محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831521435
-قراردادی از جنس ترکمنچای
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
جام جم آنلاین قرارداد ایران و ترکیه را بررسی کرد قراردادی از جنس ترکمنچای تعجب برانگیز است.تعجب از آن جهت که چرا با وجود تاکیدات مکرر هر ساله از سوی مسئولان کشور بر ضرورت جان بخشیدن به بخش تولید اما هنوز تصمیماتی تجاری اتخاذ می شود که نه تنها نفس های کم رمق تولید را به شماره می اندازد بلکه عقلاینت حاکم در سیاست گذاریهای اقتصادی را زیر سوال می‌برد.
ترک ها بعد از 11 سال چانه زنی با ایرانی ها سرانجام موفق شدند تا امتیاز واردات 125 قلم کالای ایرانی همچون انواع ماهی ها، انواع گل ها، کالاهای کشاورزی، انواع سالاد، کاهوها و سبزیجات و صیفی جات، پوست صادراتی، خرما، انجیر، انواع میوه های درختی، تخم های گیاهی، فرآورده های کنسروی، خاویار، بدل خاویار، و صادرات 140 کالای صنعتی همچون شامل مکمل های دارویی، فرآورده های آرایشی، مراقبت های پوستی، انواع صابون ها، نمد و نبافته های آغشته و اندوده، سربطری ها، لوازم ظروف آشپزخانه و لوازم خانه داری، لاستیک های اتومبیل، انواع کاغذ های بهداشتی و مصرفی، چوب ام.دی.اف، پارچه های بافته شده با الیاف سنتتیک، لباس های آماده که به صورت دست به دست تولید می شود، ظروف شیشه ای آشپزخانه، انواع رادیات ها، دستگاه های تهویه مطبوع، ماشین های رختشویی، مبلمان، شیرآلات را از دولت یازدهم اخذ کنند. معامله ای که هر دو سر آن برای ما باخت دارد تا سود به اندازه ای که مهدی غضنفری ، وزیر سابق صنعت، معدن و تجارت امضای این قرارداد را " ترکمانچایی " دیگر می نامد. منافع حاصل از این قرارداد برای ترک ها به قدری است که آنها اول موافقت مجلسشان را دریافت کردند، سپس پای امضای قرارداد آمدند اما مجلسی های ما همچون بسیاری مواقع دیگر، تازه بعد از امضا و آشکار شدن تبعات منفی این توافقنامه به واکنش افتادند و وزیر صنعت را به کمیسیون ویژه حمایت از تولید ملی احضار کردند. اظهارات رئیس کمیسیون ویژه حمایت از تولید ملی نشان می دهد که دفاعیات وزیر صنعت نسبت به انعقاد این قرارداد به گونه ای بوده است که گویا اعتراض و تقاضای تولیدکنندگان و اصناف مرتبط و برخی از نمایندگان مجلس برای لغو قرارداد غیرمنطقی بوده است و نباید انتظار لغو قرارداد و پیشگیری از ادامه ضررهای ناشی از این توافق را داشت. با وجود آن که فولادگر در بخش دیگر اظهارات خود بیان کرده است که امکان تجدیدنظر و بازنگری فهرست کالاها در هر سه ماه یکبار وجود دارد اما صراحتاً نگفته است که این امکان، بخشی از قرارداد است یا وعده فرضی است که مسئولان وزارت صنعت برای آرام کردن اعتراضات آن را مطرح می کنند؟ این که چرا نماینده ویژه رئیس جمهور ایران در ترکیه هنگام امضای توافقنامه تعرفه ترجیحی بین ایران و ترکیه ؛ محمود واعظی، وزیر ارتباطات و فن آوری اطلاعات بوده است، خود یکی از سوالات جدی و قابل تعمق است که اتفاقاً شمس علی هادیزاده معلم رئیس کمیسیون کشاورزی، آب ومنابع طبیعی یکی ازدلایل انعقاد چنین قراردادهایی را تخصص نداشتن افراد فعال در دولت و مجلس و دستی بر آتش نداشتن آنها در بخش های مربوط به تولید می داند. اولین نتایج باخت ما از انعقاد این قرارداد -که اجری آن از اول ژانویه 2015آغاز شده است - تحت الشعاع قراردادن نمایشگاه بهاره پوشاک ایران است.به یمن انعقاد قرارداد مذکور، قرار است که تولیدکنندگان حاضر در این نمایشگاه همچون رقبای ترک خود در نمایشگاه پوشاک ترک امکان فروش محصولات خود را نداشته باشند.سیاست حذف فروش در نمایشگاه ها ظاهراً با هدف پاسخ گویی به اعتراض تولیدکنندگان ایرانی در قبال برپایی نمایشگاه پوشاک ترک اتخاذ شده است غافل از این که این سیاست امتیاز دیگری به نفع ترک ها است. عقلانیتی که معترضان بسیاری دارد شمس علی هادیزاده معلم، رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران نیز در گفتگو با جام جم آنلاین انعقاد این توافق نامه را غیرمنطقی و اشتباه می داند و می گوید: متاسفانه دولتی بودن بازرگانی نتیجه ای جز این نمی تواند داشته باشد. دولت هر جا که نیاز داشته باشد و به نفعش باشد پای اتاق بازرگانی را به میان می کشد.در غیراین صورت نسبت به مشورت گرفتن و اخذ نظرات نمایندگان بخش خصوصی و تولید کنندگان توجه نمی کند وهمین باعث شده است که امروز دولت گاهی اتاق را به عنوان نماینده بخش خصوصی و گاهی شورای اصناف نماینده بخش خصوصی مورد توجه قرار دهد. وی دریافت محصولات صنعتی در ازاء محصولات کشاورزی بر اساس توافقنامه منعقد شده را به ضرر کشور عنوان کرد و گفت: با توجه به این که ترکیه خود تولید کننده محصولات کشاورزی است بنابراین نیازی به محصولات کشاورزی ما ندارد بلکه می خواهد با خرید این محصولات با قیمت پایین و تغییر شکل بسته بندی آنها و صادر کردن به کشورهای دیگر به نام خود از ارزش افزوده این محصولات بهره مند شود. رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در بخش دیگر اظهارات خود در پاسخ به این سوال که آیا ارسال محصولات کشاورزی باعث گرانی همان محصولات در داخل کشور نمی شود، می گوید: می توان جلوی این مسأله را با مدیریت درست منابع گرفت.در حال حاضر محصولاتی همچون خرما و کشمش از قبل هم به ترکیه صادر می شد که البته حجم صادرات این محصولات در حال حاضر کم شده است اما در مجموع در صورت مدیریت صحیح منابع بعید می دانم که برای مصرف کنندگان داخلی مشکلی پیش بیاد. وی علت انعقاد چنین موافقت نامه هایی را دستی بر آتش نداشتن مسئولان دولتی و مجلسی ها می داند و در پاسخ به این پرسش که یعنی همه مسئولان باید تولیدکننده باشند تا بتوانند تصمیمات درست و منطقی به نفع تولید و تولید کننده بگیرند ، تأکید می کند: برخورداری از دانش مرتبط و تخصصی، حداقل به صورت تئوریک و آکادمیک و مرتبط امر بسیار ضروری است. این بار سوال ما فعالان و نمایندگان بخش تولید از دولتی ها و مجلسی ها این است که تحصیلات و تخصصشان چقدر مرتبط با حوزه کشاورزی است؟ سخنانی که علیمردان شیبانی ، نایب رئیس انجمن صنایع نساجی ایران نیز با مضامین مشابه آنها را تایید می کند. به گفته وی، صنعت نساجی، صنعتی با ارزش افزوده بسیار بالاست که متاسفانه قوانین موجود از صنعتگران برای بهره مندی از این ارزش افزوده حمایت نمی کند. نایب رئیس انجمن صنایع نساجی ایران در اظهارات خود یکی از اهداف این قرارداد و سایر قراردادهای مشابه را مبنی بر ایجاد فضای رقابت میان تولیدکنندگان را زیر سوال می برد ومی گوید: تا زمانی که نیاز واحدهای تولیدی داخلی کاملاً تأمین نشده، خروج حتی یک کیلوگرم از این محصولات خام فروشی و خیانت به این آب و خاک است. ما به جای تولید با ارزش افزوده بیشتر و اشتغال به کار فرزندان کشور، ماده خام را به دیگر کشورها صادر می کنیم و این کشورها آن را به پوشاک و دیگر کالاهای نهایی تبدیل کرده و دوباره به کشور ما با قیمتی چند صد برابر مواد اولیه بازمی گردانند. به گفته شیبانی، تعرفه واردات مواد اولیه پنبه برای ترکیه یک سنت در هر کیلوگرم و بسیار ناچیز است، در صورتی که این تعرفه در کشور ما در حال حاضر حدود 5 درصد است و قبلا تا 20 درصد هم رسیده بود. چنین اختلاف فاحشی در قیمت مواد اولیه امکان هرگونه رقابت صحیح را از تولیدکنندگان داخلی خواهد گرفت. دور از ذهن نیست که مسئولان همچنان در قبال اعتراضات منطقی و سوال برانگیز تولیدکنندگان و حتی برخی از نمایندگان مردم سکوت کنند و یا دفاعیات توجیهی داشته باشند و نسبت دادن تلخی و محتوای آن را به قرارداد ترکمانچای ( که افسوس و مضرات آن هیچگاه از ذهن ایرانیان زدوده نمی شود) را بزرگنمایی توصیف کنند اما چگونه است که فقط برخی در دولت چشم بصیرت فواید این توافقنامه را دارا هستند و تولیدکنندگان و نمایندگان و مردم فاقد این بصیرت هستند؟ سهیلا فلاحی - خبرنگار جام جم آنلاین
دوشنبه 13 بهمن 1393 ساعت 14:37
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها