واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: به احترام زندگي پشت خط عابر بايستيم
نویسنده : سرهنگ عينالله جهاني
ترافيك يا آمد و شد، كاري جمعي است. ما در هنگام رانندگي فقط با عبور و مرور پيادهها در خيابان مواجه نميشويم به همين دليل طبق قانون مجاز نيستيم هر طور كه ميخواهيم رانندگي كنيم چراكه نتيجه كارهاي ما روي خودمان نيز تأثير ميگذارد. در تمام شهرها براي پيادهها و سوارهها، محل جداگانهاي مشخص شده است. تصور كنيد روزي اين مرزها برداشته شود و همه عابران و خودروها از يك محل عبور كنند، چه اتفاقي ميافتد؟ سرعت خودروها بسيار پايين ميآيد و تلفات عابران هم بسيار زياد ميشود. برخورد تن به تن دو عابر يا برخورد دو خودرو در خيابانها كه معمولاً سرعت تا 50 كيلومتر بر ساعت است خسارات عمدهاي را به بار نميآورد اما اگر جاي يكي از خودروها با يكي از عابران عوض شود اين خسارات و تلفات تا مرز فاجعه پيش ميرود.
از اين تصادف و خطر كه بگذريم بينظمي در عبور و مرور و وارد شدن عابر به سطح سوارهرو هم باعث كندي حركت و ترمزهاي مداوم خودروها ميشود. همه ما وقتي در حال رانندگي هستيم از ورود يكباره عابران به وسط خيابان عصباني ميشويم. كم شدن سرعت، ترمزهاي پياپي، عوض كردن مداوم دنده و مهمتر از آن هراس برخورد با يك عابر رانندگي ما را به كاري سخت تبديل ميكند. اين خستگيها، عصبي شدن و بعضاً پرخاش را به دنبال دارد. از سوي ديگر اين كم و زياد شدن مدام سرعت تأثير زيادي بر مصرف سوخت و به تبع آن بالا رفتن هزينههاي خودرو و همچنين استهلاك آن و از همه مهمتر آلودگي هوا را هم در پي دارد. اگر به ورود عابر پياده به سوارهرو به طور سطحي نگاه كنيم شايد يك رفتار عادي باشد اما در نگاهي دقيق مشخص ميشود كه چه اثرات غيرقابل جبراني را به دنبال دارد.
روي ديگر اين سكه هم تعرض رانندگان به حريم پيادههاست. مطابق ماده 141 آييننامه راهنمايي و رانندگي در گذرگاه پياده كه چراغ راهنمايي نداشته باشد حق تقدم عبور با پيادههاست. شايد افرادي كه سن و سالشان بالاست به ياد داشته باشند كه تا 3 دهه قبل از اين، رانندگان توجه چنداني به چراغ قرمز نداشتند و عبور از چراغ زماني كه افسر پليس حضور نداشت بسيار اتفاق ميافتاد اما رفته رفته اين فرهنگ غلط اصلاح شد و خوشبختانه امروز ديگر شاهد چنين تصاويري در سطح شهر نيستيم. اما متأسفانه هنوز درباره خطكشيهاي بدون چراغ بايد كار زيادي را انجام دهيم. خطكشي و تقدم در عبور از روي خطكشي حق قانوني عابر پياده است. ما وظيفه داريم به عنوان يك راننده زماني كه عابري وارد سوارهرو ميشود در پشت خط ايست بايستيم و اجازه بدهيم كه عابر از عرض راه بگذرد. ايستادن ما احترام به حقوق شهروندي است مگر نه اينكه ما ايرانيها عادت داريم وقتي كسي از در وارد ميشود به احترام او ميايستيم؟ پس بايد از اين پس هم در كوچه و خيابان به احترام زندگي پشت خط عابر پياده بايستيم. ميبينيد كه در عبور ما بدهوبستاني برقرار است. اگر راننده به احترام عابران پشت خط بايستد و در مقابل اگر عابران به احترام رانندگان فقط از محلهاي مشخص شده بگذرند، خيابانهايي قانونمند و ترافيكي روان خواهيم داشت. اين احترام مسلماً دوطرفه و متقابل است به قول قديميها «از هر دست بدهي از همان دست ميگيري.»
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۴ آذر ۱۳۹۳ - ۱۰:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]