محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803965156
نسل بعدی، روابط اجتماعی را چگونه فرا می گیرد؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
نسل بعدی، روابط اجتماعی را چگونه فرا می گیرد؟
متاسفانه در دهه اخیر، روابط اجتماعی و روابط خانوادگی کمتر شده است. اینکه فرزند ما مهارت اجتماعی داشته باشد و آن را فرا گیرد بسیار مهم تر از رفتن به کلاس زبان و شطرنج و موسیقی و... است. فرزند ما باید بیاموزد در فعالیت های اجتماعی هم نقش داشته باشد.
دکتر محمد بهشتیان، روانشناس و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی از کارشناسان به نام و شناخته شده در عرصه روانشناسی اجتماعی و کودک است. گفتگوی ما با او در ادامه می آید. به نظر شما نقش خانواده ها در گذران اوقات فراغت فرزندان چگونه است؟ و مدیریت این زمان به چه شکل هایی می تواند انجام شود؟ از چندین منظر می توان به این قضیه نگاه کرد، در درجه اول اوقات فراغت زمانی است که فرزندان دیگر به مدرسه نمی روند و خانواده باید وظیفه مدیریت زمان فرزندان در سطح گسترده تری را به عهده بگیرند، چراکه در زمان مدرسه، بیشترین وقت بچه ها در مدرسه و در ارتباط با مدرسه می گذرد اما در تابستان بچه ها با وقت زیادی مواجه می شوند که برنامه ای برایشان وجود ندارد و این وظیفه خانواده را سخت می کند، یک دیدگاه این است که خانواده ها تصورشان بر این اساس باشد که بچه باید در خانه بماند و اجتماع خطرناک است و از ورود فرزند به اجتماع ممانعت کنند. اما بحث دیگر این است که متاسفانه نه تنها در ایران که در کل جهان، این تفکر به وجود آمده که تا حد ممکن باید فرصت ها را برای پیشرفت فرزند مهیا کرد، این نظر به صورت خام اصلا بد نیست، اما متاسفانه وقتی مدیریت درست بر این نحوه پیشرفت وجود نداشته باشد، می تواند مشکل ساز شود، اگر بخواهم با مثال خدمتتان بگویم، در حال حاضر در تابستان خانواده ها بچه ها را در مقابل حجم عظیم کلاس ها و آموزشگاه ها قرار می دهند با هدفی به نام پیشرفت حداکثری، یا مثلا مشاهده می شود مدارس حتی در تابستان تا ساعت شش بچه ها را نگه می دارند، یعنی حتی سنگین تر از زمان مدرسه؛ همچنین به آن، کلاس های هنری و ورزشی و موسیقی را هم اضافه کنید. به عبارت دیگر فرزند در تابستان فشار بیشتری را نسبت به فصل مدرسه متحمل می شود. این نکته هم باید مورد توجه قرار گیرد که نوع گذراندن اوقات فراغت فرزندان از دو طریق می تواند بر روابط خانوادگی اثرگذار باشد. ابتدا اینکه اگر این گذران اوقات فراغت فرزند به خوبی صورت نگیرد، می تواند باعث آشفته شدن فضای خانواده شود. از آن طرف اگر این اوقات فراغت به شکل مناسبی پر نشود و مدیریت صحیحی بر آن اعمال نگردد به طوری که باعث خستگی بچه شود، باعث به وجود آمدن اضطراب در فرزند می شود و بازهم فضای خانواده را آشفته می کند؛ پس می توان اینگونه نتیجه گرفت که بودن یا نبودن اوقات فراغت و همچنین نوع مدیریت آن می تواند مسائلی را برای خانواده ایجاد کند. پس به اعتقاد شما مدیریت اوقات فراغت امر حساس و کلیدی است که باید از طرف خانواده ها دقت بسیار زیادی بر روی آن صورت بگیرد تا احیانا از افراط و تفریط جلوگیری شود! دقیقا همین طور است، در واقع من می خواهم به این نکته اشاره کنم که مدیریت این زمان، از دوران مدرسه سخت تر است، دوران مدرسه برای خانواده مشخص است، بچه به مدرسه می رود، تکالیفش را باید انجام بدهد، نهایتا به یک کلاس متفرقه هم می رود، اما کلیت زمان و برنامه اش مشخص است، در حالی که در تابستان و زمان بازگشت او از مدرسه اینگونه نیست، شرایط پیچیده می شود، خانواده ها نمی دانند چطور این اوقات را مدیریت کنند و این سوء مدیریت باعث می شود به فرزند فشار بیاید و این فشار موجب بروز مشکلاتی می شود. متاسفانه پدیده جدیدی در کودکان این نسل مشاهده می شود و آن هم افسردگی کودکان است، در حالی که در گذشته به هیچ وجه افسردگی در این دوره سنی مشاهده نمی شد، اضطراب به شکل یک اختلال برای کودکان در گذشته وجود نداشت، اما امروز دیده می شود. این تبعات فشار زیادی است که خانواده به بچه وارد می کند برای رفتن به کلاس های مختلف و فراوان؛ که بسیاری از آن ها هم غیر ضروری است. به همین دلیل حرف شما کاملا درست است و این مدیریت، بسیار حساس و ظریف است و از هر دوطرف می تواند مسئله ساز شود، چه عدم اختصاص زمان برای اوقات فراغت فرزند و چه فشار بیش از حد روی فرزند برای رفتن به کلاس های گوناگون. به اعتقاد شما، برای مدیریت صحیح اوقات فراغت فرزندان که هم وقت آن ها به بطالت نگذرد و هم منجر به فشار بیش از حد بر روی کودک نشود، چه راهکارهایی وجود دارد؟ برای بهینه سازی اوقات فراغت، خانواده باید چندین مسئله را مورد توجه قرار دهد، در درجه اول این که فرزند بتواند از اوقاتی که در تابستان و یا زمان های تعطیلات در طول سال برای او وجود دارد، لذت ببرد، و این لذت مولفه ای مهم به شمار می رود، اما مسلما این لذت هم باید مدیریت شده باشد. به طور مثال، اگر فرزند را آزاد و رها بگذاریم که تمام طول روز مشغول بازی های کامپیوتری باشد، بیشترین میزان لذت برای کودک محسوب می شود، اما واضح است که این چندان معقول نیست. از طرف دیگر اینکه تمام طول روز، او به کلاس های آموزشی و هنری و ورزشی و… بفرستیم هم راه حلی منطقی نیست. بهترین راه حل این است که یک تعادلی ایجاد شود بین لذت و کلاس های فوق برنامه. حداکثر دو کلاس فوق برنامه در هفته در طول تابستان توصیه می شود. حتما برای فرزند برنامه مطالعاتی در نظر گرفته شود و این برنامه مطالعاتی به معنای مطالعه درسی نیست. یعنی در تابستان فرزند را به کلاس تقویتی برای سال بعد نفرستیم، این مطالعه غیر درسی، فرهنگ مطالعه را به کودک آموزش می دهد. در کنار آن هم به تفریح و لذت فرزند هم توجه شود، برای تفریح هم کودک، مسلما بازی کامپیوتری را انتخاب خواهد کرد، که اتفاقا اصلا هم بد نیست، اما زمانی که به آن اختصاص می یابد و همچنین نوع بازی باید مورد توجه قرار گیرد، هر بازی برای فرزندانمان مناسب نیست. به اعتقاد من حتی بچه روزانه سه ساعت هم بازی کامپیوتری بکند ایرادی ندارد، حتی در بازی های جدید، از بچه خواسته می شود که فعالیت بدنی هم داشته باشد، اما بازهم مسئله مهم زمان بازی و نوع بازی هاست که خانواده باید به طور جدی بر روی آن نظارت داشته باشد. پس در مجموع باید تعادلی بین تمام این ها به وجود بیاید، یعنی بازی و تفریح، کلاس های فوق برنامه و برنامه مطالعاتی. نکته بسیار مهم دیگری که در این رابطه می خواهم به آن اشاره کنم، روابط اجتماعی کودکان است. پرداختن به روابط اجتماعی می تواند به آینده کودک کمک کند. متاسفانه در دهه اخیر، روابط اجتماعی و روابط خانوادگی کمتر شده است. در طول دوران مدرسه شاید خانواده ها زمان رسیدگی به این امر را نداشته باشند، اما تابستان زمان مناسبی برای پرداختن به این مسئله است. اینکه فرزند ما مهارت اجتماعی داشته باشد و آن را فرا گیرد بسیار مهم تر از رفتن به کلاس زبان و شطرنج و موسیقی و… است. فرزند ما باید بیاموزد در فعالیت های اجتماعی هم نقش داشته باشد. راه حل ساده هم رفت و آمدهای خانوادگی است، این طور نباشد که خانواده کل فامیل را سال به سال نبینند، یا روش دیگر تداوم ارتباط فرزند با دوستان و همکلاسی هایش است، البته زیر نظر خانواده. بدین صورت که مادرها با هم ارتباط داشته باشند و تحت نظر آن ها فرزندان هم با هم روابط اجتماعی برقرار کنند. این نبود رابطه اجتماعی باعث می شود که فرزندان ساده ترین آداب و رسوم روابط اجتماعی را به جا نیاورند. شما می بینید بچه وقتی وارد جایی می شود سلام نمی دهد، حتی بعضا جواب سلام بزرگتر را هم با اکراه می دهد، این به دلیل آن است که او روابط اجتماعی را یاد نگرفته، به او آموزش داده نشده است. بچه به پارک برده شود، خود او با گروه همسالانش ارتباط برقرار کند تا روابط اجتماعی را فرا گیرد، آن را تمرین کند. یکی از خطرات بازی های کامپیوتری این است که فرد و کودک را از اجتماع و فعالیت های جمعی دور می کند و این امری نگران کننده برای آینده اجتماعی فرزندانی است که آداب و رفتار اجتماعی را فرا نگرفته اند. منبع : رصد
93/08/17 - 03:55
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها