تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1871871481
نگاهی به برخی مهمترین حوادث فضایی و موشکی دنیا از جهنم «بایکنور» تا قربانیانی که «آپولو» برای رسیدن به ماه گرفت
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نگاهی به برخی مهمترین حوادث فضایی و موشکی دنیا
از جهنم «بایکنور» تا قربانیانی که «آپولو» برای رسیدن به ماه گرفت
فتوحات فضایی و موشکی قرن بیستم، گاه با حوادث و فجایعی همراه بود که خسارات و تلفات سنگینی را برای پیشگامان این علم به دنبال داشته است.
گروه امنیتی دفاعی خبرگزاری فارس، مهدی پورصفا- جهان در قرن بیستم و به خصوص دوران جنگ سرد شاهد جهش‌هایی عظیم در حوزه فناوری موشکی و فضایی بوده است، به گونه ای که در مدتی به نسبت کوتاه از سال 1944 که اولین موشک وی-2 آلمانی قلب لندن را هدف گرفت تا زمانی که نیل آرمسترانگ فضانورد آمریکایی پایش به زمین ماه رسید، کمتر از 25 سال به طول انجامید. گرچه امروز و به واسطه فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و امضای پیمان های کنترل تسلیحات، تعداد موشک های هسته ای از دوره ای که موازنه وحشت بر دنیا حاکم بود، کمتر شده است ولی هنوز موشک های بالستیک نقشی مهم و انکار نشدنی در ایجاد بازدارندگی راهبردی میان قدرت های بزرگ دنیا ایفا می‌کنند. در این میان آنچه که کمتر از چنین پیشرفت های خیره کننده ای جلب توجه می کند، هزینه ای است که برای حاصل شدن چنین پیشرفت پرداخت شده است. بخشی از این هزینه به طور طبیعی مرتبط به هزینه های اقتصادی است، اما فیلم های پرتاب شکوهمند موشک های قاره پیمای نظامی و یا پرتابگرهای فضایی چهره دیگری دارد که کمتر از آن سخنی به میان می آید. وقایعی که در سیر پیشرفت یک تکنولوژی کاملا طبیعی اما بیان آن گاه بسیار مشکل است. *بهانه‌ای برای داستان سرایی‌های بچه‌گانه زمانی که انفجار در مرکز تحقیقات موشکی سازمان جهاد خودکفایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در شهرستان ملارد موجب شهادت تعدادی از دانشمندان هوا-فضای کشورمان از جمله شهید حسن طهرانی مقدم شد، برخی رسانه های خارجی تلاش کردند این واقعه را به عنوان یک اتفاق غیر قابل توجیه انعکاس داده و احتمال دخالت سرویس هاس خارجی را در این اتفاق مطرح کنند. یک رسانه انگلیسی بعدها طی گزارشی که به یک داستان علمی تخیلی شباهت داشت، مدعی نفوذ نیروهای موساد به این پایگاه و دخالت آن در این انفجار شد. گرچه این اتفاق که سبب شهادت تعدادی از بهترین نیروهای فعال ایران در عرصه موشکی از جمله شهید طهرانی مقدم شد، اما واقعیت آن است که چنین اتفاقاتی در تاریخچه تحقیقات موشکی جهان بارها و بارها اتفاق افتاده است. اتفاقاتی که گاه تا ده‌ها سال هیچ کس از وقوع آنها مطلع نشده است. *بزرگترین فاجعه موشکی شوروی چگونه شکل گرفت اتحاد جماهیر شوروی سابق و روسیه فعلی را شاید بتوان پیشرو ترین و قدرتمندترین کشور دنیا در عرصه موشکی عنوان کرد که هنوز رتبه اول خود را حفظ کرده است. اما در این میان این کشور شکست های منحصر به فرد خود را دارد که البته واقعیات اغلب آن ها تا دهه 90 روشن نشد. شاید مهم ترین فاجعه موشکی اتحاد جماهیر شوروی را بتوان انفجار نمونه آزمایشی موشک SS-7 عنوان کرد که هنوز روشن نیست تعداد دقیق کشته شدگان این فاجعه چه تعداد است. در اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60، پیشرفت موشکی آمریکا و شوروی به میزانی رسیده بود که دو طرف بتوانند به طور مستقیم خاک یکدیگر را مورد هدف قرار دهند، اما در این میان به دلیل نزدیکی پایگاه های آمریکایی در آلمان غربی، ترکیه و ایتالیا به شهرهای اصلی شوروی همچون مسکو و لنین گراد، امکان موشک باران مناطق حساس این کشور با تعداد زیادی موشک میان برد هسته ای وجود داشت. در مقابل، شوروی موشک R-7 را برای هدف قرار دادن خاک آمریکا با کلاهک های سنگین توسعه داد، اما این موشک عملا برای ایجاد یکی بازدارندگی مناسب فاقد ویژگی های لازم بود. وزن بسیار سنگین و پیچیدگی بالای این موشک سوخت مایع سبب شد تا تنها 10 موشک R-7 مجهز به کلاهک‌های هسته‌ای در سیبری مستقر شود. موشک SS-7 پاسخی یه این نیاز شوروی برای توسعه موشکی عملیاتی تر جهت مقابله با توان موشکی آمریکا طراحی شده بود.
تصاویری از برخی سوانح موشکی * یک اشتباه 170نفر را خاکستر می‌کند موشک SS-7 توسط میخائیل یانگل ار دستیاران سابق سرگئی کرولیف طراحی شده بود و هدایت پروژه نیز بر عهده مارشال میترو فان ندلین فرمانده کل نیروهای استراتژیک شوروی قرار داشت. در این میان آنچه بیش از همه به کارکنان پروژه فشار وارد می کرد، تلاش برای آزمایش موفقیت آمیز موشک پیش از سالگرد انقلاب سوسیالیستی شوروی در نوامبر سال 1960 بود. در خاطرات «ساخاروف» پدر بمب هیدروژنی شوروی آمده است که تکنیسین ها خواستار رفع معایب موشک پیش از پرتاب آزمایشی آن می شوند، اما این امر با مخالفت مارشال ندلین رو به رو می شود و در این خاطرات آمده است که ندلین حتی میز کار خود را به زیر موشک در حال مونتاژ منتقل کرده است. موشک آزمایشی نیز در حالی در پایگاه فضایی بایکنور آماده پرتاب می شد که سوخت این موشک که سوختی اسیدی و به شدت خورنده بود، به داخل مخزن موشک تزریق شده و به دلیل تعجیل در کار، حتی از تخلیه سوخت موشک در هنگام انجام تعمیرات خودداری شده بود. میان تمام این اتفاقات یک اشتباه در سیستم برنامه ریزی کننده توزیع جریان PTR که وظیفه فعال کردن سیستم های موشکی مختلف را بر داشت، سبب فعال شدن باتری ها و سامانه سوخت رسانی موشک شد. در نهایت تست آغاز دوباره فعالیت این سیستم توسط یکی از تکنیسین ها سبب آغاز احتراق موتور مرحله دوم این موشک و آغاز یک جهنم واقعی در بایکنور شد. بسیاری از حاضران در صحنه توسط شعله آتش کشته شدند و گازهای سمی نیز اشخاصی را که در حال فرار از صحنه بودند به هلاکت رساند. نکته جالب ضبط تمامی اتفاقات توسط دوربین های فیلم برداری بود.
نمایی از سکوی منهدم شده حضور تعداد زیادی از تکنیسین ها و مقامات مرتبط در نزدیکی موشک سبب بالا رفتن تلفات شد که از جمله آنان می توان به مارشال متروفان ندلین فرمانده نیروهای موشکی اتحاد جماهیر شوروی، فرمانده پایگاه فضایی بایکنور و همچنین برخی از دستیاران و متخصصین موشکی و دها تکنیسین دیگر اشاره کرد. در نهایت تعداد دقیق کشته شدگان این حادثه هرگز مشخص نشد و تا فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی واقعیت حادثه روشن نگردید اما گزارش های غیر رسمی، تعداد کشته شدگان را تا 180 نفر عنوان کرده است. آمریکایی ها نیز در آن زمان تنها در تصاویر ماهواره ای خود لکه بزرگی را می دیدند که جای سکوی پرتاب را گرفت. کشته شدن مارشال ندلین در اثر سقوط هواپیما اعلام و دلایل دیگری برای بازماندگان سایر کشته شدگان ذکر شد که ارتباطی با واقعبت نداشت. کمیته تحقیق که به ریاست لئونید برژنف و به فرمان خروشچف برای بررسی این حادثه تشکیل شد، اشکال در طراحی سیتم کنترل که سبب باز شدن بی موقع شیرها و فعال شدن موتورها شد را دلیل آتش گرفتن موشک اعلام کرد. *آپولو اولین قربانی خود را می گیرد در این میان آمریکایی ها نیز فاجعه‌های فضایی و موشکی مخصوص به خو د را دارند که شاید از مهم ترین آن ها بتوان به انفجار شاتل های کلمبیا و چلنجر اشاره کرد که به کشته شدن چندین فضانورد از ملیت های مختلف انجامید. اما در این میان شاید شکستی که مرتبط با آزمایش موشکی و یا فضایی آمریکایی ها باشد، آتش سوزی در فضاپیمای آپولو -1 است که قرار بود فضانوردان را به ماه ببرد. مأموریت آپولو ـ 1 که در ابتدا «آ اِس ـ 204» نام داشت، قرار بود عملکرد صحیح ناو کیهانی آپولو را در یک عملیات پرواز مداری مورد آزمایش قرار دهد. این عملیات شامل آزمایش سیستم‌های پرتاب، ردیابی فضاپیما از روی زمین، دستگاه‌های کنترل و در نهایت اطمینان از مونتاژ صحیح فضاپیمای آپولو بر موشک حامل خود (ساترن 1بی) می‌شد. همچنین فضانوردان می‌بایست پایداری فضاپیما را طی یک اقامت 2 هفته‌ای در فضا آزمایش می‌کردند. مأموریت آپولو ـ 1، پیش‌نیازی برای دو مأموریت سرنشین‌دار دیگر بود که برای تابستان و پاییز 1967 برنامه‌ریزی شده بود. *بوی دوغ خبر از خطر می‌دهد فضانوردان آمریکایی در یکی از آزمایش های زمینی مرتبط با این ماموریت می‌بایست طی یک عملیات پرتاب شبیه‌سازی شده، مدارهای الکتریکی به کار رفته در داخل کابین را در 27 ژانویه 1967چک می‌کردند. مهندسین قصد داشتند در این عملیات به توان نامی تولید برق درون کابین دست یابند. این آزمایش در واقع آخرین آزمایش مهم برای فضاپیمای آپولو به حساب می‌آمد و در صورت موفقیت، فضانوردان باید برای یک پرواز فضایی خود را آماده می‌کردند. در روز 27 ژانویه 1968 ویرجیل گریسام، ادوارد وایت و راجر چافی در حالی که لباس‌های فضایی خود را به طور کامل به تن کرده‌اند، وارد واحد فرماندهی ناو آپولو شده و در صندلی‌های خود مستقر می‌شوند. ولی بوی بد و شدیدی شبیه بوی شیر گندیده و یا چیزی مانند بوی دوغ تمام کابین را پرکرده است. گریسام به عنوان فرماندهی عملیات، درخواست می‌کند تا از بین رفتن بو، مأموریت به تأخیر بیفتد. ساعت 14:42 گریسام به مرکز فرماندهی اطلاع می‌دهد که دیگر بویی را استشمام نمی‌کنند. سه دقیقه بعد دریچه کابین استقرار فضانوردان کاملا بسته شده و هوای داخلی آن با اکسیژن خالص جایگزین می‌شود. در ادامه انجام عملیات مشکلات دیگری نیز بروز می‌کند. در این بین ارتباط رادیویی بین مرکز فرماندهی و فضانوردان مستقر در آپولو قطع می‌شود. به هر جهت عملیات ادامه پیدا می کند تا کار به آخر برسد.
صحنه ای از فضای داخلی آپولو-1پس از آتش سوزی *فضانوردان خاکستر می‌شوند عملیات به پایان می‌رسد و آخرین اطلاعات روی دستگاه ضبط داده‌ی فضاپیما ثبت می‌شود. 10ثانیه بعد چافی با صدای بلند می‌گوید: «هی». به دنبال آن چند لحظه بعد گریسام فریاد می‌کشد: «آتش!» و چافی سپس به کنترل زمین گزارش می‌دهد که ما در کابین آتش می‌بینیم. مرکز کنترل تنها متوجه یک آتش‌سوزی شد و نمی‌دانست علت دقیقا چیست و یا شدت این آتش‌سوزی تا چه حدی می‌باشد. ولی تا زمان رسیدن تیم نجات به سکوی پرتاب حدود 10 دقیقه زمان لازم بود. بالاخره تیم نجات خود را به فضاپیما رساند. بازکردن دریجه برای آنها نیز مشکل بود. اما سرانجام دریچه را باز کردند. ولی صحنه‌ای که اعضای تیم نجات پس از بازکردن دریچه با آن مواجه شدند، بسیار تکان‌دهنده بود. هر سه فضانورد به شدت سوخته‌اند. این اتفاق سبب شد تا سفینه های آپولو بار دیگر به طور کامل طراحی شوند و دیگر از اکسیژن خالص در فضا پیماها استفاده نشود. کشته شدن این 3 فضانورد سبب شد تا ناسا بخشی از نیروهای کارکشته خود را در حوزه فضانوردی از دست بدهد.
یکی از فضانوردان آپولو یک که عملا خاکستر شده است *سهم چینی‌ها چه است؟ در این میان چینی ها هم وقایع موشکی و فضایی منحصر به خود را دارند که شاید از جمله مهمترین نمونه های آن بتوان به سقوط پرتابگر لانگ مارچ اشاره کرد. در سال 1996 و زمانی که یک ماهواره اینتلست 708 توسط پرتابگر لانگ مارچ از مرکز پرتاب های موشکی ژیچانگ در حال پرتاب به فضا بود، به روی سکوی پرتاب سقوط کرد. در این حادثه دولت چین مدعی شده است که تنها 6 نفر کشته شده اند درحالی که مشاهدات خبرنگاران حاضر در محل، چیزی به غیر از این مسئله را تایید می کند. خبرنگاران خارجی شاهد این پرتاب، نزدیک به 5 ساعت در داخل پایگاه پرتاب حبس بودند و زمانی که به خارج از آن انتقال یافتند دها ساختمان مخروبه که با خاک یکسان شده بود را مشاهده کردند. در نهایت روشن نشد که چه تعداد در این فاجعه فضایی کشته شدند و گزارشی نیز از دلایل این اتفاق به صورت عادی توسط دولت چین منتشر نشد.
صحنه سقوط موشک ماهواره‌بر چینی *شکست پله ای برای پیروزی این حوادث تنها نمونه کوچکی از سلسله وقایعی که منجر به کشته فضانوردان و متخصصان غربی منجر شده است. روشن است که به دلیل ماهیت محرمانه برنامه های فضایی و نظامی بسیاری از این اتفاقات رسانه ای نشده است. شکست جز مهمی از هر برنامه علمی است، اما مهم آن است که به پیشرفت بعدی منجر شود. انتهای پیام/
لینک را کپی کنید
93/08/30 - 10:20
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
سیاسی
پربازدیدترینها