تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804444366
حسین، مرا به کربلای خودت برسان
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۳ - ۰۹:۰۴
خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- یادداشت روز محمدامین صالحی‌نژاد، خبرنگار صف وصال تو میثاق عاشقی‌ست، طی طریق تو، مرا تا انتهای توسل می‌برد... پای در راه گذاشته‌ام و تا وصل یار راهی نیست. یزیدیان زمان در عصر طیاره و تکنولوژی، چه می‌دانند هزاران کیلومتر پیاده تا نینوا یعنی چه؟! فلسفه پابرهنه در ره دوست یعنی چه؟! معنای تشنگی در کنار آب یعنی چه؟! وصل تو آسان نیست؛ من کجا و وصل تو کجا، باید روزها و شب‌ها بروم، بروم، بروم، کارون تا فرات را بروم، شلمچه تا کربلا را بروم، شاید لایق لحظه‌ای بودن در حریم تو باشم. تو بزرگی و مرا می‌بینی، من کوچکم و تو را نمی‌بینم. در این عصر سرعت و سیاست و ثروت، چگونه بفهمم آن پیرمرد عرب را که میان راه شیفتگان تو نشسته و کف پاهای خاکی آنها را نوازش می‌دهد و دست‌های خاکی‌اش را به تبرک، به سر و چشم می‌زند. کجای دلم بگذارم آن پیرزنی را که از شدت درد پا، یک سال در خانه مانده و حالا عصایش را هم گوشه‌ای انداخته و می‌خواهد با پای پیاده پی تو بگردد؛ و ناگهان همه قواعد پزشکی به هم می‌ریزد... چگونه تعبیر کنم مادری را که نوزاد خود را به علی‌اصغر تو سپرده و پای در رکاب تو گذاشته؛ چه شده این‌ها را که به ناگهان هر آنچه همیشه ترک‌اش سخت بوده را در لحظه‌ای به آسانی ترک گفته‌اند و حالا فقط می‌روند؛ هزاران نفر در یک مسیر می‌روند و فقط به افق می‌نگرند؛ پی تو می‌گردند... من کجا و آن پیرمرد روستایی کجا که خانه کوچک‌اش را مکان لحظه‌ای توقف زائران تو کرده و هر آنچه دارد به زیر پای میهمانان تو می‌اندازد؛ انگار که می‌خواهد کنار تو، مثل تو میزبان باشد. حسین؛ جان من را آرام کن! تنهای تنهایم در این شهر شلوغ. میان رضای مشهد و حسین کربلایم و هر دم به سویی می‌رود دل. شاه خراسان و شهید نینوا... حالا می‌خواهم چند روزی در راه تو گام بردارم و تا رسیدن به تو، قدم‌هایم را بشمارم. یک، دو، سه......چند قدم با تو فاصله داشتم و نفهمیدم، چه شده بود مرا که حسینی نبودم و حالا با چه رویی در بازگشت، خودم را کربلایی صدا بزنم؟! من کجا کربلایی‌ام؟! من کجا و کربلا کجا؟! من فقط سالی یکبار، همین روزها، خودم را شبیه کربلایی‌ها در‌می‌آورم، ولی مفهوم کربلای تو آن‌قدر عظیم است، که همین سالی یکبار هم من را بس! در عصر نوشابه‌های رنگی، چگونه لب خشک اصغر را بفهمم؟! چگونه تشنه به کوی تو بیایم؟! در عصر اتم و اسلحه، چگونه نیزه‌های نینوا را بفهمم؟! در عصر مجاز، چگونه درک کنم آنچه بر تو گذشت را؟! حسین من کم آورده‌ام، مرا به کربلای خودت برسان... انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 122]
-
گوناگون
پربازدیدترینها