تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805054402
چالشهای پیش روی گفت‌وگوی ملی در لیبی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
چالشهای پیش روی گفت‌وگوی ملی در لیبی
گفتوگوها و مذاکرات ملی در لیبی تحت تاثیر متغیرهای بی‌شماری است که موجب می‌شود این گفتوگوها به شکست و ناکامی یا بالعکس، رسیدن به نتیجه و دستیابی به توافق منتهی شود.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری فارس، از زمان سرنگونی رژیم دیکتاتوری سرهنگ «معمر قذافی» طی انقلاب 17 فوریه 2011 میلادی در لیبی، این کشور بشدت از نبود امنیت رنج می‌برد و هیچ یک از دولت‌های روی کار آمده پس از انقلاب در لیبی نتوانسته‌اند، امنیت و ثبات را در این کشور برقرار کنند و برقراری امنیت و ثبات هم اکنون به چالش‌هایی لاینحل و دست نیافتنی در این کشور تبدیل شده و لیبی را به مرز سقوط در جنگ داخلی سوق داده است. مرکز مطالعات استراتژیک قاهره در پژوهشی به قلم «خالد حنفی علی»، پژوهشگر امور آفریقا به بررسی معضلات و چالشهای پیش روی گفتوگو ملی در لیبی می‌پردازد. مرکز مطالعات استراتژیک قاهره در این ارتباط می‌نویسد: هیچ یک از طرف‌های درگیر در لیبی نپذیرفتند که پای میز مذاکراتی حضور یابند که 15 ژانویه گذشته تحت نظر سازمان ملل در ژنو برگزار شد، چون بر این باور بودند که نتوانستند، درگیری‌های سیاسی و اقتصادی و نظامی جاری در لیبی را که به طور خاص «بنغازی» و مناطق نفت خیز این کشور معروف به «هلال نفتی» و غرب لیبی را از در نیمه دوم سال 2014 میلادی درگیر خود کرده بود، به سود خود پایان دهند. همانند چالش امنیتی و نظامی موجود در لیبی که فروپاشی نیروی نظامی و امنیتی این کشور را در پی داشت و هیچ یک از گروههای شبه نظامی فعال در این کشور نتوانست، قدرت خود را بر دیگر گروه‌ها تحمیل کند، گفت‌وگوهای ملی در لیبی نیز با موانع و چالشهای متعددی نه تنها از جهت تعداد طرف‌های بی‌شمار شرکت کننده در آن و سستی ائتلاف‌ها و هم پیمانی‌های قبایل و توان به بن بست کشاندن مذاکرات مواجه است، بلکه در خصوص تاثیر گذاری آن، چه در حوزه شخصیت میانجی بین‌المللی و نحوه میانجیگری و بنا نهادن پایه‌های گفتوگو و مطرح کردن قضایای مرتبط و مهم و به تبع آن اجرای هرگونه توافق احتمال و توان طرف‌های سیاسی در واداشتن گروههای شبه نظامی به سرفرود آوردن در برابر این توافقات نیز با موانع و مشکلاتی مواجه است. سبک و سیاق متغیر مذاکرات مذاکرات ژنو در نوع خود اولین نشستی به شمار نمی‌آید که میان گروههای مختلف فعال در لیبی برگزار می‌شود، بلکه پیش از آن نیز داخل لیبی نشست‌های مشابهی برگزار شده بود که هیچ یک نتوانستند، به نتیجه برسند و یکی از مهمترین دلایل این امر تغییر مستمر معادلات قدرت بین نیروهای فعال در این کشور است که یک طرف را به پذیرش و طرف دیگر را به عدم پذیرش مذاکرات و ترجیح دادن راهبرد نظامی بر راهبردهای دیگر سوق می‌دهد و نمونه بارز چنین تعاملی را می‌توان در کنفرانس گفت‌وگوی ملی «غدامس» در غرب لیبی ملاحظه کرد که سپتامبر گذشته تحت اشراف سازمان ملل برگزار شد و طی آن همه دیدند که هریک از طرف‌های شرکت کننده دارای اهرم‌های فشاری بود که به واسطه آن تلاش می‌کرد، سرنوشت و تکلیف موضوعات مورد اختلاف و نزاع را در عرصه میدان نظامی حل کند، به گونه‌ای که محور «کرامت» به سرکردگی ژنرال بازنشسته ارتش لیبی «خلیفه حفتر» در مقابل محور دولت وقت لیبی صف آرایی کرد، همچنین جبهه‌ای از قبایل غرب لیبی متشکل از «الزنتان» و «ورشفانة» و گروههای شبه نظامی وابسته به آنها برای مقابله با گروههای شبه نظامی غرب لیبی از جمله «مصراته» تشکیل شد. اما این پایان صف آرایی‌ها نبود، بلکه در مقابل محور موسوم به «فجر لیبی» و هم پیمانان سلفی تکفیری آن و نیروهای فعال در منطقه مصراته نیز در جای خود دارای اهرم‌های فشاری مخصوص به خود بودند که در تسلط بر «طرابلس»، پایتخت لیبی و ائتلاف با گروه‌هایی از آمازیگ‌ها در غرب لیبی و شماری از گروههای سلفی تکفیری نمود پیدا کرد. سال 2014 برای لیبی بیش از هر چیز سال نقل و انتقال مناطق مورد منازعه بین گروههای شبه نظامی فعال در این کشور بود، به همین دلیل نه عملیات «الکرامه» و هم پیمانانش موفق شدند، گروههای سلفی تکفیری را به طور کامل از بنغازی بیرون کنند و نه در مقابل عملیات «فجر لیبی» و نیروهای ائتلاف کننده با آن توانست نبردهای جاری در هلال نفتی این کشور را که در غرب لیبی جریان داشت، به سود خود رقم بزند. بلکه بالعکس شاهد بروز درگیری‌ها و منازعاتی داخل محور فجر لیبی در غرب این کشور بودیم، به گونه‌ای که عملیات انتحاری صورت گرفته در 28 ژانویه 2015 در هتل «کورنسیا» در مرکز طرابلس که مسئولیت آن را «داعش» لیبی برعهده گرفت، نشان داد که داخل این محور اختلافاتی میان گروههای سلفی تکفیری وجود دارد، اگرچه اغلب عناصر و گروههای آن را این طیف تشکیل می‌دهند. همچنین شاهد بروز اختلاف نظرهایی بین تایید کنندگان و مخالفان برگزاری کنفرانس گفت‌وگوی ملی ژنو نیز بودیم، در حالی‌که شورای شهر مصراته در مذاکرات شرکت کرده بود، کنفرانس ملی یا همان پارلمان لیبی اوایل سال جاری میلادی آن را رد کرد، تا مدتی بعد به شرط برگزاری آن داخل لیبی آن را مورد تایید قرار دهد و این جدای از دیدگاه و نگرش‌های خاص و متفاوت شخصیت‌های اسلامگرای مصراته و همچنین حزب «عدالت و سازندگی»، جناح سیاسی جماعت اخوان المسلمین لیبی بود که بر معضلات و پیچیدگی‌های مذاکرات می‌افزود. به تمام اینها باید عدم توانایی نیروهای منطقه‌ای در حال رقابت در لیبی از جمله محور مصر – الجزایر – امارات و یا محور قطر – ترکیه – سودان را افزود که ناتوانی و ضعف آنها موجب افزایش خشونت‌ها در لیبی و سرایت آن به آن سوی مرزها شد. ماهیت واقعی میانجی و نحوه اداره نزاع با وجودی‌که طرف میانجی بین منازعات جاری در لیبی سازمان ملل متحد است، اما نماینده‌ای که این سازمان برای این امر انتخاب می‌کند و شخصیت وی و نحوه اداره نزاع توسط وی از اهمیت بسیاری برخوردار است، به عنوان مثال میان خط مشی دو نماینده ویژه سازمان ملل در امور لیبی تفاوت‌های بسیاری وجود دارد. در حالی‌که «طارق متری» لبنانی الاصل به نزاع در لیبی دیدی فراگیر داشت که تمام قضایا و امور سیاسی و اقتصادی را در برمی‌گرفت، «برنادینو لیون» اسپانیایی الاصل، دیگر نماینده سازمان ملل در امور لیبی نگاه دیگر گونه‌ای به بحران لیبی داشت. به همین دلیل متری در انجام ماموریتش در لیبی با مشکلات و چالشهای بسیاری مواجه شد و حتی در طرح‌ها و برنامه‌هایش متهم به جانبداری از گروههای سلفی تکفیری شد، در حالی‌که لیون تلاش کرد، در برنامه‌ها و طرح‌هایش تک بعدی و مرحله‌ای عمل کند، چون بر این باور بود که نزاع در لیبی گسترده و چندی بعدی است و در چنین شرایطی نمی‌توان به صورت ریشه‌ای به حل اختلافات پرداخت، به همین دلیل در نشست غدامس در 28 سپتامبر 2014 تنها نمایندگانی از پارلمان لیبی از مناطق طبرق و تحریم کنندگان جلسات پارلمان حضور داشتند. اگرچه وی نیز به برخی امور متهم شد. طرف‌های مذاکره کننده و معضل حضور نمایندگان تاثیرگذاری هر کنفرانس و نشست گفتوگو و مذاکره ملی به میزان حضور نمایندگان طرف‌های درگیر و توان و قدرت آنها در دستیابی به توافق و نتایج از مذاکرات مرتبط است و از آنجا که بحران لیبی دارای ابعاد مختلف سیاسی و نظامی و قبیله‌ای و اجتماعی و منطقه‌ای است و در همان زمان در آن چیزی تحت عنوان قدرت مرکزی وجود ندارد تا کانون و مرکز هر طرف درگیر مشخص و معین شود، بنابراین بحرانی پیچیده بشمار می‌آید و موجب می‌شود تا تعداد نمایندگان طرف‌های درگیر در این کشور در نشست اندک و اختلاف نظر در آن بسیار باشد تا به تبع آن، نشست‌ها و کنفرانس‌های گفت‌وگوی ملی برگزار شده نتوانند زمینه ایجاد اعتماد متقابل بین طرف‌های درگیر را ایجاد کنند و در نتیجه چنین نشست‌هایی بی‌هاورد و نتیجه باشد موضوعات و قضایای مورد بحث و مناقشه با وجودی که مذاکرات ژنو تلاش کرد، برپایه برخی اصول و مبادی مهم از دید لیبی‌ها مانند التزام به دستاوردهای انقلاب 17 فوریه لیبی، احترام به مشروعیت موسسات و دستگاه‌های حکومتی و ریشه کن‌سازی تروریسم متکی باشد، با این حال این نشست از پرداختن به موضوعات اساسی و اصلی اجتناب کرد، چون لیون به این طریق تلاش داشت، نظر تعدادی بیشتری از طرف‌های متخاصم را جلب کند و معتقد بود، پرداختن به موضوعات و قضایای اساسی و ساختاری در این مرحله از گفتوگوها و مذاکرات، آن را به شکست و ناکامی سوق می‌دهد، از اینجا بود که سازمان ملل با در نظر گرفتن پایین‌ترین سقف، حل اختلافات طرف‌های درگیر در لیبی را آغاز کرد و در پایان نشست ژنو بود که مقرر شد، در جلسات بعدی به موضوعات و قضایای دیگری مانند تشکیل دولت توافقی و عقب نشینی گروههای شبه نظامی از شهرها و بسط حاکمیت دولت بر آنها و اتخاذ تدابیری برای بنای اعتماد و اطمینان سیاسی و اجتماعی پرداخته شود. کنفرانس آتی و چالشهای پیش رو به طور کلی اگرچه کنفرانس ژنو به ارائه برنامه سیاسی مشخص برای طرف‌های درگیر در لیبی منتهی نشد، اما تا حدود زیادی در ایجاد اعتماد و اطمینان متقابل بین این طرف‌ها سهیم بود و آنها را واداشت تا در جلسات بعدی گفتوگو و مذاکره حضور داشته باشند. به همین دلیل انتظار می‌رود در نشست‌های بعدی گفت‌وگوی ملی در لیبی نمایندگان طیف‌های دیگری از جامعه لیبی حضور و مشارکت داشته باشند. براین اساس می‌توان چالشهای پیش روی دور آتی نشست‌های گفت‌وگوی ملی در لیبی را در موارد زیر ملاحظه کرد: - قدرت نیروهای سیاسی و محلی و قبیله‌ای در تسلط بر گروههای شبه نظامی، به ویژه آنکه تاکنون در لیبی دیدگاه روشن و شفافی درباره مسئله تاسیس و تشکیل ارتش ملی وجود ندارد، از سوی دیگر انتشار گسترده گروههای شبه نظامی در لیبی بدون فرماندهی متمرکز به سیطره در آوردن آنها را امری مشکل می‌کند. - میزان و ماهیت دستاوردها و شکست‌های طرف‌های درگیر در لیبی در هر توافق احتمالی که ممکن است، حاصل شود، بدون تردید تشکیل دولت در لیبی بدون توافق درگیر امری غیر ممکن می‌نماید. - فشارهای خارجی، طرف‌های درگیر در لیبی هم اکنون دریافته‌اند، شکست مذاکرات و گفتوگوها ممکن است، به تحریم‌ها و مجازات‌های شدید بین المللی علیه لیبی منتهی شود و آنها را به دستیابی به توافق صلح تحت فشار قرار دهد، آن هم در شرایطی که مردم لیبی در وضعیت اقتصادی و معیشتی اسفباری بسر می‌برند. تمام موارد فوق الذکر می‌تواند تاثیری مهم بر روند مذاکرات و گفت‌وگوهای ملی در لیبی بگذارد و آنها را به سمت شکست و ناکامی و یا بالعکس سوق دهد. انتهای پیام/ص
93/11/27 - 13:39
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها