واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: پنجشنبه ۲۵ دی ۱۳۹۳ - ۰۹:۲۵
کارشناس مسئول محیطزیست لرستان گفت: تفکر توسعه پایدار براین باور است که تکنولوژی را همیشه نمیتوان جایگزین بسیاری از عملکردهای حیاتی طبیعی کرد. الهام برنا در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه لرستان، با اشاره به تفاوت توسعه پایدار با توسعه اقتصادی، بیانکرد: در مباحث مربوط به توسعه پایدار، خود توسعه بهصورت فرایندی فرهنگی درمیآید و هدف، بهجای حصول ثمرات کوتاهمدت، به برقراری رابطهای فرهنگی بین محیط طبیعی، انسان و برنامه توسعه تبدیل میشود. وی اضافه کرد: در تفکر توسعه اقتصادی، سرمایه طبیعی و تولیدی، تقریباً بهطور کامل جانشین یکدیگر در نظر گرفته میشود و تکنولوژی میتواند هرگونه کاهش منابع طبیعی را جبران کند. در مقابل، تفکر توسعه پایدار براین باور است که تکنولوژی را همیشه نمیتوان جایگزین بسیاری از عملکردهای حیاتی طبیعی کرد. مهندس برنا ادامه داد: نگرش جزءگرا در توسعه اقتصادی، انسان و محیط زیست را بهعنوان دو پدیده مستقل و مختلف در نظر گرفته و بر این اساس، برنامهریزی و طراحی میکند که در نهایت این دو را در مقابل هم قرار میدهد. حال آنکه در تفکر توسعه پایدار، مبنای نظری و فکری کلگرایانه حکمفرماست. این پژوهشگر محیط زیست افزود: آموزش در توسعه پایدار، آموزشی از طریق مشارکت مستقیم و فعال با اتکا به نگرش کلگرایانه است. اجزای چنین توسعهای باید بهصورت نهادهای مشخص و قابل شناسایی، درک و منتقل شوند. این آموزش از یک سو باید سیاستگذاران، تصمیمگیران، برنامهریزان، طراحان و مجریان را دربرگیرد و از سوی دیگر، در نهایت شامل کسانی که توسعه را تحقق میبخشند(یعنی مردم) شود. وی تصریح کرد: پایه و اساس بحث توسعه پایدار، استفاده معقول و منطقی از محیط زیست و منابع طبیعی است. این امر مستلزم توجه به نیاز نسلهاست. توسعه پایدار در درون فرهنگ خود، عدالت بین نسلی و دروننسلی را در کنار هم مورد تأکید قرار میدهد و به برخورداری از شرایط یکسان در استحصال از منابع زیستمحیطی توجهی خاص دارد. برنا اظهار کرد: توسعه پایدار، بهواسطه نیاز اساسی به مشارکت و همفکری عمومی، وحدت، همبستگی اجتماعی، عدالت و توازن را میطلبد. چنین حالتی، بدون وجود عدالت اجتماعی و ازبین رفتن فقر در جامعه و نیز بدون توزیع عادلانه امکانات، قابل حصول نخواهد بود. این محقق زیست محیطی خاطرنشان کرد: از نظر توسعه پایدار، ارزش تمام منافع و هزینههای اجتماعی از جمله کاهش ارزش منابع طبیعی و ارزشگذاری میزان آلودگی و تخریب محیط زیست، باید در نظام حسابداری بهمنظور تعیین نقش توسعه در نظر گرفته شود و بهدلیل اینکه بازارها نمیتوانند از کارآیی لازم در این زمینه برخوردار باشند، بر لزوم دخالت دولت تأکید میشود. یک پژوهشگر زیست محیطی گفت: استفاده کارآمد از منابع طبیعی، بهمعنای این است که هیچگونه افراط و تفریطی در استفاده از آنان صورت نگیرد. برنا بیان کرد: نخستین ویژگی و بهتعبیری، لازمه توسعه پایدار، تحقق خود توسعه است تا از پایداری آن سخن رود. وی اضافه کرد: توسعه، جریان چند بُعدی است که مستلزم تغییرات اساسی در ساختار اجتماعی، طرز تلقی مردم، نهادهای ملی، تسریع رشد اقتصادی، کاهش نابرابری و ریشهکن کردن فقر مطلق است. مهندس برنا ادامه داد: توسعه در اصل باید نشان دهد که مجموعه نظام اجتماعی، هماهنگ با نیازهای متنوع اساسی و خواستههای افراد و گروههای اجتماعی داخل نظام، از حالت نامطلوب، به یک زندگی بهتر(از نظر مادی و معنوی)، سوق مییابد. این پژوهشگر زیست محیطی تصریح کرد: این هدف زمانی محقق میشود که منابع انسانی، فیزیکی و طبیعی در دسترس به صورت کارآمد و در جهت رسیدن به این هدف تخصیص داده شوند. استفاده کارآمد از منابع طبیعی، بهمعنای این است که هیچگونه افراط و تفریطی در استفاده از آنان صورت نگیرد. به گفته وی رفتارهای بهرهوران، باید بر اساس عدل باشد و هیچگونه انحصار و تکاثری در استفاده از آنان صورت نگیرد. برنا افزود: گام دوم، فراهم ساختن محیط زیست سالم و جلوگیری از تخریب آن است؛ زیرا حتی در صورتیکه بتوانیم رشد اقتصادی را نیز محقق سازیم، بدون داشتن چنین محیطی، اسباب آسایش انسان فراهم نخواهد شد. بنابراین، یکی دیگر از ویژگیهای توسعه پایدار، توجه اکید به مسائل زیستمحیطی و رعایت شاخصهای آن است. این ویژگی، در ادبیات توسعه پایدار به اندازهای اهمیت دارد که کنار عدالت بین نسلی در بسیاری از منابع، توسعه پایدار را نیز تعریف کرده است. این کارشناس مسئول محیط زیست اظهار کرد: در مسیر پایداری، نارساییها و موانعی از جانب محیط و نیز استفادهکنندگان از آن پیش میآید. یکی از ویژگیهای توسعه پایدار، ظرفیت جامعه در واکنش به اینگونه موانع طبیعی تحمیلی است و بهتعبیری دیگر، انعطافپذیری یا قابلیت نظام برای ترمیم یا نگهداری سطح بهرهوری در بینظمیهای کوتاه یا بلندمدت است. وی یادآورشد: بهصورت روشن، این ویژگی نیز همانند ویژگی پیشین در جهت استمرار تعادل موجود در عناصر طبیعت بوده و انعطافپذیری، قابلیت نظام زیستمحیطی بهمنظور مقابله با عدم تعادلها یا برگرداندن وضعیت به حالت تعادل است. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]