تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834340655
یادداشت/محمود عباس‌زاده مشگینی چشم انداز توافق کلی با 1+5
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/محمود عباس‌زاده مشگینی
چشم انداز توافق کلی با 1+5
طرف غربی به هیچ وجه نمی‌خواهد به سازمان تحریم‌ها دست بزند و متاسفانه هر چه هم طرف مذاکره ایرانی به کاهش و برچیدن تحریم‌ها بیشتر اصرار می‌کند اتفاقا طرف مقابل همین اصرارها را دلیل موثر و کارآمد بودن تحریم تلقی نموده و عملا این مولفه را تقویت می‌کند!
خبرگزاری فارس ـ با نزدیک شدن به سوم آذر ماه یا 24 نوامبر که طبق توافقنامه ژنو آخرین مهلت جمهوری اسلامی ایران و اعضای 1+5 برای رسیدن به توافق نهایی است این سوال پیش می آید که بالاخره نتیجه چه می شود ؟ آیا توافقی تحت عنوان فوق بین طرفین امضاء می شود یا نه؟ و اگر توافقی امضاء شد مفاد آن چه خواهد بود و چه اندازه حقوق و منافع کشور ما تامین خواهد شد ؟ و سؤال دیگر اینکه اگر توافق نهایی صورت نگیرد چه اتفاقی می‌افتد؟ برای پاسخ به سؤالات فوق انگاره‌های مختلفی قابل طرح است لیکن برای دستیابی به محتمل ترین پاسخ مجبوریم معلومات این معادله و اطلاعات آشکارپیرامون موضوع را دقیقا مرور نموده و از مبادی معلوم به سمت گمانه‌زنی و در صورت امکان کشف مجهولات حرکت کنیم. نگارنده اطلاعات و معلومات مرتبط با پرونده مذاکره هسته‌ای را در حالت کلی به دو دسته تقسیم می‌نماید دسته اول مقدماتی است که طرفین را به سمت توافق می‌کشاند اما دسته دوم واقعیت‌ها و مقدماتی است که رسیدن به توافق را دوراز دسترس می‌نماید. الف - اما دسته اول یعنی مقدماتی که طرفین را به سمت توافق می کشاند: 1-اوباما و جناح دموکرات‌ها در امریکا بشدت به یک توافق (ولو بدون محتوا) برای حل مشکل سیاسی خود در داخل کشورشان نیازمند هستند چون بعد از دوسال انتخابات ریاست جمهوری آمریکا جدی‌ترین عرصه رویارویی سیاسی دو جناح دموکرات و جمهوری‌خواه در آمریکاست و با توجه به اینکه جمهوری‌خواهان در شش سال گذشته مداوم از سیاست‌های خاورمیانه ای اوباما انتقاد کرده‌اند و در شرایطی که سیاست خارجی اوباما درعراق و سوریه و مبارزه با تروریسم درمنطقه نتوانسته است رضایت افکارعمومی آمریکا را راضی نماید لذا دولت آمریکا به شدت علاقمند است در بحث هسته‌ای با جمهوری اسلامی ایران به توافقی برسد تا در داخل آمریکا ادعا کند که بالاخره قفل رابطه به جمهوری اسلامی ایران را شکسته و ایران به زعم غربی‌ها سرکش را در راستای منافع خود مهار نموده و به مردم آمریکا بگوید که از عدم دستیابی جمهوری اسلامی ایران به سلاح هسته‌ای مطمئن باشند. از طرف دیگر آقای حسن روحانی ریاست محترم جمهور اسلامی ایران و دولت یازدهم نیز با انتخاب شیوه و ادبیات خاصی باز شدن همه گره‌های اقتصادی کشور را مستقیم و غیرمستقیم به تحریم‌ها و چالش جمهوری اسلامی ایران با غرب به بهانه پرونده هسته‌ای مرتبط ساخته‌اند و توافق با 1+5 را موثرترین مولفه گفتمانی در انتخابات مجلس سال آتی و انتخابات ریاست جمهوری سال 96 تصور می کنند انگیزه مضاعفی برای حصول توافق با غربی‌ها دارند که البته شعار غیرعقلایی و مغایر منافع ملی " توافق درهرشرایطی بهتر از توافق نکردن است " ریشه در همین تصور و تحلیل دارد. 2-غرب محروم کردن جمهوری اسلامی ایران از طریق فشار و مذاکره و توافق را نسبت به راه‌های دیگر کم‌هزینه می‌داند 3-برای غرب بویژه آمریکا استفاده از راه‌های ماجراجویانه از جمله بکارگیری روش نظامی در برخورد با ملت ایران مانند آنچه که در لیبی و عراق انجام داد اولا امکانپذیر نیست و ثانیا نتایج و تبعات کوتاه مدت و میان مدت و بلند مدت آن برای آمریکا قابل محاسبه و پیش‌بینی نیست چون جمهوری اسلامی با تمام کشورهایی که در طول تاریخ آمریکا با آنها مواجهه نظامی داشته است از تمام جهات متفاوت است . 4-در طرف مقابل غرب، جمهوری اسلامی ایران یک نظام دموکراتیک مبتنی بر فکراسلامی است که اصالتا و ماهیتا دنبال جنگ و درگیری نیست وترجیح می‌دهد دستیابی به ابزارها و مولفه‌های موثر در امر توسعه و پیشرفت خود را از مسیرهای کاملا مسالمت‌جویانه و کم‌هزینه پیگیری نماید و ارتباطش با تمام ملت‌ها و کشورهای دنیا ارتباطی توام با احترام متقابل باشد . ب – دسته دوم مقدماتی است که در مقابل توافق ترمز و بی رغبیتی و به عبارت دیگر مقاومت ایجاد می‌کند که به چند مورد از آنها اشاره می‌شود: 1-اولین مقدمه آشکار این است که1+5 و طرف غربی برای مذاکره و توافق نگاه کاملا ابزاری دارد یعنی آنچه را که نتوانسته است با فشار و اصطکاک و تهدید بگیرد می‌خواهد سر میز مذاکره بگیرد در حالی که میز مذاکره دوطرفه است و لازمه آن موضوعیت قائل بودن به منافع مشروع طرف مقابل است ، آمریکا و طرف غربی با توجه به خوی استکباری هنوز بین دو مفهوم "میز مذاکره " و " میز محاکمه" کاملا دچار سوء‌تفاهم هستند 2-انتظاری که طرف غربی از مذاکره و توافق دنبال می‌کند منافع مشروع و حق طبیعی و قانونی جمهوری اسلامی ایران نادیده گرفته و از خطوط قرمز ما عبور می‌کند چون آنچه که آمریکائی‌ها از مذاکره انتظار دارند عملا برچیدن ظرفیت‌ها و توانمندی هسته‌ای کشور ما در ابعاد صنعتی و به درد بخور و توقف آن در سطح ویترینی و حداکثر تحقیقاتی است غربی‌ها اصرار دارند برای عادی‌سازی پرونده ایران در آژانس انرژی اتمی " حداقل ده سال " را در توافقنامه قید کنند که از نظر حقوقی حداکثر پانصد سال هم می‌توانند معطل کنند! در حالی که اصولا باید در اینگونه موارد حداکثر مهلت مانند " حداکثر چهار سال " قید شود. یا اینکه انتظار دارند قلب راکتور تاسیسات اراک خارج شود و یا اینکه تعداد سانتریفیوژها به تعداد بسیار محدود فعال بوده و جمهوری اسلامی حق تحقیق و ساخت و نصب و بکارگیری نسل های جدید و پربازده ماشین‌ها را واگذار کند که مفهومی جز تعطیلی صنعت هسته‌ای کشور را ندارد. 3- طرف غربی به هیچ وجه نمی‌خواهد به سازمان تحریم‌ها دست بزند و متاسفانه هر چه هم طرف مذاکره ایرانی به کاهش و برچیدن تحریم‌ها بیشتر اصرار می‌کند اتفاقا طرف مقابل همین اصرارها را دلیل موثر و کارآمد بودن تحریم تلقی نموده و عملا این مولفه را تقویت می‌کند! 4- طرف غربی مقاومت در مقابل هسته‌ای شدن جمهوری اسلامی ایران را در داخل یک پازل استراتزیک کلی‌تر تعریف کرده است که پذیرش حق غنی‌سازی کشور ما (که بومی شدن این صنعت استراتژیک و مولد اقتدار را به دنبال دارد) مستلزم تجدید نظر در آن پازل استراتژیک کلی است که درآن مرحله مسائل دیگری در ابعاد منطقه‌ای و جهانی نیز موضوعیت پیدا می‌کند 5-ملت ایران با یک پیشینه تاریخی درخشان و پرافتخار و با ظرفیت تمدن‌سازی استثنایی که از قضا برای تمام بشریت می‌تواند مفید باشد قصد ندارد در هیچ جهاتی از توسعه به معنی درست کلمه متوقف شود و زیر سطح و سقفی که دیگران تعیین و تحمیل می‌کنند آماده به خدمت بیگانگان باشد ملت ایران حق خود می‌داند شیوه زندگی شرافتمندانه خود را خودش تعیین کند و در این راستا حق خود می‌داند در رشته‌های مختلف علوم و تکنولوژی‌های استراتژیک سرمایه‌گزاری کرده و از آثارو برکات آنها برای تحقق زندگی بهتر استفاده کند و دراین جهت به تمام مناسبات و قوانین عادلانه بین‌المللی هم احترام می‌گذارد. ولی به هیچ وجه نمی پذیرد یک عده از همین مناسبت‌ها و قوانین با تفسیرهای خودمحوارانه برعلیه منافع مسلم ما سوء‌استفاده نموده از حقوقمان محروم نمایند. حال با مرور مقدمات فوق می‌توان گزینه‌ها و انگارهای مختلف و احتمال وقوع هرکدام را پیش‌بینی کرد محتمل ترین انگاره این است که طرفین به یک توافق کلی رضایت بدهند که نه تحریم‌های موجود کاهش یابد و نه جمهوری اسلامی ایران تعهداتی بیشتر از آنچه که در توافق نامه ژنو پذیرفته است بپذیرد در این توافق کلی احتمالا طرف غربی می پذیرد که از تصویت تحریم‌های جدید آن هم فقط به خاطر موضوع هسته‌ای اجتناب کند این نتیجه برای دموکرات‌ها در داخل آمریکا آجازه می‌دهد که ژست یک فاتح مدبر و نرم را بگیرند تا در رقابت‌های داخلی از قافله جمهوری‌خواهان عقب نمانند از طرف دیگر دهان لابی‌ها و گروه فشار صهیونیستی و تلآویورا نیز می‌بندند که حداقل به بهانه مذاکره و امید توافق بیش از یک سال پیشرفت هسته‌ای ایران را کاملا متوقف نموده و حتی به پس روی واداشته‌اند طرف ایرانی هم همین توافق کلی را چندین ماه سر دست می‌گیرد و به عنوان سوخت موتور خود در انتخابات مجلس سال 93 و انتخابات ریاست جمهوری سال 96 دررقابت داخلی مصرف می‌نماید . اما اگر چنین توافقی حاصل شد چه منافعی برای مردم و نظام دارد؟ پاسخ این پرسش به نظر نگارنده کاملا روشن است وآن اینکه اگرچه این توافق کلی برخلاف پیش‌بینی مسئولان ارشد دولت، هیچ گرهی از گره‌های اقتصادی کشور را نمی‌گشاید و به تحقق هیچ کدام از شعارهای تبلیغاتی انتخابات ریاست جمهوری سال 92 کمک نمی‌کند ولی این شرایط برای نظام منافع چشمگیری را به ارمغان می‌‌آورد و آن اینکه حقانیت و موضع نظام در بی‌اعتمادی به آمریکا در بعد داخلی و خارجی کاملا اثبات می‌شود و سرمایه اجتماعی ایجاد شده در کشور (که غالبا توسط تریبون‌های طیف اصلاح‌طلبان برون‌نگر با تابلو روشنفکری لیبرال‌مسلک به امید اعتماد به غرب و بیگانگان در بخشی از سطوح اجتماعی ایجاد ومتراکم شده بود و گاها درمقابل اراده و مسیر حرکت و بالندگی نظام و کشورمانند ترمز و آویزه عمل می کرد) در گفتمان مسلط انقلاب اسلامی کاملا هضم می‌شود و خود مقوم گفتمان عزتمدارانه نظام و رهبری می‌شود و مقدمات و شرایط اجتماعی برای پیگیری و تحقق اقتصاد مقاومتی مهیا می‌شود که خود موفقیتی ارزشمند برای ملت ایران می‌تواند باشد. در بعد سیاسی نیز گفتمان سازش حداقل برای یک دوره بیست ساله به محاق می‌رود و چنین فرصتی سرمایه ارزشمندی برای اصلاح خیلی از امور و عنداللزوم شروع مجددهای استراتژیک خواهد بود. محمود عباس‌زاده مشگینی انتهای پیام/
93/09/01 - 11:11
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 72]
-
سیاسی
پربازدیدترینها