محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799450957
سالروز انقلاب مصر به رنگ خون شباهت های السیسی به مبارک آشکارتر می شود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: سالروز انقلاب مصر به رنگ خون
شباهت های السیسی به مبارک آشکارتر می شود
معترضان مصری که حالا به مناسبت چهارمین سالروز پیروزی انقلاب‌شان، باز هم کشته داده‌اند، باید منتظر روزهای سخت‌تری باشند. مهندسی السیسی برای انتخابات پارلمانی که از حالا برای آن خط و مرز می‌کشد، می‌تواند در تشدید این فضا موثر باشد.
5 ژانویه 2011 وقتی مردم مصر فریاد «ارحل» را خطاب به حسنی مبارک سر دادند، کم‌تر کسی فکر می‌کرد که چهارمین جشن پیروزی انقلاب‌شان در 25 ژانویه 2015 در حالی برگزار شود که نیروهای امنیتی این کشور حداقل 20 نفر را کشته و دهها نفر را زخمی کنند. مخالفان عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور کنونی مصر که بخشی از آنها را حامیان محمد مرسی تشکیل می‌دادند، در اعتراض به انقلاب از دست‌رفته‌شان به خیابان‌ها آمده بودند. اگر چه دردآور است که نظر معترضان در خصوص انقلاب، چندان به یکدیگر نزدیک نیست اما مخالفت با السیسی آنها را گرد یکدیگر آورده همان‌طور که در سال 2011 مخالفت با مبارک، اسلام‌گرا و لیبرال و چپ‌گرا را گرد هم آورده بود. اما نبرد با السیسی، به راحتی نبرد با مبارک نیست. السیسی مدل تکامل‌یافته مبارک است که سبک جدیدی از دیکتاتوری را به نمایش گذاشته؛ سبکی هوشمندانه و ظاهرا مردمی! به نظر می‌رسد علاوه بر ویژگی‌های شخصیتی، مبارک و السیسی در رسیدن به قدرت با یکدیگر تفاوت‌های قابل تاملی دارند؛ تفاوت‌هایی که مبارزه مدنی با آنها را دشوار می‌سازد. شیوه رئیس جمهور شدن محمد نجیب اولین رئیس جمهور مصر بود. او با کودتای افسران در سال 1952 به دوران پادشاهی در این کشور خاتمه داد. البته نجیب شخص قدرتمندی نبود و پس از دو سال جای خود را به جمال عبدالناصر داد. انور سادات پس از ناصر و مبارک پس از سادات، در فرایندی کاملا انتصابی و غیردموکراتیک به ریاست جمهوری رسیدند. مبارک که در سال 1981 به قدرت رسیده بود، سه بار در انتخاباتی پیروز شد که رقیبی در مقابل او نبود. در سال 2005 برای اولین بار کاندیدایی دیگر با او رقابت کرد که البته پیروزی قطعا از آن او نبود. گفته می‌شود حجم گسترده‌ای از تقلب در آن انتخابات رخ داد. مبارک پس از پیروزی نیز رقیب خود را به زندان انداخت. اما برخلاف مبارک، السیسی وقتی به کرسی ریاست جمهوری تکیه زد که توانست در انتخاباتی با ظواهر دموکراتیک و البته در رقابت با یکی از چهره‌های شاخص انقلاب مصر، پیروز شود. اختلاف آرای او با رقیب خود بسیار بالا بود اگر چه میزان مشارکت‌کنندگان در انتخابات چندان زیاد نبود. محبوبیت مردمی السیسی برای رسیدن به ریاست جمهوری، فرایندی مهندسی شده را طی کرد. او و حامیانش به‌گونه‌ای رفتار کردند که اساسا احتمال دیگری جز پیروزی السیسی در انتخابات وجود نداشت. تشکیل کمپین های مردمی مختلف، تبلیغ رسانه‌ای گسترده، برجسته‌سازی السیسی با تشبیه او به چهره‌های ملی‌ای چون ناصر از جمله اقداماتی بود که السیسی را به ظاهر محبوب ملت مصر نشان می‌داد. این در حالی است که مبارک اساسا نه در رسیدن به قدرت چنین فرایندی را طی کرد و نه در زمانی که رئیس جمهور بود، وجهه مردمی قابل توجهی برای خود ایجاد کرد هرچند تلاش‌هایی در این حوزه انجام داد و نتایجی نیز گرفت. به نظر می‌رسد تفاوت‌های رسیدن به قدرت از سوی مبارک و السیسی، حالا گریبان معترضان را گرفته است. مبارک به سرکوب و بازداشت معترضان می‌پرداخت، در انتخابات‌ها تقلب می‌کرد، رسانه‌ها را محدود می‌ساخت، فعالیت حزب‌های معارض را تحت‌نظر قرار می‌داد و … و حالا السیسی نیز اصلی‌ترین مخالف خود یعنی اخوان المسلمین را تروریست می‌نامند، مدعی می‌شود که اجازه ورود اعضای این جنبش به پارلمان را نمی‌دهد، آزادی‌های سیاسی را محدود می‌کند، با رسانه‌های منتقد برخورد می‌کند، با جنبش دانشجویی معترض مقابله می‌کند و … اما همه این‌ها را به اسم مردم و رای مردم و پیروزی‌اش در انتخابات به ظاهر دموکراتیک نشان می‌دهد. این بدترین نوع دیکتاتوری است. مردم مصر در سال 2011 انقلاب کردند تا یک گام به جلو بروند ولی حالا آنها 10 گام به عقب رفته‌اند. دیکتاتوری شخصی و حزبی مبارک حالا به دیکتاتوری السیسی به ظاهر محبوب مردم تبدیل شده است. در چنین شرایطی، امکان مواجهه مدنی با نظام، اگر چه همچنان وجود دارد اما هزینه‌های اجتماعی آن بیشتر خواهد بود. به نظر می‌رسد معترضان مصری که حالا به مناسبت چهارمین سالروز پیروزی انقلاب‌شان، باز هم کشته داده‌اند، باید منتظر روزهای سخت‌تری باشند. مهندسی السیسی برای انتخابات پارلمانی که از حالا برای آن خط و مرز می‌کشد، می‌تواند در تشدید این فضا موثر باشد. سعید ساسانیان / منبع: رصد انتهای متن/
93/11/07 - 04:47
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
گوناگون
پربازدیدترینها