محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843300653
دانش‌آموزان دیرآموز به مدارس عادی می‌آیند |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: دانش‌آموزان دیرآموز به مدارس عادی می‌آیند
دوران ایزوله کردن آدم ها به علت تفاوت های فردی شان در دنیای پیشرفته امروز تمام شده، آموزش و پرورش ما هم که می خواهد پوسته سنتی اش را بشکند و پا به دوره تحول نظام آموزشی بگذارد، چاره ای جز دوری از سیاست قرنطینه کردن آدم ها ندارد.
کد خبر: ۴۵۹۷۰۸
تاریخ انتشار: ۲۹ آذر ۱۳۹۳ - ۰۸:۵۷ - 20 December 2014
پرچم سفید صلح قرار است بالا برود، این بار از روی پشت‌بام‌های مدارسی که می‌پذیرند چند دانش‌آموز دیرآموز در کنار دانش‌آموزان عادی درس بخوانند و فارغ از این که بهره هوشی‌شان چند درجه از مردم عادی کمتر است، مثل آنها در محیط‌های طبیعی تحصیل کنند.
به گزارش جام جم، مهر 94 قرار است مرز میان دو نوع هوش شکسته شود و هوش مرزی ها ، کنار هوش عادی ها قرار بگیرند و در یک فضا، پای درس هایی مشترک بنشینند. دانش آموزان دیرآموز، بهره هوشی 70 تا 85 دارند و از این نظر چند درجه ای پایین تر از دانش آموزان عادی اند که هوششان بین دو عدد 90 و 110 در حرکت است. دیرآموزها عقب ماندگی ذهنی ندارند، اما در یادگیری محدودیت دارند و باید این را اضافه کرد به اعتماد به نفس پایین آنها، ضعف انگیزه و ناتوانی شان در تمرکز کردن های طولانی مدت و نیز یادگیری کند آنها در آموختن لغات و معانی آن. اما با این حال دیرآموزها قابل آموزش هستند و این قابلیت را دارند که از مدارس استثنایی پا بیرون بگذارند و به دنیای مردم عادی وارد شوند.
سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور و معاونت ابتدایی آموزش و پرورش ـ که به طور مشترک این برنامه را از سال آینده به طور جدی پیش خواهند برد ـ با تکیه بر همین ویژگی است که قصد دارند دانش آموزان دیرآموز را کنار دانش آموزان عادی بنشانند تا هم دیرآموزان بدانند مردم عادی چگونه اند و هم دانش آموزان عادی درک کنند بجز خودشان انسان های دیگری نیز هستند که نیاز به آموزش، توجه و زندگی دارند.
مجید قدمی، رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور در آستانه روز معلول (دوازدهم آذر) این خبر را رسانه ای کرد و ایسنا از قول او نوشت هدف از کنار هم قرار دادن آنها با دانش آموزان عادی، آماده کردن افراد برای زندگی طبیعی است؛ یعنی آماده کردنشان برای ورود به دنیایی که در آن همه جور آدم با همه نوع توانایی و هر میزان هوش وجود دارد.
درواقع این رویکرد مخالفان سیستم جداسازی است، کسانی که می گویند همان طور که جدا کردن دانش آموزان تیزهوش از دانش آموزان عادی کار خطایی است، جدا کردن دیرآموزان از دانش آموزان عادی نیز کار درستی نیست، چون این دانش آموزان با هر میزان بهره هوشی و توان ذهنی پس از پایان تحصیلات به جامعه ای وارد می شوند که دیگر هیچ مرزی میان افراد کشیده نمی شود و همه باید در یک جامعه گسترده هزار رنگ و نقش با هم به تفاهم برسند.
این موضوع از دیدگاه علم روان شناسی نیز مورد تائید است، طوری که از این زاویه، تحصیل دانش آموزان دیرآموز در کنار کودکان عادی، کاری است برای رعایت حقوق افراد و برقراری عدالت آموزشی.
سیده فاطمه شفیعی از روان شناسان مدافع این طرز فکر است که به ایسنا می گوید کلاس های تلفیقی راهی است برای شکوفایی توانایی های بالقوه دانش آموزان دیرآموز، البته به این شرط که معلمان در تماس با این گونه کودکان آنها را درک کرده و بپذیرند و از رهگذر توجه به نیازهای ویژه این دانش آموزان، به سازگاری اجتماعی، عاطفی و پیشرفت تحصیلی آنها کمک کنند.
این روان شناس حتی پا را فراتراز این می گذارد و می گوید در سال های گذشته مسئولان و برنامه ریزان گمان می کردند برنامه های آموزش تلفیقی فقط با قرار دادن این دو گروه دانش آموز کنار هم خاتمه یافته و اهداف این نوع آموزش محقق شده، در حالی که امروزه اجرای برنامه های یکپارچه سازی آموزشی فقط به یکپارچه سازی مکانی و فیزیکی ختم نمی شود و این نوع آموزش، داشتن تعامل های اجتماعی واقعی و غنی سازی محیط های آموزشی را نیز شامل می شود.
اگر این گفته ها را با برخی واقعیت های موجود در کشور تطابق دهیم، خواهیم دید این که هنوز در برخی مدارس که طرح تلفیق در آنها اجرا شده، دانش آموزان عادی، دیرآموزان را مورد تمسخر قرارمی دهند یا به دلیل سرعت کندشان در یادگیری، آنها را از خود می رانند و طرد می کنند یا حتی برخی مدارس از پذیرش دانش آموزان دیرآموز طفره می روند و برخی معلمان رغبتی به داشتن چنین دانش آموزانی ندارند همه نشانه هایی است بر این که نظام آموزشی کشور برای پیاده کردن طرح یکپارچه سازی به معنی اصلی آن یعنی ایجاد پذیرش در محیط مدرسه و آموختن مهارت های ارتباطی به هر دو گروه از این دانش آموزان راه درازی در پیش دارد.
چند پژوهش قابل تامل
طرح یکپارچه سازی یا آموزش فراگیر یا نشاندن دانش آموزان دیرآموز کنار دانش آموزان عادی در کشور برنامه جدیدی نیست. این کار 20 سال سابقه دارد، ولی چون به صورت فراگیر در سراسر کشور اجرا نشده و در دوره های مختلف افت و خیزهای فراوان داشته و هنوز پس از 20 سال برخی مقاومت ها علیه آن وجود دارد، می شود سال 94 را نقطه عطف این برنامه دانست و آن را شروعی دوباره برای طرح یکپارچه سازی قلمداد کرد.
سال های آغازین اجرای این طرح، قرار بر این بود دانش آموزان دیرآموز و خانواده های آنها خدمات ویژه ای دریافت کنند که به پیشرفت تحصیلی دانش آموز هوش مرزی و به آرامش رسیدن خانواده او بینجامد، که البته این کار زیاد دوام نیاورد. در اوایل دهه 80 نیز کلاس های ضمیمه طراحی شد تا دانش آموزان دیرآموز در یک کلاس جداگانه در داخل مدرسه عادی تحصیل کنند، طوری که هم جزو مدرسه عادی باشند و هم نباشند که این کار نیز زیاد دوام نیاورد و متوقف شد. همین عوامل سبب شد تا تعدادی از پژوهشگران درباره ثمرات یکپارچه سازی در مدارس نقاط مختلف کشور دست به تحقیق بزنند و نتایجی را منتشر کنند که قابل تامل است.
در یک تحقیق که به صورت پایان نامه منتشر شد (با عنوان مقایسه پیشرفت تحصیلی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان پایه اول ابتدایی دیرآموز استفاده کننده از کلاس های ضمیمه و عادی) این نتیجه به دست آمد که کنار هم قرار گرفتن این دو گروه از دانش آموزان نقش زیادی در بالا بردن معدل دانش آموزان دیرآموز دارد و این کار باعث پیشرفت تحصیلی آنها می شود، ضمن این که این کار سازگاری اجتماعی دانش آموزان دیرآموز را هم بالا می برد. این تحقیق البته نشان داد که بیشتر والدین دانش آموزان عادی همکلاس با کودکان دیرآموز نسبت به این مساله موضعی آشتی ناپذیر داشته و باور دارند این تلفیق باعث افت تحصیلی فرزندشان می شود.
سال 92 نیز نتایج پژوهشی در شهر زنجان با عنوان «بررسی چگونگی تعامل اولیا، معلمان و دانش آموزان عادی و دیرآموز و رابطه آن با افت تحصیلی دیرآموزان در مدارس عادی» منتشر شد که وضعی مشابه را گزارش می کرد. این بررسی نوعی دید منفی نسبت به این تلفیق را نشان داد، طوری که گزارش می داد بیشتر والدین دانش آموزان دیرآموز محیط یادگیری فرزندشان را مشوق یادگیری نمی دانند و این دانش آموزان با سرخوردگی تحصیلی، اجتماعی و مشکلات سلامت ذهنی مواجه می شوند. از سوی دیگر معلمانی که در این بررسی اظهار عقیده کرده بودند، اذعان کردند دانش آموزان دیرآموز با رفتارهای نامناسب موجب آزار دانش آموزان دیگر می شوند و با توانایی ضعیف در حیطه یادگیری، سطح آموزش کلاس را پایین می آورند.
این در حالی است که براساس پژوهشی دیگر با عنوان مقایسه میان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبستانی دیرآموز و عادی که سال 83 به پایان رسید، این نتیجه به دست آمد که تعداد سال های تکرار پایه در دانش آموزان دیرآموز به طرز معناداری از دانش آموزان عادی بیشتر است و پیشرفت تحصیلی دیرآموزان کمتر از دانش آموزان عادی است و دیرآموزان بیشتر ترک تحصیل می کنند.
این نتایج نشان می دهد برنامه یکپارچه سازی تا چه اندازه حساس است و چه ظرایفی در آن نهفته؛ برنامه ای که بیش از کنار هم قرار دادن ظاهری دو گروه از افراد باید مراقب از دست رفتن انگیزه های تحصیلی، سرخوردگی، پایین آمدن عزت نفس، افت تحصیلی، کیفی ماندن آموزش ها و ماهر بودن معلمان نیز باشد.
تلفیق خوب است به شرط رفع مشکلات
دوران ایزوله کردن آدم ها به علت تفاوت های فردی شان در دنیای پیشرفته امروزتمام شده، آموزش و پرورش ما هم که می خواهد پوسته سنتی اش را بشکند و پا به دوره تحول نظام آموزشی بگذارد، چاره ای جز دوری از سیاست قرنطینه کردن آدم ها ندارد.
طرح یکپارچه سازی یا آموزش تلفیقی می تواند شروعی خوب برای اجرای این رویکرد باشد، البته به این شرط که موانع موجود بر سر راه این برنامه برداشته شود. محمد احسانی، معاون آموزش ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان های استان تهران به جام جم می گوید از زمره مخالفان جداسازی دانش آموزان است به این شرط که خط قرمزها زیر پا گذاشته نشود، مثلا دانش آموزانی به کلاس های عادی فرستاده نشوند که ضعف یادگیری شان به اندازه ای باشد که در آموزش کلاس اختلال ایجاد کند یا معلمانی به کار گرفته شوند که تجربه کافی ندارند.
او تراکم بالای کلاس های درس را نیز مانع مهمی بر سرراه آموزش تلفیقی می داند و معتقد است این برنامه در صورتی موفق می شود که جمعیت کلاس ها کم شود و فشار ناشی از آموزش به کودک دیرآموز از این طریق از دوش معلم پایین بیاید.
او موافق یکپارچه سازی است چون این روش باعث می شود کودکان از سنین کم درک کنند افرادی مثل دانش آموزان دیرآموز هم در جامعه وجود دارند وباید مهارت های ارتباط با آنها را آموخت، اما در عین حال تاکید دارد این نگرش نباید باعث اجرای تصمیمات عجولانه و احساسی شود؛ زیرا آموزش تلفیقی نیاز به برقراری یک سیستم دارد که همه ارکان آن از معلمان و مدیران مدارس گرفته تا دانش آموزان و والدین آنها ملزم به آموزش دیدن و توجیه شدن هستند.
تورج امیری، کارشناس آموزش ابتدایی نیز از موافقان اجرای طرح یکپارچه سازی است و به جام جم می گوید: در سال هایی که این طرح اجرا شده هم افت تحصیلی دانش آموزان دیرآموز بهبود یافته و هم والدین آنها راضی اند که انگ خوردن ها به فرزند آنها به واسطه آمدنشان به مدارس عادی تمام شده است. اما او می گوید در همه سال هایی که این طرح اجرا شده برخی معلمان از فشاری که بر آنها تحمیل می شود، ناراضی اند چون ابتدا قرار بود به ازای هر سه تا چهار دانش آموز دیرآموزی که به کلاس های عادی می آیند، از جمعیت دانش آموزان عادی کلاس کم شود که در سال های اخیر به علت کمبود فضای آموزشی و نیروی انسانی این وعده محقق نشد.همچنین قرار بود معلمانی که در این طرح شرکت می کنند فوق العاده شغل بگیرند که بعد از سال 88 و با اجرا شدن نظام هماهنگ پرداخت، این فوق العاده نیز از بین رفت و عاملی برای نارضایتی و بی رغبتی معلمان شد.
اینها نشان می دهد اجرای برنامه یکپارچه سازی و آموزش فراگیر تا چه اندازه نیاز به تامین زیر ساخت و مهیا کردن مقدمات دارد و موفقیت این برنامه تا چه حد به راضی نگه داشتن معلمان به عنوان مجریان اصلی این برنامه وابسته است. این در حالی است که مجاب کردن خانواده های دانش آموزان عادی درباره فواید این برنامه و آموزش مهارت های ارتباطی به دانش آموزان عادی و همچنین آموزش خانواده های دانش آموزان دیرآموز برای تطبیق دادن خود با این محیط عادی از نیازهای اصلی است که نباید فراموش شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 83]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها