محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803788885
- معرفی رشته های صنایع دستی بومی سیستان و بلوچستان
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: معرفی رشته های صنایع دستی بومی سیستان و بلوچستان روزنامه سیستان وبلوچستان در شماره 18905 مورخ 21 بهمن ماه خود مطلبی با عنوان "معرفی رشته های صنایع دستی بومی سیستان و بلوچستان" منتشر کرده است.
در این مطلب آمده است: 1- سوزن دوزی بلوچ: سوزن دوزی عبارتست از کارهای دست دوزی که تنها با مدد دستان توانا و فکر خلاق هنرمندان بر عرصه پارچه جاودان می شود، و آنچه برجای می ماند تنها حاصل ذوق، سلیقه، ابتکار و استعداد قابل تحسین هنرمندان این وادی است این هنر در بلوچستان پیشینه ای دراز دارد و می توان آن را عصاره درد دلهای زنانه و بازتاب خاطرات تلخ و شیرین قومی در طول تاریخ برشمرد که خود آمیزه ای ذهنی از آهنگ و ریتم حرکت دست ها شده است و به پدید آمدن آثاری جاودان و جاودانه بر تار و پودی سرد و بی روح می شود.
انواع محصولات سوزن دوزی عبارتند از: رومیزی، سجاده، کوسن، روتختی، جانماز، سفره عقد، پرده، آباژور، اشارپ، پشتی و ...
از جمله عمده ترین مراکز سوزن دوزی استان می توان به اسپکه، بمپور، نکوچ در ایرانشهر، پیپ، مته سنگ، چانف در نیکشهر، روستاهای ایرندگان و مارندگان در خاش، جالق، سوران، گُشت، کله گان در سراوان و همچنین در شهرستان زاهدان اشاره کرد.
2- خامه دوزی سیستان (خامک دوزی): این نوع سوزن دوزی، خاص منطقه سیستان است که نقوش آن توسط نخ ابریشمی یا پنبه ای که معمولاً به رنگ سفید است بر روی پارچه پنبه ای یا کتانی دوخته می شود. نقوش با توجه به نوع دوختشان حالت برجسته ای بر روی پارچه دارند که این حالت موجب زیبایی پارچه می شود. کاربرد خامه دوزی بر روی لباس، جانماز، رومیزی، کوسن و عرقچین می باشد.
3- سکه دوزی: در گذشته ای نه چندان دور هنر سکه دوزی در خانواده بلوچ نقش صندوق پس انداز را داشته است به این صورت که زنان هنرمند بلوچ در مواقع گشاده دستی و رفاه، مازاد درآمد خانواده را تبدیل به سکه کرده و از آن در سکه دوزی استفاده می کردند و در مواقعی که خانواده دچار تنگدستی می شده از سکه های پس انداز شده، کمک می گرفتند. امروزه این هنر، به عنوان تزئین رویه رختخواب پیچ و تزئینات دیوارکوب تولید و به بازار عرضه می شود.
4- سفال: سفالگری هنر و صنعت ظریف و حساسی است که از شرق سرچشمه می گیرد و آمیزه ای از دقت نظر و تیزبینی و زیبایی پرستی شرقی است. سفالگری را می توان نخستین هنر سنتی نام برد که از نیاکان و ادوار گذشته به ارث رسیده است با توجه به ظروف سفالین کشف شده در نواحی دهانه غلامان و روستای دامن می توان قدمت سفال را در این منطقه 2 هزار سال قبل از میلاد رقم زد.
زنان بلوچ با استفاده از خاک رس اطراف محل سکونتشان به ساخت ظروف می پردازند و برای زیبایی آن نقوشی را که سینه به سینه از مادر به فرزند رسیده مزین می کنند ظروف سفالین به دلیل نوع خاک به کار رفته در ساختشان بعد از پخت به رنگ قرمز در می آیند که خصوصیات فوق این نوع سفال را از سایر سفال های مناطق دیگر ایران متمایز کرده است ساخت سفال در حال حاضر در مناطق کلپورگان سراوان و روستای کوهک و سرباز، به صورت فعال و در مناطق هولنچکان، گلک، شاهی گور به صورت نیمه فعال است. از محصولات تولید شده توسط زنان بلوچ می توان به کوزه، چلیم، بشقاب، کاسه، قندان، سینی، گلدان، قوری، اسپند دودکن، خمیردان، سرخمیردان و ... اشاره نمود.
5- حصیربافی: حصیربافی در منطقه سیستان با گویش خولک بافی و در منطقه بلوچستان با گویش تگرد تلفظ می شودکه از نظر نوع مواد اولیه با هم تفاوت زیادی دارند. خولک بافی از ساقه های نی و تگرد از برگ درختان خرمای وحشی (داز) بافته می شود. محصولات تولیدی حصیربافی سیستان عبارتند از: پرده، سایه بان و مصارف دکوراتیو نیز دارند و از محصولات تولیدی حصیربافی در مناطق بلوچستان می توان به روپگ (جارو)، پَروند، سواس (نوعی کفش)، سمان (زیرانداز)، سفت ـ محلی (جانماز)، کچو (خورجین)، کپات (سبد کوچک) و ... اشاره کرد.
مهم ترین مناطق تولید حصیربافی سیستان زابل و توابع آن می باشد و از مناطق تولیدی حصیربافی بلوچستان می توان به نیکشهر، سراوان و سرباز اشاره کرد.
6- زیورآلات سنتی: طلا فلزی جاودان و درخشنده است که اهمیت زیادی را در زندگی تاریخ بشر داشته است وجود کوره های ذوب فلز در این منطقه که شاید قدیمی ترین کوره های فلز در جهان باشد نشان از قدمت هنر فلزسازی در این منطقه می باشد زیورآلات سنتی اغلب برای خودآرایی استفاده می شود و گاه ریشه های مذهبی نیز دارد تاریخچه بیشتر نگاره ها و نقش ها و روش های تزئینی زیورآلات به روزگاران باستان برمی گردد.
هنر زیورآلات سنتی در این منطقه آمیزه ای از هنر میناکاری، مرصع کاری، مشبک کاری، منبت کاری و کنده کاری است. این هنر دارای تنوع محصولاتی است که می توان به دُر(گوشواره)، سینه ریز، پاورنج، چوری (النگو)، سربند، گردن بند و کپگو اشاره نمود.
7- گلیم بافی: در گذشته مردمان این منطقه نیز مانند سایر اقوام کوچ رو در چادر زندگی می کردند و از گلیم به عنوان زیرانداز، نازبالش، کیسه های نمک و سفره استفاده می شد و برای تزئین آن از خرمهره و سکه بهره می گرفتند. طرح گلیم های بافته شده استان به صورت راه راه و نقوش به کار رفته ذهنی و برگرفته از محیط اطرافشان است. زنان سیستانی و بلوچستانی محیط پیرامونشان را می نگرند و در ذهن به صورت انتزاعی در می آورند و بر روی زمینه گلیم نقش می زنند. رنگ بندی تیره گلیم این منطقه را از سایر گلیم های مناطق دیگر متمایز می کند.
8- قالی بافی: قالی و قالیچه های سیستان دارای یکی از اصیل ترین انواع قالی در کشور ماست. این هنر ـ صنعت مرهون کوشش و روحیه شاد و پُر توان زن سیستانی بوده است. زیراندازهای سیستانی به سه نوع تقسیم می شود:
الف: تاریخی یا کهن
ب: میانی
ج: نو.
الف: تاریخی یا کهن: سنت قالی کهن سیستان به بافته های سکایی می پیوندد دارای گره ترکی که نشانه کهنترین قالی معروف جهان پازیریک است. مهم ترین رنگ های به کار رفته در این قالی سبک کهن سیستان، رنگ سورمه ای، فیروزه ای، زرد و سرخ می باشد. نقشه های این سبک عبارتند از: خشتی، دوخشتی، خشته خشته (ترنج ترنج)، گلدانی، درختی.
ب: سنت قالی به سبک میانی: گره مورد استفاده فارسی است. رنگ بندی آن شبیه نوع کهن است و نقش های این سبک عبارتند از: نقش جنگلی، گل قندانی، چپات اشتر، مددخانی، قاب قابی.
ج: سنت قالی به سبک امروزی یا نو: نوع گره فارسی است.نقش های این سبک عبارتند از : محرمات، لچک ترنج.
9- منگلیک (شیشه گری سنتی): پیشینه این رشته به سالیان گذشته برمی گردد. اهالی منطقه نیکشهر معتقدند این هنر توسط دراویشی که در حال عبور از این منطقه دچار بیماری سختی شده بودند و در جواب زحمات و کمک های مردم منطقه طلاسازی، سفالگری، کیمیاگری را به آنان آموختند منگلیک حاصل ترکیب نوعی سنگ که از کوه های روستای تواران از توابع دهستان چاهان و خاکستر نوعی بوته بیابانی به نام کیلیا از مناطق دشتیاری و پیرسهراب و زرآباد چابهار به دست می آید آماده سازی مواد خام، ذوب، پخت و پز، قالب گیری و رنگ آمیزه توسط هنرمندان محلی و سنتی انجام می گیرد و منگلیک حلقه های دورانی شکلی است از جنس بلور که مصارف درمانی و زینتی برای آرایش زنان داشته است.
8006
21/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 316]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها