واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش میدهد
روایت سوسوی شمعها و اشکها در سوگواری زنان نوغان
سوسوی شمعها و اشکها در سوگواری زنان نوغان، روایتی هزار و 200 ساله است و تاریخ هیچگاه آن واقعه غمبار را که امام مهربانی با زهر مامون عباسی، غریبانه به آسمان پر کشید، از خاطر نمیبرد، همان روزی که شیرزنان نوغان، با بخشیدن مهریه به همسران خویش، پیکر مطهر این امام رئوف را با شکوه هرچه تمامتر به خاک سپردند.
به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، محله نوغان اصالت و نام خود را مدیون و وامدار علیبن موسی الرضا(ع) است و آن روز که امام هشتم، غریبانه با زهر ناجوانمردانه مامون به شهادت رسید، این زنان نوغان بودند که با بخشیدن مهریههای خود به همسرانشان تن مطهر و نورانی امام مهربانی را تشییع کردند و نامشان را در لابهلای صفحات تاریخ به ثبت رساندند. حماسهای که تا همیشه تاریخ زنده است حماسه و رشادت این زنان تا همیشه در دل تاریخ ماندگار و زنده است و بعد از گذشت هزار و 200 سال غوغای زنان نوغان روایتی از سوسوی شمعها و اشکهایی است که از گونههایشان جاری میشود. به گواه مستندات تاریخی هنگامی که زنان نوغان از حادثه شهادت علیبن موسی الرضا(ع) آگاهی یافتند بدون هراس از مامون قیام کردند و در حمایت از مولای خویش ولایتمداریشان را تا ابدالدهر بر پیشانی روزگار مهر کردند، به راستی بانوان نوغان شناسنامه زنان فداکار و مهربان این آب و خاکند.
این زنان همه ساله در روز رحلت جانسوز امام هشتم(ع) به شکل نمادین با حمل تابوت، پیکر این امام رئوف را تشییع میکنند و به یاد میآورند آن روزی را که شعلههای عشق در دل مادران و زنان غیور این محله کهن زبانه کشید. امروز هم «سوگواره زنان نوغان»، خرمن دلهای بانوان این محله و زنان سرزمین آفتاب را به داغ عشقی ابدی مبتلا کرده است. بانوان نوغانی در فراق آن حضرت، سیاه پوش و سینهزنان، عزایی پرشکوه را برپا کردهاند و به پاس سنتی هزاران ساله با تشکیل صفوفی منظم در این روز به پابوس علیبن موسی الرضا(ع) آمدهاند. حمل تابوت نمادین امام رضا(ع) بر دوشهای رنجور و مهربان زنان نوغان نوای حزن انگیز و شیونهای رضا رضای آنان با حمل تابوت نمادینی که با پارچهای سبزرنگ و گلهای سرخ پرپر زینت گرفته بر دوشهای رنجور و مهربانشان حمل شده و باری دیگر عمق ارادت و عشق خود را به حضرت رضا(ع) در برگ برگ تاریخ به ثبت رساندند. از چندین روز گذشته این زنان محلهشان را با پرچمهای مزین به نام متبرک علیبن موسیالرضا(ع) تزئین کردهاند و آرام آرام به خاطر میآورند آن روزی را که سلاله پیامبر اکرم(ص) به زهر مامون عباسی مسموم و به آسمان عروج کرد، همان روزی که وقتی امام رئوف را شهید کردند، زنانی از تبار نور و آفتاب با اجازه همسران و بخشیدن مهریههایشان، پیکر ضامن آهو را تشییع کردند، بعد از آن واقعه شیرزنان نوغان هر سال در سالروز رحلت این امام پس از بازگشت از بارگاه شهید توس نذری میپزند و با پهنکردن سفرههایی به پهنای دلهای دریایی شان از زائران و مجاوران کوی دوست پذیرایی میکنند.
بوی گلاب و اسپند فضای این کوچه را معطر ساخته و فریادهای یا امام رضا(ع) بر قلوب محزون و غمگین این شیعیان مستولی شده است. اکنون این بانوان با در دست داشتن شمعهایی روشن، زیارتنامه میخوانند و بناست نماز ظهر و عصر شهادت امام رضا(ع) را در حرم رضوی به جماعت اقامه کنند. یک هزار و 200 سال است که رسم دلنشین نوغانیها قلبهای محزون و شکسته را برای شنیدن نوای تعزیه و نوحههای شورانگیز مهیا ساخته و بازهم این زخم قدیمی در دل عشاق خانه کرده است. ----------------------------- گزارش از: مرضیه صاحبی ----------------------------- انتهای پیام/3138/ب30
93/10/02 - 12:38
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 66]