محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842214880
گفتمان های سیاست خارجی آمریکا و دانش روابط بین الملل
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بررسی یک کتاب گفتمان های سیاست خارجی آمریکا و دانش روابط بین الملل تهران- ایرنا-کتاب «گفتمان های سیاست خارجی آمریکا و دانش روابط بین الملل» یکی از تازه ترین کتاب هایی است که در تحلیل سیاست خارجی آمریکا منتشر شده و نگاه ها را به خود جلب کرده است.
این کتاب که به قلم «حیدرعلی مسعودی» از طرف «پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی» در سال 1392منتشر شد از رویکرد تحلیل گفتمانی «نورمن فرکلاف» بهره برده است.
سعی این کتاب، در نسبت سنجی میان سیاست خارجی و دانش مسلط روابط بین الملل در آمریکا بعد از جنگ سرد است و بر آن است تا با تحلیل گفتمانی متون دست اول سیاست خارجی آمریکا و نیز جریان اصلی تحقیقات روابط بین الملل در این کشور پس از جنگ سرد، نوعی تناظر گفتمانی بین این دو دسته نمایان سازد.
منظور از گفتمان های سیاست خارجی آمریکا نظام های دلالتی خاصی هستند که رویه های سیاست خارجی آمریکا را طی دو دهه ی گذشته معنادار کرده اند.
در فصل اول، ادبیات موجود درباره ی این موضوع مورد بررسی قرار گرفته و حوزه های نظری نزدیک به موضوع پژوهش در دو دسته منابع مرور شده است: الف) منابعی که به دانش روابط بین الملل به عنوان یک رشته علمی پرداخته اند. ب) منابعی که رابطه ی این دانش را با مولفه های بیرون از خود این دانش، بررسی کرده اند.
این مرور نشان می دهد اگرچه منابع پیشین می توانند چارچوب نظری پژوهش را سامان دهند، اما خلا مطالعه ی گفتمانی سیاست خارجی و دانش روابط بین الملل در آمریکا همچنان وجود دارد.
در فصل دوم، روش تحلیل گفتمان و منطق انتخاب متون شرح داده شده و متدهای پژوهشی نورمن فرکلاف که یکی از پرکاربردترین روشهای تحلیل گفتمان است، مطرح شده است. منطق انتخاب متون نیز با تاکید بر متون اصلی و مرجع بیان شده است.
به طور کلی روش تحلیل گفتمان دارای رویکردهای متفاوتی است؛ 3 رویکرد اصلی آن عبارتند از:
1-«تحلیل توصیفی گفتمان»: این روش در کاربردشناسی زبان و در سطح خرد بکار می رود و مبتنی بر کنش کلامی و شفاهی است و بیشتر سویه یی توصیفی و محافظه کار دارد.
2- «نظریه گفتمان»: در این رویکرد سعی می شود تا از همه ی امور اجتماعی برداشتی گفتمانی ارایه شود. «لاکلاو» و «موفه» در این دسته جای می گیرند.
3-«تحلیل انتقادی گفتمان»: این روش متن را برای متن مطالعه نمی کند بلکه بصورت کلان در زمینه های تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و غیره به آن می پردازد. همچنین این نوع تحلیل، انتقادی و غیر محافظه کارانه است. نورمن فرکلاف در این دسته جای می گیرد. او تحلیل گفتمان را داری 3 مرحله ی «توصیف»، «تفسیر» و «تبیین» می داند.
مرحله ی توصیف متن، بیشتر به ویژگی های شکلی متن، صرف نظر از زمینه و شرایط پیرامونی متن بر حسب سه مولفه ی «مضامین»، «روابط» و «هویت ها» می پردازد.
در مرحله ی تفسیر متن، ارزش های یک متن که در بستر اجتماعی بروز می یابند مورد توجه قرار می گیرند. یعنی متون بر اساس دانش زمینه یی جامعه تولید و تفسیر می شوند. بنابراین مرحله ی توصیف به تنهایی نمی تواند همه ی مقصود گفتمان را برآورده کند.
در مرحله ی تبیین متن، نیز متن به عنوان بخشی از فرایند اجتماعی به تصویر کشیده می شود. به این معنا که کنشگر خلاق با استفاده از راهبردهای زبانی به صورت بندی های جدیدی از گفتمان های متعارض در فضای خارج از متن دست می یابد تا اهداف عملی خود را محقق سازد.
در فصول مختلف کتاب «گفتمان های سیاست خارجی آمریکا و دانش روابط بین الملل» سعی شده سخنرانی های روسای جمهوری آمریکا در سازمان ملل متحد در ادوار مختلف از زمان جنگ سرد به بعد مورد بررسی قرار گیرد. در این بررسی نیز سه موضوع مورد توجه قرار می گیرد:
1-نظم واژگانی که به معنای فراوانی هر واژه یا گروه واژگانی است و نشانگر آن است که موضوعیت و اهمیت برای گوینده یا مولف متن بیشتر است.
2-بخش های معنایی که سعی دارد تا در هر سخنرانی یا مقاله به آنچه پرداخته شده به صورت موضوع ها و بخش های معنایی توجه کند.
3-تبیین متن که منظور از آن توجه به بستر زمانی و مکانی خاص آن رویداد است تا زمینه مندی و پیوستگی آن با تحول های بیرونی روشن شود.
در فصل سوم، تناظر گفتمانی سیاست خارجی و دانش روابط بین الملل در آمریکا در دوره ی «بوش پدر» 1989ـ1993 نشان داده شده و در ضمن آن ابتدا متن دو سخنرانی بوش در مجمع عمومی سازمان ملل در سالهای 1990 و 1992 و سپس مقاله ی معروف «الکساندر ونت» مورد بررسی گفتمانی قرار گرفته است. بررسی مقایسه یی این متون رسمی و علمی نشانگر سلطه ی گفتمان تغییرطلبی آمریکا در عرصه ی جهانی پس از فروپاشی اتحاد شوروی است.
در این فصل دوره ی بوش پدر دوره ی «آمریکا؛ کارگزار تغییر جهان» نامیده شده است.
نویسنده در ابتدای این فصل می نویسد: «دوره ی ریاست جمهوری جورج هربرت واکر بوش معروف به بوش پدر، به عنوان چهل و یکمین رییس جمهور آمریکا هم زمان با تغییرات اساسی در شکل بندی قدرت جهانی است. اردوگاه غرب به رهبری آمریکا توانسته بود اردوگاه شرق به رهبری شوروی را شکست دهد. این شکست نه تنها شکست مادی، بلکه شکست ایدئولوژی ها نیز بود.»
اعلام «نظم نوین جهانی» از سوی بوش پدر صورت بندی جدیدی از چالش های نوظهور جهان پس از جنگ سرد را ارایه می کند. او بلافاصله پس از تجاوز عراق به کویت گفت: «نظم نوین جهانی می تواند از دل این دوران پر آشوب سر برآورد».
برای نمونه متن سخنرانی بوش در چهل و پنجمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل(5 اکتبر1990) تحلیل گفتمانی شده است. نظم واژگانی این سخنرانی نشان می دهد بیشترین واژه ی به کار برده شده از سوی بوش در این سخنرانی واژه ی «جهان» است و این نشانگر آن است که آمریکا پس از فروپاشی اردوگاه کمونیسم، خود را در مقام رهبری جهان جدید می بیند.
در فصل چهارم، ابتدا دوره ی «بیل کلینتون» (2001ـ1993) مورد واکاوی قرار گرفته است. سپس با بررسی متن سخنرانی های کلینتون در مجمع عمومی سازمان ملل در سالهای 1994، 1996، و 1998 و نیز مقاله ی «آندرو موراوچیک» در خصوص نظریه ی لیبرال روابط بین الملل نشان داده می شود که تناظر گفتمانی متون این دوره حول «پیشبرد تجارت از طریق دیپلماسی و اجبار» شکل گرفته است.
در این فصل نکته ی اصلی سخنرانی کلینتون در سال1994، منافع و امنیت مردم آمریکا متکی به پیشبرد دموکراسی و تجارت آزاد از طریق دیپلماسی یا زور دانسته شده است.
همچنین کلینتون در سخنرانی سال1996 از دیدگاه های انزواگرایانه آمریکا انتقاد می کند و خواستار گسترش ابعاد جهانی قدرت آمریکاست.
وی خودش را نماینده ی طیفی از جریان های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی درون آمریکا می داند که خواستار گسترش رهبری آمریکا در عرصه ی جهانی با استفاده از خلا قدرت ناشی از فروپاشی شوروی هستند.
کلینتون با این طیف از جریان های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آمریکا که به طور سنتی منافع شرکت های چند ملیتی، بازرگانان بزرگ و سهام داران عمده ی آمریکا را نمایندگی می کنند و در نتیجه به دنبال گسترش تجارت و بازار آزاد در جهان هستند و سعی می کنند این خواسته ها را به عنوان اولویت های سیاست خارجی آمریکا تعریف کنند، همراه می شود.
نویسنده با بررسی متون رسمی این دوره و مفصل بندی متون رسمی سیاست خارجی و متون علمی دانش روابط بین الملل می نویسد: «از یک سو، متون رسمی خواهان گسترش شیوه ی زیست غربی در سراسر جهان هستند و از دیگر سو، متن علمی این دوره به توجیه گری کلی افعال سوژه های غربی به ویژه وجوه عقلانیت تجاری و زورمداری انسان غربی است.»
فصل پنجم کتاب به دوره ی «بوش پسر» (2009ـ2001) اختصاص دارد. در این فصل، سخنرانی های او در مجمع عمومی در سالهای 2001، 2003، 2005 و 2007 و نیز مقاله ی «بارنت» و «دووال» درباره ی مفهوم قدرت مورد بررسی گفتمانی قرار گرفته است. همچنین، بیان می شود که نمایش قدرت همه جانبه ی امپراتوری آمریکا در جهان، حوزه ی تناظر مشترک گفتمانهای رسمی ـ علمی روابط بین الملل آمریکا را تشکیل می دهد.
نویسنده در ابتدای این فصل می نویسد: «اگر دوران کلینتون را دوران آغاز گسست از میراث راهبرد مهار بدانیم، می توان دوران بوش پسر را دوران گسست کامل از این میراث، تعریف کنیم. طراحان پروژه ی قرن آمریکایی که در این دوره بر مسند تصمیم سازی و تصمیم گیری امنیتی آمریکا نشستند، بر این باورند که تامین امنیت ملی آمریکا از طریق راهبردهای کهنه ی جنگ سردی که همان مقابله ی منفعلانه با تهدیدها و مخاطرات امنیتی است میسر نمی شود. آمریکا باید آماده ی اقدام یک جانبه برای درگیرشدن با تهدیدهای فوری و پیشبرد دموکراسی برای ریشه کردن منابع بالقوه تهدید کننده ی امنیت ملی خود باشد.»
در این کتاب دوره ی «بوش پسر» به عنوان دوره ی «قدرت نمایی همه جانبه ی امپراطوری آمریکا» نامیده شده است.
نظم واژگانی بوش در سخنرانی نشست پنجاه و ششم در مجمع عمومی سازمان ملل (10نوامبر2001) نشان می دهد وی 45 بار از واژه ی «ترور»-«تروریست ها» و «تروریسم» استفاده کرده است.
بخش های معنایی در این سخنرانی بوش، شامل «مواضع آمریکا در قبال تروریسم»، «توجیه عملیات نظامی در افغانستان» و «مبارزه با تروریسم از راه توسعه و تجارت» است.
بوش در این سخنرانی اش از جفت های متناظری همچون دوگانه ی «آزادی-ترس»، «خیر-شر»، «شجاعت-قساوت» و ...بهره برده است.
نویسنده در تبیین متن این سخنرانی یادآور می شود: «سخنرانی بوش دو ماه پس از حملات 11سپتامبر صورت گرفته و مقوله ی محوری اش تروریسم و مبارزه ی آمریکا با آن است. بوش بین تروریسم و جنگ جهانی دوم پیوند مفهومی برقرار می کند و تروریست ها را در کنار نازی ها قرار می دهد و با ایجاد این پیوند مفهومی و گفتمانی در پی آن است که ذهن مخاطب را به صورت خودکار به فجیع ترین وقایع قرن بیستم سوق دهد که با کمک آمریکا تحت کنترل و مدیریت درآمد.»
نویسنده در این فصل به این نتیجه می رسد: «قوم محوری و قدرت محوری از جمله نقاط مفصل بندی گفتمان های سیاسی و علمی در آمریکا است و بررسی متون دوره ی بوش پسر نشان دهنده ی آن است که تبیین های علمی محققان آمریکایی هم راستا با سوگیری های عملی سیاستمداران این کشور، مبتنی بر مرزبندی هویتی با سوژه های غیرغربی و مستدل به قدرت همه جانبه ی جوامع غربی، در کنترل جوامع غیرغربی است.»
در فصل ششم، دوره ی «اوباما»، 2 سال اول(2009به بعد) رییس جمهوری کنونی آمریکا بررسی شده و سخنرانی او در مجمع عمومی در سال 2010 و مقاله ی «کوهن»، «ماکدو» و «موراوچیک» مورد بررسی قرار گرفته است. تناظر گفتمانهای رسمی و علمی این دوره را باید حول و حوش مفهوم چندجانبه گرایی دانست.
به دلیل این که در این کتاب به دو سال اول ریاست جمهوری اوباما پرداخته شده است، نویسنده معتقد است نمی توان با حتمیت درباره ی رویکرد او در سیاست خارجی اظهار نظر کرد.
نویسنده ی کتاب می آورد: «با نگاه کلی به دو سال سپری شده ی ریاست جمهوری اوباما می توان گفت اتخاذ رویکرد چندجانبه ی این کشور در تعاملات بین المللی در گسست از رویکرد یک جانبه ی دولت بوش است».
از این رو در این کتاب دوره ی اوباما به عنوان«دوران چند جانبه گرایی» نامیده شده است.
در تناظر گفتمانی سیاست خارجی و دانش روابط بین الملل دوران اوباما باید گفت وی معتقد است که آمریکا به تنهایی نمی تواند مشکلات اقتصادی جهان را حل کند، به همین دلیل گروه 8 را به گروه20 کشور صنعتی گسترش داده است.
برای نمونه گزاره ی محوری سخنرانی اوباما در سال 2010در مجمع عمومی سازمان ملل این است که برای حل مشکلات جهان و رسیدن به دموکراسی و آزادی باید به تقویت چندجانبه گرایی پرداخت؛ چرا که آمریکا به تنهایی نمی تواند بار این وظایف خطیر را به دوش بکشد.
در مجموع می توان گفت متون سیاسی و علمی دوره ی اوباما نیز مانند دوران قبلی جلوه هایی از تناظر گفتمانی را در سیاست خارجی نشان می دهد. گزاره های نظری، توصیه های عملی، زمینه های عینی، ارزش های محوری و کلیدی متون حکایت از همگونی و تناظر گفتمانی دارند.
*گروه پژوهش های خبری
پژوهشم**م.س**2054
04/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
سیاسی
پربازدیدترینها