تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805620135
گروههای کنترل صادرات، مشوق ها و موانع تحمیلی کشور های هسته ای
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
گروههای کنترل صادرات، مشوق ها و موانع تحمیلی کشور های هسته ای
قدرت های جهانی با انحصاری کردن حقوق هسته ای، مکانیسم هایی را ایجاد کرده اند تا به عنوان مشوق و ابزاری برای اعمال سیاست های خود در رابطه با حقوق حقه کشور های مستقل استفاده نمایند.
معاهده عدم گسترش درست در اوج جنگ سرد شکل گرفت، لذا بیشتر از سایر کشور ها توافق دو کشور ایالات متحده و شوروی از اهمیت فوق العاده ای در این پیمان برخوردار بود. تحت تاثیر فضایی که معاهده عدم گسترش در آن شکل گرفت، به جز تعهدات "پادمان های جامع"[1] برای کشور های غیر هسته ای و برگزاری کنفرانس های بازنگری، در کلیت امر معاهده فاقد سازوکار هایی برای"اجرایی شدن"[2] و "پایبندی"[3] به معاهده بود. چراکه هر قدر تعهدات کشور های غیر هسته ای صریح و با قاعده قید شده بود، تعهدات کشور های هسته ای مبهم بود.[4] همه کشور ها از پیوستن به معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای اهداف یکسانی را دنبال نمی کردند. کشور های هسته ای معاهده عدم گسترش را ابداع کردند و عمده کشور هایی که به معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای پیوسته اند دست کم در مرحله اولیه هیچگونه برنامه هسته ای مشخصی نداشتند. این کشور ها که اکثریت کشور های عضو معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای را تشکیل می دهند، در تلاش بودند با پیوستن به معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای، برای خود حامی مطمئنی در رابطه با دانش هسته ای پیدا کنند تا بتوانند از برنامه های آنها استفاده نمایند. به بیان دیگر عمده کشور ها همراهی با کشور های هسته ای و اذعان به برتری تسلیحاتی 5 کشور هسته ای را، روش راحتی برای استفاده از برنامه های هسته ای صلح آمیز خود می دانستند. جهانشمول کردن معاهده عدم گسترش خواستی بود که کشور های مبدع معاهده عدم گسترش در ابتدا دنبال می کردند. در این رابطه ارائه مشوق های هسته ای نقش مهمی داشت. مشوق هایی که برای جذب کشور های غیر هسته ای زیر چتر معاهده عدم گسترش به وجود آمدند و تا امروزه نیز ادامه دارد. این مشوق ها از تاسیس نهاد های بین المللی برای تامین سوخت هسته ای کشور های غیر هسته ای، ارائه کمک های فنی تا کمک های صرف اقتصادی و... را در بر می گیرد. واقعیت این است که در راستای اقدامات قانونی و فراقانونی کشور های هسته ای، به خصوص گروه غرب کشورهای غیر هسته ای چاره ای جز الحاق به معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای و سایر ساز و کارهای مشابه را نداشتند و تنها در مقابل فشار های سیاسی و خواست قدرت های هسته ای مجبور به پذیرش این مشوق ها شده اند.[5] حال آنکه این مشوق ها خود به مانعی برای برنامه های مستقل کشور ها بدل شده اند. اگر کشور های هسته ای تا قبل از تمدید نا محدود معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای، اعطای مشوق های هسته ای را برای جهانشمول کردن معاهده را در دستور کار داشتند، بعد از تمدید معاهده در سال 1995، به تقویت پادمان ها و سازوکار هایی در راستای عدم اشاعه سلاح های هسته ای تاکید ویژه کرده اند. برای مثال تفاوت های بین کنفرانس بازنگری 1995 و 1980 از لحاظ توجه به الویت ها و اهداف کشور های شرکت کننده دیده می شود. از بعد دیگر، بعد از تمدید نا محدود معاهده عدم گسترش کشور های هسته ای به خصوص گروه غرب تلاش کرده اند کشور هایی که معاهده را امضاء ولی تصویب نکرده بودند را وادار به تصویب معاهده نمایند. بعد از جهانشمول شدن معاهده NPT در سال 1970 دو گروه کمیته زانگر[6] و گروه تأمین کنندگان سوخت هسته ای ان اس جی[7] اقدام به محدود کردن صادرات مواد هسته ای با کاربرد دوگانه کرده اند. در عین اینکه همکاری با این گروهها خود مشوقی بوده که در بسیاری موارد برای اقناع دولتها به کار گرفته شده است. گروه تأمین کنندگان هسته ای یک گروه از 45 کشور دارای تکنولوژی فناوری هسته ای هستند که تولید کننده مواد و فناوری هسته ای می باشند و در راستای هماهنگی ملی صادرات هسته ای خود به این گروه پیوسته اند و در راستای کنترل صادرات مواد و فناوری هسته ای در جهت جلوگیری از دستیابی کشورهای غیر هسته ای به مواد و فناوری صلح آمیز هسته ای دارای کاربرد دوگانه "امکان انحراف به فعالیتهای هسته ای نظامی" اقدام می کنند و با توجه به اینکه این گروه اعضای خود را از وارد شدن در تجارت هسته ای با کشورهای غیرعضو معاهده NPT ممنوع کرده اند، چشم پوشی ایالات متحده از دستورالعمل آن و معامله هسته ای با هند در سپتامبر 2008 یکی از موارد بحث برانگیز بود.[8] گروه تأمین کنندگان هسته ای، یک موافقتنامه رسمی مابین کشورهای دارای تکنولوژی هسته ای است. گروه تأمین کنندگان هسته ای در راستای جلوگیری از انتقال تجهیزات، مواد و فناوری هسته ای کمک کننده به ساخت تسلیحات هسته ای ایجاد شده است. این گروه در پاسخ به آزمایش هسته ای هند در سال 1974 ایجاد شد و این اقدام هند نشان داد که برخی از فناوری های هسته ای با قابلیت دوگانه می توانند در ساخت بمب هسته ای کاربرد داشته باشند. کمیته زانگر از دیگر گروههای کنترل صادرات مواد فناور ی هسته ای است که در سال 1971 شکل گرفت و برای رسیدن به یک درک مشترک در خصوص موارد زیر ایجاد شده است: الف) تعریف تجهیزات، مواد ویژه طراحی شده و یا آماده برای پردازش، استفاده یا تولید مواد مخصوص شکافت پذیر ب) شرایط و روشهای رقابت تجاری، صادرکنندگان تجهیزات یا مواد هسته ای با در نظر گرفتن در راستای اتخاذ تدابیر حفاظتی آژانس به مواد صادراتی کشورها.[9] ایالات متحده از بانیان اصلی شکل گیری رژیم های کنترل صادرات تکنولوژی هسته ای بوده است. جرج بوش در سخنرانی خود در فوریه 2004 برای بستن گریزگاههای ماده 4 NPT پیشنهاد محرومیت از تکنولوژی فن آوری غنی سازی و بازفرآوری به کشورهای فاقد این تکنولوژی پیشنهاداتی را ارائه کرد و اعلام نمود که غنی سازی، فرآوری اورانیوم برای کشورهایی که به دنبال استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای صلح آمیز هستند لازم نیست. این کشور عرضه فناوری هسته ای توسط NSG را منوط به پذیرش NPT و پروتکل الحاقی توسط کشورها کرده است. این پیشنهاد آمریکا و تفسیر ماده 4 NPT در راستای محدود کردن حق شرکت در کمال ممکن تبادل تجهیزات، مواد و اطلاعات علمی و فنی برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای است که در کنفرانس 2005 کشورهای آرژانتین، برزیل، مصر، فرانسه، ایران و NAM مخالفت خود را با پیشنهادات مربوط اعلام کردند.[10] ایجاد محدودیت در انتقال مواد وفناوری هسته ای به بهانه عدم اشاعه تسلیحات هسته ای در قالب گروههای کنترل صادرات نقض جدی و صریح اساسنامه آژانس و ماده چهار معاهده NPT بوده و سبب به هم خوردن توازن معاهده به ضرر کشورهای غیر هسته ای شده ، و منافع حیاتی کشورهای ندار را به خطر می اندازد. چراکه از این ساز و کارها نیز به عنوان مشوقی برای اقناع کشور ها و مقابله با سیاستهای مستقل آنها استفاده می گردد. تحدید دسترسی به تکنولوژی چرخه سوخت هسته ای به بهانه عدم اشاعه تسلیحات هسته ای صورت می گیرد. از منظر قدرتهای هسته ای در راستای عدم اشاعه تسلیحات هسته ای بایستی مواد هسته ای مورد استفاده در امور غیرنظامی و چرخه سوخت هسته ای تحت کنترل انحصاری شرکت های چندملیّتی قرار گیرند. در اواسط دهه 1970 بحث های زیادی در خصوص تضمین عرضه متمرکز سوخت هسته ای، امکان ایجاد مراکز منطقه ای چرخه سوخت هسته ای بوجود آمد که یکی از پیشنهادات مربوط بود به ایجاد یک مرکز بین المللی سوخت هسته ای (INFA)[11] تحت نظارت آژانس که به عنوان یک بانک سوخت و تضمین عرضه سوخت هسته ای به کشورهای عضو پیمان NPT و تعهد به پرهیز دول غیر هسته ای از عملیات حساس هسته ای از جمله بازفرآوری یا غنی سازی بود. در این راستا در اکتبر سال 1977 مرکز بین المللی چرخه سوخت هسته ای(INFCE)[12] ایجاد شد و به بررسی ارزیابی فنی ارتباط بین برنامه انرژی هسته ای و گسترش تسلیحات هسته ای برای هدف اصلی این ارزیابی که سعی در کشف امکان انحراف فعالیتهای مرتبط با چرخه سوخت هسته ای برای استفاده نظامی بود،اقدام نماید. این مرکز بر جنبه های زیر متمرکز بود: ارزیابی کلی از چرخه سوخت هسته ای
اقدامات لازم برای بهبود تضمین عرضه سوخت هسته ای به کشورهای در حال توسعه
ذخیره سازی سوخت هسته ای
بهبود پادمانهای هسته ای
جایگزینی اقتصاد بین المللی پلوتونیوم هسته ای بر اساس اورانیوم غنی سازی شده [14 نگرانی در خصوص مازاد پلوتونیوم مصرفی بین المللی در سال 1978 منجر به ایجاد یک کمیته ذخیره سازی پلوتونیوم بین المللی (IPS) [14]گردید که هدف این کمیته استفاده کارشناسان آن از مقررات آژانس بین المللی انرژی اتمی در خصوص سپردن مازاد پلوتونیوم تولید ملی کشورها به طور موقت به آژانس بود. در ژوئن 1980 کمیته آژانس بین المللی انرژی اتمی (CAS) [15]تأسیس گردید تا در خصوص اطمینان از عرضه مواد هسته ای تضمین تجهیزات و فن آوری هسته ای به منظور تعیین نقش آژانس در خصوص موارد زیر به فعالیت موثر بپردازد 1- ایجاد مراکز چرخه سوخت چند ملیّتی 2- افزایش اطمینان از عرضه سوخت هسته ای 3- ایجاد بانک سوخت هسته ای و مکانیسم امداد، اورژانس و ارزیابی رویکردهای مشترک برای همکاری هسته ای هدف متمرکز بر نقل و انتقال بین المللی سوخت هسته ای، ایجاد ارتباط روشن بین عدم گسترش سلاح هسته ای و اطمینان از عرضه سوخت تجهیزات و فناوری هسته ای [16] در فوریه 1986 آژانس بین المللی انرژی اتمی یک گروه از کارشناسان ارشد خود را برای مطالعه بروی مکانیزم خاصی برای کمک به ایجاد مکانیزم مناسب جهت کمک به کشورهای در حال توسعه در ارتقاء و تأمین برنامه های هسته ای ایجاد کرد و در این راستا مدیر کل آژانس اذعان کرد که سوخت هسته ای ایجاد چالش جدید هم برای جامعه بین المللی و هم برای آژانس بین المللی انرژی اتمی است. چرا که تأیید امکانات غنی سازی و تسهیلات بازفرآوری بسیار دشوار است و زمان مورد نیاز برای مواد شکافت پذیر جهت استفاده در مواد منفجره هسته ای بسیار کوتاه می باشند و انتقال تکنولوژی ساخت یک سلاح هسته ای به کشورهای غیر هسته ای می تواند در عرض چند هفته توانایی تولید یک سلاح هسته ای را برای آن کشور فراهم آورد و اگر تعداد بیشتری از کشورها اقدام به توسعه مراحل حساس چرخه سوخت که امکان دستیابی به سلاح هسته ای را فراهم می کند نمایند، معاهدهNPT پایدار نخواهد بود و سبب گسترش اشاعه تسلیحات هسته ای، قاچاق هسته ای و تروریسم هسته ای می شود و اینکه معاهده NPT تا چه حد مانع دستیابی کشورهای غیر هسته ای به مراحل حساس چرخه سوخت هسته ای می شود، همچنان مبهم است. [17] مدیر کل آژانش بین المللی، درسال 2003 اعلام کرد که رویکرد چند جانبه در فناوری هسته ای بهبود دهنده، کنترل کننده و عامل شفافیت در سوخت هسته ای و تأمین کننده مطمئن انرژی مورد نیاز کارخانجات و تأسیسات هسته ای دولت های غیر هسته ای و عامل تقویت معاهده NPT است. محدود کردن پردازش مواد هسته ای قابل استفاده در برنامه هسته ای غیرنظامی و ممنوعیت تولید مواد جدید از طریق بازفرآوری غنی سازی در انطباق ماده 5 معاهده NPT ، محدود کردن این عملیات به طور انحصاری به امکانات تحت کنترل چند جانبه، رویکردهای چند ملیتی در خصوص نظارت بر استقرار تسهیلات انرژی هسته ای با هدف عدم انحراف این فعالیتها به ساخت تسلیحات هسته ای و مدیریت سوخت های هسته ای مصرف شده (زباله های رادیواکتیو) از جمله موضوعاتی است که از سوی آژانس پیشنهاد گردیده است. و در این راستا آژانس خواستار راه اندازی یک گروه از کارشناسان بین المللی با رویکرد چند جانبه مربوط به سوخت هسته ای در 2004 به نام (MNA)[18] با هدف تضمین عدم گسترش تسلیحات هسته ای در مقابل حفظ اطمینان از عرضه مواد هسته ای و خدمات هسته ای در سراسر جهان از طریق رویکردهای چند جانبه هسته ای MNAS به شرح ذیل گردید: 1- تقویت مکانیسم های موجود بازار تجاری از طریق قراردادهای بلند مدت شفاف 2- توسعه و اجرای تضمین های تأمین بین المللی مواد و خدمات هسته ای از طریق آژانس 3- ترویج تبدیل داوطلبانه امکانات موجود قرار ملی کشورها به MNAS با مشارکت NNWS و NPT و NWS 4- ایجاد امکانات جدید بر اساس مالکیت مشترک، مدیریت مشترک امکانات MNAS تأسیسات هسته ای غنی سازی اورانیوم، بازفرآوری سوخت و ذخیره سازی سوخت مصرف شده us و در طرح رزرو سوخت هسته ای در کنفرانس آژانس بین المللی 2005، ایجاد یک ذخیره سوخت هسته ای از اورانیوم غنی سازی و پلوتونیوم بازفرآوری شده بیش از حد نیاز ملی کشورها برای تأمین سوخت هسته ای کشورهای عضو NPT و چشم پوشی داوطلبانه کشورها از غنی سازی. [19 پیشنهاد MNA عمدتاً بر موارد زیر متمرکز دارد: [20] در حوزه تضمین عرضه: بازار متنوع، تضمین عرضه سوخت هسته ای، اطمینان از عملکرد سالم بازار سوخت هسته ای می باشد.
در عرضه سوخت : بانک سوخت: الف) عرضه چندجانبه سوخت، پیشنهاد روسیه: ایجاد یک کنسرسیوم چند ملیتی با مدیریت مشترک کارخانه غنی سازی در یک کشور که در آن کشورهای غیر هسته ای به عنوان سهامداران آن، امکان دریافت اورانیوم غنی سازی با غنای پایین را فراهم می آورد. ژانویه 2006 رئیس جمهور روسیه اعلام کرد که نیازمند یک نمونه از زیرساخت های جهانی با علاقه مندی همه کشورها به انرژی هسته ای مورد نیاز بر طبق الزامات NPT هستیم. ایجاد یک سیستم مراکز بین المللی ارائه خدمات چرخه سوخت هسته ای بدون تبعیض و تحت کنترل بین المللی آژانس بین المللی انرژی اتمی عنصر کلیدی در توسعه زیرساخت های اقتصادی کشورها می باشد، آماده ایجاد این مرکزی در خاک خود می باشد. پیشنهاد مرکز بین المللی غنی سازی اورانیوم[21] در خاک روسیه به عنوان منبعی مطمئن برای سوخت کشورهای غیر هسته ای نشان از موضع این کشور دارد. [22] ب) چارچوب بین المللی همکاری های انرژی هسته ای که یک ابتکار از سوی ایالات متحده که قبلاً به عنوان GNEP [23] (مشارکت جهانی انرژی هسته ای) از سوی این کشور پیشنهاد شده بود.[24] ج) پروژه چند جانبه غنی سازی سال(MESP) 2006 پیشنهاد آلمان مبنی بر ایجاد یک کارخانه غنی سازی جدید چندجانبه تجاری تحت کنترل و حاکمیت آژانس بود. د) چند جانبه سازی چرخه سوخت هسته ای (2007) پیشنهاد اتریش با هدف ایجاد امکانات چند جانبه چرخه سوخت جهت تولید اورانیوم کمتر غنی شده در پایگاهAngrask روسیه می باشد. [25] هدف از ایجاد بانک سوخت تضمین عرضه قابل اعتماد سوخت هسته ای در زمانی است که اختلالی در بازار تأمین سوخت هسته ای به وجود می آید. از نظر MNA کشورهایی که خواهان برخورداری از سوخت ذخیره سازی هستند بایستی عضو NPT بوده و به تعهدات پادمان آژانس متعهد باشند. لذا به صورت صریح ساز و کارهای ابداعی و انحصاری به عنوان مشوقی برای جذب و فشار به کشور های هسته ای بدل شده است. جرج بوش در سال 2004 اعلام کرد که ایالات متحده یک منبع قابل اعتماد از تضمین مواد هسته ای مورد نیاز کشورهای عضو NPT خواهد بود اگر آنها تعهد دهند که آزادانه از دسترسی به ENR چشم پوشی کنند. به عقیده ایالات متحده اگر کشورها متعهد به تعهدات خلع سلاح NPT نباشند این کشورها حق دسترسی به فن آوری هسته ای از جمله چرخه حساس سوخت هسته ای را نخواهند داشت و توسعه انرژی هسته ای حق کشورها نیست بلکه یک پاداشی از طرف NPT برای کشورهای رعایت کننده ماده 1 و 2 و 3 NPT است. [26] به عقیده ایالات متحده برای مدت طولانی معاهده NPT مورد سوء استفاده واقع شده است و نیازمند یک استاندارد جدید بین المللی هستیم تا مانع کشورهایی شود که در پوشش استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای اقدام به توسعه سلاحهای هسته ای نمودهاند. جان بولتون در سومین جلسه کمیته مقدماتی کنفرانس 2005 اظهار داشت که بر طبق معاهده NPT همه کشورها حق دستیابی به فن آوری چرخه سوخت هسته ای و فعالیتهای هسته ای را ندارند.[27] با دقت نظر در اهداف گروه MNA مشخص است که در درجه اول بر خروجی نهایی چرخه سوخت هسته " غنی سازی اورانیوم "متمرکز است، دوم تمام فعالیتهای هسته ای چرخه سوخت کشورهای دیگر تحت نظارت شدید قرار می گیرد، سوم اولویت های تأمین کنندگان فن آوری هسته ای با گیرندگان این فناوری یکسان نیست. تمرکز MNA عمدتاً بر جنبه های اقتصادی در فعالیتهای صلح آمیز هسته ای و عدم گسترش سلاحهای هسته ای است. لذا منتفی دانستن حق دسترسی کشورهای غیر هسته ای به تکنولوژی غنی سازی اورانیوم به بهانه ارائه مشوقهای هسته ای در قالب ایجاد بانک سوخت هسته ای، تامین مواد هسته ای برای کشورهای غیر هسته ای در کنار رویکرد تبعیض آمیز این کشورها در خصوص ممانعت از تامین این مواد برای برخی کشورها خطر جدی برای حقوق کشورهای غیر هسته ای محسوب شده و آینده منافع انرژی صلح آمیز هسته ای مورد نیاز کشورهای غیر هسته ای را به مخاطره می اندازد و در مقابل نگاه کاملا حداقلی کشورهای هسته ای ،کشورهای غیر هسته ای معتقد به حقوق اساسی خود در قالب دسترسی به فناوری بومی هسته ای خارج از مالکیت سایر کشورها و در قلمرو سرزمینی خود می باشند. مزیت های خاص انرژی هسته ای سبب شده که کشورهای زیادی به استفاده از این انرژی هسته ای روی بیاورند. بنابر اطلاعات آژانس بین المللی انرژی اتمی تا سال 2009 ،در حدود 450 راکتور تولید انرژی صلح آمیز در سراسر جهان مورد بهره برداری قرار گرفته است. این در حالی است که حجم این تقاضا روزبه روز در حال افزایش است. مسئله ای که به دشواری کار آژانس افزوده دو منظوره بودن تاسیسات هسته ای است. این مشکل زمانی حادتر می شود که کشوری تمام مراحل فن آوری هسته ایی را در اختیار داشته باشد. این مسئله ای که فرای بحث های سیاسی، کشور های هسته ای از آن ترس دارند: چرا که چنین کشوری را می توان کشور بالقوه هسته ای از این نظر که دارای سلاح بالقوه هسته ای است محسوب کرد. از نگاه کشورهای هسته ای با توجه به اینکه کشورهای متقاضی استفاده از انرژی اتمی افزایش چشم گیری یافته، نظارت کافی و موثر بر این روند مشکلات و هزینه های زیادی برای آژانس تحمیل کرده است. لذا در دسترس بودن تمام مراحل فن آوری هسته ایی کار آژانس را در اعمال بازرسی ها و راستی آزمایی های خود دوچندان کرده است و صحت این راستی آزمایی ها را به شدت پایین آورده واین مسئله برای کشورهای هسته ای که انحصار سلاح های هسته ای را دارند به عنوان تهدیدی اساسی محسوب می شود. در این رابطه آقای البرادعی دبیر کل سابق آژانس مهمترین مشکل در این رابطه را کاهش زمان تبدیل تجهیزات دو منظوره برای استفاده غیر صلح آمیز می خواند. [28] پاراگراف اول از ماده IV معاهده عدم گسترش حق غیر قابل صلب کشورها در توسعه، تحقیق، تولید و استفاده صلح آمیز از تمام مراحل دانش هسته ای را در صورتی که با مواد I و II معاهده عدم گسترش در تضاد نباشد به رسمیت شناخته است و پاراگراف دوم ماده IVهمه کشورها را موظف کرده تمام تلاش خود را در جهت تسهیل برخورداری هم پیمانان از تمام مراحل تکنولوژی هسته ای به کار بندند. در خود معاهده نه تنها هیچ گونه محدودیتی مبنی بر داشتن دایره و اندازه دانش هسته ایی وجود ندارد، بلکه کمک و مشارکت در استفاده و همگانی کردن چنین دانشی نیز توصیه شده است. اما کشورهای هسته ای اجازه داشتن چرخه کامل سوخت هسته ای در کشورهایی که به پادمان های جامع آژانس عمل نمی کنند(کشورهای "non-compliance") را چالشی بر سر راه معاهده عدم گسترش می دانند و از آن عاملی برای تسهیل در گسترش سلاح های هسته ایی یاد می کنند. لذا در خوش بینانه ترین حالت معتقدند کشورهایی که چرخه کامل سوخت هسته ایی را در اختیار دارند بایستی یک سری تعهدات را پذیرا باشند :از جمله اینکه اعتماد سازی کافی بین المللی را انجام دهند، بالاترین سطح از شفافیت را در برنامه های خود داشته باشند و ضمن پذیرش پروتکل الحاقی به عنوان به روز ترین مدل مورد نیاز برای پایبندی به پادمانهای جامع آژانس، بیشترین همکاری را با آژانس بین المللی انرژی اتمی انجام دهند. [29] از جمله مواردی که کشورهای هسته ای از جمله سه کشور ایالات متحده ،انگلیس و فرانسه با عنوان نگرانی های خود از برنامه های هسته ای کشورمان مطرح می کنند در اختیار داشتن چرخه کامل سوخت هسته ای است. این کشورها سایت هایی نطنز و قم را به عنوان نگرانی اصلی خود مطرح ساخته و معتقدند داشتن این قابلیت ها در یک کشوری که به زعم آنها با آژانس همکاری های لازم را نداشته می تواند بسیار خطرناک باشد. اتهامی که با سیاسی کاری های آژانس موانع بسیاری بر سر راه توسعه بر نامه های کشورمان به وجود آورده است. [30] این کشورها معتقدند بایستی پادمانهای آژانس با اجرایی شدن پروتکل الحاقی تقویت گردد. این موضع از جانب روسیه به خصوص در رابطه با برنامه های هسته ای کشورمان اتخاذ شده است. پیشنهاد مرکز بین المللی غنی سازی اورانیوم[31]در خاک روسیه به عنوان منبعی مطمئن برای سوخت کشورهای ندار باشد نشان از موضع این کشور دارد.[32]دولت انگلستان نیز در سال 2007 طرحی با عنوان “enrichment bond”به آژانس ارائه داد که در این طرح تضمین های محکمی برای تامین سوخت کشورهای ندار پیش بینی شده بود .این طرح از کشورهای ندار درخواست می کرد در اذای در یافت سوخت تضمینی برای راکتور های خود از تولید و غنی سازی سوخت در کشور خود موقتا دست بردارند. از جمله تضمین ها این بود که این مرکز نمی تواند از تحویل سوخت به کشور دریافت کننده به دلایل سیاسی خودداری کند. دراین طرح فقط آژانس می توانست به دلایل فنی جلوی انتقال سوخت به کشور مصرف کننده را بگیرد. این کشور این طرح را در راستای دستیابی به وضعیتی در جهت رفع خطرات داشتن تمام مراحل سوخت هسته ایی ارائه کرده بود. [33] در مذاکرات جاری هسته ای کشورمان با کشور های 5+1 این مبحث، همچنان به عنوان محور اساسی مذاکرات مطرح بوده است. اما به دلیل اصرار جمهوری اسلامی ایران، صرف نظر کردن از داشتن چرخه کامل سوخت هسته ای تعدیل شده و کشورمان تنها موافقت کرده در تعداد و حجم غنی سازی های خود محدودیت هایی را بپذیرد. پی نوشت: 1. Safeguards obligations 2. mplementation 3. compliance 4. " Strengthening the NPT: Addressing the treaty’s institutional deficits, including withdrawal", Acronym Institute for Disarmament Diplomacy, 2010, P: 1. 5. Mohamed 1Shaker, THE NUCLEAR NON-PROLIFERATION TREATY ORIGIN AND IMPLEMENTATION, 1959-1979, PUBLICATIONS, INC. London @ Rome 9 New York ,p:12. 6. Zangger 7. NSG 8. Kenberry,Review of Recent Literature on Nuclear Issues, ,P:19 , At available HTTP://ICNND.ORG/DUCUMENTS/REVIEW-RECENT-LITERATURE-NUCLEAR-ISSUES 9. Kenberry,Review of Recent Literature on Nuclear Issues, ,P25 , At available HTTP://ICNND.ORG/DUCUMENTS/REVIEW-RECENT-LITERATURE-NUCLEAR-ISSUES 10. Project of the Nuclear Age Peace Founationthe,p:60 ,AT available HTTP://WWW.NUCLEAR FILES.ORG 11. International Nuclear Fuel Authority 12. International Nuclear Fuel Cycle Evaluation 13. The Peacful Uses OF Nuclear Energy,P:58 , at available HTTP://WWW.PPNN SOTON .AC.UK/BB1/CHAPTER8 14. International Plutonium Storage 15. Committee on Assurances of Supply 16. The Peacful Uses OF Nuclear Energy,P:59 , at available HTTP://WWW.PPNN SOTON .AC.UK/BB1/CHAPTER8 17. Robert zarate,the npt iaea safeguards and peaceful nuclear energy:an inalienable right put precisely to what?, P61: , AT available HTTP://WWW.NPOLICY.ORG 18. یک اقدام اعتمادسازی و رویکردهای چندجانبه تضمین کنندة افزایش مشارکت جامعه بین المللی در کنترل بخشهای حساس چرخه سوخت هسته ای غیرنظامی که کمتر در معرض خطر سوءاستفاده جهت ساخت تسلیحات هسته ای قرار گیرد. امکانات مشترک با کارکنان چندملیتی سبب کاهش تعداد سایت های دارای امکانات حساس و کاهش خطر اشاعه هسته ای و تضمین استفاده بهتر از انرژی صلح آمیز هسته ای و برنامه های کاربرد هسته ای می شود. 19. Mitsuru kurosa,FULL COMPLIANCE WITH THE NPT: effective verification and nuclear fuel cycle,P:23 , at available http://www.sipi.org/newslettervisuals/vitalyarticle 20. GIORGIO FRANCESCHINI AND DANIEL MULLER,PEACFUL USES OF NUCLEAR ENERGY IN MIDDLE EAST:MULTILATERAL APPROACHES AR FOR at available HTTP://WWW.NONPROLIFARATION.EU/DUCUMENTS/BACKGRROUNDPAPERS/FRANCESCHINI 21. "International Uranium Enrichment Center (IUEC)" 22. Dr. Oliver Meier The 2010 NPT review conference & Russia: implications for nuclear disarmament 23. Institute for Peace Research and Security Policy Hamburg/ Arms Control Association ,3 June 2010, Heinrich-Böll-Foundation, Moscow,page10 24. GNPG 25. یکی از طرحهای اصلی در زمینه انرژی هسته ای جهان مشارکت ایالات متحده در راه اندازی GENP در ماه فوریه 2006 با هدف همکاری بین المللی برای ترویج استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای و چرخه سوخت هسته ای، مدیریت زباله های هسته ای؛ کاهش خطرات اشاعه تسلیحات هسته ای می باشد و این در حالی است که دول غیر هسته ای GNPT را بر مبنای NPT تبعیض آمیز دانسته و بر حق مسلم خود مندرج در ماده 4 NPT تأکید دارند. 26. Mitsuru kurosa,FULL COMPLIANCE WITH THE NPT: effective verification and nuclear fuel cycle, at available http://www.sipi.org/newslettervisuals/vitalyarticle 27. GIORGIO FRANCESCHINI AND DANIEL MULLER,PEACFUL USES OF NUCLEAR ENERGY IN MIDDLE EAST:MULTILATERAL APPROACHES AT available HTTP://WWW.NONPROLIFARATION.EU/DUCUMENTS/BACKGRROUNDPAPERS/FRANCESCHINI 28. Robert Zarate, The NPT, IAEA Safeguards and Peaceful Nuclear Energy:An/ “Inalienable Right,” But Precisely To What?† , Nonproliferation Policy Education Center‡/January 2007 (Revised September 2007),page 8. 29. Takeshi NAKANE Advanced Nuclear Fuel Cycles and SafeguardsEnvoy Extraordinary and Minister Plenipotentiary, Permanent Mission of Japan to the International Organizations in Vienna page12. 30. Cole Harvey، Major Proposals to Strengthen the Nuclear Nonproliferation Treaty، A Resource Guide for the 2010 Review Conference,March 2010،page 9. 31. International Uranium Enrichment Center (IUEC)" 32. Dr. Oliver Meier The 2010 NPT review conference & Russia: implications for nuclear disarmamentInstitute for Peace Research and Security Policy Hamburg/ Arms Control Association ,3 June 2010, Heinrich-Böll-Foundation, Moscow,page10 33. Cole Harvey، Major Proposals to Strengthen the Nuclear Nonproliferation Treaty، A Resource Guide forthe 2010 Review Conference، March 2010,page1 حسین مولایی منبع: مرکز اسناد انقلاب اسلامی انتهای متن/
93/10/16 - 00:05
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها