تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849791053
رجب طیب اردوغان ترکیه را به سوی انزوا می برد؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: رجب طیب اردوغان ترکیه را به سوی انزوا می برد؟ تهران - ایرنا - سایت خبری فرارو می نویسد :یک ضرب المثل قدیم ترکی می گوید: "ترک جز ترک رفیقی ندارد." ضرب المثلی که این روزها، در شرایطی که رجب طیب اردوغان ترکیه را به سوی انزوا می برد، درست تر و تلخ تر از همیشه می نماید.
اردوغان یازده سال نخست وزیر بود. و در آن دوران جایگاه ترکیه (در جهان) پیشرفت چشم گیری کرد. مذاکره برای عضویت در اتحادیه اروپا آغاز شد. حضور دیپلماتیک، به ویژه در آفریقا پررنگ تر شد.
استانبول، بزرگ ترین شهر ترکیه، به قطبی در صنعت هوایی بدل شد، با فرودگاهی عظیم و یک خط هوایی که از نظر تعداد کشورهایی که به آن ها پرواز دارد در دنیا بی رقیب است.
اما در ماه های گذشته، شاید حدود دو سال گذشته، وضع خراب شده. چهره های مهم دنیای سیاست همچنان به این جا سفر می کنند اما کاملا مشخص است که ترکیه دوستان زیادی ندارد.
ماه گذشته که مجمع عمومی سازمان ملل اعضای غیردائم شورای امنیت را انتخاب می کرد، مقام های ترکیه مطمئن بودند یکی از کرسی ها را می گیرند. اما نگرفتند. مجمع عمومی به اسپانیا و زلاندنو رأی داد. نتیجه ای که مایه سرافکندگی ترکیه بود – یا سیلی محکمی به صورت اردوغان، که سه چهار ماه بیشتر از رئیس جمهور شدنش نمی گذرد.
داستان از "بهار عربی" آغاز شد. ترکیه روی اسب بازنده شرط بست، هم در مصر که از اخوان المسلمین حمایت کرد، هم در سوریه که روی سقوط سریع بشار اسد حساب کرد. حالا ترکیه در مصر سفیر ندارد، و اردوغان عبدالفتاح سیسی را "مستبد غیرمنتخب" می نامد. سوریه هم کابوسی شده که ترکیه را از آن خلاصی نیست. سرزنش ها بابت عبور بی دردسر جهادی های خارجی از مرزش یک طرف، ضعیف شدن مناسبات با عراق و ایران و عربستان سعودی از سوی دیگر.
علاوه بر این ها، از آن رابطه استراتژیک با اسرائیل هم چیز زیادی باقی نمانده. اردوغان سفیر ترکیه در تل آویو را فراخوانده و بمباران اخیر غزه را "نسل کشی.. یادآور هلوکاست" نامیده.
مهم تر از همه این که رابطه ترکیه با آمریکا هم خراب شده. زمانی که واشنگتن مشغول یارکشی برای مبارزه با داعش بود، ترکیه از کنار زمین نظاره می کرد، و حاضر نبود پایگاه های هوایی اش را در اختیار آمریکایی ها بگذارد، مگر این که آنها بپذیرند به بشار اسد هم حمله کنند و در سوریه منطقه پرواز ممنوع ایجاد کنند.
ماه پیش، شاید چند ساعت بعد از این که اردوغان به باراک اوباما هشدار داد به مبارزان کرد در سوریه اسلحه ندهند، هواپیماهای آمریکایی برایشان سلاح انداختند. اختلاف از این آشکارتر نمی شد.
موفقیت بی نظیر
سنان اولگن از مؤسسه ادم می گوید: "این طور نیست که دولت نفهمد چه چیزهایی از دست رفته، اما در آنکارا این انزوا را این طور توجیه می کنند که ترکیه تنها کشوری بوده که شجاعت داشته موضع اخلاقی بگیرد و سیاست خارجی اش را بر پایه ارزش هایی که به آن باور دارد تنظیم کند. این استدلالی ست که کسانی که باید به اردوغان رأی بدهند می پذیرند – و از نظر او فقط همین ها مهم اند."
و در نهایت همین است که رجب طیب اردوغان را پیش می برد. همین موفقیت بی نظیر پای صندوق رأی است که این باور خدشه ناپذیر را در او ایجاد کرده که سیاست هایش درست است.
حتی تظاهرات سال گذشته – که از اعتراض به قطع درختان و طرح ساخت وساز در پارک گزی آغاز شد – هم خللی در این باور او ایجاد نکرد. در حالی که برخی مقام های ارشد و اطرافیان اردوغان خواستار گفتگو با معترضان بودند، او "اوباش" خواندشان.
حتی ماجرای فاش شدن مکالمات تلفنی اردوغان و برخی نزدیکانش که نشان می داد اتهام فساد که به آنها زده بودند بی مورد نبوده، بعد از مدتی بی اثر شد و رئیس جمهور موقعیت سابقش را به دست آورد.
"کاهش نفوذ ترکیه"
واکنش اردوغان به افشای تلفن ها تهاجمی بود: آن را "کودتای نافرجام" خواند، هزاران پلیس و قاضی را اخراج کرد، و تلاش کرد شبکه های اجتماعی را ببندد. پس از آن حلقه یارانش را تنگ تر کرد و فقط وفاداران بی چون و چرا را باقی گذاشت.
سنن اولگن معتقد است: "اعتراض های پارک گزی و بعد واکنش او به اتهام فساد بود که نگاه بین المللی را عوض کرد. درست است که انزوای ترکیه مشکل ترکیه است، اما مشکل غرب هم هست. غرب برای این که به اهداف امنیتی اش در منطقه برسد، بالقوه شریکی بهتر از ترکیه ندارد. اما حالا که نفوذ ترکیه کم شده، دست غرب هم بسته شده. در نگاه اردوغان مشروعیت دموکراتیک یعنی صندوق رأی، اما دیگران انتظار بیشتری از دموکراسی ترکیه دارند – رسانه های آزاد، قوه قضائیه مستقل، و حاکمیت قانون."
در هفته های گذشته دوباره موجی از انتقاد در داخل ترکیه هم راه افتاده – از ساخت کاخ ریاست جمهوری 1000 اتاقه با هزینه 615 میلیون دلار، آن هم در مناطق جنگلی حفاظت شده، که بیش از سی شکایت قانونی را نادیده گرفته، تا حمله لفظی به روزنامه نگاران خارجی، و مواضع جنجالی مثل این که مسلمان ها آمریکا را زودتر از کریستف کلمب کشف کرده بودند.
همه این ها به این حس که دولت ترکیه از مردم و واقعیت فاصله گرفته دامن می زند.
"قدرت اقتصادی"
ولی با همه این اوصاف اردوغان همچنان از حمایت هوادارانش برخوردار است. برای آن 52 درصدی که او را رئیس جمهور کردند، ممنوع شدن توییتر یا اتهام فساد – که به نظرشان در مورد بیشتر سیاست مداران پیش می آید – اهمیت چندانی ندارد.
ترکیه به آمریکا اجازه نداد از پایگاه های هوایی اش برای حمله به داعش در سوریه استفاده کند، مگر این که بشار اسد را هم هدف بگیرند و منطقه پرواز ممنوع اعلام کنند
برای آنها مهم این است که وضع مالی شان تغییر کرده، کشورشان حالا هفدهمین اقتصاد بزرگ دنیاست. برای این مردم مهم این است که بیمارستان و مدرسه جدید ساخته می شود، جاده های جدید کشیده می شود.
هواداران اردوغان که عموما محافظه کار و مذهبی اند، از این که بعد از هشتاد سال حکومت سکولاریستی می توانند در مدرسه و دانشگاه روسری سر کنند، خوشحال اند و احساس رهایی می کنند. در نگاه آن ها اردوغان رهبری ست قدرتمند که ابایی ندارد جلوی غرب بایستد. و این تصویر را دوست دارند.
ابراهیم کلین، از مشاوران اردوغان، معتقد است او از ترکیه "یک قدرت سیاسی و اقتصادی ساخته، و طبقه متوسط را توان مند کرده."
می گوید: "او بود که فرایند حل مسئله کردها را شروع کرد، و قدم هایی تاریخی در راستای به رسمیت شناختن حقوق اقلیت های دینی برداشت، و با سلطه نظامیان مبارزه کرد". اشاره او به اقدامات اردوغان است که دست و پای ارتش را بست، ارتشی که از دهه 60 میلادی چهار دولت ترکیه را سرنگون کرده بود.
اما موفقیت های اولیه اردوغان در مقام نخست وزیری به مرور زیر سایه خودرأیی فزاینده اش فراموش می شود.
یک مقام اروپایی به من می گفت او "در جمع خصوصی دلنشین است و حتی به حرف دیگران گوش می دهد. اما در انظار عمومی مسئله برایش فقط بردن دعواست. کوتاه آمدن، مکانیزم های کنترلی، این جور چیزها نشانه ضعف است. به همین خاطر به طور طبیعی موضع تهاجمی می گیرد – و بعد می فهمد ممکن است بهتر بوده طور دیگری عمل می کرده."
نگاه مثبت اروپایی ها به ترکیه به مرور جایش را به دغدغه آزادی بیان داده. از زمانی که مذاکرات مربوط به عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا و گسترش این اتحادیه متوقف شده، اهرم فشار اروپایی ها هم ضعیف شده. همه این ها به حس انزوای ترکیه دامن می زند.
به قول آن مقام اروپایی "حس مثبتی که به (اردوغان) بود محو شده، جایش را احتیاط گرفته. البته قصد ما این است که فرایند عضویت را زنده نگه داریم. دل مان می خواهد رابطه ای جدی تر داشته باشیم. همه اهمیت ترکیه را درک می کنند."
و همین نکته آخر است که به اردوغان در عرصه بین المللی اعتماد می دهد: این که ترکیه کماکان بازیگری مهم است. این که دریچه غرب به خاورمیانه بحران زده است. و این که اقتصادی رو به رشد است که دیگر نمی شود نادیده اش گرفت.
مقام اروپایی می گوید: "اردوغان می خواد بزرگ ترین ترک تاریخ باشد. درست است که آن اشتیاق سابق را به او نداریم، اما به هر حال همچنان کسی است که باید ارتباط مان را باهاش حفظ کنیم."
رجب طیب ارودغان به قول خودش می خواهد "ترکیه ای نو" بسازد. دیگران می گویند این ترکیه ای است با جامعه ای ناراضی و دودسته. کشوری که دوستانش را یکی یکی از دست می دهد – هم در خانه هم بیرون خانه.
منبع: فرارو / بی بی سی
اول **
03/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها