واضح آرشیو وب فارسی:مهر: میرسندسی در گفتگو با خبرنگار مهر:
توصيه زبانی به يك مطلوب دينی بدون تعهد رفتاری نهادینه نمیشود
قم - خبرگزاری مهر: عضو هیئت علمی پژوهشکده دین و اندیشه معاصر گفت: توصيه زبانی به يك مطلوب دينی تعهد رفتاری به آن نه تنها موجب تقويت در جامعه نمی شود بلكه موجب تضعيف ارزشها در جامعه خواهد شد. سید محسن میرسندسی در گفتگو با خبرنگار مهر، ضمن تبیین نحوه اجرای امر به معروف و نهی از منکر در جامعه بیان کرد: هدف اصلی امر به معروف هنجاری شدن نیكیها و نهی از منكر ناهنجار شدن مواردی است كه از نظر دینی مهم تلقی شده است.وی ادامه داد: به بیان دیگر وظیفه اصلی دین و پیامبران معرفی مطلوبها و نامطلوبها برای مردم است و وظیفه دینداران تلاش برای عمل به آنها و استقرار آنها در جامعه دینی است.عضو هیئت علمی پژوهشکده دین و اندیشه معاصر گفت: بدیهی است هم امر به معروف و هم نهی از منكر شامل تمام مواردی است كه آموزههای دینی به آن اشاره كرده و هم عرفیاتی است كه در هر جامعهای وجود دارد و از طریق احكام كلی شریعت می توان آنها را تائید كرد.وی با مثالی دراین باره بیان کرد: مثلا یكی از دستورات اخلاقی در ادیان احترام به بزرگتر، میهمان و.... است. آنچه شریعت نسبت به آن حساس است تحقق این عمل در میان آحاد مردم است و به شكل و شیوه انجام احترام تاكیدی ندارد. در هر جامعه ای كه این احترام به هر صورتی انجام پذیرد و دیگران بتوانند معنای آن را درك كنند مورد تاكید دین خواهد بود.میرسندسی افزود: حال اگر همین شیوهها به جهت شیوع و فراگیری در سطحی از گروه های جامعه از شكل فردی تبدیل به جمعی شود و به مرور تثبیت گردد منجر به شكل گیری الگوهای عمل یا «هنجار اجتماعی» میگردد بطوری كه هنجارها و ناهنجاری های درهر گروه و جامعه علامتی برای نرمال و طبیعی بودن رفتارهای افراد در آن محیط اجتماعی تلقی میشود.وی بیان داشت: از زاویه دیگر هنجارهای اجتماعی كاركرد تنظیم كننده برای اعمال و رفتارها در یك جامعه محسوب می شوند و هیچ گروه اجتماعی بدون این الگوهای عمل و هنجارها نمیتواند وجود باشد.عضو هیئت علمی پژوهشکده دین و اندیشه معاصر ابراز داشت: هنجارها غالبا از ارزش های حاكم بر هر گروه و اجتماع شكل می گیرند به طوری كه از طریق هنجارهای غالب در یك گروه كه افرادا به آن عمل می كنند می توان به میزان ارزش های حاكم بر آنها آگاهی یافت.وی ادامه داد: مثلا در میان گروهی افراد ابراز میكنند كه صداقت گفتار برایشان ارزشمند است ولی در رفتار و شرائط خاص به راحتی دروغ می گویند و آن را توجیه میكنند. در این حالت دروغگویی از نظر دین امر نامطلوبی است كه شیوع یافته و به اصطلاح هنجار اجتماعی شده است زیرا نه تنها افراد نسبت به دروغگویی واكنش منفی نشان نمی دهند بلكه در مواردی كسی را كه می توانسته با یك دروغ جلب منفعتی هم بكند را سرزنش می كنند.ارزش ها باید در هنجارهای اجتماعی قابل مشاهده باشدمیرسندسی افزود: پس مشخص شد كه صرف بیان ارزش ها و مطلوب ها و اعتراف به آنها تاثیری در جامعه ندارد بلكه فقط هنگامی می تواند منشا اثرات فردی و اجتماعی باشد كه در رفتار افراد و هنجارهای اجتماعی قابل مشاهده باشد و این همان حالتی است كه مورد نظر ادیان و شریعت اسلام بوده است و مهمترین راه تحقق این وضعیت از طریق امر به معروف و نهی از منكر می باشد.وی بیان داشت: همچنین مشخص شد كه نسبت گفتار و توصیه مومنان به یك عمل به انجام آن رفتار سهم پایینی را در برمی گیرد و صرفا لایه روئین آن خواهد بود.شاید بتوان گفت كه توصیه زبانی به یك مطلوب دینی مثل راستگوئی بدون تعهد رفتاری به آن نه تنها موجب تقویت راستگویی در جامعه نمی شود بلكه موجب تضعیف ارزشهائی مثل صداقت در جامعه می شود. همان چیزی كه از آن به تضاد گفتار و كردار نام برده می شود.عضو هیئت علمی پژوهشکده دین و اندیشه معاصر افزود: هر عمل، تدبیر و برنامه ای كه بتواند افراد یك گروه و جامعه را بطور اختیاری وادار به انجام مطلوب های مورد نظر دین و ترك غیر مطلوب ها نماید شامل فریضه امر به معروف و نهی از منكر می شود و از نظر جامعه شناختی بهترین راه ، استفاده از ظرفیت بالای هنجار سازی اجتماعی در میان جامعه می باشد.وی ابراز داشت: بدیهی است هر چه سطح این روشها از حالت های فردی به جمعی باشد سرعت و حجم فراگیری افزایش خواهد یافت. به بیان دیگر حالت های فردی امر به معروف و نهی از منكر در ارتباط بین فردی و نهایتا در گروه های كوچك اجتماعی و حالت های با برد وسیعتر در گروه های میانی و كل جامعه كاربرد خواهد داشت و هیچكدام جای دیگری را نمی گیرد.
یکشنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۳ - ۱۳:۳۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]