واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۱۹ آبان ۱۳۹۳ - ۱۴:۱۵
یک استاد تاریخ اسلام دانشگاه تهران با بیان اینکه در اسلام مذاکره وجود دارد، گفت: در اسلام مذاکره زمانی اتفاق میافتد که طرف مقابل دارای شأنیت باشد یعنی اگر حاکمیتی غاصب و جائر باشد که اساس اسلام، اعتقادات و آیین الهی را به خطر بیندازد شأنیتی برای مذاکره با او وجود ندارد. به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محمدحسین رجبی دوانی استاد تاریخ اسلام دانشگاه تهران در دومین همایش زنده باد مرگ بر آمریکا که در تالار شهید چمران دانشکده فنی از سوی انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران برگزار شد، با بیان اینکه ما مجاز نیستیم برای توجیه سیاستها و روشهای خود ائمه (ع) را خرج کنیم، اظهار کرد: ما نباید بگوییم که ائمه (ع) مثل ما عمل کردهاند چرا که این رفتار جفا به اهل بیت (ع) است و اگر ما شیعه هستیم باید خودمان را با ائمه تطبیق دهیم. این استاد تاریخ اسلام دانشگاه تهران افزود: من خوف آن را دارم که دو روز دیگر بگویند امام حسین (ع) به دنبال بازی برد برد با یزید بوده است در صورتی که برد برد با دشمن اسلام معنا ندارد. رجبی دوانی با اشاره به بیانات مقام معظم رهبری و تشبیه ایشان از مذاکرات به مسابقه کشتی، خاطرنشان کرد: در کشتی دو نفر برنده نمیشوند و هر کس به تشک کشتی میرود به دنبال باخت نیست. پس مذاکرات مانند کشتی زورآزمایی حق و باطل است و شاهدیم که رهبری مذاکرات را به مسابقه فوتبال تشبیه نکردند که در آن امکان مساوی وجود دارد. این استاد تاریخ اسلام دانشگاه تهران با اشاره به اینکه پیامبر (ص) به این دلیل که در جامعه مشرکان انقلاب خود را آغاز کرد از هر فرصتی برای مذاکره با مخاطبان خود استفاده کرد، گفت: در آن زمان حاکمیت متعلق به مشرکان بود پس پیامبر اسلام (ص) مذاکرات متعددی داشتند که اوج آن در صلح حدیبیه بود. همچنین علی (ع) زمانی که به خلافت رسیدند برای ممانعت از جنگ داخلی مسلمانان بنا را بر این گذاشتند که جلوی وقوع جنگ گرفته شود و مخالفان را که به ظاهر مسلمان هستند به تبعیت از حکومت مرکزی خود دعوت کنند اما چون آنها اصرار به جنگ داشتند حضرت وارد جنگ شد. وی با اشاره به اینکه موقعیت امام حسین (ع) متفاوت بوده است، توضیح داد: امام حسین (ع) به عنوان متولی راستین دین به دلیل عدم آمادگی مردم برای مقابله با شرایط موجود سکوت و صلح را پذیرفتند و شاهدیم در زمان امام مجتبی(ع) و امام حسین (ع) بیست سال این صلح پایدار بود البته گزینه صلح را به خاطر بقای اسلام پذیرفتند و اگر امام مجتبی صلح را نمیپذیرفت اساس اسلام، همانطور که معاویه میخواست، نابود میشد. این استاد تاریخ اسلام دانشگاه تهران با بیان اینکه امام مجتبی (ع) به خاطر عدم بلوغ مردم مجبور به پذیرش صلح شدند تا جلوی نابودی اسلام را بگیرند، خاطرنشان کرد: اما تکلیف اصلی ایستادن و جنگ بود. رجبی دوانی اضافه کرد: معاویه چون ظواهر اسلام را رعایت میکرد امام مجتبی (ع) مجبور شدند که تحمل کنند تا شرایط مساعد پدید آید. حتی به مدت 10 سال و نیم از امامت امام حسین (ع) ایشان نیز بر این پیمان صلح وفادار بودند تا زمانی که با مرگ معاویه شرایط تغییر کرد و خلافت یزید برخلاف شرع، عرف و اخلاق اتفاق افتاد. این استاد تاریخ اسلام دانشگاه تهران با بیان اینکه تکلیف امام حسین (ع) ایستادن در برابر یزید به هر قیمتی بود، اظهار کرد: امام حسین (ع) به هیچ وجه یزید را در حدی نمیدیدند که با او مذاکره کنند چون مذاکره در جایی صورت میگیرد که طرف مقابل شأن و جایگاه داشته باشد. همچنین امام خمینی (ره) نیز برای رژیم طاغوت شأنیتی قائل نبودند تا با آن مذاکره کنند. وی تصریح کرد: اگر امام حسین (ع) در مسیر خود گاهی مذاکراتی داشتند برای جلب افراد به جبهه حق بوده است تا در کنار هم در برابر یزید بایستند. پس هدف امام حسین (ع) به هیچ وجه جلوگیری از وقوع جنگ نبوده است و امام به هیچ وجه حاضر به بیعت با یزید نشدند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]