تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870685993
موفقیت محققان دانشگاهی در بهبود عملکرد حامل‌های ژنی غیرویروسی
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۳ آذر ۱۳۹۳ - ۰۹:۵۶
محققان دانشگاه علوم پزشکی مشهد جهت بهبود عملکرد حامل‌های غیرویروسی اقدام به بررسی میزان سمیت ناشی از این حامل‌ها در ژن درمانی کردند؛ به کمک نتایج این طرح می‌توان به حامل‌هایی با ویژگی‌های مطلوب همانند توانایی بالای انتقال ژن به داخل سلول با سمیت کم دست یافت. به گزارش سرویس فناوری ایسنا، دکتر رضا کاظمی اسکویی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و محقق طرح اظهار کرد: در حال حاضر ژن درمانی مورد توجه بسیاری از مراکز تحقیقاتی پزشکی، دارویی و مهندسی ژنتیک در سراسر دنیا قرار گرفته است. این روش از طریق انتقال ژن‌ها به سلول‌های هدف، در درمان بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، استفاده‌ی بالینی گسترده از این روش به دلیل وجود مشکلاتی محدود است. درک ماهیت موانع زیستی که از انتقال مؤثر ژن‌های درمانی به بافت‌های هدف جلوگیری می‌کنند و گسترش حامل‌های ژنی کارا و مطمئن که بر این موانع غلبه کنند، در رأس تحقیقات ژن درمانی قرار دارند. وی افزود: در تحقیق حاضر به استفاده از پلی اتیلن ایمین (PEI) به عنوان یک حامل پلیمری و تعیین عوامل تأثیرگذار در سمیت آن با تأکید بر اثر اندازه‌ی ذرات حاصل از ترکیب PEI/DNA پرداخته شده است. محقق طرح تصریح کرد: از نتایج این کار می‌توان در طراحی ساختارهای اصلاح شده‌ای از PEI، که واجد ویژگی‌های مطلوب مانند توانایی بالای انتقال ژن (DNA) به داخل سلول همراه با سمیت کم باشد، استفاده کرد. به گفته وی، حامل‌های مورد استفاده جهت انتقال ژن‌ها، به دو دسته‌ی ویروسی و غیر ویروسی تقسیم‌بندی می‌شوند. حامل‌های ویروسی علیرغم این که کارایی بالایی در انتقال دارند، به دلیل سمیت و ایمنی‌زایی کاربرد محدودی پیدا کرده‌اند. در مقابل حامل‌های غیر ویروسی از جمله پلیمر‌ها و لیپید‌های کاتیونی مورد استفاده‌ی گسترده‌ای قرار گرفته‌اند. وی در ادامه درباره دلیل انتخاب پلیمر استفاده شده در این طرح گفت: حامل‌های غیرویروسی بر پایه‌ی پلی اتیلن ایمین و مشتقات آن دارای ویژگی‌هایی هستند که حل کننده‌ی مشکلات مربوط به ژن درمانی است. ساختمان PEI تا حد زیادی خواص فیزیکی، شیمیایی و زیستی ترکیب آن با DNA یا RNA را تعیین می‌کند. این پلیمر زمانی‌که در مجاورت DNA قرار می‌گیرد بطور خودبه‌خودی به آن متصل شده و آن را فشرده می‌کند. با این عمل ذراتی با اندازه‌ی 50 تا 100 نانومتر تشکیل می‌شود. این محقق در ادامه به روش انجام آزمایش‌های مربوطه اشاره کرد و افزود: به این منظور ابتدا 24 ساعت قبل از انجام آزمایش، سلول‌های نوروبلاستومای موشی (Neuro 2A) در محیط مناسب کشت داده شدند. سپس سلول‌ها به مدت 24 ساعت تحت تأثیر نسبت‌های مختلفی از پلیمر و DNA پلاسمیدی قرار گرفتند. در ادامه میزان پایایی سلول‌ها با استفاده از آزمون MTT و میزان آسیب DNA ژنومی ناشی از این نانوذرات پلیمری با استفاده از آزمون comet assay سنجیده شد. کاظمی اسکویی خاطرنشان کرد: نتایج حاکی از آن است که بین میزان آسیب DNA و همچنین سمیت ایجاد شده با میزان غلظت نانوذرات پلیمری رابطه مستقیم وجود دارد. همچنین با بالا رفتن غلظت، الگوی آسیب از آپوپتوز به نکروز تبدیل می‌شود. وی تصریح کرد: به طور کلی می‌توان گفت اندازه‌ی ذرات حاصل از تشکیل ترکیب حامل PEI/DNA نقش تعیین کننده‌ای در نحوه القای سمیت ناشی از آن و در نتیجه عملکرد حامل دارد. به بیان دیگر، چنانچه هدف انتقال ژن به سلول‌های سرطانی باشد، بهتر است اندازه‌ی ذرات کوچک‌تر و غلظت حامل مورد استفاده کمتر باشد. به این ترتیب علاوه بر افزایش ورود نانوذرات به داخل سلول، خود نانوذرات حامل نیز عملکرد درمانی خواهند داشت. نتایج این پژوهش که حاصل همکاری دکتر رضا کاظمی اسکویی، دکتر حمیدرضا صادق نیا، دکتر مجید دررودی از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و لیلا غلامی، دانشجوی دکترای پزشکی مولکولی همین دانشگاه است، در Turkish Journal of Biology منتشر شده است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها