محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853083702
- شما بگوئید چه کنیم؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: شما بگوئید چه کنیم؟ تهران- ایرنا- روزنامه «اطلاعات» در یادداشتی به قلم «فتح الله آملی» نوشته است: بارانی که پریشب بارید، رحمتی از جانب خداوند بود تا تهران شنبه ای صاف و بی آلودگی را تجربه کند. اما تا چه زمانی باید خدا به داد ما برسد و هوایی برایمان صاف کند و روحی تازه به جانمان ببخشد؟ در همان روز البته مردم اهواز هوایی چنان پر گرد و غبار و نفس گیر داشتند که یک بازی فوتبال در آن شهر با دو ساعت تأخیر امکان انجام پیدا کرد.
در ادامه این یادداشت که با عنوان «شما بگوئید چه کنیم؟» منتشر شده، آمده است: آلودگی، بلای جان بسیاری از شهرهای بزرگمان شده است. بخش مهمی از این وضعیت به جای آنکه عامل جوّی و جغرافیایی و آب و هوایی داشته باشد عامل انسانی دارد و به نوع مدیریت ما و جفایی که در حق محیط زیست صورت می دهیم ربط پیدا می کند. همچنانکه خشک شدن دریاچه ارومیه و زاینده رود در اصفهان و... نیز براساس مطالعات علمی ناشی از همین سوءمدیریت است. مشکل تنها خشکسالی و یا کمبود آب و یا آلودگی هوا نیست، مشکل اصلی مان همین عمری است که در هیاهوی نقض حقوق شهروندی و حق حیات به عنوان انسان و شهروند به هدر و یا حداقل به بیراهه می رود و نوع رفتار ما با طبیعت و شهر موجب این انحراف شده است. در این میان، وضعیت تهران به عنوان پایتخت کشور از همه نگران کننده تر است.
بارها صحبت کرده ایم که اگر برای این کلانشهر کاری نشود و فکری برایش نکنیم، مرگ شهر و مرگ تدریجی شهروندانش را رقم زده ایم. تهران در حال حاضر به جای آنکه محلی برای زندگی باشد میدانی برای کسب قدرت و ثروت شده است و همین مسابقه خطرناک باعث شده تا هر روز بر مشکلاتش افزوده شود. برخلاف تصوری که وجود دارد بیشترین حجم سرمایه گذاری هم هنوز در این شهر صورت می گیرد. کافی است تنها به همین یک عدد و رقم توجه کنید. بر اساس بودجه ای که شورای شهر برای سال 94 تصویب کرده رقم بودجه شهرداری با ده درصد افزایش نسبت به سال گذشته بیش از هفده هزار و پانصد میلیارد تومان است. به این رقم خوب دقت کنید، 17.500 میلیارد تومان. به عبارت دیگر این رقم کلان قرار است سال آینده در این شهر سرمایه گذاری شود. این رقم درشت در این شهر هزینه می شود.
براساس گفته مسئولان بیش از هفتاد درصد این بودجه، عمرانی است. چه حجم سرمایه گذاری یی باید در این شهر صورت گیرد تا شهرداری بتواند این میزان درآمد از آن محل کسب کند؟ یعنی گردش مالی شهر چقدر است که تنها درآمد شهرداری از محل این گردش مالی به چنین رقم درشتی می رسد؟ این رقم چند درصد کل بودجه عمرانی کشور است؟
رقمی که دولت در بودجه سال آینده برای فعالیت های عمرانی در نظر گرفته 42هزار میلیارد تومان است که چون قدر مسلّم بودجه سال آینده کسری خواهد داشت با جابجایی ردیف ها در خوش بینانه ترین حالت نزدیک به سی هزار میلیارد تومان آن عملیاتی خواهد شد. بودجه شهرداری این کلانشهر از نصف این رقم هم بیشتر است. جالب آنکه این درآمد از محل عوارض شهری یا فروش بلیط مترو یا اتوبوس به دست نمی آید چرا که به گفته مسئولان شهر، مترو هنوز یارانه می گیرد و شبکه اتوبوس رانی نیز همین طور... این گردش مالی جدای از حقوق و مزایا و سایر هزینه هایی است که با بودجه دولت در این کلانشهر صورت می گیرد و گردش مالی آن را چند برابر می کند. ناگفته پیداست که در چنین وضعیتی داشتن انتظار برای توسعه عادلانه و تقسیم ثروت در کل جغرافیا و توزیع مناسب جمعیت و مسائلی از این قبیل، بیشتر شبیه شوخی است.
تهران در حال حاضر گرچه شهری غیرقابل سکونت، با ترافیک فلج کننده و بدون آرامش و بدون هوای پاک و سالم و بدون خیلی چیزهای دیگر است اما عرصه ای برای جمع و تکثیر ثروت و جمع آمدن ثروتمندان و تکاثرطلبان و رشد فاصله های طبقاتی است. عرصه ای که به ثروت کل جغرافیا چشم دارد و آن را به سوی خود می کشاند و البته عرصه قابلی است برای آنها که ثروتی بیندوزند و آن را به آن سوی آب ببرند.
تهران اما برای شهروندان اندک روزی و ناگزیرِ آن، شهر رنج و حسرت و غبن است که هر روز ترافیکش بیشتر می شود، جای پارک در آن به مصیبت دچار می کند. آلودگی هوایش امان می برد، هر روز آرامش شهروندانش بیشتر از روز قبل به یغما می رود و البته دیر یا زود این بلا بر سر بقیه کلانشهرهای ما نیز خواهد رفت.
به عنوان حُسن ختام بد نیست به نامه یکی از خوانندگان همیشگی روزنامه آقای امین الله رادمهر که وکیل پایه یک دادگستری نیز هست اشاره کنیم که خطاب به بنده نوشته است: ...آقای آملی! می خواهم از مسئولان محترم کشور سؤال کنم و آنان را سوگند دهم که عزیزان! شما را به خدا بگویید ما ساکنان این شهر چه کنیم؟
«جناب آقای شهردار تهران اعلام کرده اند جمعیت تهران به زودی به 22 میلیون نفر بالغ می گردد یعنی یک چهارم جمعیت ایران. این آژیر خطر برای شهری است که در حال حاضر هم با مشکلات فراوان ناشی از تراکم جمعیت روبروست.
از طرف دیگر معاون استاندار تهران مژده ایجاد منطقه آزاد تجاری و صنعتی در تهران را می دهد. مگر مراکز صنعتی و تجاری کم داریم؟ سیل جمعیت از روستاها و شهرهای دوردست به طرف تهران سرازیر است. شهرداری با صدور پروانه ساختمان های بلندمرتبه و مغایر با اصول شهرسازی و فروش ریه های شهر به نابودی باغ ها و فضای سبز و در نتیجه آلودگی هوا و ترافیک وحشتناک شهر دامن می زند.
مجتمع های سر به فلک کشیده و بدقواره تجاری و اداری هرکدام چون یک میخ بر تابوت این شهر بی دفاع فرو می رود. هیچ کس و هیچ سازمانی خود را مسئول این بلبشو و هرج و مرج نمی داند. نوشته ها و اخطارهای بعضی آگاهان و دلواپسان نظیر سرمقاله نویسان دلسوز و دردآگاه روزنامه اطلاعات و حتی مقالات محققانه جناب آقای میرسلیم عضو محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام هم ره به جایی نمی برد.
آلودگی هوا و فضای شهر چنان است که حتی ابرها بارور نمی شوند و از آسمان شهر می گریزند و دریغ از یک قطره برف در شهری که زمستان ها تا زانو در برف فرو می رفتیم و در تمام ایام سال آب زلال در نهرهای معابر و پای درختان جاری بود. از مردم عادی جز تأسف و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات و انواع بیماری های صعب العلاج ناشی از آلودگی ها چه برمی آید؟ چه کسی و چه ارگانی باید جلوی این هرج و مرج را بگیرد؟ آیا شورای محترم شهر و مجلس محترم شورای اسلامی توجه به این معضلات را جزوِ مسئولیت خود نمی دانند؟
آیا مجمع تشخیص مصلحت نظام رسیدگی به این معضلات و جلوگیری از نابودی پایتخت ایران اسلامی را که «ام القراء» جهان اسلام می خوانیمش و به حق نیز چنین است جزوِ مصالح نظام و کشور نمی داند؟ شما را به خدا بگویید مردم چه کنند و به که پناه ببرند؟»
منبع: اطلاعات
اول**1368**
12/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها