محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832104334
موسوی تبریزی: می خواهند روحانی را از مردم جدا کنند/ امام، هاشمی را خیلی دوست داشت
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: موسوی تبریزی: می خواهند روحانی را از مردم جدا کنند/ امام، هاشمی را خیلی دوست داشت
گفت وگو با سید حسین موسوی تبریزی، از آن جهت فرصت غنیمتی است که او از سال های ابتدای انقلاب که در کسوت دادستان مشغول فعالیت بود تا همین سال های گذشته که ریاست خانه احزاب را به عهده داشت همیشه در متن وقایع سیاسی ایران حاضر و ناظر بوده است.
به گزارش نامه نیوز، در سفر یک روزه به قم شرایط به گونه ای فراهم شد که بدون هماهنگی و آمادگی قبلی با همکاران روزنامه توقیف شده «مردم امروز» به ملاقات او برویم. قرارمان هم این بود که هر کدام پرسش و پاسخ هایی که مطرح می کنیم را در رسانه خود منتشر کنیم. به همین دلیل هم از علی مطهری، خانه احزاب و انتخابات مجلس تا مصاحبه آیت الله محمد خامنه ای و تاریخچه انقلاب و امام راحل عظیم الشان از او سوال پرسیدیم. با این حال چند روزی پس از انجام این مصاحبه روزنامه مردم امروز به محاق توقیف رفت و با رضایت همکاران این روزنامه کل مصاحبه به روزنامه اعتماد سپرده شد.
علت هجمه هایی را که به آقای مطهری می شود، چه می دانید؟
من خودم دو دوره نماینده بوده ام. نماینده ولو اینکه در بخش کوچکی از جامعه کاندیدا شود و ٥٠ هزار رای آورده باشد و به مجلس راه یابد، نماینده همه ملت است و باید مدافع حقوق همه ملت باشد. در آن قسمنامه ای که در ابتدای دوره می خوانند دفاع از حقوق همه ملت ایران آمده است. یک مسلمان عادل متدین باید به قسمش عمل کند. قسم را شکستن گناه بزرگی است و خداوند برای آن کفاره قرار داده و تقریبا ایمان داشتن را مساوی با وفای به عهد قرار داده است. الذینهم فی عهدهم و اماناتهم. . . نماینده ها هم با خدا و مردم پیمان دارند و امانت بزرگی گرفته اند. علی ایحال نماینده هرکس باشد چه رسد به اینکه اطلاعات کافی داشته باشد، پدرش آیت الله مطهری باشد و سوابق درخشانی در فداکاری داشته باشد. طبیعی است که چنین حرکتی کند. ایشان هم رعایت ادب و احترام می کند و در چارچوب قانون اساسی صحبت می کند. من اکثر تذکرات و صحبت ها و نامه های اخیر ایشان را مطالعه کرده ام. این وظیفه اوست و فضیلت اضافی از مسوولیت مجلس نیست. اما اینکه دیگران چرا به او حمله می کنند، مشخص است. چون آنها منافع خود را در خطر می بینند. آنها هم اگر حتی یقین کنند آقای مطهری در مجلس بی ربط حرف می زند باید وقت بگیرند و در وقتی که اختصاص داده می شود پاسخ دهند، یا در رسانه ها و تریبون های دیگری که در اختیار دارند صحبت خود را مطرح کنند. آن هم بدون تهمت و فحاشی صحبت کنند. در حد صحبت و بیان باشد به شرطی که حق بیان را از دیگری نگیرند، حق دارند. اما چرا عوض پاسخ، فحاشی می کنند و تریبون مجلس بسته می شود؟ اگر صرفا به خاطر صحبت های مطهری تریبون را بسته باشند به نظر من کار خلاف قانون انجام شده است. اما اگر به خاطر این باشد که در آنجا حرمت ها شکسته می شود و نایب رییس مجلس نخواسته مجلس کوچک شود ایرادی به این کار وارد نیست و می تواند دستور دهد بلندگو را قطع کند. من قضاوت نمی کنم چون نمی دانم به چه دلیل این کار انجام شده است. در عین حال حتی رییس مجلس باید حق بدهد نماینده ای که حرفش قطع شده صحبت های خود را انجام دهد. آنها منطقی ندارند که با آن پاسخ دهند. این کارها البته در کشور ما سابقه داشته است.
بعد از اتفاقات سیاسی ای که در کشور رخ می دهد و افکار سیاسی به نوعی مقابل یکدیگر قرار می گیرند، مشاهده می کنیم که عموما از جانب علما و بزرگان حوزه علمیه قم واکنشی صورت نمی گیرد. علت این مساله چیست؟ مسلما علما از وضعیت سیاسی کشور آگاهی دارند اما اینکه ترجیح می دهند وارد این فضاها نشوند چه علتی دارد؟
در قم افرادی هستند که معتقدند امثال آقای مطهری حرف خوب می زند عده ای هم معتقدند او نباید این حرف ها را بزند. می خواهم عرض کنم قم هم تابعی از کل کشور است. افکار گوناگون وجود دارند. بزرگان و مراجع اگر بخواهند هر روز اطلاعیه بدهند نمی شود. آن وقت هر روز باید از قم اطلاعیه و بیانیه صادر شود.
اگر موافقید به مسائل و مشکلات دولت روحانی هم بپردازیم. همین طیفی که تحمل شنیدن مطهری را ندارند با دولت هم مساله دارند. فکر می کنید روحانی چگونه باید با این رویکرد مقابله کند که هم نشاط سیاسی کشور حفظ شود و هم تهمت زنی های بدون منطق ادامه نیابد؟
من معتقدم روحانی هیچ برخوردی نباید با اینها بکند. بهترین مواجهه این است که آقای روحانی اعصابش خرد نشود و برنامه هایش را پیش ببرد. اینها می خواهند مردم را از روحانی جدا کنند تا در انتخابات آینده حرف داشته باشند و بگویند روحانی نتوانست کاری بکند. البته اگر حرف قانونی بزنند آدم حرف دشمن را هم گوش می کند. مثلافرض کنید اینها خبری بهشان آمده بود که بر مبنای آن گفتند دولت برداشت غیرقانونی از صندوق توسعه ارزی داشته است. در مجلس هم تحقیق کردند و گفتند که اشتباه جابه جایی بوده است. خب مجلس وظیفه خود را عمل کرده است در این موضوع. اما دولت اگر روحانی بخواهد هرچه اینها می گویند را خودش جواب دهد اشتباه است. اینها می خواهند دولت را به روزمرّگی دچار کنند. مثلافرض کنید برنامه سلامت را اگر با آن مشکلات که وجود دارد انجام دهد یک قدم بسیار بزرگ برای خداست و پشتوانه رای دارد، اگر بتواند فسادهای اداری را جمع کند، صادرات و واردات انحصاری را لغو کند. اینها می تواند به روحانی کمک کند. هر چه مخالفت کنند نمی تواند مفید باشد. من معتقدم باید کمتر به سروصدا و فحاشی توجه کنند.
در پنج سال گذشته با رکود فعالیت احزاب مواجه بوده ایم و اخیرا هم برخی اصولگرایان مثل آقایان حبیبی و غفوری فرد اعلام کرده اند با بازگشایی خانه احزاب مخالفیم.
آقای غفوری فرد هم چنین حرفی زده اند؟
بله.
شاید نظرش برگشته است. مگر با مردم سالاری مخالفند؟ یک انتخاباتی بود که ٨٠ حزب بیشتر نداشتیم و موتلفه و دوستان دیگر هم بودند حتی بعضی از این اصلاح طلبان هم پروانه نگرفته بودند. همه اینها جمع شدند و حدود دو ماه با هم در مورد پیش نویس اساسنامه صحبت کردیم آن وقت کنگره برگزار کردیم. مجمع عمومی گذاشته شد و همه شان هم بودند. بادامچیان، حبیبی، غفوری فرد، کریمی و... هم بودند. طبق مصوبه ای که تایید کردیم. آن موقع هیات رییسه ١٥ نفر بودند و عده ای هم انتخاب شدند که از راست و چپ در آن حضور داشتند. من هم رییس بودم و از هر دو طیف حضور داشتند. دوباره انتخابات شد و همین آقای غفوری فرد رییس شد. از دوره سوم تا پنجم در یک مجمع عمومی آزاد من انتخاب شدم. بعضی ها که رای نمی آوردند شروع به غر زدن می کردند. آخرین مجمع عمومی من کاندیدا نشدم و چهار تا لیست پخش شد. یکی را بادامچیان رهبری می کرد، یکی را روح الامینی هدایت می کرد، یکی اصلاح طلبان مثل مشارکت و مجاهدین بودند یک طیف هم متمایل به اصلاحات اما مستقل بود. در میان اینها عده ای برای شورای مرکزی انتخاب شدند. البته آن موقع ٢٥ نفر باید انتخاب می شدند. حالااینهامی گویند چرا اصلاح طلبان اکثریت هستند. خب بروند صد تا حزب تشکیل دهند تا اکثریت شوند. با رای همین احزاب عضو شده اند، با رای همین احزاب حق رای گرفته اند و حالانمی توانند تعیین تکلیف کنند. قانون این است که شورای مرکزی همین خانه احزاب دعوت کنند. نماینده احزاب شرکت کنند، آن موقع رای بیاورند. اصلاح طلبان در زمان احمدی نژاد و در میان بیش از صد حزب زوری نداشتند که بخواهند در انتخابات شورای مرکزی خانه احزاب تقلب کنند. رای احزاب که قابل تقلب نیست. ناظر داشتند و هیات رییسه بوده است. اینکه می گویند ما به آن شکل خانه احزاب موافق نیستیم یعنی چه؟ من چند ماه قبل با همین آقای غفوری فرد نامه ای را امضا کردیم با چند نفر دیگر و بنا شد که ٧٠ تا ٨٠ حزب به ما وکالت دهند تا از احزاب دعوت کنیم. چون دوسوم احزاب می توانند درخواست برگزاری مجمع عمومی فوق العاده بدهند. آقای
غفوری فرد و میرمحمدی این نامه را امضا کرده اند. یعنی به این معنا راضی اند. بفرمایند به چه صورت راضی اند؟ می خواهند فقط خودشان باشند؟ حتی این آقایان اگر با آن شکل مخالفند هیچ اشکالی ندارد مجمع عمومی تشکیل دهند شورای مرکزی تشکیل شود و دوباره شورای مرکزی جدید به مجمع عمومی فوق العاده دعوت کند در آن مجمع شکلی که می پسندند را مطرح کنند. اساسنامه را عوض کنند. مثلاانتخابات را به جای فردی، جناحی کنند. اگر رای آورد اشکال ندارد. با هر صورتی که مخالفند باید فعلابا این صورت مجمع تشکیل دهند.
در جبهه اصلاحات شاهد تشکیل احزاب جدیدی هستیم. نظر شما در مورد احزاب جدید چیست؟
اصلاح طلبان باید در میان خودشان اصلاح طلب باشند. آنچه مسلم است اگر گفته اند دو حزب محروم شده اند باید طبق قانون آن را حل کنند. ما هم باید حمایت کنیم که برخورد ها قانونی باشد و قوه قضاییه بگوید طبق کدام دادگاه تصمیم گرفته شده است. اما این دلیل نمی شود که حزب دیگری تشکیل نشود. در زمان آقای خاتمی مدام احزاب درخواست پروانه می کردند و ما خودمان در خانه احزاب می پذیرفتیم. اشکالی ندارد. اصول این احزاب هم می تواند با ما مخالف باشد اما نمی توانیم بگوییم حزب تشکیل ندهید. از حالاهم نباید کسی را محکوم کنیم. ما اگر این کار را بکنیم اختلاف اندازی کرده ایم. یک وقتی آقای حجاریان گفته بود مشارکت از عباس تا عباس است. منظورش عباس دوزدوزانی و عباس عبدی بود. تازه همان عباس عبدی سال های قبل، آدم امروز نیست. خود آقای حجاریان هم تفاوت کرده است. احزاب باید برنامه های شان را بگویند. اصلاح طلبی در چارچوب قانون اساسی و انقلاب است. این می تواند مراتب داشته باشد. اصولگراها هم در هر فکری متحد نیستند. اصولگرای منطقی و غیرمنطقی هم داریم و نباید با یک چوب همه را برانیم و بخواهیم همه مثل ما فکر کنند. ما نوشته ایم چارچوب اصلاح طلبی چیست: چه کسی حق دارد اصولگرایی یا اصلاح طلبی را مصادره کند: نظر من این است که نباید از راه اندازی حزب توسط افرادی شناخته شده ناراحت باشیم. باید اعمال شان را ببینیم و آنها هم در عمل، خودشان را نشان دهند. بهتر از اینکه می گویند آقای خاتمی را قبول دارند چه چیزی لازم است. احزابی در خواست کرده اند و عضو شورای هماهنگی شده اند. اگر شورای هماهنگی اصلاحات آن را پذیرفت و دوسوم اعضا رای مثبت دادند هیچ مشکلی نیست و نباید به اینهادامن زد. همین دامن زدن بیشتر از مسائل دیگر موجب اختلاف می شود.
سال آینده انتخابات مجلس را در پیش داریم. فکر می کنید اصلاح طلبان چگونه می توانند اکثریت مجلس را به دست بیاورند؟
با اجماع و اتفاق و معقولانه برخورد کردن. البته این بعد از گذشتن از موانع است.
اتحاد و انسجام در حال حاضر وجود دارد؟
فعلاوجود دارد.
با موانعی که قابل پیش بینی هم هست چگونه باید مواجه شد؟
ما باید کاری کنیم که برای هر روز و هر احتمال برنامه داشته باشیم. سیاستمدار این نیست که نوک دماغش را ببیند. ما در این کشور زندگی می کنیم. در این کشور مسائلی هست که ما هم قبول نداریم و عده ای قبول دارند و آن را قانونی می دانند. مثل همین نحوه احراز صلاحیت. من قبول ندارم و آن را خلاف قانون و شرع می دانم. من می دانم چرا و چگونه این تفسیر از قانون اساسی بعد از امام مطرح شد.
می توانید بگویید؟
نه، اما حالاکه شده است. وقتی این تصمیم انجام شده امروز نمی توانیم بگوییم شورای نگهبان فلان. باید تذکر بدهیم که این طور برخورد بی دلیل که اعلام هم نمی کنند اشتباه است و معقول نیست و حقوق مردم را ضایع می کند ولی حالاوضعیت به این شکل است. ما باید عاقلانه برخورد کنیم و کار خودمان را انجام دهیم. یک عقل می گوید به جای پنج نفر ٥٠ نفر ثبت نام کنیم. هر ٥٠ نفر که نمی شود رد شوند. حالابعد از اینکه عده ای رد شدند،
رد شده ها از تاییدشده ها حمایت کنند مثل برادر می شود کار کرد. برنامه ریزی هم می شود. الان اتحاد هست، باید آن را حفظ کنیم. بعد ازتایید صلاحیت ها هم حتی فرض کنید ما در قم دو نماینده می خواهیم اما ١٠ کاندیدای مان تایید صلاحیت شدند. ممکن است برنامه این باشد که به جان هم بیفتیم. آنقدر باید بالغ باشیم که همان کاری که آقای عارف کرد را انجام دهیم و هشت نفر به نفع آن دو نفر کنار بروند.
شما خودتان برای قم برنامه ای دارید؟
برای همه جا برنامه داریم. من نمی خواهم نامزد انتخابات شوم و به اندازه کافی این کارها را کرده ایم اما کمک می کنیم، برنامه داریم و مسلما شرکت خواهیم کرد.
در مورد قانونی که مجلس پیرامون امر به معروف تصویب کرد و شورای نگهبان آن را رد کرد اطلاعی از جزییات دارید؟
نه، من اطلاع ندارم. معتقدم مراحل امر به معروف را باید در قانون ببینند. امر به معروف کننده چه کسی باشد، فرد مورد امر و نهی در چه وضعیتی باشد و مراتب دیگر هست که باید به آن توجه کرد. مسلما اشکال شرعی داشته که شورای نگهبان آن را رد کرده است.
در جریان مصاحبه آقای محمد خامنه ای و پاسخ آیت الله هاشمی هستید؟
بله. مطالب را خوانده ام. من آن زمان در جماران منزلم دیوار به دیوار حاج احمد آقا بود. در کنار امام هم بودم. اطلاعات دقیق دارم که تمام آن صحبت ها در ماجرای مک فارلین با اذن امام بوده ولی این طور صحبت ها مسلم است که فقط با امام مطرح می شد و حتی مرحوم آیت الله منتظری هم طرف مشورت قرار نمی گرفتند. یکی از گلایه هایی که وارد نبود همین بود که آقای منتظری می گفت چرا به من نگفتید. الان هم همین طور است. مثلاوزیر اطلاعات به امام نامه نوشته بود در مورد این مذاکرات و امام جواب داده بود که دخالت نکنید. بعد هم دوباره نامه نوشت و باز امام از طریق احمد آقا نوشتند که مسوولان عزت و مصلحت را در مذاکرات رعایت کنید. در مرحله اول آقای هاشمی و حاج احمد آقا بودند و بعد هم آیت الله خامنه ای اطلاع پیداکردند و کاملاهماهنگ بودند. حالابرخی نمی خواستند این مساله انجام شود. اما از جاهایی درز کرد و آنهایی که خبر را بردند خیانت بزرگی کردند. آن موقع می شد موضوع مک فارلین را خیلی خوب حل کرد. مقدار زیادی اسلحه استراتژیک خریدیم و با همان ها فاو را گرفتیم که بعدا متاسفانه پس گرفته شد. به علاوه بر خلاف واقع بودن، ادبیات خوبی هم نداشت. شخصیت بزرگی که قبل از سال ٤٢ با امام بوده و خیلی ها معنای اسراییل را نمی دانستند او مقابله می کرد و به خاطر انقلاب این همه هزینه داده معلوم است که از انصاف دور است.
آیت الله هاشمی امروز در جایگاه کسی هستند که بیشترین خاطره را از امام دارند و برخی می خواهند جایگاه هاشمی را خدشه دار کنند.
ممکن است عده ای در این نظر باشند، عده ای هم کینه شخصی دارند. در این مطالبی که من دیدم و قبلاهم بعضی دیگر گفته بودند اینهاتوهین به امام است که او را هیچ کاره اعلام کنند. ما امام را می شناختیم. امام آقای هاشمی را خیلی دوست داشت و خیلی از مشکلاتی که کسی نمی توانست با امام مطرح کند هاشمی می توانست حتی اگر امام مخالفت می کرد آقای هاشمی با امام صحبت می کرد حتی گاهی با گریه و تضرع صحبت می کرد.
اما در نهایت این خود حضرت امام بودند که تصمیم می گرفتند.
مسلما این طور بود. گاهی هم حرف آقای هاشمی را قبول نمی کردند.
این حد از ناآگاهی افراد برای شما قابل قبول است؟
این حد از خود را به ناآگاهی زدن قابل قبول است. آدم می تواند دیروز یک طور باشد و امروز طور دیگر. از اینها خیلی زیاد دیدیم.
فرمودید با احمد آقای خمینی همسایه بودید. بعضی ها هم می گویند امام تحت تاثیر حاج احمد آقا بود. شما هم معتقدید که این سخن اشتباه بود؟
این حرف تازه ای نیست. همان موقع هم می گفتند. یکی از علما، من و آقای عبایی عضو شورای عالی تبلیغات بودیم. روزی بود که می خواستند محمد هاشمی را از رادیو، تلویزیون برکنار کنند. امام برخورد کرد و گفت باید همانجا باشد. در آن ماجرا همان آقا گفت امام تحت تاثیر حاج احمد آقاست من می دانستم امام خودشان برنامه ها را دنبال می کرد و قطعا این طور نبود و امام نامه ای به احمد آقا نوشت و گفت الان که من زنده هستم این همه به شما تهمت می زنند. حتی در جلسات خصوصی ما که شرکت می کرد من آن موقع دادستان کل انقلاب بودم و هفته ای یک بار جلساتی داشتیم با حضور آقای هاشمی، آیت الله خامنه ای، میرحسین موسوی، آقای موسوی اردبیلی و برخی دیگر به تناسب بحث ها مسوولان مربوطه هم حضور می یافتند.
احمد آقا در آن جلسات شرکت و مسائل را یادداشت می کرد که عین صحبت ها را به امام منتقل کند و عین عبارت های امام را به ما می گفت. حتی اعلامیه ها را که بعد از سال ٦٦ یکی، دو سال بود که بعضی نوشته ها را امام املامی کرد و احمد آقا می نوشت. بعد امام آن را می خواندند و من دیده بودم که بعضی کلمات را کم و زیاد و اصلاح و امضا می کردند. حتی در برخی نامه ها مثل نامه های نهضت آزادی و نامه معروف ششم فروردین ٦٧ که خط احمد آقاست و خودش به من اینها را گفت امضای امام بود.
خود ایشان به شما گفتند؟
عین عبارات این دو نامه مورد تایید امام بود. آقای بازرگان شکایت کرده بود و خط منتسب به امام را مورد تشکیک قرار داده بود. آقای محتشمی شکایت را پیش احمد آقا آورد. من آن شب آنجا بودم. آنجا صحبت شد و احمد آقا گفت واقعش این است که امضای امام است. من هم گفتم که همین را اعلام کنید. من نسبت نمی دهم حرف احمد آقا را می زنم. امضا متعلق به امام است و خط متعلق احمد آقاست.
منبع : اعتماد
۰۶ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۴:۰۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
سیاسی
پربازدیدترینها