واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: سرنوشت دراماتيك زمين
تئاتر- فرزانه فخريان:
شايد بتوان بزرگترين مدافع لزوم حضور و درگيري هنرمندان در بحثهايي مانند تغييرات آب و هوايي را، بيولوژيستي به نام «راجر پاين» دانست.
پاين در سال 1967 به همراه «اسكات مكوي»، كشف كرد كه والهاي گوژپشت الگوي مكرري از اصوات را توليد ميكنند كه ميتواند مانند يك آواز، تجزيه و تحليل شود.
چنين كشفي، توجه فراگير مردم و مسئولان را به وضعيت والها و تجارت آن معطوف كرد. با در دست داشتن چنين يافتهاي ـ كه بسيار مهيجتر از آني بود كه تصور ميشد ـ دكتر پاين شروع به يافتن آهنگسازان، نويسندگان و نوازندگاني كرد كه بتوانند آن را وارد فرهنگ مردم كنند. «جودي كالينز» آوازها را در آلبوم سال 1970 خود، «والها و بلبلها»، ثبت كرد و نتيجه هماني بود كه انتظار ميرفت: توجه و هوشياري بيشتر مردم. دكتر پاين معتقد است چنين اتفاقاتي درخصوص هنرمندان و تغييرات آب و هوايي نيز ميتواند اتفاق بيفتد.
با ديدگاه مشابهي، گروهي از نمايشنامهنويسان به دعوت فستيوالي در نيويورك دور هم جمع شدند تا با موضوع جلوگيري از تخريب زمين، نمايشهاي تكپردهاي بنويسند. «دون دليلو»، «ليزا كرون»، «جان عيسوران»، «سارا رول» و «جآنرابين بيتز»، از نويسندگاني هستند كه در اين بخش از دومين جشنواره فرهنگي دانشگاه نيويورك، در ماه گذشته، شركت كردند.
اين فستيوال سالانه -كه روز جهاني زمين منطبق با يكي از روزهاي برگزارياش بود- امسال با عنوان «آبوهواي نگراني» به علل و زمينههاي گرمشدن كرهزمين پرداخت. «لورنس وشلر»، دبير اين جشنواره، درباره انتخاب چنين موضوعي ميگويد:«دانشمندان و برخي سياستمداران باريكبين فرصت فعاليت در اين زمينه را داشتهاند اما آن طور كه بايد كاري از پيش نبردهاند؛ بهنظر ميآيد حالا نوبت هنرمندان و در اينجا هنرمندان تئاتر، است.»
هدف از اين برنامه بهگفته اين نويسنده -كه رياست بنياد علومانساني دانشگاه نيويورك را نيز برعهده دارد - اين بوده كه به نمايشنامهنويسان فرصتي داده شود تا با يافتن ابعاد نوين دراماتيك دورنماي وضعيت محيطي كره زمين و بهروي صحنه بردن آن، وجه مؤثر و آموزنده اين هنر را در اين زمينه به كار گيرند.
سال قبل با تلاشهاي همين نويسنده، 6 نمايش مشابه در فستيوال فرهنگي شيكاگو اجرا شد. 3 مؤسسه نمايشي بزرگ اين شهر، هر كدام يك نمايشنامهنويس و يك مؤسسه ديگر را انتخاب كردند؛ آنها نيز هر كدام يك نمايشنامهنويس ديگر را برگزيدند.
فستيوال از اين 6 نويسنده خواست تا 6نمايشنامه تكپردهاي براي آگاه كردن مردم راجع به تغييرات آبوهوايي بنويسند. برگزاركنندگان از ابتدا سعي داشتهاند تعداد نمايشنامههايي با اين موضوع را افزايش دهند، بنابراين جشنواره امسال نيويورك از همكاري 9نمايشنامهنويس برخوردار بود و 9 نمايش كوتاه در طول 3 شبانهروز اجرا شد. چند نفر از مهمترين و معروفترين بازيگران تئاتر مانند «كاتلين كالفنت» نيز در اين فستيوال شركت داشتند.
در واقع همه نمايشنامهنويسان اين دوره با اين قضيه موافق بودند كه بحران گرم شدن زمين، نياز به توجه و اقدام فوري، بهخصوص از نوع فرهنگي دارد. چند نفر درباره اهميت دستگاه سياسي در ارائه يك راهحل نوشتند و ديگران، براي توصيف آينده محيط زيست زميني كه در حال تخريب است، ضدآرمانشهر ويرانشونده و مبهمي را تجسم كردند.
«بيتز» معتقد است هنر تئاتر ميتواند دراينباره تأثير فزاينده داشته باشد: «هنرمندان تئاتر ميتوانند براي اداي دين در اين زمينه راهي عالي و ساختارهايي منحصربهفرد انتخاب كنند؛ هر چند اين راه به باريكي سوراخ سوزن باشد.»
NYtimes.com
تاريخ درج: 17 ارديبهشت 1387 ساعت 09:22 تاريخ تاييد: 17 ارديبهشت 1387 ساعت 10:39 تاريخ به روز رساني: 17 ارديبهشت 1387 ساعت 10:23
چهارشنبه 25 ارديبهشت 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همشهری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 311]