واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۶ آذر ۱۳۹۳ - ۱۰:۵۲
جهان ما به شدت در حال گرایش به رشد شهرنشینی است و در حالی که در سال 1950 تنها 30 درصد جمعیت جهان در شهرها زندگی میکردند اکنون این آمار به بیش از 50 درصد رسیده است. به گزارش سرویس شهری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با توجه به رشد فزاینده شهرنشینی در سالهای اخیر، پیشبینی میشود تا سال 2050 میلادی دو سوم جمعیت جهان ساکن شهرها شوند. اگرچه این آمار بیشتر در مناطق در حال توسعه رخ میدهند اما شهرهای شمالی استرالیا در این میان بیشترین سهم جهانی در شهرنشینی را دارند. این افزایش چشمگیر شهرنشینی در استرالیا، بدون شک برای سلامت اقتصاد این کشور مضر است. همچنین افزایش جمعیت و رشد تراکم شهرها، تبدیل به چالش بزرگی برای سلامت افراد شده است. گزارش اخیر منتشر شده از سوی سازمان علمی و تحقیقات صنعتی استرالیا با تاکید بر خطرات زیستی شهرنشینی، این پدیده را عاملی در تبدیل شهرها به کانون بیماریهای عفونی نوظهور میداند. به گزارش ایسنا به نقل از سیتی متریک، آمار بیماریهای عفونی نوظهور که مردم را درگیر میکند از سال 1940 تاکنون بیش از سه برابر افزایش داشته است. حدود دو سوم از این بیماریها در زمره بیماریهای مشترک انسان و حیوانات است و با توجه به پدیده جهانی شدن و انتقال جمعیت و تجارتهای جهانی، تغییرات جوی و شهرنشینی، تعداد این بیماریهای نوظهور احتمالا افزایش بیشتری خواهد یافت. شهرنشینی همواره جنبههای مختلی از محیط زیست را تغییر میدهد و موجب تغییرات همیشگی در گونههای مختلف زیستی میشود و در این میان جانداران و گونههای حیوانی که بتوانند خود را با تغییرات هماهنگ کنند و در شهرها زندگی کنند، جمعیتشان در این مناطق افزایش مییابد. اما آنهایی که نتوانند خود را با این تغییرات همراه کنند، تلف میشوند و رو به انقراض میروند. این روند در واقع موجب کاهش تنوع زیستی در مناطق شهری میشود و افزایش مجاورت حیوانات با انسان در مناطق شهری عامل انتقال بیماریهای آنان به انسانها است. علاوه بر این جانورشناسان استرالیایی اخیرا به شناسایی یک نوع باکتری مشترک انسان و حیوان در آبهای آشامیدنی استرالیا پرداختهاند و با توجه به افزایش خرگوشها در مناطق شهری استرالیا، این حیوانات حاوی بسیاری از بیماریهای عفونی هستند که میتوانند آنها را به انسانها منتقل کنند. این بیماریها معمولا شامل «لپتوسپیروز»، عفونتهای انگلی، طاعون و عفونتهای دیگر هستند. حشراتی مانند پشه به لحاظ قابلیت زندگی در فضای شهری با موجودات دیگر متفاوت هستند و پشههایی که در آبهای راکد و کثیف تکثیر میشوند در مناطق شهری بیشتر به چشم میخورند. این حشرات در واقع موجب شیوع ویروسهایی مثل تب دانگ میشوند. از طرف دیگر نیز گرم شدن هوا موجب افزایش گونههای مختلف پشههای شهری میشود و افزایش پدیده شهرنشینی خطر ابتلای انسانها به بیماریهایی که حشرات و حیوانات با خود منتقل میکنند را افزایش میدهد. دلیل انتقال برخی بیماریها از حیوانات به انسانها و عدم انتقال برخی دیگر به عوامل مختلفی نظیر ژنتیک، ویژگی سلولهای بیماریزا، حیوان و انسان گیرنده وابسته است. در حالی که پیچیدگی این موضوعات کارشناسان را همچنان به تحقیقات در این زمینه میکشاند اما در تاثیر مجاورت انسان و حیوان در بروز بیماریهای نوظهور جای تردید نیست. فرایندهایی مثل جنگلزدایی و شهرنشینی میتواند روابط انسان و حیوان را تغییر دهد و تغییرات اینچنینی موجب ظهور بسیاری از بیماریهای مشترک انسان و حیوان مانند تب دانگ، مالاریا، سارس و ابولا میشود. پشهها در این میان به راحتی با فضای شهری سازگار میشوند و محل تجمع آنها اغلب مکانهای شلوغ است. بنابراین گزارش اقداماتی همچون بهبود نظارت بر بیماریهای شهری، افزایش اقدامات پیشگیرانه و تشکیل انجمنهای آموزشی به کاهش بیماریهای عفونی کمک میکند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]