واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: درخواست عجیب پیرزنی بعد از 50 سال زندگی
فریده بعد از 50 سال زندگی مشترک تصمیم گرفت به رفیقبازیهای شوهرش پایان دهد
به گزارش نامه نیوز، 50 سال زندگی مشترک فریده و خسرو به دلیل رفیقبازیهای بیش از حد خسرو، به پایان رسید. زن شصت و هفت ساله وقتی دید نمیتواند حریف رفیقبازیهای شوهرش شود، به دادگاه خانواده رفت و درخواست طلاق داد تا بعد از ۵۰ سال به زندگی با شوهرش پایان دهد.
فریده و خسرو ۵۰ سال است با هم زندگی می کنند. در این مدت مشکلات زیادی با هم داشتند، اما هرچه بود با هم ساختند و آن را پشت سر گذاشتند. فریده در این سال ها به خاطر فرزندانش سعی کرد کوتاه بیاید و هیچ وقت روی حرف خسرو حرف نزند. از روزی که با خسرو ازدواج کرد سعی کرد برای او همسر خوبی باشد؛ تا این که بالاخره کاسه صبرش لبریز شد و به دادگاه خانواده رفت.
زن سالمند که روی نیمکت شعبه ۲۶۸ دادگاه خانواده نشسته، بعد از ۵۰ سال زندگی درخواست طلاق خود را به قاضی دادگاه خانواده ارائه کرده تا برای همیشه از همسرش جدا شود. دادگاه خانواده هر روز مملو از زوج هایی است که به دلایل مختلف برای جدایی به آنجا می آیند. اما حضور فریده آن هم با آن سن و سال بیشتر جلب توجه می کرد. هر مراجعه کننده ای وارد شعبه می شد با دیدن او تعجب می کرد و از روی کنجکاوی هم که شده سعی می کرد بفهمد زن سالخورده چرا به دادگاه خانواده آمده و می خواهد از شوهرش جدا شود. زندگی «فریده» مانند صحنه های فیلم از مقابل چشمانش می گذشت. غرق در افکارش بود که سوال قاضی عموزادی، رئیس شعبه ۲۶۸ دادگاه خانواده رشته افکارش را پاره کرد. زن سالمند تازه متوجه اطراف خود شد.
وقتی قاضی پرسید چرا می خواهی از شوهرت جدا شوی، پاسخ داد: شوهرم رفیق باز است. او با کار هایش امانم را بریده و مرا با این سن و سال به دادگاه خانواده کشانده است.
قاضی با تعجب ادامه داد: بعد از ۵۰ سال زندگی تازه یادت افتاده که شوهرت رفیق باز است؟
«آقای قاضی این حرف را نزنید. من ۵۰ سال است دارم شوهرم را تحمل می کنم. او مرد بی مسئولیتی است که به زن و بچه هایش اهمیت نمی دهد. آن زمان که به عقد خسرو درآمدم بعد از شروع زندگی مشترکمان تازه او را شناختم. آن زمان خسرو ۲۰ سالش بود. او از همان روزهای اول خودش را به من نشان داد. هرچه می گفتم سرم داد می زد. گاهی هم کارش کتک بود. هر روز و شب با دوستانش به گردش و تفریح می رفت و خیلی از شب ها دوستانش را به خانه مان می آورد و من مجبور بودم از آنها پذیرایی کنم. ساعت ها گوشه اتاق می نشستم و گریه می کردم و خسرو حتی متوجه من هم نمی شد. او همه زندگی اش را با دوستانش سپری می کرد. تفریحاتش، خوشگذرانی هایش و حتی پول خرج کردن هایش برای دوستانش بود. هرچه پول درمی آورد با دوستانش خرج می کرد و خیلی وقت ها به آنها پول قرض می داد و پس نمی گرفت. وقتی من چیزی از او می خواستم می گفت که پول ندارد. حسرت خیلی چیز ها به دلم ماند.
در این لحظه بغض زن ترکید و اشک از چشمانش جاری شد. سعی کرد خودش را آرام کند. نفس عمیقی کشید و ادامه داد: آقای قاضی من ۵۰ سال است که دارم به تنهایی زندگی می کنم. انگار که شوهر ندارم. اوایل تصور می کردم خسرو جوان است و به دلیل شور جوانی رفیق بازی می کند و سال های آینده این رفتارش تغییر می کند. برای همین تحمل کردم. وقتی دخترمان به دنیا آمد با خودم گفتم خسرو درست می شود. او به خاطر دخترمان هم که شده بیشتر به زندگی اش اهمیت می دهد، اما باز هم خسرو رفتارش عوض نشد. او در دوران بارداری و حتی دورانی که دخترمان به دنیا آمد فقط به فکر دوستانش بود و لحظه اش را با آنها می گذراند. خسرو در یک کارخانه کار می کرد و از صبح تا شب سر کار بود. در آن میان وقتی کارش تعطیل می شد، پیش رفقایش می رفت. من و دخترم همیشه در خانه تنها می ماندیم. گاهی اوقات او حتی شب ها هم به خانه نمی آمد.
فریده مکث کوتاهی کرد و قیافه ای حق به جانب به خود گرفت و ادامه داد: هر بار که خسته می شدم تصمیم می گرفتم از خسرو جدا شوم ولی به خاطر بچه هایم تحمل می کردم. به دنیا آمدن دو پسرم هم خسرو را به زندگی برنگرداند. او همچنان رفیق بازی می کرد و من تحمل می کردم. هربار هم اعتراض مرا با مشت و لگد هایش جواب می داد. من تحمل کردم و طاقت آوردم تا این که خسرو بازنشسته شد و در خانه ماند. در آن زمان هم باز گویا من شوهر نداشتم. تازه رفیق بازی هایش بیشتر هم شد. چون دیگر سرش خلوت شده بود و وقت آزاد زیادی داشت تا با دوستانش بگذراند. من بچه هایم را به تنهایی بزرگ کردم. بار زندگی مان را به تنهایی به دوش کشیدم و در این سال ها شوهرم کنارم نبود. چون او در حال رفیق بازی بود و تنها دوستانش برایش اهمیت داشتند. جالب است که او حتی به خانواده خودش هم اهمیتی نمی داد و پدر و مادر و خواهر هایش هم از دست کارهای او عاصی شده بودند. آنها هم به من حق می دادند ولی چاره ای نبود. یا باید تحمل می کردم و یا جدا می شدم. ۵۰ سال است که از این موضوعات می گذرد ولی خسرو همچنان با این سن و سالش دست از رفیق بازی برنداشته و با آنها به تفریح می رود. دیگر از این موضوع خسته شده ام. بچه هایم هرکدام سر زندگی شان رفته اند و صاحب فرزند شده اند. برای همین می خواهم برای همیشه از شوهر بی مسئولیتم جدا شوم تا حداقل در این سال های آخر عمرم راحت زندگی کنم. او هم برود و با دوستانش زندگی کند. در این مدت هم اگر تحمل کردم فقط به خاطر فرزندانم بود.
صحبت های این زن که تمام می شود قاضی عموزادی سعی کرد او را از طلاق منصرف کند، ولی این زن که در تصمیمش مصمم است منصرف نشد. قاضی سرانجام دستور احضار شوهر او را به دادگاه صادر کرد تا در جلسه بعدی به این پرونده رسیدگی شود.
منبع: جام جم آنلاین
۲۳ آبان ۱۳۹۳ - ۱۷:۳۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]