محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853037125
- فرماندهان فرهنگی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: فرماندهان فرهنگی تهران - ایرنا - سایت خبری خبر آنلاین در مطلبی به قلم هدایت الله بهبودی نوشت :بهای انقلاب اسلامی برای ملت ایران به اندازه ای بود که در هنگامه جنگ هشت ساله بیش از دویست هزار پاره تن خود را فدای آن کند.
برای جامعه ای که تکیه گاه های محدودی دارد، و با فراوانی دوستان فراموش کار روبه روست، نگه داری از دست آوردهای بزرگ اجتماعی سخت است. نگه داشتن طعم شیرین این دست آوردها زیر دندان جامعه، با گذشت دهه ها آسان نیست. دلسوزی می خواهد، اما بیشتر از آن، دوراندیشی و آینده نگری طلب می کند. پیروزی هایی که در برخی برهه های زمانی نصیب یک ملت می شود، گرمایی دارد که تا سال ها خانه نشین دل ها و قلب هاست، اما این حرارت ابدی و جاودانه نیست؛ اگر هم باشد، به اندازه عمر آدم هایی است که شریک به دست آوردن آن رخداد بزرگ بوده اند. وقتی این آدم ها نباشند، از گرمای دل شان، یعنی آن شور پیروزی هم خبری نیست. در چنین موقعیتی نگه داری از پیروزی ها چه سرنوشتی می یابد؟
2. نسل نو با همان نگاه بی واسطه پدران شان به پیروزی ها نمی نگرند. آنها از سنگلاخ های دوران مبارزه، قلب های پر تپش پنهان شده در مخفی گاه ها، از چشم های بسته ای که در کمیته مشترک باز می شد، از شکنجه های تن سوز، از تبعیدها، زندان ها، اعدام ها، از خفقان توزیع شده در گلوی آدم ها، از نگاه سراسر تحقیر یک مستشار چشم آبی، از بیغوله هایی که کارگران نفت جزیره خارک در آن به سر می بردند، خبر ندارند. آنها نمی دانند که قدرت تلفن های دو سفارتخانه امریکا و انگلیس از حاکم کاخ نیاوران بیشتر بود. چشم سیاسی نسل نو زمانی باز شد که بیست سال پس از پیروزی انقلاب، صدای حیدری ها و نعمتی ها بالا رفت. این صدای ناخوشایند نمی توانست آگاهی بخش باشد. کتاب های درس تاریخ هم سدی است برای پریدن از آن و رسیدن به نمره. این کتاب ها نمی توانند روشنی انقلاب را روی تخته سیاه ترسیم کنند. نگاه به تلویزیون هم خود مجاهدتی است در عصر ماهواره ها که اگر نسل نو به آن تن دهد، آن چه نصیبش می شود، پوسته ای است آویزان از گیره مصلحت ها.
3. در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی هستیم. از این رخداد بزرگ چگونه یاد کنیم تا حق بزرگی آن ادا شود؟ برگی که در نیمه دوم سال 1357 در این فلات کهن سال ورق خورد، فقط جابه جایی حکومت، امری که در پهنه تاریخ ایران، پی از پی هم روی داده است، نبود. کسی نرفت تا فرد دیگری جایش بنشیند. ایلی جای طایفه دیگری را نگرفت. تاج و تخت دست به دست نشد. ملتی فرودست، نظامی را که فرادستی خود را به ارث می گذاشت به زیر کشید و برای نخستین بار اهرم های قدرت را به دست گرفت. این ملت اگر پیش از دوره پهلوی، رعیت پادشاهانی بود که خود را واسطه بین آسمان و زمین می پنداشتند، در زمان پهلوی، محکوم دو شاهی بود که با دستان کودتا تاج گذاری کردند؛ حاکمانی که امتیاز استقلال شان صفر بود و در وابستگی، شاگردانی ممتاز بودند.
4. بهای انقلاب اسلامی برای ملت ایران به اندازه ای بود که در هنگامه جنگ هشت ساله بیش از دویست هزار پاره تن خود را فدای آن کند. آیا نشانی آشکارتر از این برای نگه داری از این دست آورد بزرگ می توان یافت؟ این جان باختگان دیروز ما و همسایگان امروز خدا، شرکای بلافصل انقلاب بودند. گرمای آن پیروزی بزرگ در قلب شان بود. آنها طعم گس وابستگی را چشیده بودند و قدر شیرینی استقلال را می دانستند. آنها جای چنگال خفقان را در گلوی خود حس کرده بودند و قیمت نوازش آزادی، دست شان بود. آنها می دانستند که اگر فرش همگانی جمهوریت جای تخت یک نفره دیکتاتوری را گرفته، چه هزینه ای بالای آن رفته است. بازمانده این نسل در میان سالی خود همچنان گرمای پیروزی را در تپش های قلب خویش نگاه داشته است.
5. نشان دادن بزرگی انقلاب و بهایی که برای نگه داری آن پرداخت شده، غیرممکن نیست. هر چند زمان به زیان این خواست حرکت می کند، اما می توان چشم نسل نو و نسل های بعدی را به آنچه که پدران شان دیدند روشن کرد. ما نیازمند فرماندهان فرهنگی هستیم؛ آدم های هوشمندی که قدرت به دوش گرفتن پیام را داشته باشند؛ بتوانند آن را حمل کنند؛ از گذشته به امروز و از امروز به فردا؛ آدم هایی که وسعت دیدشان فراتر از جلوی پای شان باشد؛ آدم هایی که سینه زن حیدری ها و نعمتی ها نباشند. اگر این فرماندهان باشند - که هستند - و اگر اراده گماردن آنها بر کارها باشد - که معلوم نیست چنین اراده ای هست یا نه - با برچیدن سفره ظاهرسازان و تعطیلی کارخانه ریاکاران، می توان گرمای پیروزی را که در قلب و روح نسل انقلاب به جای مانده، در جان نسل نو پراکند.
منبع/ خبر آنلاین
اول **
19/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها