واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: آهوی گریز پای سرمایه تهران- ایرنا- روزنامه «اعتماد» در یادداشتی که «نادر هوشمندیار» آن را نوشته است، می نویسد: پیشرفت و توسعه سریع اقتصادی در جهان امروز و تغییرات پرشتاب زیست محیطی، آگاهی از تحولات گفتمان سرمایه گذاری، تولید و صادرات را یکی از پیش شرط های ضروری توسعه ساخته است. اما این نگرش در اقتصاد دولتی و وابسته به درآمدهای نفتی، اقتصاد ایران را در بسیاری از حوزه های کسب و به ویژه در کشاورزی، صنایع کوچک و تولید به چالش کشیده است.
در ادامه این یادداشت که با عنوان «آهوی گریز پای سرمایه» منتشر شده، آمده است: فقدان مدیریت توانا و بینش محور در سیستم اقتصادی و اتکا به کمک دلال های حرفه ای و تار عنکبوتی در چرخه رفع گرفتاری های اقتصادی (مانند تحریم) به یک نگرانی جدی تبدیل شده است. البته ریشه این نگرانی های اقتصادی ایران را باید در تحلیل تاریخی و بینش اقتصادی کارشناسی کرد که مسبب و آسیب وضعیت موجود اقتصادی یک شبه حباب و تورم نشده است. ولی شاید مولفه های به سخن آمده، بیشتر شنیده شده اند و بیشتر از آنها حرف به میان آمده است. به نظر می رسد فرار سرمایه ها بیش از هر چیز دیگری می تواند گره های اقتصادی کشور را افزایش دهد.
چون افزایش فرار سرمایه ها، حکم گریختن آهو از دشت به طرف اقتصاد بازار محور باشد. ما درست در زمانی که اقتصادمان نیاز دارد تا با سرمایه های مولد جانی تازه کند، این سرمایه ها فرار را بر قرار ترجیح می دهند. آن طور که آمارها می گویند در شش ماه ابتدایی سال 91 بیش از 400 شرکت در ترکیه به ثبت رسیده است و اکثر این شرکت ها نیز شرکت های سرمایه گذاری بوده اند ، آن وقت در ایران درست در سال ٩١ بعد از چشیدن مزه بیشترین درآمدهای نفتی، رشد بخش صنعت به منفی ١٠ درصد نزدیک می شود، چون سرمایه مولد یا وجود نداشته یا تن به فرار داده است.
امروز سناریوهای قیمت نفتی که وضع صنعت و تولید را به فلاکت نزدیک کرده است نگاه کردن به آمار ٤٥ میلیارد دلار فرار سرمایه، فعالان اقتصادی، اندیشمندان دانشگاهی، مخاطبان و حاضران در عرصه های اقتصادی را به تفکر و چاره اندیشی فرا خوانده است. اگر این ٤٥ میلیارد دلار در اختیار مدیران عقل محور قرار می گرفت، می توانست توسعه اقتصادی را در ایران زیر و رو کند، اما حالاچه اتفاقی افتاده است. نه تنها این ٤٥ میلیارد دلار وجود ندارد، بلکه از سوی دیگر در اقتصاد ایران کار به جایی رسیده است که سرمایه گذاران برای تامین سرمایه مورد نیاز خود و برای به چرخه در آوردن تولید و صادرات مجبور هستند گرفتار شبکه های رابطه ای شوند. چون اقتصاد بیمار است و نمی توان به سادگی و با رفتار پاک اقتصادی، با خیالی آسوده به تامین سرمایه و رشد جهشی سرمایه اندیشه کرد. در بسیاری از مواقع نیز سرمایه گذاران مجبور به فعالیت تهاتری می شوند. آنها کالاو خدمات تولید می کنند و به شکل طبیعی می خواهند به پول خود برسند. اما در روند معیوب اقتصاد کشور به دلیل چاله های سرمایه به جای پول خود خودرو، ساختمان، زمین و... دریافت می کنند. یا در شکل خیلی سیستماتیک سرمایه خود را در مناطقی نظیر آنتالیا، دوبی، کشورهای تازه به استقلال رسیده و برخی از نقاط ایتالیا صرف خرید ساختمان و زمین می کنند و در امور دلالی رها می شوند.
مدیریت اقتصادی و برنامه ریز کشور باید این نقایص را جدی بگیرد و از منظر ایجاد رفاه برای سرمایه گذاران به روند سرمایه گذاری در کشور نگاه کند. اگر ساختار نهادی به نفع سرمایه گذاران تغییر آرایش بدهد، برای سرمایه گذاران مولد نیز انگیزه ایجاد می شود تا در همین فضایی که امنیت برای سرمایه گذاری لکنت دارد، حضور پیدا کند و به کسب و کار مشغول شود. بارها شنیده ایم که در جایی مانند چین، وزیر اقتصاد برای بدرقه و خوشامدگویی به یک سرمایه گذار معمولی حتی تا فرودگاه نیز می رود و برای سرمایه گذاران سر خم می کند، اما در ایران فقط کافی است که ما از مدیران اقتصادی چنین درخواستی داشته باشیم: یعنی از آنها بخواهیم به سرمایه گذاران احترام بگذارند و محیط کار آنها را به هوایی مطبوع مزین سازند، مدیران در چنین مواقعی تعجب می کنند چون پز مدیریت در ایران بر عکس شکل گرفته است، مدیران و برنامه ریزان اقتصادی احساس می کنند که احترام مضاعف باید شامل حال آنها شود، در صورتی که ماجرا برعکس است. مقام مدیریت اعطا می شود تا در زمان لازم، کسانی که برگه مدیریت دارند، حتی برای جلوگیری از فرار سرمایه سر خم کنند. چون این سرمایه می تواند اقتصاد کشور را نجات دهد. فرار سرمایه ها را جدی بگیریم.
منبع: اعتماد
اول**1368**
12/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]