:۱۴
در مرکز شیراز، شرق حرم مطهر حضرت شاهچراغ(ع)، مسجدی تاریخی قرار دارد که زمانی محور تمام فعالیت‌های فرهنگی، مذهبی و اجتماعی بوده است. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه فارس، مسجد جامع عتیق که به مسجد جمعه و جامع نیز شهرت داشته، یکی از کهنسال‌ترین مساجد شیراز و فارس است که به لحاظ سبک معماری نیز به‌گونه‌ای سرآمد محسوب می‌شود. این مسجد دو ایوانی در سال 281 ه.ق. به دستور عمرولیث صفاری در شیراز بنا شد، ساختمانی که هسته اصلی، مرکزی و تاریخی شیراز را تشکیل می‌داد. مسجد جامع عتیق مشتمل بر بنایی مرتفع است که دارای چندین حجره و شبستان بوده و برخی قسمت‌های آن در دوطبقه بنا شده است. این مسجد دارای 6 درب ورودی و خروجی بوده یک درب در ضلع شمالی، یک درب در ضلع جنوبی، دو درب در ضلع غربی و دو درب در ضلع شرقی که درب ورودی ضلع شمالی به دوازده امام معروف بوده و کتیبه‌ای بر فراز آن قرار گرفته است. این کتیبه در دوره صفوی و در سال ( 1031 ه.ق ) به خط علی جوهری نگاشته شده است و تاریخ مرمت مسجد را در آن سال بیان می‌کند. سر در شمالی مسجد با کاشی مقرنس کاری و بر روی چهار کتیبه نام دوازده امام بر روی کاشی نگاشته شده و در جرزهای دو طرف این سر در نصب شده است. وسط ضلع شمالی مسجد، طاق نمای مرتفعی قرار گرفته که در دو طرف بام آن دو گلدسته وجود دارد و سقف آن با آجر مقرنس کاری شده است. در حاشیه بالای داخلی این طاق نیز سوره هل اتی با خط نسخ بر روی کاشی نگاشته شده و در انتهای آن پلکانی است که به پشت بام و گلدسته‌ها ختم می‌شود و در پیشانی و جلو آنها کاشی کاری شده و روی آنها با خط نسخ آیات قرآنی نگاشته شده است. در ضلع غربی این طاق نما، دالان درب دوازده امام ( درب شمالی ) و پنج طاق نما قرار داشته و در پشت این دالان و طاق نماها، شبستان کوچکی قرار گرفته است. در سال 1347 ه.ش. در شرق طاق نمای وسطی، شبستانی بزرگ به طول 30 متر و عرض 17 متر با 5 در آهنی مشبک و محرابی از سنگ مرمر عالی و ازاره هایی تا ارتفاع یک و نیم متر با سنگ مرمر ساخته شده است. قسمتی از این شبستان دو طبقه و عرض آن 5.5 متر است و بر روی ستون‌ها و بدنه این شبستان کاشی کاری شده و بر روی کاشی‌ها، آیات قرآنی، احادیث و تصاویر گل و بته و خطوط اسلیمی نقش بسته و در حاشیه بالایی آن نیز سوره هل اتی به خط نسخ بر روی کاشی نگاشته شده است. اما ضلع جنوبی مسجد با مساحتی برابر با 1200 متر مربع، طاق نمای بزرگی وجود دارد، در درون طاق نما، کتیبه‌ای قدیمی با خط ثلث نگاشته شده که بخشی از آن باقی مانده است. بر فراز در ورودی شبستان ضلع جنوبی کتیبه‌ای دیگر با خط ثلث پیچیده بر روی کاشی نگاشته شده که بخشی از آن تخریب شده است. این کتیبه در زمان شاه طهماسب اول صفوی نگاشته شده و در پایان آن تاریخ 973 ه. ق. تاریخ مرمت مسجد، ذکر شده است. در دو طرف شبستان دو طبقه وجود دارد که سقف آن از آجر است و در انتهای آن نیز، محرابی کاشی کاری شده قرار دارد که بر فراز آن به خط کوفی سوره توحید و نام پنج تن نگاشته شده و در زیر آن دو آیه قرآنی به خط نسخ نگاشته شده و در پایان تاریخ 1361 ه. قید گردیده است. سقف این محراب با کاشی لاجوردی کاشی کاری شده است و دو طرف محراب نیز سنگ کاری شده است. در کنار این محراب، تاریخچه مرمت مسجد بر روی دو سنگ نقش گردیده است. در ضلع شرقی این شبستان کوچک، شبستان چهل ستون قدیمی با عرض 32 متر و طول 45 متر واقع شده است. سقف این شبستان از آجر است و در آن چهل ستون مکعب با طول 2 متر و عرض 2 متر قرار گرفته است. این شبستان چهار در دارد که به صحن گشوده می‌شود. بر سر در این شبستان کتیبه‌ای است که با خط ثلث پیچیده نگاشته شده است و هم اینک برخی از قسمت‌های آن تخریب شده است. این کتیبه نیز در زمان حکومت شاه طهماسب صفوی (930-984 ه.ق) نگاشته شده و بیانگر مرمت مسجد در آن تاریخ است. در مغرب شبستان کوچک، در قرینه با شبستان چهل ستون، شبستان بزرگی با عرض 35 متر و طول 45 متر ساخته شده است. سقف این شبستان آهن کوبی شده و در آن 12 ستون بتون آرمه پوشیده از سنگ مرمر قرار دارد. ازاره شبستان تا ارتفاع 3 متر از سطح زمین، با سنگ مرمر پوشیده شده است. در این شبستان منبری 12 پلکانی از چوب و سنگ مرمر وجود دارد. بر روی دیوار و محراب این شبستان نیز 13 کتیبه از آیات قرآنی و احادیث با خط ثلث و نسخ بر روی کاشی نگاشته شده است. ضلع غربی دارای دو در است که سر در یکی از آنها، یزدی بندی و مقرنس کاری و کاشی کاری و معرق کاری شده است. این در که یکی از درهای مهم مسجد بشمار می‌رود، بوسیله اداره باستان شناسی فارس مرمت شده است.
بر فراز این در کتیبه‌ای است که آیات قرآنی بر روی آن با قلم درشت و به خط ثلث عالی بر روی کاشی نگاشته شده و تاریخ (1027 ه.) در پایان آن قید شده است و در نزدیکی و در امتداد همین کتیبه، کتیبه‌ای دیگر است که قسمتی از آن باقی مانده و تاریخ 1026 ه.ق در آن قید شده که بیانگر تاریخ مرمت بنا در زمان حکومت شاه عباس کبیر (996-1038 ه.ق) است. این در در شبستان بزرگ جدید ضلع جنوبی گشوده می‌شود. در ضلع غربی این مسجد 10 طاق نما وجود دارد و در پشت آنها نیز شبستان کوچکی قرار گرفته که در یکی از این طاق نماها دالان در ورودی است. در ضلع شرقی مسجد نیز طاق نمای بزرگی قرار دارد که در پیشانی آن اندکی کاشی کاری شده است. در شمال این طاق نما، چهار طاق نمای کوچک و یک راه پله که در زاویه آن یکی از درهای مسجد قرار گرفته است. در ضلع جنوبی طاق نما نیز، چهار طاق نمای کوچک است که یکی از این طاق نماها دالان در دوم ضلع شرقی مسجد است و یکی دیگر از این طاق نماها در شبستانی است که در زاویه جنوب شرقی مسجد قرار گرفته است. صحن مسجد با مساحت 1672 متر مربع با سنگ‌های مرمر مفروش بوده و در دالان‌های ورودی مسجد چندین سنگاب وجود داشته که همیشه پر آب بوده تا موقع ورود اشخاص به مسجد، ابتدا پای خود را بشویند و وضو بگیرند و پس از آن وارد صحن شوند. یکی از این سنگاب‌ها که قطر داخلی آن نزدیک به یک متر و ناحیه خارجی آن دوازده ضلعی است و در اطراف آن نقش و نگارهایی وجود دارد، موجود است. در جلو پلکان ورودی موزه پارس نصب شده است. البته خطوط و نقوش این سنگاب به جهت تأثیر آب، کاملا مشخص نیست. هم اینک نیز سه نمونه از این سنگاب‌ها در ابتدای صحن همانند نمونه پیشین آن به صورت دوازده ضلعی موجود است. در وسط صحن مسجد، بنایی مکعب شکل از گچ و سنگ ساخته شده است که نزدیک به یک متر از سطح زمین بلندتر است و گرداگرد آن را ایوانی به عرض دو متر فرا گرفته است. این بنا که در سال 752 ه.ق به دستور شاه شیخ ابواسحاق اینجو حاکم فارس ساخته شده، دارالمصحف، بیت المصحف، خدایخانه و یا خداخانه خوانده می‌شود. این بدان جهت است که در این مکان علاوه بر قرآن‌هایی تاریخی که به خط امیرالمؤمنین علی (ع)، امام حسن (ع)، امام صادق (ع) و چند تن از صحابه پیامبر و تابعین نگهداری می‌شده، محل تلاوت قرآن نیز بوده است. همچنین در این مکان قرآنی به خط عثمان خلیفه سوم وجود داشته که چندین قطره خون وی، به هنگام قتلش بر روی آن ریخته است و به همین جهت برخی این مکان را قبر عثمان یا دفتر عثمان نیز خوانده‌اند. هم اینک برخی از قرآن‌های مذکور در موزه پارس نگهداری می‌شود. عمارت خدایخانه و ایوان‌های آن، دارای 12 متر طول و 10 متر عرض است و مساحت اتاقی که در وسط آن قرار گرفته است به ابعاد 8 متر طول و 6 متر عرض بوده و از سنگ و گچ ساخته شده است. در ضلع شرقی و غربی این اتاق، دو سنگ مشبک قرار دارد و در دو ضلع جنوبی و شمالی آن، هر کدام یک در ورودی است که بر روی در ضلع شمالی خاتم کاری صورت گرفته است. در چهار گوشه خدایخانه، چهار ستون مدور مغازه مانندی وجود دارد که نمای بیرونی آن از سنگ‌های مکعب شکل آجر مانندی است که لابه لای آن سنگ‌های رنگین بکار رفته و با گچ نصب شده است. روی سنگ‌های ازاره پایین نیز نقش و نگارهایی دیده می‌شود. سقف ایوان‌های شرقی و غربی آن به وسیله چهار ستون نگهداری می‌شود که سر ستون‌های آن به شکل مقرنس کاری، حجاری شده است. بر فراز هر یک از این ستون‌ها، قطعه سنگی است که به شکل محراب در آورده و داخل آن خالی شده است و خطوط اسلیمی و گل و بته بر آن نقش شده است. سقف ایوان‌های شمالی و جنوبی خدایخانه نیز به وسیله دو ستون مدور نگهداری می‌شود. معماری این بنا مانند خانه کعبه است، اما گرداگرد خدایخانه، ایوانی به عرض دو متر ساخته شده است تا اتاق را از گرما حفظ کند. در لبه بالای ناحیه داخلی ایوان‌ها، کتیبه‌ای با قلم درشت در زمان شاه ابواسحاق به خط ثلث عالی به قلم یحیی الجمالی الصوفی بر روی سنگ‌های یک پارچه و با عرض یک متر نگاشته شده و آن نقر شده به گونه‌ای که خطوط آن کتیبه برجسته شده و لابه لای این خطوط با کاشی‌های آبی، معرق پر شده است. این کتیبه گرداگرد نمای خارجی و مناره‌ها را پوشانده است. مسجد جامع عتیق با مرور زمان و در اثر زلزله‌های متعدد در دوره‌های مختلف دچار آسیب‌هایی شد و چهار بار مورد مرمت قرار گرفت، اولین بار و با توجه به کتیبه‌های موجود مربوط به سال 973 ه.ق. در زمان حکومت شاه طهماسب اول صفوی بوده و پس از آن در سال 1026 ه.ق. و 1027 ه.ق. در زمان حکومت شاه عباس کبیر، سومین بار در سال 1092 ه.ق. در زمان سلطنت شاه سلیمان صفوی و چهارمین مرتبه در سال 1318 ه.ش و هشت سال پس از آنکه با شماره 72 به ثبت تاریخی رسید، توسط اداره باستان شناسی وقت استان فارس این بنا مرمت شده است. طرح مرمت مسجد جامع عتیق به‌عنوان یک اثر میراثی در سال، طی سال‌های اخیر نیز از سوی سازمان میراث فرهنگی فارس اجرایی شده است. ساختمان خدایخانه نیز پس از تخریب و از بین رفتن برخی از کتیبه‌هایش، از جانب اداره باستان شناسی فارس و با همیاری واجد کاتب، سید آقا بزرگ نسابه، صرافت، رحیم صمیم، سید هاشم، در سال 1326 ه.ش کاملا مرمت شد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
گوناگون
پربازدیدترینها