محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832596918
تمدید گفت و گوها لازمه رسیدن به توافق پایدار
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: کارشناسان در گفت و گو با ایرنا مطرح کردند تمدید گفت و گوها لازمه رسیدن به توافق پایدار تهران-ایرنا-هفت روز گفت و گوهای نفس گیر و دشوار میان مذاکره کنندگان ایران و گروه 1+5 در وین نشان داد که با وجود پیشرفت های چشمگیر حاصل شده، نیاز است تا زمان بیشتری برای رسیدن به یک توافق فراگیر و محکم بین دو طرف در نظر گرفته شود.
روز گذشته و همزمان با پایان مهلت برای توافق نهایی هسته یی میان ایران و گروه 1+5، دو طرف پس از چند دور گفت و گوهای فشرده، توافق کردند تا توافق اولیه (سوم آذر پارسال) و گفت و گوها را تا هفت ماه دیگر (اول ژوییه 2015 میلادی-10 تیرماه 1394) تمدید کنند.دو طرف متعهد شدند چهار ماه اول در مورد اصول کلی توافقنامه ی هسته یی به «توافق سیاسی» برسند و سپس در سه ماه بعدی منتهی به اول ژوییه، جزییات توافقنامه ی جامع هسته یی را در جریان گفت و گوهای تخصصی تصویب کنند. همچنین قرار شد که در طول مدت تمدید، ماهانه مبلغ 700 میلیون دلار از دارایی هایی حاصل از فروش نفت ایران آزاد شود.
***تمدید مذاکره ها؛ لازمه ی رسیدن به توافقِ خوب
از سوم آذرماه پارسال تیم مذاکره کننده ی ایران در حالی با تلاش و جدیت گام در عرصه ی گفت و گوهای هسته یی گذاشت که عزم و اراده ی عمومی از یک سو و حمایت های بی دریغ رهبر معظم انقلاب و سایر مقام های عالی رتبه از سوی دیگر توشه ی راه آنان را فراهم کرد.
رسیدن به بیشترین حد مطلوب آن چیزی است که دو طرف در فرایند چانه زنی دنبال می کنند اما نکته ی حایز اهمیت این است که فرصت باقی مانده ی اندک نباید موجب شود تا منافع ملی نادیده گرفته شود چرا که در یک «توافقِ خوب» بیش از آن که به زمان و هیجان های ناشی از پایان موعد مقرر توجه شود به دستاوردهایی حاصل از فرایند چانه زنی و بده و بستان ها توجه می شود.
«علی بیگدلی» مدرس دانشگاه و تحلیلگر مسایل بین المللی در گفت و گو با گروه پژوهش های خبری ایرنا گفت: تمدید هفت ماهه ی مذاکره ها چیزی بین قطع کامل گفت و گوها از یک سو و امضای توافقنامه ی جامع و حذف همه ی تحریم ها از سوی دیگر قرار دارد. تمدید گفت و گوها به معنی برد و باخت نیست بلکه نشان دهنده ی این است که هنوز عمق آن اعتمادسازی که باید از طرف ایران برای غرب روشن شود صورت نگرفته است. باید خوشحال بود که گفت و گوها قطع نشده است چرا که قطع مذاکره ها باعث لکه دار شدن حیثیت آمریکا تمام می شد و همه ی کشورهای مذاکره کننده ی غربی دچار افت حیثیت می شدند.
این تحلیلگر مسایل بین المللی افزود: تمدید کمترین دستاوردی بود که می شد به آن رسید تا در طول هفت ماه آینده «یوکیا آمانو» مدیر کل جدید آژانس بین المللی انرژی اتمی گزارش جامعی از فعالیت های هسته یی ایران به گروه 1+5 بدهد و از طرفی مذاکره های پراکنده یی نیز بین ایران و آمریکا برقرار شود. اوباما و کری بسیار مشتاق به سرانجام رسیدن مذاکره ها بودند اما فشارهای چند روز گذشته ی محافل صهیونیستی، ترکیه، عربستان و شیخ نشینان خلیج فارس بر هیات حاکمه ی آمریکا باعث سخت تر شدن گفت و گوها شد.
وی در ارتباط با پرداخت ماهانه ی 700 میلیون دلار از دارایی هایی حاصل از فروش نفت به ایران به طور ماهانه به پژوهشگر ایرنا گفت: با توجه به کاهش قیمت نفت این مبلغ می تواند به اقتصاد کشور کمک کند و همچنین ضمانتی برای خشنود کردن ایران بعد از یکسال مذاکره باشد.
«علی خرم» تحلیلگر مسایل بین المللی و نماینده ی پیشین ایران در مقر اروپایی سازمان ملل متحد (ژنو) هم در گفت و گو با گروه پژوهش های خبری ایرنا ضمن رد هر گونه شبهه یی مبنی بر شکست دیپلماسی هسته یی اظهار داشت: آن چه دو طرف تاکنون بر آن توافق کرده اند بر جای خود باقی است اما نشان از آن است موضوع های مورد اختلاف جدی تر از بود که دو طرف در ظرف چند روز باقی مانده بتوانند آن ها را حل و فصل کنند.
وی ادامه داد: با وجود تلاش دو طرف برای رسیدن به توافق نهایی، مشخص شد که آن ها به زمان بیشتری برای رفع مشکل ها نیاز دارند. آن چه مورد توافق قرار گرفته بیشتر جنبه ی عملیاتی دارد که سه ماه بر روی توافق سیاسی جامع و چهار ماه دیگر نیز بر روی جزییات گفت و گو کنند. پس دو طرف تنها به توافق نهایی در موعد مقرر فکر نمی کنند بلکه قصد دارند در وقت کافی و مبسوط به حل مسایل اقدام کنند.
کمترین دستاورد ایران از گفت و گوها با گروه 1+5، بازگرداندن اعتماد از دست رفته ی جهانیان به ایران است. هرچند که ایران همیشه بر فعالیت های صلح آمیز هسته یی خود تاکید کرده اما نبود فضای تعاملی و گفت و گو محور در سال های گذشته، حس بی اعتمادی به ایران را دوچندان کرد.
از سال گذشته که توافق ژنو جامه ی عمل پوشید تاکنون آژانس بین المللی انرژی اتمی بارها از مراکز و تاسیسات هسته یی ایران بازدید به عمل آورده و حداقل 10 گزارش ماهانه و فصلی در ارتباط با فعالیت های هسته یی و همکاری ایران با این نهاد بین المللی منتشر کرده است. این در حالی است که جمله ی «ایران تاکنون به تعهدهای خود عمل کرده است» بارها در گزارش های انتشار یافته از سوی آژانس به چشم می خورد.
به دنبال گزارش های مثبت آژانس از فعالیت های هسته یی صلح آمیز ایران بود که یکشنبه ی همین هفته «شینهوا» خبرگزاری رسمی چین اعلام کرد که ایران در فعالیت های هسته یی خود شفاف است و چیزی برای مخفی کردن ندارد.
باوجود کارشکنی های برخی از مخالفان توافق هسته یی با ایران از جمله برخی از کشورهای عربی منطقه و رژیم صهیونیستی –که از لابی بانفوذی چون «ایپک» در آمریکا بهره می برد- تیم هسته یی ایران موفق شد تا مذاکره ها را به طور مطلوبی که منافع کشور ما در آن رعایت شود به پیش ببرد.
«بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی در مصاحبه یی که روز یکشنبه با شبکه ی «ای بی سی» آمریکا داشت بار دیگر از قدرت ها خواست از آن چه توافقی بد با ایران خواند پرهیز کنند. او توافق بد را توافقی خواند که به ایران امکان می دهد هزاران سانتریفوژ را نگهدارد و با آن غنی سازی انجام دهد.
برخی ناظران بر این باورند که تمدید گفت و گوها برای دوره ی هفت ماهه -که تاحدودی زمان زیادی است- می تواند این فرصت را برای مخالفان داخلی در ایران و آمریکا از یک سو و مخالفان منطقه یی فراهم کند تا بر دامنه ی کارشکنی های خود بیافزایند.
در این ارتباط خرم گفت: که این مشکل واقعی و بجاست و می تواند فرصت لازم را برای بدخواهان توافق هسته یی میان ایران و غرب بوجود بیاورد تا در مذاکره ها اعمال نفوذ کنند. اگر دو طرف می توانستند این موضوع را در ظرف یک الی 2 ماه حل کنند به طور حتم تمام می کردند. پس تمدید هفت ماهه بدین معنی است که آن ها باوجود اختلاف نظر زیاد مصمم هستند تا موضوع هسته یی را حل و فصل کنند.
بنابراین، بسیاری از تحلیلگران اعتقاد دارند که تمدید مذاکره ها و تعیین کردن زمان، خود امیدبخش و به این معناست که موضوع قابل گفت و گو است و اختلاف هایی وجود دارد که با تعیین زمان بیشتر به نتیجه می رسد؛ پس این موضوع نه ناکامی در گفت و گوها بلکه به معنی پیشرفت در فرایند مذاکره هاست.
از این رو، روزنامه ی «گاردین» چاپ انگلیس در این باره نوشت: «پرونده هسته ای ایران، بزرگتر از آن است که بخواهد شکست بخورد.» از نظر این روزنامه، بعد از مشکلات به جامانده از یک دهه بی اعتمادی، آنچه برجا مانده است، سنگریزه هایی بیش نیست که براحتی می توان از آنها عبور کرد.
از سوی دیگر روزنامه ی «فایننشال تایمز» نیز نوشت: اگر آمریکا نتواند با ایران به توافق هسته یی دست پیدا کند، مانند آن است که خود با دستان خویش ایران را به آغوش روسیه انداخته است.
بنابراین، توافقی که تنها چند اختلاف به صورت «نقطه چین» و «جای خالی» از آن باقی مانده باشد با تمدید چند ماهه، حل آن اختلاف نظرها نمی تواند دور از ذهن باشد چرا که این بنای ساخته شده به راحتی قابل خراب شدن نیست.
موضوع دیگری که در نشست وین، این دور از گفت و گوها را از سایر مذاکره ها متفاوت ساخت نشست دوجانبه ی کری و ظریف بود. وزیر امور خارجه ی ایران و آمریکا بعد از 35 سال برای اولین بار در این نشست بدون واسطه و به صورت دوجانبه با یکدیگر چندین بار گفت و گو کردند.
خرم در این ارتباط به پژوهشگر ایرنا گفت: طبیعی است که برخی از این نشست و برخاست ها می تواند زمینه یی را فراهم کند تا موارد مورد اختلاف زودتر حل و فصل شوند. اما مساله ی اصلی آن موضوع هایی است که قرار است دو طرف با یکدیگر درباره آنها همکاری کنند؛ پس این گفت و گوهای دوجانبه بستر لازم را آماده خواهد کرد.
بیگدلی نیز در ادامه ی گفت و گو با پژوهشگر ایرنا نقش این نشست های دوجانبه را در حل مسایل پررنگ دانست و اظهار داشت: نشست دوجانبه ی کری و ظریف به این معنا نیست که اصالت اختلاف از میان رفته است بلکه ضرورت موقعیت و زمان است که این گفت و گوها را شکل داد. تنها راه رسیدن به توافق جامع این است که نوع نگاه و داوری به آمریکا تغییر کند و دشمنی هایی که باعث شده است از آمریکا دشمن فرضی بسازیم پایان یابد.
در مجموع، به باور بسیاری از ناظران طرح اقدام مشترک یا توافق ژنو که سوم آذرماه سال گذشته میان ایران و گروه 1+5 به امضا رسید و از 30 دی ماه نیز اجرایی شد در گام نخست خود با موفقیت هایی همراه بوده است و تنها رفع چند اختلاف باقی مانده می تواند زمینه را برای ورود به گام دوم (گام نهایی) و عادی شدن روابط فراهم کند.
*** مروری بر طرح اقدام مشترک بعد از گذشت یکسال
در مقدمه ی متن توافقنامه ی ژنو هدف از این مذاکره ها رسیدن به یک راه حل جامع مورد توافق و بلند مدت عنوان شده است؛ به نحوی که تضمین شود برنامه ی هسته یی ایران به طور کامل صلح آمیز باقی خواهد ماند.
در مقدمه ی این توافقنامه آمده است که راه حل جامع مذکور مبتنی بر این اقدام های اولیه بوده است و به یک گام نهایی منجر خواهد شد که دوره زمانی آن مورد توافق قرار گرفته و به رفع نگرانی ها می انجامد.
در ادامه این توافق نامه آمده است: این راه حل جامع به مثابه یک مجموعه منسجم خواهد بود که هیچ بخشی از آن مورد توافق قرار نمی گیرد مگر آنکه در مورد تمامی بخش های آن توافق حاصل شود.
همچنین در مقدمه ی این توافقنامه، آژانس بین المللی انرژی اتمی به عنوان مسوول راستی آزمایی اقدام های مربوط به موضوع هسته یی معرفی و دو گام اولیه و نهایی نیز برای حل و فصل این موضوع پیش بینی شد. البته در فاصله میان گام های اولیه و گام آخر، گام های دیگری از جمله پرداختن به قطعنامه های شورای امنیت نیز وجود داشت. مواردی که در مقدمه ی اشاره شد تنها کلیاتی از توافق مورد نظر بود اما جزییات آن به طور ریز و مشخص در طی دو گام تعیین شده است.
الف. عناصر گام اول و تعهدهای دو طرف
گام اول در متن توافقنامه ژنو بازه ی زمانی 6 ماهه را پیش بینی می کرد که البته با توافق متقابل قابل تمدید بود. از این رو گفت و گوها برای رسیدن به توافق نهایی چهار ماه و سپس هفت ماه دیگر تمدید شد. اقدام های دو طرف در این گام به صورت داوطلبانه صورت می گیرد که همه اعضا با حُسن نیت در جهت حفظ فضای سازنده در مذاکره ها فعالیت خواهند کرد.
در متن این توافقنامه ایران به صورت داوطلبانه متعهد شد که نیمی از اورانیوم موجود غنی شده 20 درصد را به صورت اکسید 20 درصد برای تولید سوخت راکتور تحقیقاتی تهران ذخیره نماید. بقیه ی UF6 بیست درصد را به مواد کمتر از 5 درصد رقیق نماید. خط برگشت پذیر نیز وجود نداشته باشد.
ایران داوطلب شد که برای این دوره ی 6 ماهه (البته قابل تمدید)، اورانیوم را به سطح بالاتر از 5 درصد غنی سازی نکند و فعالیت های خود در تاسیسات سوخت هسته یی نطنز، فوردو یا راکتور اراک را که توسط آژانس با نام IR-40 شناسایی می شود، بیش از این گسترش ندهد.
همچنین ایران قبول کرد که برنامه تحقیق و توسعه (D & R) زیر نظارت، از جمله برنامه تحقیق و توسعه جاری غنی سازی خود را که با هدف انباشت اورانیوم غنی شده صورت نمی گیرد، ادامه دهد. ایجاد نکردن محل های جدید برای غنی سازی و بازفرآوری نکردن یا ساخت تاسیساتی که توانایی بازفرآوری دارند از جمله اقدام های داوطلبانه ی دیگر ایران بود.
در مقابل گروه 1+5 نیز پذیرفت که اقدام های داوطلبانه یی انجام دهد که از جمله ی آن می توان به توقف تلاش برای کاهش خرید نفت خام ایران، بازگشت مبالغ مشخص از عواید فروش نفت ایران در خارج از کشور به ایران، تعلیق تحریم های آمریکا و اتحادیه ی اروپا (در مورد معاملات نفتی مذکور) بر بیمه و خدمات حمل و نقل مرتبط، تعلیق تحریم های آمریکا و اتحادیه اروپا بر صادرات پتروشیمی ایران و خدمات مرتبط، طلا و فلزات گرانبها و خدمات مرتبط، صنعت خودرو و خدمات مرتبط، صدور گواهی عرضه و نصب قطعات یدکی برای ایمنی پرواز هواپیماهای غیرنظامی ایران و خدمات مرتبط، صدور گواهی بازرسی های مرتبط با ایمنی و تعمیرات در ایران و خدمات مرتبط اشاره کرد.
همچنین آمریکا و اروپا متعهد شدند از صدور قطعنامه های جدید تحریم هسته یی توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد خودداری کنند. اتحادیه ی اروپا پذیرفت که دستور تحریم جدیدی علیه ایران صادر نکند و دولت آمریکا نیز در چارچوب اختیارات قانونی رییس جمهور و کنگره از تحمیل تحریم های جدید هسته یی خودداری کند.
در کنار مواردی که اشاره شد غرب پذیرفت که یک کانال مالی به منظور تسهیلات تجارت امور انساندوستانه (شامل مراودات تجاری مرتبط با تولیدات غذایی و کشاورزی، دارو، تجهیزات دارویی و مخارج پزشکی بیماران) برای تامین نیازهای داخلی ایران با استفاده از درآمدهای نفتی ایران در خارج از کشور ایجاد کند.
همچنین کانال مزبور مواردی چون نقل و انتقال های مالی مورد نیاز برای پرداخت تعهدهای ایران به سازمان ملل متحد، پرداخت مستقیم شهریه به دانشگاه ها و دانشکده ها برای دانشجویان ایرانی شاغل به تحصیل در خارج از کشور و افزایش آستانه برای اخذ مجوزهای اتحادیه ی اروپا جهت مبادله های مالی تجارت موارد غیرتحریمی تا مبلغ مورد توافق را دربر می گرفت.
این موارد اما تنها گامی اولیه بود که در صورت رسیدن به توافق جامع و نهایی وارد مرحله ی نهایی می شد که در آن نیز هر کدام از دو طرف لازم است اقدام هایی را انجام دهند.
باوجود پیشرفت هایی که تاکنون مرحله به مرحله حاصل شده است اما برخی از مسایل همچنان به صورت حل نشده بین دو طرف باقی مانده است که از مهم ترین آن ها میزان، سطح و ابعاد غنی سازی ایران و همچنین موضوع تحریم هاست. چنانچه آمریکا خواستار تعلیق یا لغو تدریجی تحریم ها و ایران خواستار لغو کامل تحریم هاست.
ب. گام نهایی و عناصر آن
براساس متن توافقنامه ی ژنو این گام دارای دوره ی زمانی بلندمدت مشخصی است که مدت آن مورد توافق قرار خواهد گرفت.
در این گام پیش بینی شده است که بطور همه جانبه تحریم های هسته یی شورای امنیت سازمان ملل متحد و تحریم های چندجانبه و تحریم های ملی برداشته شود. البته این امر باید متضمن یک برنامه ی غنی سازی باشد که توسط دو طرف تعریف شود؛ برنامه یی که شاخصه های آن با موافقت دو طرف و منطبق با نیازهای عملی، با محدودیت های مورد توافق درخصوص دامنه و سطح فعالیت های غنی سازی، ظرفیت غنی سازی، محل هایی که در آن غنی سازی انجام می شود و ذخایر اورانیوم غنی شده برای دوره ی زمانی که مورد توافق قرار می گیرد، تعیین شود.
اما بر اساس توافق های صورت گرفته ایران هم باید نگرانی های مرتبط با رآکتور اراک را که توسط آژانس با نامIR-40 شناخته می شود به طور کامل برطرف نماید. ضمن این که بازفرآوری یا احداث تاسیساتی که قادر به بازفرآوری باشد، ایجاد نکند. اقدام های شفاف ساز و با نظارت بیشتر از سوی ایران و همچنین تصویب و اجرای پروتکل الحاقی –که در چارچوب اختیارات رییس جمهوری و مجلس شورای اسلامی است- از موارد دیگر است.
به دنبال اجرای موفق گام نهایی و با سپری شدن کامل دوره زمانی این گام، با برنامه هسته یی ایران مانند برنامه ی هر کشور غیرهسته یی دیگر عضو NPT رفتار خواهد شد و در خصوص گام نهایی و هر یک از گامهای میانی، این اصل اساسی که «تا در مورد همه چیز توافق نشود، در خصوص هیچ چیزی توافق حاصل نشده است» اعمال می شود.
بعد از توافق ژنو و اجرایی شدن مفاد مندرج در آن، 7 کشور حاضر در مذاکره ها یعنی ایران از یک سو و آمریکا، روسیه، چین، انگلیس، فرانسه و آلمان از سوی دیگر، خواهان به نتیجه رسیدن مذاکره هایی هستند که در بیش از یک سال گذشته بارها و بارها آنها را گردهم آورده و در این راه پیشرفت های قابل ملاحظه یی نیز حاصل شده است.
*** نشست های گذشته و روند حل جورچین هسته یی
از شروع گفت و گوهای هسته یی در دولت روحانی یک سال گذشت اما به باور بسیاری از تحلیگران و کارشناسان عمر یک ساله ی گفت و گوها و نشست ها به هدر نرفت و در هر نشستی قسمتی از جورچین (پازل) هسته یی تکمیل شد.
اولین دور از مذاکره های هسته یی ایران و قدرت های جهانی پس از روی کار آمدن دولت روحانی، نشست نیویورک بود. این نشست پنجم مهرماه پارسال در حین سفر هیات ایرانی برای شرکت در شصت و هشتمین نشست سالانه ی مجمع عمومی سازمان ملل متحد انجام شد. در این نشست بود که برای اولین بار وزرای خارجه ی دو کشور (ایران و آمریکا) به مدت نیم ساعت در حاشیه ی اجلاس مجمع با یکدیگر به گفت و گو پرداختند.
بعد از نشست نیویورک، سه نشست رسمی میان مقام های کشورمان و قدرت های غربی در ژنو سوییس صورت گرفت و بعد از آن نیز 6 نشست دیگر در قالب گفت و گوهای وین رقم خورد. نشست «وین 6» آخرین دور از گفت و گوهای رسمی میان ایران و گروه 1+5 در مهلت 6 ماهه ی نخست بود که با وجود دستاوردهای چشمگیر، بدون نتیجه نهایی (دستیابی به توافق جامع) پایان پذیرفت.
گفت و گوها در فرجه ی دوم بار دیگر از نیویورک شروع شد. نشست نیویورک به عنوان هفتمین دور از گفت و گوها –و اولین دور از گفت و گوهای رسمی میان ایران و 6 قدرت بزرگ در مهلت تعیین شده ی چهار ماهه ی دوم- پنج شنبه (27 شهریور ماه) در حاشیه ی شصت و نهمین نشست سالانه ی مجمع عمومی شکل گرفت.
هشتمین دور از مذاکره ها به مدت سه روز (از 22 تا 24 مهرماه) در وین، نهمین نشست (18 تا 20 آبان ماه) در مسقط پایتخت عمان و دهمین (آخرین) نشست در پایان مهلت چهار ماهه در وین برگزار شد که با وجود پیشرفت در حل مسایل، مذاکره ها برای هفت ماه دیگر تمدید شد که با باور بسیاری از ناظران، تمدید مذاکره ها بهترین راه حل برای اتخاذ تصمیم های منطقی در زمینه های مورد اختلاف است.
در مجموع، یک سال پس از تلاش خستگی ناپذیر تیم هسته یی ایران، مذاکره ها برای هفت ماه دیگر تمدید شد و راه زیادی برای رسیدن به توافقی که برخی از آن به عنوان «توافق تاریخی» نام می برند باقی نمانده است.
جای شک نیست که رسیدن به توافق نهایی هم برای غرب و هم برای ایران از اهمیت بالایی برخوردار است چرا که توافق نهایی می تواند روابط پرتنش ایران و غرب را بعد از گذشت 12 سال به حالت عادی برگرداند. اما رسیدن به توافق با هر قیمتی نمی تواند تداعی کننده ی توافق خوب باشد پس لازم است تیم مذاکره کننده بیشترین میزان امتیاز را از طریق گفت و گو و چانه زنی کسب کند حتی اگر نیاز باشد این فرجه بارها تمدید شود.
پس برای رسیدن به توافق خوب، تمدید گفت وگوها می تواند زمینه را برای حل سایر مسایل و رسیدن به توافق نهایی فراهم کند و نباید انتظار داشت این موضوع پیچیده که بیش از یک دهه محل چالش بوده است در طول یکسال حل و فصل شود.
*گروه پژوهش های خبری
پژوهشم** ح.ش**2054
04/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
سیاسی
پربازدیدترینها