محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832231115
محمدحسین کریمی پور: سیاست های غلط، بیشترین مشکل کشاورزی است
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: محمدحسین کریمی پور: سیاست های غلط، بیشترین مشکل کشاورزی است اقتصاد > کشاورزی - سایت صدای اقتصاد نوشت:
مدیریت در بخش های مختلف اقتصادی کشور، سال هاست که دچار مشکل است. مشکلی که به این دولت و آن دولت برنمی گردد. اما به هرحال، این مشکلات مدیریتی و سیاست های غلط آنقدر زیاد بوده که بعضی کارشناسان تاثیر آن را بیشتر از تحریم ها می دانند. کارشناسانی، مانند با محمدحسین کریمی پور، رییس پیشین کمیسیون کشاورزی اتاق. او می گوید: «مساله تحریم، تهدید اصلی کشاورزی نیست. این سیاست های غلط است که بیشترین نقش را در مشکلات کشاورزی ایفا می کند.» *موضوعی که بخش های اقتصادی کشور را تحت شعاع خود قرار داده نشست های 1+5 است که به سال آینده کشیده شده است. اگر این تحریم ها برداشته نشود، چه بر سر کشاورزی خواهد آمد؟ ما در کشور، سیاست های اقتصاد مقاومتی را داریم. یکی از ارکان اصلی این سیاست ها، خوداتکایی در تامین حداقل غذای ملت است. من تصور می کنم که نه تحریم ها بلکه مدیریت های اشتباه، کشور را روز به روز از این هدف دور می کند. به طور مثال، همین اضافه برداشت ها در سال های اخیر باعث شد تا کشور به جای حفظ پتانسیل های بالقوه زراعت و امکان افزایش تولید غلات در شرایط محاصره احتمالی، با ساده اندیشی در سال هایی که تحریم نبوده، منابع آب خود را، برداشت کند و از بین ببرد. به این ترتیب بسیاری از منابع آب استراتژیک ایران تخریب شده و بعضی، دیگر وجود ندارد که بشود با آن زراعت کرد و گندم کاشت. پس مساله تحریم، تهدید اصلی کشاورزی نیست. این سیاست های غلط است که بیشترین نقش را در مشکلات کشاورزی ایفا می کند. اما کشور به جای حفظ منابع آبی خود و استفاده از آن در مواقع بحران، این منابع را با محاسبه قیمت صفر در چند سال اخیر به شدت تخریب کرد. بنابراین از امروز به بعد بعلت تشدید فروپاشی منابع آبی باید شاهد کاهش اجباری تولید در این بخش باشیم. *پس به جای اینکه به فکر برداشتن تحریم ها در سال آینده باشیم، بهتر است به فکر داشتن مدیریتی درست و اصولی بود؟ حداقل در بخش کشاورزی که چنین است. به عبارتی بیشتر از این که متوجه خطری از جانب تحریم ها باشیم باید به بدفهمی اقتصاد مقاومتی و بدفهمی نقاط قوت و ضعف کشور و اصرار بر پوپولیسم توجه کنیم. *بانک مرکزی می گوید، رشد اقتصادی کشور در شش ماه اول سال، 4 درصد و رشد اقتصادی گروه کشاورزی 3.2 درصد بوده است. در مورد این اعداد ارایه شده ، بعضی تشکیک می کنند. این آمار چقدر به واقعیت نزدیک است؟ در مورد آمار بخش کشاورزی دو ملاحظه مهم وجود دارد. اول اینکه کیفیت و روایی آمار کشاورزی وضعیت نابسامانی داشته و دارد. این نابسامانی چه در اعداد تولید و چه در سطح زیر کشت و تمام آمار و شاخص های مربوط به بخش کشاورزی کم و بیش دیده می شود. حداقل در بخش کشاورزی، ساختاری که آمار را تولید و ارائه می کند، ساختاری قابل اتکا و علمی نیست. اما نکته دوم به طور خاص به عملکرد دولت دهم برمی گردد. چرا که در آن زمان، ما با یک مداخله درسطح مدیران کلان به منظور آمارسازی های تعمدی رو به رو بودیم. به طور مثال در سال آخر دولت دهم، وزارت کشاورزی ادعا کرد 13 میلیون تن گندم در کشور تولید شده است. اما آنالیز کارشناسان از مصرف، صادرات و واردات و انباشت گندم نشان از خطای 50 درصدی داشت. مسئولین فعلی وزارتخانه هم این خطای فاحش را قبول دارند. امروز با بازگشت مدیران حرفه ای تر به وزارت جهاد کشاورزی، می توان فرض کرد که شاید این نقیصه دوم رو به بهبود باشد، ولی به طور یقین در نقیصه اول که نقیصه ای ساختاری است و مربوط به نحوه جمع آوری آمار و اطلاعات کشاورزی می شود، بعید است تغییرات مناسبی انجام شده باشد. این است که من خیلی به آمارهای بخش کشاورزی، اطمینان ندارم. *بنابراین به عقیده شما در آمار جای کار زیادی وجود دارد؟ بله. چرا که حداقل آمار مربوط به کشاورزی، آمار قابل اتکایی نیست. *به هرحال آمارها حاکی از رشد در تولید کشاورزی است. ارزیابی شما از این رشد چیست؟ رابطه این رشد و تنش آبی چطور است؟ در واقع رشد حجم تولیدات کشاورزی، به عنوان یک شاخص منفرد، مخصوصا در مواقعی که مساله و بحران آب در میان باشد، همیشه خبر خوبی نیست. در حال حاضر با آماری که وزارت نیرو اعلام می کند، سالانه بیش از 10 تا 12 میلیارد مترمکعب اضافه برداشت از منابع آبی کشور رخ می دهد. بخش مهمی از این اضافه برداشت صرف زراعت می شود. البته این در شرایطی است که بهره وری آب در بخش کشاورزی ایران با متوسط جهانی فاصله زیادی دارد و بهبود قابل توجهی هم ایجاد نشده است. حتی در دولت نهم و دهم بخشی از دستاوردهای کشور مثلا بهره وری در گندم دچار فروپاشی شد. به این ترتیب، در شرایطی که اضافه تولید از بهره وری نمی آید، این اضافه تولید به معنای تداوم روند ویرانگر اضافه برداشت از منابع آبی خواهد بود. بنابراین اگر قبول کنیم آب، چالشی است که پایایی ایران را به خطر انداخته، پس اضافه تولید گندم از محل اضافه برداشت آب، ممکن است خبر بدی به حساب آید. من می خواهم این دو موضوع را کنار هم بگذارم و بگویم که فقط به رشد کشاورزی به عنوان «هرچه بیشتر ، بهتر» نباید نگاه کرد. باید این مسایل را مقداری عمیق تر و با تحلیل های هوشمندانه تری سنجید. 3535
کلید واژه ها: رشد اقتصادی -
دوشنبه 8 دی 1393 - 10:09:52
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها