تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834827172
یادداشت میهمان/سلیمانی دولت ساز و کار مدل کارگزارانی را برچیند و اجازه تکرار به آن ندهد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت میهمان/سلیمانی
دولت ساز و کار مدل کارگزارانی را برچیند و اجازه تکرار به آن ندهد
مدیران دولتی هوشیار باشند که تا دیر نشده ساز و کار مدل کارگزارانی را برچینند و اجازه تکرار به آن ندهند، باید دید آیا کارگزاران همان بلایی را که بر سر ناطق‌نوری در سال 76 و بر سر کروبی در سال 88 آوردند، در سال 96 یا زودتر بر سر روحانی نیز می‌آورند؟
گروه پارلمانی خبرگزاری فارس- محمد سلیمانی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی یادداشتی با عنوان «دولت سکوت و مدل کارگزارانی» در اختیار خبرگزاری فارس قرار داد. متن این یادداشت به شرح ذیل است: بسمه تعالی دولت سکوت و مدل کارگزارانی اوضاع و دنیای عجیبی است. همه ما تجربه کرده‌ایم که اخلاص در عمل موجب برکت و رونق کار می‌گردد. ایمان و توکل باعث شکوفایی ذهن‌ها و فراوانی نعمت می‌شود. یکرنگی در گفتار و عمل موجب خیرات و همگرایی‌های مختلف می‌شود. ولی در صحنه مسئولیت نمایشی دیگر ارائه می‌شود. یکی از گرفتاری‌ها و مصبیت‌هایی که کشور در دو سه دهه اخیر مبتلا به آن شده است، تفکر کارگزارانی است. شیوه عمل این گروه در دوران سازندگی و اصلاحات مردم را عاصی کرد. با شروع دولت یازدهم، ژنرال‌های این گروه و نمایندگان این تفکر مجدداً فرصت حضور در مدیریت اجرایی را پیدا کردند. علاوه بر ویژگی جمع‌آوری مال و مَنال، این تفکر از نوعی دونگانگی در گفتار و رفتار و عمل برخوردار است. ملت شریف ایران به خاطر دارد که چگونه نمایندگان این تفکر، دور یکی از کاندیداهای ریاست‌جمهوری سال 1388 حلقه زدند و او را مدیریت کردند و در سر صندوق به کاندیدای دیگر رأی دادند و با نشان دادن برگه رأی خود، به آن افتخار کردند. هرگز در مقابل این عمل خود به مردم هیچ پاسخی ندادند. الآن که با فرصت ایجاد شده در دولت یازدهم، ژنرال‌های این تفکر دور میز این دولت حلقه زده‌اند، شاهد هستیم که این گروه نوعی سیاست پوست کلفتی در پیش گرفته و از آن بهره می‌برند و این سیاست آن است که در گفتار خود را دولت پاسخگو معرفی می‌کنند، ولی در عمل هیچگاه پاسخگویی نداشته و بلکه سکوت را بر پاسخ ترجیح داده و می‌دهند. ملت شریف ایران ملاحظه کند که در طول 18 ماه گذشته همواره از دولتمردان چند صد میلیارد تومانی خواسته شده است بگویند این همه ثروت را چگونه کسب کرده‌اند؟ در عین حالیکه همواره مدیر بوده‌اند! دریغ از یک کلمه حرف توضیحی و عکس‌العمل مناسب و متعهدانه! آیا ملت حق ندارد بداند دولتمردان خاص، با درجه اعطایی ژنرالی توسط رئیس محترم جمهور به آنها، چگونه این همه ثروت را جمع کرده‌اند؟ آیا این توقع بی‌جا و یا زیاد است؟ ولی ناباورانه همه شاهد سکوت ژنرال‌ها هستیم . چرا؟ اجازه می‌خواهم نگرانی مردم از حلقه زدن افرادی به دور میز دولت و احاطه کردن ریاست محترم جمهور از بابت عدم پاسخگویی دولت به مردم و سکوت در مقابل مطالبات مردم را با چند نمونه ارائه دهم و بخواهم همه تلاش کنند تا اتفاقی که در مدیریت کردن آن کاندیدای بی‌بصیرت در سال 1388 پیش آمد، پیش نیاید، و خدای نخواسته این افراد بعد از تمتع از دولت، دولت تدبیر و امید را بین زمین و آسمان رها نکنند و بروند به دیگری رأی دهند. تأمل در امور و مرور مطالبات اصلی مردم، به وضوح نشان می‌دهد که دولت سیاست عدم پاسخ به مطالبه مردمی را در پیش گرفته است و با حاشیه‌سازی تلاش در انحراف افکار عمومی از مسائل اصلی کشور را دارد: مردم بارها و بارها از دولت خواسته‌اند در مورد تناقص آمارها در حوزه اقتصادی شفاف‌سازی کند. نخبگان جامعه نیز همصدای با مردم این مطالبه را دارند. همه مردم آنچه در عمل و در بازار می‌بینند و جیب آنها آن را لمس می‌کند را با آمارهای دولتی متناقص می‌بینند. ولی دولت عامداً و عالماً مهر سکوت بر لب دارد. صنعتگران و کارخانه‌داران و تولیدکنندگان و مجلس همواره از دولت می‌پرسند: چرا سهم بخش تولید را از محل یارانه‌ها نمی‌دهید؟ ولی تعجب‌آور است که دولت انگار نه انگار. هیچگاه پاسخ نداده است و سراسر سکوت پیشه کرده است. همیشه مجلسیان به دولت متذکر شده‌اند که طبق قانون باید 65% از در آمد معدن به سرمایه‌گذاری در این بخش برگردد و به شرکتهای توسعه‌ای داده شود. ولی دریغ از یک پاسخ روشن! کشاورزان، نمایندگان مجلس و صنایع مربوطه، در مورد واردات بی‌رویه برنج و شکر، همواره توضیح خواسته‌اند. ولی دولت با نمایش یک دعوای حیدری- نعمتی بین وزارت صنایع و وزارت جهاد کشاورزی عملاً مسئله را منحرف کرده و به سؤال اصلی پاسخ نداده است و نمی‌دهد. هر روز مردم خصوصاً در شهرهای کلان شاهد عبور و مرور و مانور خودروهای لوکس چند میلیاردی هستند. همه سؤال می‌کنند: اینها چگونه مجوز می‌گیرند و چگونه وارد می‌شوند؟ بارها نمایندگان مردم توضیح خواسته‌اند، ولی افسوس از یک پاسخ روشن و قابل فهم. نان به میزان حداقل 30% گران می‌شود. معلوم نمی‌شود مسئول آن کیست و قبل از آن دولت اعلام می‌کند: بنا بر گران کردن نیست، ولی عملاً انجام می‌شود و بنی بشری پاسخگو نیست! و زیپ دهن مسئولان در این مورد تا آخر کشیده می‌شود! دولت با بوق و کرنا می‌گوید: مذاکرات هسته‌ای در این روز نهایی و امضا می‌شود. ولی ناگهان 7 ماه و 11 روز تمدید می‌شود! هیچ کس نیست به سؤال مردم پاسخ دهد چرا این همه مدت طولانی؟ اگر همه چیز نهایی شده بود و چند اشکال جزئی بود، پس چرا بیش از 7 ماه؟ ولی باز هم سکوت! در رسانه‌ها عملکرد ضعیف و غیرقابل قبول یک وزارت پولدار مثل ارتباطات بر اساس گزارش خودشان تشریح می‌شود. ولی دریغ از پاسخ! آیا پاسخی نیست یا سیاست سکوت در پیش گرفته شده است؟ مطمئناً یکی از دستاوردهای دانشمندان و جوانان نخبه کشور حوزه فضایی «پرتاب ماهواره» بوده است که هم مایه افتخار ملت شده و هم موجب اقتدار ملی. بی‌توجهی و بی‌میلی دولت به این صنعت آن قدر زیاد می‌شود که صدای همه در می‌آید. ولی باز دولتیان مُهر سکوت بر لب زده و کلمه‌ای اظهارنظر نمی‌کنند؟ در پاریس توهین به پیامبراعظم (ص) می‌شود و وزیر امور خارجه ایران در همان زمان به دیدار مقامات گستاخ این کشور می‌رود. مردم سؤال می‌کنند: چرا رفتید؟ نه توضیحی داده می‌شود و نه عذرخواهی!. بلکه سؤال‌کنندگان را سخیف می‌نامند تا افکار را از سؤال اصلی منحرف کنند. دولت بدون سند مدعی تَرک برداشتن تحریم‌ها می‌شود. مردم با سند شاهد افزایش تحریم‌ها هستند. مردم سؤال می‌کنند: آقای رئیس‌جمهور ردّ این ترک را به ما نشان دهید. مردم به جای گرفتن پاسخ، مواجه با توهین می‌شوند و آنها را کم‌سواد می‌نامند! آقای وزیر امور خارجه با جناب کَری در کوچه و خیابان قدم می‌زند. مردم سؤال می‌کنند: عزت این قدم‌ها چیست؟ آیا جز بر باد دادن حیثیت انقلاب اسلامی کدام سود را داشته است؟ ولی به مردم فقط پرخاش می‌شود. یکی از اعضای شورای انقلاب فرهنگی در جلسه همین مطلب را بیان می‌کند. به او می‌گویند: به تو چه و تو چه کاره‌ای! جل‌الخالق! مکرر افراد خاصی از کشورهای غربی با دعوت وزارت امور خارجه به ایران می‌آیند و کثیف‌ترین نوع دخالت در امور کشور را در زمان حضور در کشور مرتکب می‌شوند و بعد هم که رفتند علیه مردم و نظام اسلامی ایران کُرکُری می‌خوانند. مردم و نمایندگان آنها سؤال می‌کنند: این چه تدبیر و چه اوضاعی است؟ اصلاً مثل اینکه در گوش‌ها پنبه فرو کرده‌اند! صُم بُکم. آقای ابوطالبی به عنوان نماینده کشورمان به سازمان ملل معرفی می‌شوند. آمریکا به او ویزا نمی‌دهد و اصرار بر تعویض او می‌کند. ماه‌ها بعد فرد دیگری توسط دولت معرفی می‌شود. مردم سؤال می‌کنند: آقای رئیس‌جمهور عزّت پاسپورت ایرانی چرا لگدکوب شد؟ دریغ از یک توضیح شفاف و عزت‌مدارانه! رئیس‌جمهور قول می‌دهد گزارش 100 روزه به مردم بدهند و در کوتاه مدت تحول در اقتصاد ایجاد نمایند. این کار دو بار انجام می‌شود قطع می‌شود و دیگر ادامه نمی‌یابد. مردم سؤال می‌کنند: چرا آقای رئیس‌جمهور گزارش عملکرد فعلی به مردم نمی‌دهد؟ ولی دریغ از پاسخ! دریغ از توضیح! چرا؟ وزارت علوم به اصلاح‌طلبان تندرو و شرکای فنته سپرده می‌شود و مجلس و مردم سؤال می‌کنند: چرا؟ نه تنها پاسخی داده نمی‌شود بلکه فقط اعلام می‌شود این راه ادامه دارد! عجیب است دولت و رئیس دولت حاضر نمی‌شوند پاسخ دهند چرا وزارت علوم را به این افراد می‌سپارد؟ کشاورزان در مشکلات جدی از حیث خشکسالی، رکود، گرانی، عدم خرید محصولات و غیره روبرو می‌شوند. ولی وزرای مربوطه از دید مردم مخفی می‌شوند و از همه چیز صحبت می‌کنند غیر از سؤال و مطالبه اصلی این قشر! دولت صدا و سیما را در مضیقه مالی قرار می‌دهد و مردم سؤال می‌کنند: چرا؟ شروع به حمله کلیشه‌ای به صدا و سیما می‌شود. ولی هیچگاه پاسخ شفاف نمی‌دهند چرا به صدا و سیما ملی بی‌مهری می‌کنند؟ دولت می‌گفت ما با داس نیامده‌ایم و مدیران را با داس درو نمی‌کنیم. ولی همه شاهد بودند که دولتیان فعلی مدیران قبلی را تا رده‌های پائینی با کاموا درو کردند. ولی دولت در قبال این همه تغییر و تحول و دلیل صدور ابلاغ برای تعویض همه، توضیحی نمی‌دهد و خود را به نشنیدن می‌زند. آیا عجیب نیست؟ مدارس خوب با زمین و ساختمان بزرگ و در محل با قیمت بالا را آموزش و پرورش به عده‌ای خاص واگذار می‌کند. مردم و مجلس متوجه می‌شوند. توضیح و توقف می‌خواهند. مردم تعجب می‌کنند که گوشت لخم آموزش و پرورش جلو چشمان آنها دارد برده می‌شود!. مجلس هم سؤال می‌کند. ولی توضیحی داده نمی‌شود. باز مُهر سکوت عبور از مسئله و ایجاد حاشیه‌ای دیگر برای انحراف افکار عمومی! قیمت نفت ناگهانی به نصف می‌رسد. درآمد نفتی کشور کم مقدار می‌شود. بُهت همه را می‌گیرد. مردم و نمایندگان مردم سؤال می‌کنند: مگر دولت خواب است؟ چرا هیچ حرکتی نکرد؟ چرا وزیر نفت اجلاس فوق‌العاده اوپک تشکیل نداد؟ چرا در اوپک از کاهش تولید دفاع نکرد؟ چرا با دشمنان ملت ایران همراهی شد؟ و چراهای دیگر؟ ولی باز دریغ از یک توضیح خشک و خالی و یا یک وعده برای تحرک بیشتر. قیمت خودرو ناگهانی بالا می‌رود. جنگ زرگری بین سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان و شورای رقابت شکل می‌گیرد. ولی وزیر مربوطه منفعل و بی‌اقدام می‌ماند. سؤال می‌شود: آقای وزیر چرا؟ سکوت می‌شود و یا حرف‌های غیرمربوط زده می‌شود. رسانه‌های ارزشی تحت فشار و تذکر تعطیلی قرار می‌گیرند و رسانه‌های دیگر هتاکی می‌کنند و دولت خاموش است. وقتی رسانه‌ای به دلیلی توهین به پیامبر اعظم (ص) متوقف می‌شود. عضو دولت اظهار امیدواری برای باز شدن می‌کند. ولی در مورد علت این وضعیت و اوضاع و دلایل آن صحبت نمی‌کنند!. یعنی انحراف در سؤال و مسئله اصلی ایجاد می‌کنند. بیکاری معضلی اصلی است. مردم سؤال می‌کنند: نسخه عملی و اجرایی دولت برای اشتغالزایی چیست؟ فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها نگران اشتغال خود هستند. ولی هیچ مسئولی حاضر نمی‌شود به این نگرانی پاسخ دهد. ظاهراً دولت برنامه‌ای مدون و زمانبندی شده برای کاهش بیکاری در دست ندارد و حاضر هم نمی‌شود به این دغدغه جوانان توضیحی دهد. مدت‌هاست جوانان با سؤالات متعدد دولت را خطاب قرار می‌دهند و نسبت به آینده خود سؤال می‌کنند. جوانان می‌گویند: چرا دولت در بازگشت بازنشستگان از یک طیف و فرقه خاص همت می‌گمارد و این بازنشستگان را مدیر و رئیس و مشاور می‌کند، ولی به جوانان هیچ جایگاه مدیریتی قابل توجهی داده نمی‌شود؟ جوانان سؤال می‌کنند: پس مسئولیت وزیر مربوطه چیست؟ ولی همواره با سکوت روبرو می‌شوند؟ مثل اینکه در این دولت بطور تام و تمام جوانان به دست فراموشی سپرده شده‌اند! سود بانکی بالا کمر وام‌گیرندگان را خم کرده است. کارآفرینان و صاحبان کسب و کار در جامعه و اصحاب صنعت و معدن و تولید و فعالان حوزه فرهنگ و هنر و دست‌اندرکاران توسعه کشور همواره از این میزان نرخ سود گله‌مند بوده و هستند، ولی نمی‌دانند چه کسی باید پاسخ آنها را بدهد. لذا سرگردان و متحیرند. دولت هم سکوت را بر هر چیز در این موضوع ترجیح داده و می‌دهد. بارها و بارها متخصصان و صاحبان صنعت و مشتاقان سرمایه‌گذاری و متولیان توسعه از دولت خواسته‌اند راهبرد صنعتی کشور اعلام شود. با همه پیگیری‌ها و بحث‌ها و جدل‌ها، هیچگاه وزیر مربوطه پاسخ روشنی نمی‌دهد و بی‌خیال در مقابل هر نوع مطالبه‌ای، کار خودش را پیگیری می‌کند و راه خودش را می‌رود! گاهاً به جای پاسخ، مغلطه هم می‌شود. مدت‌هاست وزیر راه و شهرسازی صحبت از مسکن اجتماعی کرده است و از آن خبری نیست مردم سؤال می‌کنند مسکن اجتماعی چیست؟ کی شروع می‌شود؟ شرایطش چیست؟ چگونه برای آن باید اقدام کنند؟ ولی حیف از یک کلمه جواب! صاحبان مسکن مهر مرتب در حال تجمع هستند. یک روز در پاستور، یک روز در بهارستان یک روز در طالقانی و یک روز در مصلّی و ...، ولی یک مسئول دولتی در جمع آنها حاضر نمی‌شود تا پاسخی در خور بدهد! این بیچاره‌ها مانده‌اند به کی و کجا رجوع کنند! مردم دوست دارند مسئولین طراز اول کشور، نهایت ادب و احترام را در بیانات خود رعایت کنند و توهین را سر لوحه کار خود قرار ندهند. لذا پس از بی‌حرمتی های فراوان، مردم سؤال می‌کنند: آقای رئیس‌جمهور و اعضای دولت محترم و مشاوران گرام ایشان، چرا به مردم منتقد خود عناوین غیرمؤدبانه از جمله: کم‌سواد، بزدل سیاسی، به جهنم، ترسو و لرزان، تازه به دوران رسیده و ..... می‌دهید؟ آیا منطق کم است یا عصبانیت حاصل از کم‌کاری بالاست؟ ولی نه تنها پاسخی داده نمی‌شود بلکه بر غلظت آن افزوده هم می‌شود! مسائل بالا فقط گوشه‌ای از سؤالات مردم و اقشار مختلف در کشور است. صرفاً برای نمونه ارائه شد تا نشان داده شود که تیم کارگزارانی دولت که بر بخش اقتصادی و پولی و بین‌المللی و فرهنگی کشور حاکم شده است، راه سکوت در مقابل مطالبات و درخواست‌ها را در پیش گرفته است و موجبات نگرانی و عدم رضایت عمومی را فراهم کرده است. بدیهی است اگر دولت برای آن فکری عاجل نکند، دولت در نظر مردم به عنوان دولت سکوت و غیرپاسخگو تلقی می‌شود. البته تا اندازه‌ای این اتفاق افتاده است. در نتیجه ممکن است مدل کارگزارانی در انتخابات سال 1388 در دولت یازدهم اتفاق بیفتد و کارگزاران با این مدل در سودای رأی به دولت دیگری باشند. به نظر می‌رسد در حال زمینه‌سازی برای اجرای مدلی هستند که در انتخابات سال 1376 هم بر سر یکی از کاندیداها آوردند و در روز موعود رأی خود را به سبد دیگری ریختند. لذا هم مردم باید هوشیار باشند و هم مدیران دولتی، که تا دیر نشده است، ساز و کار مدل کارگزارانی را برچینند و اجازه تکرار به آن ندهند. آنها فکر می‌کنند هر دوئی، سه‌ای هم دارد. باید منتظر ماند و دید آیا کارگزاران همان بلایی را که بر سر ناطق‌نوری در سال 1376 و بر سر کروبی در سال 1388 آوردند، در سال 1396 یا زودتر بر سر روحانی نیز می‌آورند؟ انتهای پیام/
93/12/01 - 11:10
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
سیاسی
پربازدیدترینها