محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842064995
وجود 7 میلیون neet در ایران
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها:
وجود 7 میلیون neet در ایران
حرف های معاون وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی را شنیده اید؟ چقدر با او موافقید؟ شما دور و برتان چقدر آدم بی دغدغه و از هفت دولت آزاد دارید؟
مجله همشهری جوان - منصوره مصطفی زاده: «بریم بیرون!»، «بریم چی کار»، «بریم علافی!» این یعنی در ساعات پیش رو قرار است هیچ کاری نکنیم. نه چیزی به فهم و شعورمان اضافه می کنیم، نه باری از دوش کسی (حتی خودمان) بر می داریم و نه چیزی به دنیا اضافه می کنیم. دوردور می کنیم و بر می گردیم همان جایی که بودیم. این یعنی خود خود علافی. کاری که می گویند 7 میلیون نفر در ایران دارند انجامش می دهند! ممکن است به نظر بیاید علاف بودن هرکس به خودش مربوط است و عمر خودش است و دلش خواسته بریزدش کف خیابان.
اما در کشور، چیزی هست به نامتولید ملی که حاصل کار همه آنهایی است که سرمایه گذاری و کار می کنند اما آخرش می رود توی جیب همه آدم های کشور؛ حتی آنهایی که علافند. یعنی مملکت 7 میلیون نفر کمتر پول در می آورد و به 7 میلیون نفر بیشتر باید پول بدهد. این طوری می شود که علاف ها می شوند معضل جامعه. معضلی که وقتی آقای معاون وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی ازش حرف زد، به علاف ها برخورد و شاکی شدند این علاف ها تا الان کجا بوده اند و چرا یکهو با این تعداد بالا سر و کله شان پیدا شده و باید چطوری به آغوش گرم خانواده کار و سرمایه برشان گرداند؟
10.5 درصد بیکاری در پاییز امسال
در تابستان این رقم به 9.5 رسید که بعد از مدت ها تک رقمی شوده بود. اما در پاییز به خاطر تعطیل شدن برخی کارهای فصلی دوباره بالا رفت. در پاییز 89 این رقم 12.1 بود.
5،000،000 بیکار در 1400
مرکز پژوهش های مجلس نشسته حساب کرده که اگر اوضاع اقتصادی با همین وضع پیش برود، تا سال 1400 بیکار چقدر خواهدبود. در بهترین حالت (با رشد اقتصادی 5 درصد سالانه) نرخ بیکاری 18.3 خواهدبود. با 5 میلیون بیکار، در بدترین حالت (با رشد اقتصادی 1 درصد) هم نرخ بیکاری 21 درصد خواهدبود یا 5.7 میلیون بیکار.
بیشترین بیکارها کجا هستند؟
طبق آمار سال 92 مرکز آمار، بیشترین نرخ بیکاری مربوط به استان لرستان و بعد استان کردستان است. کمترین بیکاری هم مربوط به استان گلستان است که فقط 4 درصد جمعیت فعالش بیکار هستند.
کلمات و ترکیب های تازه
تصور ما از اشتغال و بیکاری با تعریف مراکز آمار معمولا یکی نیست. حتی این تعریف در کشورهای مختلف و آمارگیری های مختلف هم با هم فرق دارد. اینها تعاریف مرکز آمار است:
بیکار: افراد 10 ساله و بالاتر که در هفته آمارگیری:
1. فاقد کار باشد (دارای اشتغال مزد و حقوق بگیری یا خوداشتغالی نباشد)
2. آماده برای کار باشد (برای مزد و حقوق بگیری و خوداشتغالی آمادگی داشته باشد)
3. جویای کار باشد (اقدامات مشخصی را به منظور جست و جوی کار به صورت مزد و حقوق بگیری یا خوداشتغالی انجام داده باشد)
شاغل: افراد 10 ساله و بالاتر که وضعیت بالا را نداشته باشند. محصلین، کسانی که در دوره های مهارت آموزش شرکت کرده اند. تمام افراد شاغل در نیروهای مسلح و کسانی که بدون مزد برای کسی کار می کنند (مثلا برای پدرشان) هم شاغل محسوب می شوند.
بیکار ایرانی چه فرقی با بیکار خارجی دارد؟
چند فرق مهم وجود دارد که تقریبا همه شان یک جوری منجر به پوشاندن نرخ واقعی بیکاری در ایران می شوند. اول اینکه در تعریف ایرانی از بیکار، 10 سال به بالا درنظر گرفته شده اند، در حالی که در تعریف سازمان بین المللی کار 15 سال به بالا حساب می شوند. با توجه به اینکه اغلب 10 تا 15 ساله ها در ایران محصل هستند و شاغل محسوب می شوند، این طوری آمار ما کمی بهتر از آب در می آید!
دوم اینکه تمام کارآموزان در ایران شاغل محسوب می شوند، ولی در تعریف جهانی فقط کارآموزانی شاغلند که حقوق می گیرند. به این ترتیب باز هم آمار بیکارها کم می شود.
بیکاری زنان 20 تا 24 سال 46.8%
بیکارترین قشر جامعه، زنان 20 تا 24 سال هستند. از آنجایی که احتمالا در تعریف مرکز آمار «در انتظار خواستگار» یا «قصد ادامه تحصیل دارم» اشتغال محسوب نمی شود. این جمعیت رکورددار نرخ 46.8 درصدی در بیکاری هستند.
بیکار یا بی پول؟
درواقع نسبت مستقیم ندارند. آن دوستان عزیزی که خانه های کوچک و بزرگشان را داده اند اجاره و ماه به ماه حسابشان را چک می کنند، در تعریف آمارگیری بیکار هستند، هرچند که وضع مالی شان توپ توپ است. آن کسی هم که دارد در کارخانه کار می کند و حقوقش کفاف نان سنگک با املت را هم نمی دهد، شاغل است.
جوانان بیکار
جوانان 15 تا 24 ساله اوضاع بیکاری شان از متوسط جامعه خیلی بدتر است. در همین اوضاعی که نرخ بیکاری کل حول و حوش 10 تا 15 دور می زند، نرخ بیکاری جوانان شهری تا 30 درصد هم رسیده. جوانان روستایی اوضاعشان خیلی بهتر از شهری هاست، ولی همچنان بالاتر از نرخ بیکاری کل سنین هستند. در نمودار هم پیداست که در این سال های اخیر بیکاری داشته به شدت اوج می گرفته، اما فعلا اندکی پایین آمده.
شغل: لیسانسه خسته
از لحاظ سطح تحصیلی بیکارترین ها لیسانسه ها هستند که نرخ بیکاریشان حتی از دارندگان دیپلم و فوق دیپلم هم بیشتر است. با این وجود 25 هزار نفر مرد دارای مدرک کارشناسی ارشد و دکترا و 26 هزار نفر زن با همین مدرک هم بیکارند.
رشته بیکارپرور مهندسی!
فکر می کنید فارغ التحصیلان کدام رشته ها بیشتر از بقیه سرشان بی کلاه (بی کار!) می ماند؟ علوم انسانی یا مهندسی؟ بیشترین نرخ بیکاری مال لیسانسه های مهندسی ساخت و تولید است، با حدود 250 هزار نفر بیکار. یعنی حتی اگر امروز هم درستان را در این رشته تمام کنید، تازه 250 هزار نفر جلوی شما در صف کارند! بعد از این رشته، علوم کامپیوتر، روزنامه نگاری و اطلاع رسانی، پزشکی، هنر و حقوق هستند.
7،000،000 neet
به جز آن 2.5 میلیون نفری که بیکارند و شاید دنبال کار هم می گردند، 7 میلیون بی دغدغه (neet) هم هستند که حتی در جست و جوی کار هم نیستند و هیچ مهارت یا تحصیلات ویژه ای هم ندارند. این جمعیت، غیرفعالند و از غیرفعال بودن خودشان هم راضی اند! معلولین، بیماران، جوانان ترک تحصیل کرده، جوانانی که از بابایشان پول توجیبی می گیرند و... جزو این دسته اند. این افراد هیچ بازدهی در چرخه اقتصادی کشور ندارند و فقط هزینه برای کشور دارند. یعنی پول توجیبی شان از داخل جیب آنهایی که کار می کنند، در می آید. با این حساب 7 میلیون خیلی عدد بزرگی است، نه؟
بیکاری در جهان
یک نگاه به جدول زیر بیاندازید! باورتان می شود کره شمالی و کوبا در لیست بهترین کشورهای دنیا از نظر کم ترین تعداد افراد بیکار باشند؟
7.5 میلیون جوان در دنیا هیچ مهارت یا تحصیلاتی ندارد.
2.5 میلیون بیکار
بیکاران کشور، این جمعیت را تشکیل می دهند. یعنی 2.5 میلیون نفر در ایران بیکارند. همین طوری شاید عدد 2.5 در مقابل حدود 77 میلیون جمعیت به چشم نیاید، ولی به این فکر کنید که زنان خانه دار و دانش آموزها و دانشجوها از این دایره خارجند؛ یعنی این 2.5 میلیون نفر، دو و نیم میلیون آدمی هستند که باید احتمالا نان آور یک خانواده باشند. این طوری متوجه می شوید که دو و نیم میلیون خانواده بدون درآمد درست و حسابی چه فاجعه ای است.
Neet به چه کسانی گفته می شود؟
معاون کارآفرینی و وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی در مصاحبه ای گفته 7 میلیون علاف در کشور داریم. همین موضوع، ناگهان همه را برآشفت که چرا به قشر زحمت کش بیکار توهین شده! اما متن کامل مصاحبه نشان می دهد که آقای معاون قبل از گفتن کلمه علاف، به یک عبارت دیگر اشاره کرده. کلمه ی انگلیسی: neet.
Neet مخفف این عبارت است: Not in Education, Employment or Training. یعنی کسی که نه درس می خواند، نه کار می کند و نه مهارتی دارد یا سعی می کند یاد بگیرد. اولین بار در انگلستان این عبارت را برای جوانان 16 تا18 ساله ای به کار بردند که تحصیل را ترک کرده بودند و به جز پیاده روی در خیابان ها کار دیگری نمی کردند. این جوان ها آمادگی زیادی برای تبدیل شدن به جوانان ناراحت، سرکش، منزوی، تنبل، ضداجتماعی و حتی خلافکار داشتند و به همین دلیل کم کم کم تصویر جامعه از neet به همین سمت میل کرد. به مرور با وارد شدن این کلمه به تعریف های آماری، بازه 16 تا 24 سال جای محدوده قبلی را گرفت.
در ایران ماجرا جور دیگری است. اولا به خاطر اینکه بسیاری از شغل ها را می شود با حداقل تحصیلات تصاحب کرد، ترک تحصیل زودهننگام حتما به معنای افتادن در اقتصاد غیرقانونی و زیرزمینی نیست. بنابراین neet ها مترادف با خلافکاران اقتصادی نیستند. بیکاران کوتاه مدت یا بلندمدتی که هیچ مهارتی ندارند، بخش اصلی neetها هستند. جوانانی هم که مسئولیت خانوادگی یا محدودیت های جسمی و ذهنی اجازه ورود به کار به آنها را نداده، درواقع در دسته neetهال قرار می گیرند. از آن طرف جوانانی هم که مشغول فعالیت های فرعی مثل کارهای هنری یا جهانگردی و... شده اند هم بخشی از این «علاف»ها محسوب می شوند.
بنابراین neet یا علاف در ایران معنای بدی ندارد. هرچند جوانان بی قید و بندی هم که دنبال کار نمی روند و کاری هم بلد نیستند، همان بخش تیره و تار neetها هستند که در ایران هم وجود دارند.
تاریخ انتشار: ۲۸ دی ۱۳۹۳ - ۱۲:۱۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
سبک زندگی
پربازدیدترینها