واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس از قلعهگنج گزارش میدهد
بزرگترین جونده ایران در خطر انقراض+تصاویر
بزرگترین جونده ایران به نام «دازور» یا «تشی» به علت نبود یک پایگاه محکم در حفاظت از محیط زیست شهرستان قلعهگنج مورد سلاخی شکارچیان قرار گرفته است.
به گزارش خبرگزاری فارس از قلعهگنج، به علت نبود یک پایگاه محکم و مردمی در حفاظت از محیط زیست شهرستان قلعهگنج باخبر شدیم که بزرگترین جونده ایران مورد سلاخی شکارچیان قرار گرفته است. شکارچیان که به بهانه حمله این موجود بیآزار به کشتزارهای خود گلهمند هستند، شبانه اقدام به کشتار این جونده کرده و صبح گوشت این حیوان را میفروشند، مردم محلی میگویند، گوشت این حیوان گرم است و برای درمان کمردرد بسیار خوب و شفابخش است. از طرفی در شرع مبین اسلام مصرف این گوشت حرام است و استفاده بیش از حد این روزها از گوشت این جونده نگرانی دوستداران محیط زیست را آشکار کرده است. گروه کاوشگران طبیعت که به صورت خودجوش به معرفی و حفاظت از منابع طبیعی و حیات وحش میپردازد در آخرین گزارش خود حکایت تلخ شکار این جونده بزرگ را برای امداد از نهادهای مرتبط اعلام کرد.
جانور «دازور» یا «تشی» جانوری پستاندار و جونده است که بدنش با پوششی از تیغ پوشیده شده و بههنگام احساس خطر تیغهای خود را به بدن دشمن فرو میبرد، تشی را نباید با جوجه تیغی که از خانوادهٔ دیگری است، اشتباه گرفت، این جانور از زیرراستهٔ تشیشکلان (Hystricomorpha)، خانوادهٔ تشیهای بر جدید (Erethizontidae) است. این جانور بزرگترین جونده ایران است، خارهای بلند روی بدنش او را از سایر پستانداران متمایز میکند، خارهای ناحیه گردن و شانه نازک و بلند است، موقعی که آنها را سیخ میکند به شکل بادبزن در میآیند و حیوان بزرگتر به نظر میرسد. خارهای قسمت پشت کوتاهتر و کمی کلفتتر با نوارهای سیاه و زرد و خارهای ناحیه دم کوتاه و سفید هستند، طول و اندازه این جونده نشان از بزرگی آن دارد، طول سر و تنه 70 تا 90 سانتیمتر، دم هشت تا 10 سانتیمتر، طول خار 18 تا 35 سانتیمتر و وزن 11 تا 25 کیلوگرم که هر تشی بهطور خالص چیزی حدود پنج کیلوگرم گوشت خواهد داشت.
وجود جونده تشی در منطقه چاهباغ و دشت چاهدادخدا در بیشتر زیستگاهها اعم از جنگلی، کوهستانی، استپی و بیابانی زندگی میکند، گاهی نیز در پیرامون باغها و زمینهای کشاورزی ساکن میشود، یکی از مناطقی که این حیوان دارای فراوانی زیاد است و میتوان آن را بهفور یافت، منطقه چاهباغ و دشت چاهدادخدا در قلعهگنج است. از عادات جالب این جونده میتوان، گفت که شبگرد است و به صورت انفرادی زندگی میکند، اما گاهی یک گروه فامیلی کوچک در یک لانه ساکن میشوند، بر خلاف آنچه که شایع است، تشی نمیتواند خارهای خود را پرت کند. در موقع احساس خطر برای بزرگ جلوه دادن خود خارها را سیخ میکند و خود را از پشت و یا بغل به حیوان مهاجم میکوبد، غذا از تمام قسمتهای گیاهان تغذیه میکند، برای خوردن پیاز و ریشه گیاهان زمین را حفر میکند در سال یک بار تولیدمثل میکند.
بقای زیست بوم کوهستانی منطقه با وجود جونده یک کارشناس محیط زیست در گفت وگو با خبرنگار فارس در قلعهگنج گفت: جوندهای که موجب بقای زیست بوم کوهستانی منطقه میشود، مورد بیرحمی و بیتوجهی قرار گرفته است. یونس جامگوهری بیان کرد: این جونده سبب بقای گیاهان مناطق کوهستانی، جابهجایی دانههای گیاهان و با شکافتن خاک و سنگهای کوهستان موجب خردشدن سنگها و خاکهای محکم کوهستان و تولید خاک مناسب برای رشد گیاهان میشود. وی افزود: محیط زیست باید به عنوان یک نهاد دولتی از گروههای مردم نهاد در راستای حفاظت از اکوسیستم شهرستان استفاده کند که این تعامل به وجود نیامده است. خشکسالی علت هجوم این جونده به باغها و مزارع یک زیستشناس و عضو گروه کاوشگران طبیعت قلعهگنج نیز در گفتوگو با خبرنگار فارس اظهار کرد: خشکسالی و نبودن منابع غذایی سبب شده است تا این جونده بزرگ به باغها و مزارع هجوم بیاورد. علی سلیمی گفت: از بین بردن گیاهان کوهستانی توسط چرای بیش از حد دامها یکی از عواملی است که سبب شده این حیوان به دشتها و باغها برای تامین غذا بیاید. وی تصریح کرد: بارشهای نسبتا خوب سال قبل هم در ازدیاد نسل این حیوان بیعلت نبود و تعداد که زیاد شد، رقابت بیشتر شد و عدم ریزش باران در سال جاری موجب کمشدن پوشش گیاهی منطقه شده است. ============= گزارش از: علی اکبرزاده ============= انتهای پیام/80004/و30
93/10/06 - 09:23
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]