واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
جاده ابر یا جاده مرگ؟ وبلاگ > آخانی، حسین - این روزها اخبار نگران کننده زیادی است از استان گلستان می رسد. هنوز جوهر نامه 151 نماینده مجلس در خصوص تکمیل جاده ابر خشک نشده بود که آقای ریاست جمهور در آن استان خبر از تغییر کاربری جزیره آشوراده و بی رنگ کردن خروج جاده گلستان می دهد. این اتفاقات ناگوار بخش عمده انرژی فعالان محیط زیست کشور را می گیرد. آنها را درگیر جدالی نابرابر میکند که بجای آنکه در کنار دولتمردان به آنها در بهبود اوضاع غمناک محیط زیست کشور کمک کنند، مجبورند که به تصمیماتی اعتراض کنند که گویا پایانی بر آنها نیست. نوشته زیر که امروز در روزنامه ایران منتشر شده است قبل از سفر رئیس جمهور نوشته شده بود. انتشار آن با تاخیر اندک نشان می دهد که روند هجوم به طبیعت ایران چنان برق آسا است که فقط کافی است شب بخوابید و فردا تالابی، جنگلی، دره ای، آبشاری، ساحلی، جزیره ای و یا کوهی نابود شود، به همین سادگی.
درست قبل از سفر ریاست محترم جمهوری به استان گلستان نامهای توسط 151 نفر از نمایندگان محترم مجلس منتشر شده که خواستار ساخت جاده در یکی از منحصر به فردترین جنگلهای بکر کشور شدهاند. یک دهه است متخصصان و دوستداران محیط زیست کشور و بخصوص در استانهای سمنان و گلستان تلاش میکنند برای صیانت از جنگل ابر مسئولین را متقاعد کنند تا طبق اصل 50 قانون اساسی از تخریب آن جلوگیری شود. اینکه چگونه چند نماینده محلی توانستهاند نیمی از مجلس را برای امضای نامهای تشویق کنند که دو روستای "شیرین آباد" و "ابر" را به هم وصل میکند و خسارتش برای جنگلهای شمال فراوان است، از معماهای تو در توی سیاست است که ما را نه دانشی است و نه انگیزهای برای پرس و جو. ولی من می خواهم از نمایندگان محترم سوال کنم، در شرایطی که تخریب محیط زیست زندگی شما و فرزندان شما را یکییکی نابود می کند و با کابوس سرطان و دهها بیماری خطرناک یا به گورستان می فرستد و یا اسیر دکتر و دوا می کند، در حالی که این کشور به دلیل استفاده غیر معمول از خودروی شخصی حوادث رانندگی آن در صدر بالاترین کشورهای جهان قرار گرفته است، در حالی که مصرف سوخت در کشور ما با کشور چین با بیش از 15 برابر جمعیت برابری میکند و در حالی که مردم ما در معرض بیرحمانهترین تحریمهای تاریخ قرار دارد، و در حالی که زمینخواری و تصاحب منابع طبیعی و ملی نگرانیهای جدی در بالاترین مسئولین مملکتی و قوهقضاییه سبب شده است، کدام انگیزه و استدلال شما را وادار کرده است زیر نامهای را امضاء کنید که نتیجهاش جز خسارت به تنها باقیماندههای جنگلهای دوران سوم زمینشناسی نیست؟ شاید کسانی که این نامه را امضاء کردهاند یا به محتوی و آثار آن توجه نداشتهاند (مانند یکی از اعضای کمیسیون محیط زیست) و یا خواستهاند دوستان همکار خود را نرنجانند که اگر در جای دیگری کمک آنها را خواستند آنها نیز به آنها کمک کنند. ولی من به عنوان کسی که سه دهه عمر خود را در تحقیق و بررسی این جنگلها گذراندهام و اتفاقا هیچ گرایش سیاسی ندارم و به عنوان سر سختترین منتقدان ریاست فعلی سازمان محیط زیست شناخته شدهام از شما تقاضا میکنم کمک کنید تا به جای ساخت جاده ابر امضای مبارک خود را زیر نامه ای مزین کنید تا جاده مرگ را از وسط پارک ملی گلستان خارج کند. با این کار شما کاری میکنید کارستان و تردید نداشته باشید هم دعای خیر ساکنان صدها روستای شرقی استان گلستان و خراسان شمالی را بدرقه ماههای باقیمانده نمایندگی خود میکنید و هم از کُشت و کُشتار بیش از حد حیات وحش و آتشسوزیهای گسترده در جنگلهای گلستان جلوگیری خواهید کرد و هم با این تلاش هموطنان خود را تشویق میکنید بار دیگر شما را در انتخابات پیشروانتخاب کنند.
این روزها دغدغه حفظ محیطزیست از جمع طرفداران و متخصصان گذشته است و مردم فهیم و با درایت و با دانش ایران، حتی در دورافتادهترین روستاها خوب میدانند که حفظ محیطزیست برای حفظ سلامت آنها از هر چیز دیگری مهم تر است. در این سالها روستاییان بیش از هر بخش دیگری در کشور قربانی توسعه ناپایدار و تخریب محیط زیست شده اند.
فراموش نکنیم اگر ما میخواهیم اقتصاد مقاومتی را در عمل اجرا کنیم، راه آن جز کاهش مصرف سوخت، جز استفاده از حمل و نقل عمومی، جز حفظ میراث طبیعی و فرهنگی، جز حفظ زیباییهای کشوری که صدها هزار شهید جان بر کف برای پاسداری از آن جان خود را هدیه کردند، نیست. من در تعجبم که چرا نمایندگان محترم از رئیس جمهوری نمیخواهند راه آهن را در کل کشور گسترش دهد تا نیازی نباشد هر روز این کشور را با ساخت جاده تکه پاره کنیم؟ چرا از شهرداریها نمیخواهند حمل و نقل عمومی را گسترش دهد؟ چرا از سازمان محیطزیست و سازمان جنگلها و مراتع نمیخواهند جلوی گسترش شهر های بزرگ را بگیرد و اجازه ندهد زمینخواران هر جای این کشور را صاحب شوند تا بچههای آنها با پولهای بادآوردهای که از این روشهای غیر مشروع کسب میکنند به ما و جهانیان در شبکههای اجتماعی فخر فروشی کنند؟ آیا چند کیلومتر جاده که نتیجه اش جز تخریب جنگل و به هم ریختگی ساختار طبیعی منطقه و زندگی آرام ساکنان آنجا و باز کردن راه سودجویان و زمین خواران به جنگلهای بکر منطقه نیست، آنقدر اهمیت دارد که شما خواستهای کلان و ملی خود را تا این حد تقلیل دهید؟
نمایندگان عزیز، خیلی دوست دارم از شما دعوت کنم با هم سری به آن جنگلها بزنیم و به شما حقایقی را بگویم که اگر از آنها آگاهی پیدا کنید حاضر نخواهید شد پایتان را حتی روی یکی از گیاهان آنجا بگذارید. استقلال و سربلندی ایران فقط با حفظ ایران ممکن است نه با جاده سازی و سد سازی و تخریب محیطزیست. این همان چیزی است که شما به آن سوگند خوردهاید و اصل 50 قانون اساسی در کنار دهها اصل دیگر شما را از هر رهنمود دیگری بینیاز می کند.
یکشنبه 23 آذر 1393 - 15:17:51
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]