محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802634645
به مناسبت درگذشت شیخ الاشراق قم، آیت الله یحیی انصاری شیرازی (14 دی 1393 ه.ش) آیتالله انصاری شیرازی، اسوه‌ی فضیلت و تقوی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: به مناسبت درگذشت شیخ الاشراق قم، آیت الله یحیی انصاری شیرازی (14 دی 1393 ه.ش)
آیتالله انصاری شیرازی، اسوه‌ی فضیلت و تقوی
این استاد برجسته ی عرفان، فلسفه و اخلاق مورد عنایت ویژه ی حضرت امام، رهبری و مراجع عظام تقلید و شخصیت های حوزوی بود. در طول سال های مبارزه با حکومت طاغوت غالباً در صف مقدم مبارزه قرار داشت.
آیتالله یحیی انصاری شیرازی که پس از تحمل یک دوره‌ی طولانی بیماری در سحرگاه یکشنبه 14 دی ماه 1393 مصادف با 12 ربیع الاول 1436 در 87 سالگی دعوت حق را لبیک گفت، در سال 1306 خورشیدی در روستای نوادیخان داراب فارس دیده به جهان گشود. او حکیمی متأله و استادی برجسته‌ی در اخلاق، فلسفه، حکمت اسلامی و عرفان بود. پدر بزرگ وی از مبارزان مشروطه بود. خاندان انصاری از علاقمندان به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام و از ارادتمندان به ساحت روحانیت شیعه بودند. بر اساس اسناد موجود نسبت این خاندان به جابربن عبدالله انصاری، صحابی پیامبر اکرم(ص)، می رسد.آیتالله دوران کودکی را در جمع خانواده سپری کرد و پس از تحصیل مقدمات علوم حوزوی در زادگاه خود، جهت ادامه‌ی تحصیل به حوزه‌ی علمیه‌ی شیراز رهسپار شد. دروس خارج را در قم ادامه داد. 30 سال شاگردی علامه طباطبایی، کارنامه‌ی درخشانی را برای ایشان رقم زد و از محضر ایشان دروس اسفار، الهیات شفا ، منطق شفا ، برهان شفا و تمهید القواعد(عرفان نظری) را فرا گرفت. نقل است علامه بارها به لطافت روحی ایشان اشاره می کردند. گرچه معروفیت آیتالله در حکمت، فلسفه و عرفان بود لکن در سایر علوم حوزوی از جمله فقه، اصول و تفسیر هم صاحب نظر بوده است «شاگرد زبده‌ی فلسفه و عرفان علامه» عنوان علمی بسیار ارجمندی برای ایشان است. وی سال های سال اسفار ملاصدرا که از دشوارترینآثار فلسفی است و منظومه‌ی ملا هادی سبزواری را تدریس نموده است. ایشان در فقه و اصول از محضر امام خمینی(ره) و دیگر مراجع از جمله آیتالله العظمی گلپایگانی بهره برده و گنجینه ای از علوم عقلی و نقلی را با خود به همراه داشته است. البته بروز و ظهور ایشان بیشتر در حکمت و فلسفه بود.آیتالله متخلق به اخلاق ناب محمدی(ص) بوده و در تواضع و ادب زبانزد خاص و عام بود؛ لحنی بسیار شیرین، نرم و پدرانه داشت. هم مدرس اخلاق بود و هم عمل اخلاقی داشت.به طوری که تأثیر رفتار و سلوک عملی ایشان از گفتارش پیشی گرفته بود. یکی از انقلابی ترین شاگردان امام خمینی(ره) بود که با سخنرانی بسیار کوبنده علیه حکومت شاه در نهضت حضرت روح الله مشارکتی مستقیم و فعال داشت.تهور و شجاعت ایشان نیز فوق العاده بود.بسیار ساده زیست و قانع بود. از بعد علمی، ایشان صاحب حلقه‌ی معرفت بود. لکن ذره‌ای عجب و غرور در این مرد الهی پیدا نمی شد. ایشان قریحه و ذوق شعر وی طبع بسیار قوی غنی عرفانی داشت. ماجرای سخنرانی ایشان پس از حمله‌ی دژخیمان شاه به مدرسه‌ی فیضیه شنیدنی است. مراسمی به این مناسبت دراین مکان برگزار می شود. ایشان در این ارتباط نقل می کند:«آقایان دور هم جمع بودند صحبت برسر این بود که چه کسی سخنرانی کند خیلی از آقایان که در آن جلسه بودند از چهره های برجسته و شاخص بودند که در فضای سیاسی آن زمان حضور داشتند. اینها می گفتند ما جرأت نمی کنیم، چرا که این سخنرانی بعدش فقط اعدام است ... قدری به فکر فرو رفتم و گفتم من حاضرم پا شدم برای سخنرانی... ». چهره های سیاسی به ایشان می گویند اگر قصد اخلاص نداری به سخنرانی نرو، سرانجام این کار اعدام است. ایشان با توکل به خدا سخنرانی بسیار غرایی می کند و در این سخنرانی به افشای ماهیت حکومت طاغوت می پردازد و بر عزم امام و امت برای مبارزه تا پیروزی نهایی تأکید می کند. سخنان روشنگرانه ی او باعث تبعیدش می‌شود. این مجاهد نستوه در تبعید نیز دست از مبارزه و روشنگری بر نمی دارد. صراحت و راستگویی وی حتی در بازجویی ها نیز به چشم می خورد به گونه ای که در پاسخ به پرسشگر ساواک با صراحت اعلام می کند که بر ضد حکومت سخن گفته و مردم را شورانده است . این مسئله، بازجو و پرسشگر را به اعجاب وا می دارد. گفتنی است ایشان را به مدت سه سال به شهرهای کوهدشت لرستان و نائین اصفهان تبعید کرده بودند. در نائین مقام معظم رهبری به دیدار ایشان می روند و ضمن بوسه زدن بر پیشانی آیت الله،ایشان را در زمره ی پیشگامان نهضت حضرت امام (ره) به حساب می آورند.بخشی از مبارزه ی ایشان به همکاری با جامعه ی مدرسین حوزه ی علمیه ی قم مربوط می شود. به گونه ای که امضای آیتالله پای بسیاری از اعلامیه ها از جمله اعلام مرجعیت امام به چشم می خورد. ایشان پس از انقلاب همواره مدافع آن بوده و از حمایت حضرت امام(ره) و رهبری دریغ نورزیده است و همواره جوانان را به حفظ و حراست از انقلاب ترغیب می نموده است. زندگی ساده و طلبگی او الگویی برای معاشرین اش بود. آواز شهرت طلبی به شدت پرهیز می نمود. آیتالله انصاری شیرازی از شاگردان نزدیک و برجسته‌ی امام خمینی(ره)، در فقه و اصول محسوب می شد و از هر حیث مورد وثوق ایشان بود. در این باب حاج احمد آقا خمینی خطاب به ایشان می فرماید: « شما پیش امام آنقدر اعتبار داشتید وقتی آقایان برای دریافت اجازه نامه در امور حسبیه پیش امام می آمدند. امام امضای دو نفر از اساتید را طلب می کرد مگر در مورد شما که فرمود: امضای آشیخ یحیی معادل دو امضاست.». از ایشان نقل است: «وقتی ما از شیراز به قم آمدیم زمان مرحوم آقای بروجردی بود که بعد از یک سال به رحمت خدا رفت و ما بعد از ایشان جذب درس مرحوم امام و مجذوب حالات روحی و معنوی ایشان شدیم».گفته می شود امام بعد از پیروزی انقلاب، مدتی که از تهران به قم تشریف برده بودند، قصد دیدار آیتالله انصاری شیرازی را می کنند. لذا با پیکان به جانب منزل ایشان می روند چون کوچه ی منتهی به منزل ایشان تنگ و باریک بود، حضرت امام (ره) از ماشین ژیان برای رسیدن به درب منزل استفاده می نمایند.آیتالله انصاری شیرازی با دیدن حضرت امام (ره) پا برهنه امام به ایشان در حدی بود که این تعبیر را به کار بردند: تا وقتی افرادی مثل آقای بهجت و آقای انصاری را داریم گزندی به این مملکت نخواهد رسید. به طور قطع و یقین فرمایشات حضرت امام (ره) از مبالغه به دور است. خود آیتالله انصاری هم می گوید که این تعبیر را مستقیم از امام نشنیده ولی بزرگان آن را نقل نموده اند. حضرت امام(ره) همواره به یاد آیتالله انصاری بودند و پس از ورود به قم و سخنرانی در مدرسه ی فیضیه سراغ وی را می گرفتند. حتی در اواخر عمر شریف هم جویای احوالشان بودند و به حجت الاسلام والمسلمین رحیمیان، مسئول وقت بنیاد شهید، یاد آور می شدند هدیه ای از جانب دفتر برای آیتالله انصاری ببرند و احوالپرسی نمایند.در مجموع آیتالله ارتباط تنگاتنگ عاطفی با امام داشت. ایشان نیز عنایت ویژه ای به وی داشتند. به گفته ی یکی از شاگردان آیتالله انصاری شیرازی،نحوه ی آشنایی ایشان با رهبر انقلاب، حضرت آیتالله العظمی خامنه ای، از طریق درس اسفار علامه طباطبایی بوده است. ایشان از حامیان جدی رهبری بودند و همواره از ذکاوت سیاسی، از فهم و عقل رهبری در مدیریت کلان نظام صحبت به میان می آوردند و هیچ وقت در راستای تضعیف ایشان قدم بر نمی داشتند. رهبری نیز با فرستادن نمایندگانی به بیت ایشان از آیتالله تفقد و دلجویی می کردند. آیتالله انصاری شیرازی تدریس در حوزه را از اوایل دهه‌ی پنجاه آغاز کرد.آیات: جوادی آملی، حسن زاده آملی، مصباح یزدی از هم‌شاگردی های ایشان می باشند.در سال 1389 در مجمع عالی حکمت اسلامی از مقام علمی ایشان تجلیل به عمل آمد و آیتالله جوادی از ایشان به عنوان «قدوه المتألهین» یاد کردند و حضرات آیات: سبحانی و مصباح بر این امر صحه گذاشتند.. برخی اساتید حوزه‌ی علمیه ی قم به دلیل تسلط ایشان به مباحث فلسفی به ایشان لقب«شیخ الاشراق قم» داده اند. آیتالله انصاری شیرازی ویژگی‌های منحصر به فردی داشت که اصلی ترین آن ولایتمداری بود. وی را سلمان زمانه خطاب می کردند. حساسیت علمی بالایی داشت و اگر مطالب غامض را متوجه نمی شد با کمال تواضع می گفت مطلب برایم روشن نشده و از دیگران پرسش می نمود. نسبت به پرسش های شاگردانش حساس بود و آنها را اعتقادی بار می آورد. یکی از شاگردان از ایشان می خواهد تا وی را موعظه نماید. ناگاه قطرات اشک در گوشه‌ی چشم استاد حلقه می زند و به شدت گریه می کند و متأثر می شود. به شاگردش می گوید باید شما مرا موعظه کنی. شاگرد می گوید این خضوع و خشوع استاد باعث شرمندگی من شد و از تقاضای خود صرف نظر نمودم و گریه ی شدید استاد بهترین موعظه برای من بود. حالتهای این چنینی در مردان الهی و ابرار حقیقتاً درس آموز است. از ویژگی های بارز ایشان گمنامی و شناخته نشدن بود و به راستی دوست داشت همواره در بی نشانی بماند.بحث های علمی ، نحوه ی نشستن و سر درس استاد برای شاگردانش بسیار آموزنده بود. گفته می شود هیچ وقت از منبر و صندلی برای تدریس استفاده نمی کردند. همیشه دو زانو و حالت سر به پائین درس می دادند. آیتالله بهجت عنایت ویژه ای به آیتالله انصاری شیرازی داشتند؛به طوری که هنگام تشرف به حج ایشان را به جای خود در مسجد فاطمیه نصب کردند. آیتالله انصاری زندگی کاملاً زاهدانه ای داشتند و هیچ گاه در مقابل دنیا و مافیها سر خم نکردند. به دنبال نام و نشان و جایگاه شغلی نبودند.گمنامی را ارج می نهادند. انصاری کسی نبود که خود را مطرح کند.این مهم وظیفه ی دیگران است به ویژه آنهایی با وی حشر و نشر داشتند، شایسته است در معرفی این چهره ی خدوم و آسمانی کمر همت ببندند. این استاد برجسته ی عرفان، فلسفه و اخلاق مورد عنایت ویژه ی حضرت امام، رهبری و مراجع عظام تقلید و شخصیت های حوزوی بود. در طول سال های مبارزه با حکومت طاغوت غالباً در صف مقدم مبارزه قرار داشت. علاقه ی وافری به حضرت امام (ره) داشت و از ایشان به عنوان کسی که به شیعه و اسلام عزت داد یاد می کرد و از مروجان جدی اندیشه ی مرجعیت امام در روزگار سخت خفقان طاغوت بود. گفته می شود وی یکی از دوازده عالمی است که مرجعیت امام را پس از رحلت آیتالله العظمی بروجردی تأیید کرد. برای شادی روحش صلوات. مهدی سعادت منبع: مرکز اسناد انقلاب اسلامی انتهای متن/
93/10/16 - 03:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]
-
گوناگون
پربازدیدترینها